5 σειρές για να δεις ανάμεσα στα νέα επεισόδια Peaky Blinders

Έφη Kαραχάλιου Από Έφη Kαραχάλιου 7 Λεπτά Ανάγνωσης

Ο Tommy Shelby και η οικογένειά του επιστρέφουν στα στενά του Birmingham για την τέταρτη season  της σειράς. Επειδή όμως μεσολαβεί ένα σεβαστό διάστημα χρόνου μέχρι να μεταδοθεί το επόμενο επεισόδιο, προτείνουμε μερικές σειρές για να μπείτε περισσότερο στο κλίμα (για πιο αγωνιστικές ιρλανδικές προτάσεις κλικ εδώ).

Taboo 

To 2017 στο τηλεοπτικό κομμάτι ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο. Η πρώτη νέα σειρά που είδαμε για φέτος, το Taboo, ήταν μία από τις καλύτερες σειρές που έχουμε δει τελευταία, και αυτό λέει πολλά, καθώς πλέον το επίπεδο του τηλεοπτικού ανταγωνισμού είναι υψηλό. Ωστόσο η σειρά του BBC  όχι μόνο κατάφερε να ξεχωρίσει, αλλά ήδη βρήκε μια θέση στις καλύτερες του 2017.Τι είναι όμως το Taboo;  Η απάντηση βρίσκεται στο τεράστιο κεφάλαιο για την υποκριτική που λέγεται Tom Hardy (Inception, Dunkirk).  Ο τρομερός αυτός ηθοποιός μπορεί να είναι πλέον σε θέση να σηκώνει ολόκληρες υπεραπαραγωγές στους ώμους , όπως  το Mad Max: Fury Road, δεν φαίνεται όμως ευχαριστημένος μόνο με αυτό. Χωρίς να ξεχνά τις τηλεοπτικές καταβολές του (Peaky Blinders), έρχεται σε τριπλό ρόλο (πρωταγωνιστής, παραγωγός και δημιουργός) για να μας δώσει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, παραγωγής και δημιουργικής ικανότητας, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο την περσόνα που έχει καλλιεργήσει τα τελευταία χρόνια και πλέκει, πολύ γενικά, την ιστορία εκδίκησης ενός γιου ενάντια στην πανίσχυρη Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Το μέρος και η περίοδος δεν είναι βέβαια απλά προπετάσματα μπροστά από τα οποία συμβαίνει η δράση. Η πόλη  είναι και αυτή ένας από τους πρωταγωνιστές της σειράς, τόσο σκηνογραφικά, με τα πανέμορφα γενικά  στις καπνισμένες ταράτσες και τους λασπωμένους δρόμους, τα χαμόσπιτα των φτωχών κοντά στις αποβάθρες και τα παλάτια των αξιωματούχων, όσο και σεναριακά καθώς επηρεάζει τους χαρακτήρες, τις ιστορίες και τα κίνητρα τους.

The Knick

Η σειρά αρχίζει σε ένα παρακμιακό οίκο ανοχής δείχνοντας σε πρώτο πλάνο τα σικάτα άσπρα παπούτσια του Dr. John Thackery, ενός αυτοκαταστροφικού ναρκίσσου, εθισμένο στη κοκαΐνη, ο οποίος ενσαρκώνεται εξαιρετικά από τον Clive Owen. Ένας γνήσιος αντιήρωας ο οποίος δουλεύει ως χειρούργος-ερευνητής στο νοσοκομείο υπό την επίβλεψη του μέντορά του. Μέχρι τη στιγμή μιας αποτυχημένης εγχείρησης, μετά από επανειλημμένα στραπάτσα της μεθόδου του, εκείνος αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Έτσι ο Dr. Thackery αναλαμβάνει τη θέση του διευθυντή του χειρουργείου ο οποίος προσπαθεί νυχθημερόν να καινοτομήσει και να πάει το επιστημονικό αντικείμενο της εποχής ένα βήμα πιο πέρα. Πως το καταφέρνει αυτό; Βουτώντας καθημερινά σε ένα ωκεανό απο παραισθησιογόνα , ουσίες που “τρέχουν” το μυαλό του συνεχώς και τον βοηθούν να μην κοιμάται. Αυτό όμως που σου δένει κόμπο το στομάχι είναι κυρίως η ρεαλιστικότατη παρουσίαση των επεμβάσεων, από την αθώα νοσοκόμα Lucy (την οποία την υποδύεται η κόρη του Bono!) και τους τρεις μαθητευόμενους χειρούργους, ένας εκ των οποίων είναι μαύρος – μιλάμε για το 1900 τα σημάδια στο λαιμό από τις αλυσίδες ήταν ακόμα εμφανή-. μας φέρνουν σε θέση θεατή στο αμφιθέατρο πάνω από το άσπρο χειρουργείο, εκεί όπου ζεις σε πραγματικό χρόνο τις ανακαλύψεις στον τομέα της ιατρικής που επηρεάζουν τις ζωές μας μέχρι και σήμερα.

Ripper Street

Μια υποτιμημένη σύγχρονη μεταφορά του κλασσικού βικτοριανού μύθου του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Ο Matthew Macfadyen (Περηφάνεια και Προκατάληψη) στον κεντρικό ρόλο του ντετέκτιβ βρίσκεται στο κατόπι του κατά συρροήν δολοφόνου εδώ και πέντε season κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον. Η εργατική συνοικία του Whitechapel και το ανατολικό Λονδίνο είναι θαυμάσια σκηνικά για ανεξιχνίαστες δολοφονίες, με τους εξαθλιωμένους κατοίκους και διεφθαρμένους μπάτσους. Τίποτα όμως δεν μπορεί να κάνει τον επιθεωρητή να ξεχάσει τον θάνατο της κόρης του, ακόμα και η ίδια η δουλειά.

Boardwalk Empire

Συνεχίζουμε στο μοτίβο των μεγάλων παραγωγών, και πραγματικά, όταν οι συντελεστές μιας σειράς περιλαμβάνουν ένα όνομα όπως το Steve Buscemi, τότε κάτι έχει γίνει πολύ σωστά. Ο μεγαλύτερος αδικημένος ηθοποιός της γενιάς του, που παρά τις στιγμές πώρωσης που μας χάρισε σε αριστουργήματα τύπου Reservoir Dogs, Fargo και The Big Lebowski, δυστυχώς για το ευρύ κοινό χάθηκε, μετά από καταστροφικές συμμετοχές σε ταινίες επιπέδου  Adam Sandler. Στο Boardwalk Empire όμως ξαναβρίσκει την παλιά του φόρμα και σηκώνει μια ολόκληρη σειρά στις πλάτες του, όπως αρμόζει σε έναν μεγάλο ηθοποιό. Κάθε καρέ που τον δείχνει είναι ένα ρεσιτάλ υποκριτικής. Παράλληλα δε, τόσο η παραγωγή, όσο και το υπόλοιπο cast κάνουν μια εξαιρετική δουλειά και καταφέρνουν να αναδείξουν όλη την (καλώς εννοούμενη) σαπίλα και διαφθορά που ίσχυε στην Αμερική της ποταπαγόρευσης, όπου ουσιαστικά δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ αστυνομικού, δημάρχου και gangster. Αξιοπρόσεκτες επίσης είναι και οι ερμηνείες των Stephen Graham (Gangs of New York, This Is England, Snatch), Kelly Macdonald (Brave, Harry Potter and the deathly hallows, Trainspotting), αλλά και του τρομερού Michael Kenneth Williams (The Road, 12 Years a Slave).

The Wire

Ένα πολυδαίδαλο αφιέρωμα για την αμερικάνικη ζωή και το διεφθαρμένο αστικό σύστημα επιχειρήθηκε για έξι σαιζόν με το «The Wire». H ζωή στην Βαλτιμόρη δεν θα είναι ποτέ η ίδια και το απέδειξε αυτή η κοινωνική ακτινογραφία που κινείται στα επίπεδα ντοκιμαντέρ. Εδώ η έννοια της σεζόν αποκτά αληθινή υπόσταση. Καθένας από τους 5 κύκλους της σειράς εξετάζει ένα διαφορετικό γρανάζι του συστήματος, χωρίς να φοβάται να παραμερίσει γνώριμα περιβάλλονται και χαρακτήρες, προκειμένου να πει αυτά που πρέπει να πει. Μία σεζόν είναι στις γωνίες, μία στα λιμάνια και τα σωματεία, μία στην αστυνομία και στους διαδρόμους της πολιτικής, μία στα σχολεία, και μία στα γραφεία μιας εφημερίδας. Αυτό που γίνεται σαφές είναι ότι το άτομο είναι δέσμιο του συστήματος σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχει διάκριση καλού και κακού εν τέλει, παρά μόνο μια ατέρμονη, άνευ όρων παράδοση στους άγραφους κανόνες του. Η  υποκουλτούρα της μαύρης κοινότητας, οι παρακολουθήσεις, τα προσωπικά δεδομένα, η αστυνομία και το κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών είναι μερικοί από τους κεντρικούς θεματικούς άξονες. Ακόμα και αυτοί όμως καταγράφονται με τέτοια δημοσιογραφική πιστότητα που την τελική ετυμηγορία την έχει ο θεατής και όχι ο σκηνοθέτης.

Μοιραστείτε το Άρθρο