Άγριος Σπόρος – Μια άλλη ματιά σε πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα

Μάρω Παναγή Από Μάρω Παναγή 4 Λεπτά Ανάγνωσης

Ύστερα από την ανάγνωση πολλών κριτικών και από την αποτυχημένη προσπάθεια να βρω θέση για κράτηση, κατάλαβα γιατί ο “Άγριος σπόρος” του Γιάννη Τσίρου θεωρείται μία από τις καλύτερες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων (και φυσικά γιατί κάθε βδομάδα είναι sold out).t1n5684-b-crop

Τρεις ηθοποιοί και ένα σκηνικό είναι αρκετά για να συνθέσουν ένα σεναριακό  και σκηνοθετικό μεγαλείο.

Δεν θα επιδοθώ στην περιγραφή της ιστορίας, διότι όσο πιο ανήξεροι πάτε στην παράσταση τόσο το καλύτερο. Ζούμε σε μια Ελλάδα όπου οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα επισκιάζουν την ουσία του ανθρώπου. Ο άξεστος Ελληνάρας που έχει την καντίνα με τα σουβλάκια, που βρίζει και πίνει μπύρες όλη μέρα, δεν είναι παρά μια ελιτίστικη προσέγγιση που αγνοεί οτιδήποτε κρύβεται πίσω από την προσωπικότητα του άλλου. Η παράσταση αρχίζει παρουσιάζοντας ακριβώς αυτό κι έπειτα εξερευνά πιο βαθιά την καθημερινότητα και τις σκέψεις των πρωταγωνιστών. Μεράκι, κεράσματα, ζεϊμπέκικα, καθαρότητα είναι πολλά περισσότερα από μια παραδοσιακή εικόνα των Ελλήνων. Ο ρεαλισμός της παράστασης και η αμεσότητα των νοημάτων μάς φέρνει μπροστά στην εικόνα των εαυτών μας στον καθρέφτη που μας κάνει να νιώθουμε άβολα, ίσως και αηδιασμένοι. Όταν το θέατρο πετυχαίνει αυτή την ανάδραση είναι μοναδικό.

2

Τίποτα από αυτά, όμως, δεν θα είχε συμβεί χωρίς τις εκπληκτικές ερμηνείες των τριών ηθοποιών. Ο Τάκης Σπυριδάκης ήταν ανέκαθεν ανεκτίμητο ταλέντο, ένας ηθοποιός με όλη τη σημασία της λέξης (ποιεί ήθος) και ο συγκεκριμένος ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. Από τις πιο δυνατές ερμηνείες που έχω δει ποτέ στο θέατρο. Η Ντένη Γιαννακοπούλου και ο Ηλίας Βαλάσης, ενσαρκώνουν, επίσης, με ακεραιότητα και βάθος τους δύο πολύπλοκους χαρακτήρες τους προκαλώντας αναπάντεχες συγκινήσεις.

main2
Όταν έφτασε στο τέλος η παράσταση, δύο πράγματα δεν μπορούσαν να φύγουν από τη σκέψη μου. Το πρώτο είναι η έννοια του στίγματος. Το στίγμα ιδωμένο από δύο διαφορετικές πλευρές: η πρώτη συναντά τη γνώμη των ανθρώπων που καθοδηγείται από το στίγμα: το ορφανό, ο gay, ο δολοφόνος, ο αυτόχειρας, η τσιγγάνα, η καθαρίστρια, οι μαύροι. Άπαξ και μπει το στίγμα δεν ξεπλένεται ποτέ. Η ταμπέλα του ανθρώπου πλακώνει την ουσία του. Η δεύτερη οπτική πάνω στο στίγμα δείχνει τη δύναμη της ανθρώπινης ύπαρξης να εντυπώνεται, να μένει ανεξίτηλη να αφήνει το στίγμα της. Εδώ η ψυχή δεν αλλοιώνεται ποτέ.

maxresdefault

Αυτό ήταν και το δεύτερο σημείο που χαράχτηκε στη μνήμη μου: με τον πραγματικά καταπληκτικό μονόλογο του Σπυριδάκη. Απλός, ποιητικός, από τα βάθη της καρδιάς του ειλικρινής και επίκαιρος όσο ποτέ, “έφτυσε” τα λόγια και τα συναισθήματα από μέσα του κοιτώντας μας στα μάτια και ζητώντας την αλλαγή. Ο άγριος σπόρος θα φυτρώνει αλλού κι αλλού κι αλλού, κι ας τον ξεριζώσουν, θα φυτρώνει στο βράχο, θα ανθίζει κι αλλού κι αλλού.
Πληροφορίες:

Θέατρο Επί Κολωνώ: Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94,Κολωνός
Τηλ.: 2105138067Απόγ.: Σάβ. 6 μ.μ., Τετ. 7.30 μ.μ. Βραδ.: Δευτ., Τρ. 9 μ.μ., Κυρ. 9.30 μ.μ. Από 1/2 θα παίζεται κάθε Τετ. 7.30 μ.μ., Σάβ., Κυρ. 6 μ.μ., Πέμ.-Σάβ. 9.15 μ.μ.

 

Μάρω Παναγή

πηγή

Μοιραστείτε το Άρθρο
Εκπαιδευόμενη Καρυάτιδα. Όταν βαριέται την ορθοστασία πηγαίνει θέατρο, σινεμά, διαβάζει και γράφει. Περισσότερα για την Μάρω βρίσκετε στο https://otanxarazei.blogspot.com