A better story: Μια γλυκόπικρη ιστορία μόνο με σκίτσα

Αλέξανδρος Μινωτάκης Από Αλέξανδρος Μινωτάκης 5 Λεπτά Ανάγνωσης

Έχουμε μπει στην τελική ευθεία για το φετινό Comicdom Con και την απονομή των Ελληνικών Βραβείων Κόμικ που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Απρίλη, την πρώτη μέρα του μεγάλου φεστιβάλ κόμικ. Για 2η χρονιά, το Smassing Culture θα παρουσιάσει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα υποψήφια κόμικ όλων των κατηγοριών και θα κάνει ξεχωριστό αφιέρωμα στα 5 κόμικ που έφτασαν στην τελική φάση και είναι υποψήφια στην κατηγορία “Καλύτερο Κόμικ για το 2017”.

 Σειρά παίρνει το “A better story“, το κόμικ σε σενάριο και σχέδιο της Λένα που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις “Ένατη διάσταση“. Όπως γράφει στο οπισθόφυλλο, πρόκειται για μία “γλυκόπικρη ιστορία αγάπης”, γεμάτη παρεξηγήσεις, στιγμές κεραυνοβόλου έρωτα και όλα τα βασικά στοιχεία του είδους. Ωστόσο, αυτό που κάνει το “A better story” να ξεχωρίζει δεν είναι το σενάριο του και ο αναγνώστης θα καταλάβει από τις πρώτες σελίδες ότι αυτό ήταν η πρόθεση της δημιουργού εξ αρχής.  Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι η άσκηση στυλ που εξελίσσεται μέσα από το κόμικ, καθώς απουσιάζουν πλήρως οι διάλογοι και ολόκληρη η ιστορία δίνεται μέσα από το σχέδιο και τα καρέ. Πρόκειται για μία ασυνήθιστη προσπάθεια που “παίζει” με τη βασική αρχή των κόμικ, το συνδυασμό εικόνας και κειμένου, με τον πρώτο λόγο, όμως να τον έχει η εικόνα και το κείμενο να λειτουργεί συμπληρωματικά. Έτσι, σε μία προσπάθεια επιβεβαίωσης ως τα άκρα αυτού του κανόνα, η Λένα αφαιρεί το κείμενο για να αποδείξει την αφηγηματική δύναμη που έχει το σκίτσο.

  Η φιλόδοξη αυτή προσπάθεια κρίνεται σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένη. Το σχέδιο είναι ασπρόμαυρο και με αδρές γραμμές, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, ωστόσο καταφέρνει να αποδώσει την εξέλιξη της ιστορίας και των χαρακτήρων. Μέσα από τη δημιουργική αξιοποίηση των καρέ, οι σελίδες του “A better story” αλλάζουν διαρκώς στήσιμο για να προωθήσουν την ιστορία ενώ τα σχέδια μπλέκονται το ένα μέσα στο άλλο, δίνοντας εξαιρετική ροή και συνοχή στην ιστορία, χωρίς να κουράζουν ή να ζαλίζουν τον αναγνώστη. Το σχέδιο περνάει από τα βασικά 4 καρέ σε άπειρες παραλλαγές τους, ενώ “σπάει”, όπου είναι αναγκαίο, το πλαίσιο για να αποδώσει τις πιο έντονες καταστάσεις. Αυτή η ευελιξία είναι που καθιστά κατανοητή την πορεία της ιστορίας, ενώ αποτελεί μια εντυπωσιακή επίδειξη του πλούτου της φαντασίας της δημιουργού. Επιπλέον, χρησιμοποιώντας βασικά σύμβολα και συμβάσεις, η σκιτσογράφος αποδίδει  τις μεταβολές σε συναισθήματα και σκέψεις των χαρακτήρων, αν και ορισμένες φορές καταλήγει αυτό να γίνεται με “καρτουνίστικο” και απλοϊκό τρόπο.  Παρόλα αυτά, σε γενικές γραμμές, καταφέρνει να μην εγκλωβιστεί στο στενό πλαίσιο που η ίδια έθεσε και σε ορισμένες περιπτώσεις αποδίδει σύνθετες καταστάσεις και σχέσεις με τον πιο έξυπνο και δημιουργικό τρόπο. Ξεχωριστή πλευρά στην αφήγηση του κόμικ αποτελεί η αναπαράσταση της πόλης, η οποία με κινηματογραφικό τρόπο προσαρμόζεται στους χαρακτήρες και τις δυσκολίες που συναντούν. Τα σχέδια του αστικού περιβάλλοντος εισάγουν τον αναγνώστη σε κάθε ξεχωριστό κεφάλαιο και συχνά παρεμβάλλονται στη δράση των χαρακτήρων για να βοηθήσουν στην κατανόηση της διάθεσης τους.

  Φυσικά, το “A better story” πάσχει από αδύναμο και υποτυπώδες σενάριο το οποίο κατά βάση αναπαράγει τα κλισέ μιας ρομαντικής κωμωδίας από την αρχή μέχρι το τέλος. Μάλλον κάτι τέτοιο ήταν εξαρχής αναπόφευκτο καθώς η απουσία κειμένου θέτει συγκεκριμένα όρια, ενώ δεν βοηθάει το γεγονός ότι έχουμε νέους χαρακτήρες, χωρίς παρελθόν και κάποια γνωστά στο κοινό χαρακτηριστικά.  Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, βέβαια, κάποια, απόλυτα προβλέψιμα, πράγματα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Ωστόσο, ο οποιοσδήποτε μπορεί να αναγνωρίσει τη διαρκή και δύσκολη προσπάθεια της δημιουργού να φθάσει στα άκρα αυτή την πρωτότυπη προσπάθεια και να αποδώσει όσο το δυνατόν πιο περίπλοκα συναισθήματα και καταστάσεις.

  Συνολικά, είναι πάντα ευχάριστο να βλέπουμε τέτοιες απόπειρες που ξεπερνούν την πεπατημένη και μας φέρνουν στην ουσία της τέχνης των κόμικ, τη δύναμη του σχεδίου και τον πλούτο της φαντασίας που δεν έχει ανάγκη από ήχο, κινούμενη εικόνα και, μερικές φορές, ούτε καν κείμενο. Από αυτή την άποψη, το “A better story“, ακόμα και αν δεν είναι όντως μια “καλύτερη ιστορία”, αξίζει το χρόνο μας.

Μοιραστείτε το Άρθρο
Συνάντησε μικρός το Star Wars και έκτοτε βρήκε πως θέλει να γίνει Jedi. Προπονείται με διαλογισμό 18 ώρες την μέρα. Τις υπόλοιπες τις περνάει καμουφλαρισμένος ως υποψήφιος διδάκτορας γιατί κανείς δεν του είπε πως ανακλήθηκε το Order 66.