Η Σκιά στο Σπίτι- Μια δυνατή ιστορία ανθρώπινου τρόμου

Δημήτρης Τζάνογλος Από Δημήτρης Τζάνογλος 5 Λεπτά Ανάγνωσης

Κάλιο αργά παρά ποτέ λέει ο λαός, και στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι. Κάτι λιγότερο από ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, επιτέλους διάβασα το τελευταίο πόνημα του Κωνσταντίνου Κέλλη με τίτλο Η Σκιά στο Σπίτι (Νοέμβριος 2016, Εκδόσεις Κέδρος), ένα βιβλίο που ήθελα από την αρχή πολύ να διαβάσω και όχι τυχαία. Η προηγούμενη επαφή μου με το έργο του συγγραφέα ήταν επιτυχημένη στον υπερθετικό, πρώτα με την συλλογή διηγημάτων Το Φως Μέσα Μου (2013, Εκδόσεις Momentum) και στη συνέχεια με το μυθιστόρημα Νεκρή Γραμμή (2014, Εκδόσεις Κλειδάριθμος), και η αλήθεια είναι πως ειδικά η Νεκρή Γραμμή είχε ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά. Η Σκιά στο Σπίτι λοιπόν είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη και κατά τη γνώμη μου και το καλύτερο μέχρι στιγμής. Αλλά ας μην προτρέχω.

Μία περιγραφή που την ίδια στιγμή ταιριάζει τέλεια το μυθιστόρημα αυτό αλλά και το αδικεί κατάφωρα είναι η εξής: μία εξαιρετική ιστορία φαντασμάτων σε ένα στοιχειωμένο σπίτι. Και όντως αυτό είναι, αλλά η παραπάνω περιγραφή φαντάζει ρηχή για το εν λόγω βιβλίο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά τον αναπάντεχο χαμό της γυναίκας του, της Ναταλίας, ο Τάσος αποφασίζει να μετακομίσει από τη Θεσσαλονίκη κοντά στη λίμνη Βόλβη μαζί με τα παιδιά του, την έφηβη Ελπίδα και τον μικρό Δημήτρη. Το σπίτι που αγοράζει είναι ένα παλιό αρχοντικό από το οποίο είχαν περάσει ως νέοι με τη γυναίκα του, που τότε λειτουργούσε ως πανδοχείο, κάνοντάς της εκεί πρόταση γάμου και ως εκ τούτου είχε μεγάλη συναισθηματική αξία για τον ίδιο. Το σπίτι αυτό το αγόρασε μετά τον θάνατο του προηγούμενου ιδιοκτήτη και από την αρχή έδειξε ότι δεν είναι ένα αθώο αρχοντικό.

«Όλα τα παλιά σπίτια κουβαλούν αναμνήσεις. Τελευταίες ανάσες.
Παίζουν κρυφτό ανάμεσα στους ζωντανούς».

Δε θέλω να γράψω κάτι παραπάνω για την υπόθεση ώστε να μη χαθεί τίποτα από την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Και μιλώντας για την ατμόσφαιρα, πιστεύω πως αυτός είναι ο λόγος που Η Σκιά στο Σπίτι είναι ένα τόσο καλό βιβλίο. Αν και η ιστορία διαδραματίζεται στο σήμερα, υπάρχει μια διάχυτη γοτθική ατμόσφαιρα. Όχι μόνο στην περιγραφή του αρχοντικού και του όλου σκηνικού αλλά και στην παρουσία του τρόμου που δε θα κάνει «μπου» στον αναγνώστη αλλά κάνει την εμφάνισή του πολύ διακριτικά και όποτε πρέπει, ούτως ώστε να σηκώσει την τρίχα κάγκελο.

Κάτι πολύ δυνατό είναι επίσης το βάθος όλων των χαρακτήρων, τόσο των κοσμικών όσο και των απόκοσμων. Διαβάζοντας το κείμενο, ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει τις πράξεις όλων των ηρώων, καθώς και την ρίζα αυτών που δεν είναι τίποτα άλλο από την απώλεια και τον θρήνο που γεννιέται από αυτήν. Ακόμα και το φάντασμα της ιστορίας, που κινείται επίσης σε αυτή τη βάση, θα ήταν άδικο να χαρακτηριστεί ως ο κακός χαρακτήρας του βιβλίου. Υπάρχουν θα έλεγα αντιμαχόμενες πλευρές που παλεύουν ενάντια στον θρήνο τους.

Και αυτό είναι τελικά Η Σκία στο Σπίτι, ένα μυθιστόρημα που με τον τρόμο και το μυστήριο περιγράφει τον πόνο που δημιουργεί η απώλεια αλλά ενίοτε και η αγάπη. Σίγουρα η κεντρική ιδέα του βιβλίου δεν πρωτοτυπεί, αλλά η γραφή είναι πολύ μεστή και ο Κωνσταντίνος Κέλλης έχει καταφέρει με τον τρόπο της ανάπτυξης της ιστορίας, ένα βιβλίο 550 σελίδων να μην κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο, και αυτό είναι κάτι που δε συναντάται συχνά.

Για κλείσιμο, θέλω να πω, πως αν και δε μου άρεσε ποτέ η ξενολατρεία στην τέχνη, είναι γεγονός πως η λογοτεχνία τρόμου στην Ελλάδα είναι αρκετά άγουρη. Μυθιστορήματα όπως αυτό ανεβάζουν επίπεδο τον εγχώριο χάρτη και σίγουρα κερδίζει από τα αποδυτήρια μυθιστορήματα (τρόμου και μη) ξένων συγγραφέων που μεταφράζονται κατά κόρον.

Αν θέλει κάποιος να διαβάσει ένα βιβλίο που θα του σηκώσει την τρίχα κάγκελο από συναισθήματα και τρόμο, Η Σκιά στο Σπίτι είναι η ιδανική επιλογή.

Μοιραστείτε το Άρθρο
Γεννηθείς το 1992 και μεγαλωμένος ανάμεσα στους πατρικούς δίσκους, κατέληξε από μικρός πως ο ένας και μοναδικός θεός είναι o Lemmy. Η Agatha Christie και ο Stephen “βασιλιάς” Κing έφεραν σε μία βαρυσήμαντη θέση την λογοτεχνία δίπλα στη μουσική και ιδιαιτέρως στον σκληρό ήχο. Στον ελεύθερό του χρόνο κρίνει δουλειές αλλονών.