Συνέντευξη με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Θοδωρή Τούμπανο

Μάρω Παναγή Από Μάρω Παναγή 8 Λεπτά Ανάγνωσης

Μια συνάντηση με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Θοδωρή Τούμπανο.
Η πιο πρόσφατη σκηνοθετική δουλειά του είναι το θεατρικό έργο “Ο Σωτηράκης” για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Ο Θοδωρής γεννήθηκε στο Άργος το 1992. Σπούδασε στη Δραματική σχολή “Πρόβα”. Έχει παίξει στα έργα “Άσμα για το σκιάχτρο της Λουσιτανίας” του Π.Βάις, “Επείγοντα περιστατικά” του Αρκά, “Μήδεια” του Μποστ στο θέατρο Στοά, “Διαλέξεις αθλιότητας” στο Θέατρο Τέχνης, “Το τραγούδι του νεκρού αδερφού” του Μ. Θοδωράκη – σε σκηνοθεσία Θ.Παπαγεωργίου, “Εμείς οι άλλοι” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου. Επίσης, έχει παίξει σε παραστάσεις στα θέατρα: ΠΚ, Αλκμήνη, Πρόβα.
Λατρεύει τα κόμιξ, τον Lovecraft και δηλώνει άρρωστος Πανιώνιος.

 

 

 

– Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το θέατρο;
Φυσικά- όπως όλα τα σωστά στη ζωή ενός ανθρώπου, γίνονται φυσικά και κατ’ επιλογή και όχι κατ’ ανάγκη. Με το που τέλειωσα το λύκειο γράφτηκα κατευθείαν σε μια δραματική, αλλά την απόφαση την είχα πάρει χρόνια πριν.

– Εκτός από την ιδιότητα του ηθοποιού πρόσφατα αποκτήσατε και αυτήν του σκηνοθέτη. Τι σας ώθησε σε αυτήν την επιλογή; Πώς μπορούν να αλληλεπιδράσουν οι δύο αυτές ιδιότητες;
Όπως και στην πρώτη ερώτηση και αυτό ήρθε φυσικά. Ήθελα πολύ καιρό να σκηνοθετήσω, αλλά πάντα έλεγα ” όχι ακόμα, περίμενε”. Και πάλι δεν ξέρω αν ήμουν έτοιμος- κατά πάσα πιθανότητα όχι. Αλλά όταν διάβασα τον “Σωτηράκη” αποφάσισα πως δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω κάποιον άλλο να το κάνει. Να ξεκαθαρίσω βέβαια πως το ότι σκηνοθέτησα μια παράσταση δεν με κάνει σκηνοθέτη. Αλλά η όποια εμπειρία έχω ως ηθοποιός σίγουρα βοήθησε.

– Πείτε μας λίγα λόγια για  τη σκηνοθεσία του «Σωτηράκη». Γιατί σας κέντρισε αυτός ο ιδιόμορφος χαρακτήρας;
Η αλήθεια είναι , όσο και να ακούγεται περίεργο, πως δεν με κέντρισε τόσο ο Σωτηράκης, αλλά ο περίγυρος του. Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία (που μεταξύ μας δεν έχει αλλάξει και πολύ τα τελευταία 50 ή και παραπάνω χρόνια). Οι καταστάσεις τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει ο καθένας μας. Μόνο που ο Σωτηράκης δεν είναι ο καθένας μας. Είναι κάποιος που ξεκάθαρα δεν χωράει σε κανένα καλούπι και το σπάει. Και έτσι αφήνει στον θεατή να δεί τι υπάρχει μέσα- αν υπάρχει κάτι.

-Η λιτή σκηνογραφία του έργου θεωρείτε πως δρα θετικά στην αποτύπωση των θεσμών της Ελλάδας τους οποίους αντιμετωπίζει ο Σωτηράκης;
Γενικά δεν είμαι υπέρ του θεάτρου που προσπαθεί να εντυπωσιάσει με περίτεχνα σκηνικά, κοστούμια και ότι άλλο ξεχνώντας πολλές φορές το κυριότερο. Την ουσία. Το τι έχει να πεί και το πως θα το πεί. Θεωρώ πως η ίδια παράσταση θα μπορούσε να γίνει ακόμα και απουσία σκηνικών και κοστουμιών , αν αυτό ήταν που επιλέγαμε και το αποτέλεσμα να έβγαινε το ίδιο.

– Πώς αλληλεπιδράσατε με τον συγγραφέα του έργου, Γιώργο Ζαμάνη, αλλά και με την υπόλοιπη ομάδα;
Με τον Γιώργο (Ζαμάνη, τον συγγραφέα) είμαστε πολλά χρόνια φίλοι. Αλλά νομίζω πως το καλύτερο που βγήκε από αυτή τη δουλειά, είναι πως γίναμε μια παρέα με όλα τα παιδιά που είναι αυτή τη στιγμή στην παράσταση. Ξέρω πως ακούγεται πολύ κλισέ το ” περνάμε καλά και αυτό βγαίνει και στον κόσμο” , αλλά υπάρχουν και ελάχιστες περιπτώσεις που ισχύει!

– Πώς θα αντιδρούσε ρεαλιστικά η  μουντή και αυτοματοποιημένη κοινωνία μας σε μια προσωπικότητα που θα θύμιζε τον Σωτηράκη;
Νομίζω πως στην αρχή ,θα προσπαθούσε να τον εντάξει στα πλαίσια της- αυτό δεν κάνει πάντα; Να τον κάνει μόδα ίσως, να τον βάλει να προπαγανδίσει μέσω της διαφορετικότητας του τις ιδέες και της θέσεις της εκάστοτε “εξουσίας”( με μια ευρύτερη έννοια). Αν δεν τα κατάφερνε θα τον απέβαλλε. Όταν υπάρχει κάτι, κάποιος που χαλάει τους όρους και τους θεσμούς, που βρίσκει τα λάθη του κόσμου και δεν δέχεται να ενταχθεί τότε αυτόματα θα γίνει ο εχθρός, το μαύρο πρόβατο που κανείς δεν θα ησυχάσει μέχρι να εξοντωθεί.

– Η παράσταση είναι άκρως χιουμοριστική και σατιρίζει σε μεγάλο βαθμό αυτά που βιώνει ένας νέος στην Ελλάδα. Σε αυτή την αποτύπωση της σάτιρας νιώσατε εσείς ή ο συγγραφέας κάποια όρια, είπατε ποτέ: “αυτό ας μην το κάνουμε;”
Όχι, για κανένα λόγο. Όρια σε αυτόν τον τομέα δεν μπήκαν ποτέ. Πώς γίνεται άλλωστε; Αφού αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα. Δεν είχαμε καμία πρόθεση από την αρχή να ωραιοποιήσουμε τίποτα. Ίσα-ίσα.

– Είστε ένας νέος άνθρωπος που ασχολείται με το θέατρο στην Ελλάδα. Πόσο δύσκολο είναι να ανελιχθεί κάποιος σε αυτόν το χώρο; Ποιες είναι οι συχνότερες δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει;
Πρώτα απ’ όλα οι οικονομικές. Που δεν πιστεύω ότι σταματάνε. Πρέπει κάποιος να ασχοληθεί με τα πάντα- κυριολεκτικά τα πάντα, ειδικά όταν φτιάχνει μια δική του δουλειά. Άπειρα παράλογα πράγματα, όπως για παράδειγμα το να θέλει να σου νοικιάσει κάποιος μια τρώγλη 40 θέσεων με 180 ευρώ το βράδυ με φπα και ένσημα δικά σου. Μιλάμε για τρελά πράγματα. Εμείς ευτυχήσαμε και έχουμε μια άριστη συνεργασία στο χώρο που είμαστε. Γενικά πρέπει κάποιος να υπομείνει πολλά, πέραν των οικονομικών. Εγωισμούς, κόμπλεξ, βεντετιλίκια, ωχαδερφισμούς, κλίκες, πισώπλατα μαχαιρώματα, κουβέντες και πολλά άλλα. Από εκεί και πέρα είναι και το τι θεωρεί και ο καθένας ανέλιξη. Να παίξει ας πούμε με ένα γνωστό και εμπορικό θίασο, ή να δημιουργήσει κάτι δικό του που τον εκφράζει και να αποκτήσει σιγά-σιγά έναν σταθερό πυρήνα κοινού;

–  Ποια είναι γενικότερα τα καλλιτεχνικά σας πλάνα για τη συνέχεια;
Για αρχή να συνεχίσει ο Σωτηράκης και άλλο.Από εκεί και πέρα ετοιμάζουμε τον “Ταρτούφο” του Μολιέρου, σε μια φρέσκια διασκευή που θα ανέβει κοντά στα Χριστούγεννα στο Εργοτάξιον. Από εκεί και πέρα θα δείξει!

πληροφορίες για την παράσταση:
Ο ΣΩΤΗΡΑΚΗΣ 
Του Γιώργου Ζαμάνη
Για δεύτερη χρονιά!
Μια καταγραφή της ελληνικής πραγματικότητας μέσα από το ταξίδι ενός παράλογα λογικού, του Σωτηράκη, μέσα σε αυτή. Πρόσωπα και καταστάσεις… που ίσως κάτι μας θυμίζουν.
Γονείς, δάσκαλοι, παπάδες, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, χίπιδες και… πολλοί άλλοι…
Και ανάμεσά τους ο δακτυλοδεικτούμενος Σωτηράκης. Αν βρεθείς δίπλα του θα εύχεσαι να μην είχες βρεθεί ποτέ…
-Τελικά είναι παράξενο να είσαι παράξενος.-

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Γιώργος Ζαμάνης
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Τούμπανος
Κοστούμια – Εικαστικά: Αθηνά Μπενίση
Σκηνικά: Δημήτρης Μηλιαράκης
Μουσική: Νικόλας Μαραγκός
Φωτογραφίες: Μιχαέλα Χρυσοφάκη

Παίζουν (αλφαβητικά):
Μαριαλένα Γαριού
Αντώνης Καλομοιράκης
Μυριόκαλη Κόγιου
Διονύσης Λάνης
Γιώργος Παπανδρέου

Παίζεται:
Θέατρο Εργοτάξιον (Διογένους 1, Άγιος Δημήτριος)
Από Παρασκευή 6 Οκτώβρη και κάθε Παρασκευή για έξι παραστάσεις (10 Νοεμβρίου)
Ώρα έναρξης: 21:15
Διάρκεια: 80 λεπτά
Εισιτήρια:
Γενική: 10 ευρώ, Μειωμένο: 5 ευρώ (αφορά φοιτητές, ανέργους, συνταξιούχους άνω των 65 ετών, πολύτεκνους – τρίτεκνους)
Κρατήσεις: 6983930220

 

Μοιραστείτε το Άρθρο
Εκπαιδευόμενη Καρυάτιδα. Όταν βαριέται την ορθοστασία πηγαίνει θέατρο, σινεμά, διαβάζει και γράφει. Περισσότερα για την Μάρω βρίσκετε στο https://otanxarazei.blogspot.com