35+1 Χρόνια ΘΟΠΚ- Ένα ταξίδι, που ακόμα δεν τελείωσε!

Καζανάς Kώστας Από Καζανάς Kώστας 4 Λεπτά Ανάγνωσης

Με μεγαλή επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις του “35+1 Χρόνια ΘΟΠΚ“,της Θεατρικής Ομάδας Πανεπιστημίου Κρήτης (Σχολές Ηρακλείου) , που για 35 + 1 συνεχομένα χρόνια τέτοιες μέρες μας ανοίγει τις πόρτες του πανεπιστημίου και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη, μακριά από τα προβλήματα μας και  την ρουτίνα της καθημερινόητας. Φέτος λοιπόν το θέμα ήταν λίγο διαφορετικό, αφού δεν ανέβηκε κάποιο γνωστό έργο, όπως τα προηγούμενα χρόνια( Ο Γλάρος-Τσέχωφ, Το Πανηγύρι- Ζαν Κοκτώ κ.ά), αλλά έγινε μια αναδρομή σε κάποιες από τις παραστάσεις(μεταξύ των οποίων κι οι παραπάνω δύο) που ανέβηκαν όλα αυτά τα χρόνια.

Θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου σημαίνει σπάσιμο της κανονικότητας που υπάρχει στην σχολή γεμίζοντας την με χαμόγελα, όμορφα πρόσωπα, αισιοδοξία για το μέλλον και μία ελπίδα πως τα πράγματα όντως μπορούν να πάνε αλλιώς. Με άλλο πολιτισμό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει στις μέρες μας, όλα τα παιδιά που ανεβαίνουν στο σανίδι να παίξουν, καταθέτουν την ψυχή τους χωρίς να έχουν στο μυαλό τους τα λεφτά, αλλά με μόνο κίνητρο το πάθος και την αγάπη τους για το θέατρο. Το θέμα στην συγκεκριμένη θεατρική ομάδα είναι ότι πέρα άπο την σωστή αφετηρία που είναι όλα τα παραπάνω που ανέφερα, η εκτέλεση του έργου ήταν άψογη δείχοντας την προσπάθεια και την δουλειά που έκαναν τα παιδιά όλο το χρόνο.

 

Το έργο ξεκίνησε με μία σκηνή “διαμαρτυρίας” των ηθοποιών απέναντι στους παρουσιαστές, σατυρίζοντας έτσι, με ωραίο τρόπο τον “θεσμό του πρωταγωνιστή” δείχνοντας μας ότι γίνεται να υπάρξει και παράσταση χωρίς κάποιον κεντρικό ρόλο, τονίζοντας την σημασία που έχει ο κάθε ένας ηθοποιός ξεχωριστά. Χορός, μουσικές και καλή διάθεση αναβλύζουν σε όλη την παράσταση αλλά ταυτόχρονα το κλίμα βαραίνει και σοβαρεύει όταν έρχεται η ώρα για την απόδοση ενός μεγάλου έργου. Συναισθήματα όπως πόνος, θλίψη αλλά και γέλιο εναλλάσσονται συνεχώς κρατώντας το κοινό συνεχώς σε εγρήγορση. Τα όρια μεταξύ στον καλλιτέχνη και το κοινό εξαλείφονται και ο ένας αποτελεί πια οργανικό κομμάτι για τον αλλόν.

 

Κοινή παραδοχή για όλους η δύσκολη περίοδος που ζούμε αλλά και το ενδεχόμενο πολέμου (που δεν ψήνει κανέναν) περιέχονται στα μηνύματα που βγαίνουν πρός τα έξω και αυτό το καθιστά ολοκληρωμένο ως προς το περιέχομενο του. Ηθοποιοί που δεν είναι επαγγελματίες μίλησαν στις καρδιές μας βγάζοντας αληθινά καθημερινά συναισθήματα και σκέψεις που συναντάμε δίπλα μας.

Η θεατρική ομάδα δίνει μια μεγαλή μάχη για να δώσει έναν άλλο αέρα μέσα στην συνολική απάθεια που υπάρχει μέσα στα πανεπιστήμια ως αναφορά τον χώρο των τεχνών. Αυτό που βγαίνει σαν συμπέρασμα είναι ότι η  τέχνη δεν είναι ένα άπιαστο ιδανικό. Η τέχνη γεννιέται από την ίδια την πραγματικότητα και σε αυτήν επιστρέφει.  Η ιδέα πίσω από την θεατρική ομάδα δεν είναι ένα φετίχ, ούτε μία κίνηση εντυπωσιασμού, αλλά μια αναγκαίοτητα που βγαίνει μέσα από την παράξενη ομορφία της ζωής.

Μπορεί οι παραστάσεις στο πανεπιστήμιο για φέτος να τελείωσαν, αλλά στις 23-24-25 Αυγούστου έχουμε τον “δεύτερο γύρο” στο Κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις, κάτι που για όποιον είναι τότε στο Ηράκλειο, αξίζει να επισκεφθεί και να αγκαλιάσει.

 

 

TAGGED:
Μοιραστείτε το Άρθρο
Ο Κώστας όταν ήταν μικρός είχε ένα όνειρο, να παιζει σκάκι σε παγκόσμιο επίπεδο. Η πίστη του στο FORCE δεν στάθηκε ικανή για να τον κάνει να το πραγματοποιήσει. Κάπου στα 15 του αυτό το όνειρο ναυάγησε. Έκτοτε αρκείται σε χριστουγενιατικούς μαραθώνιους STAR WARS.