Οι καλύτερες διαστημικές ταινίες σε μια επίπεδη… Γη

Xρήστος Δικτόπουλος Από Xρήστος Δικτόπουλος 7 Λεπτά Ανάγνωσης

2019 και το ρεύμα της επίπεδης Γης, όσο παράλογο και αν ακούγεται σε έναν ελάχιστα σκεπτόμενο άνθρωπο, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στα μυαλά του κόσμου. Καθόλου παράξενο από την άλλη αν λάβουμε υπόψιν πως ακόμα πιο επικίνδυνες ιδέες, όπως ο αντιεμβολιασμός, επίσης έχουν ανοδική πορεία σήμερα και πώς το σκοτάδι του φασισμού κάνει σημαντικές εμφανίσεις παγκοσμίως. Με λίγα λόγια για όσους δε γνωρίζουν, η «επίπεδη Γη» είναι μια θεωρία συνωμοσίας, που υποστηρίζει πως ο πλανήτης μας έχει σχήμα ενός επίπεδου δίσκου και όχι σφαιρικό, με ένα μεγάλο γυάλινο θόλο να την καλύπτει. Βρίσκεται στο επίκεντρο του κόσμου και είναι το μόνο μέρος με ζωή. Ο ήλιος, το φεγγάρι, τα αστέρια και όλοι οι άλλοι πλανήτες είναι «φωτάκια» πάνω στο θόλο αυτό. Η βαρύτητα δεν υφίσταται και εμείς παραμένουμε κολλημένοι στο έδαφος λόγω του ότι η Γη κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς τα πάνω επ’ άπειρον. Ας κάνουμε τον κόπο να δούμε όμως τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που έχει πειστεί πως αυτή είναι η μια, μόνη και πραγματική αλήθεια και να συνεχίσουμε το κείμενο με αυτή την οπτική. Ίσως να έχει πλάκα (;;).

Είμαστε λοιπόν οι γνώστες της μεγαλύτερης συνομωσίας που υπάρχει ανά τους αιώνες στον πλανήτη (αν εξαιρέσουμε τις  θρησκείες , αλλά ας μην πάμε εκεί την κουβέντα).  Όλες οι κυβερνήσεις , με πρωτοπόρο την Αμερικάνικη, ελέγχουν πολύ καλά τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ και κάθε μέσο ώστε να κρατούν κοιμισμένο τον κόσμο χιλιετίες ολόκληρες , με μεγαλύτερους εκφραστές τους (τσιράκια δηλαδή) τον Ερατοσθένη στον 3ο αιώνα π.Χ. , τον Γαλιλαίο τον 16ο αιώνα μ.Χ.  και κάθε επιστήμονα της ΝASA μέχρι σήμερα. Όπως είναι φυσικό λοιπόν, η μαζική κουλτούρα και συγκεκριμένα ο κινηματογράφος είναι απόλυτα συνυφασμένα με το σύστημα αυτό. Και θα μιλήσουμε με παραδείγματα.

5 ταινίες -εκτρώματα- που προπαγανδίζουν τη θεωρία της σφαιρική Γης και του διαστήματος.

2001 – a Space Odyssey (1968)

Μόνο και μόνο η ύπαρξη του μεγαλομασόνου Stanley Kubrick ως  σκηνοθέτη είναι αρκετή για να μην πούμε πολλά παραπάνω. Η πρώτη «επιτυχία» στη μεγάλη οθόνη με θέμα το διάστημα και άλλους πλανήτες. Ξέροντας ότι η ταινία θα αποτελέσει ένα αριστούργημα, οι δημιουργοί περνάνε πλαγίως και άλλα εξωφρενικά μηνύματα όπως η θεωρία εξέλιξης του Δαρβίνου και η κυριαρχία των μηχανών και τα της τεχνητής νοημοσύνης έναντι των ανθρώπων.  Η (αδιάφορη) ιστορία είναι πως μια ομάδα αστροναυτών πηγαίνει με τη βοήθεια ενός υπερυπολογιστή σε ταξίδι στο διάστημα για αναγνώριση και μελέτη ενός νέου, άγνωστου αντικειμένου που ανακαλύφθηκε.

Apollo 13 (1995)

Η ταινία που έκανε γνωστή στον κόσμο την δραματική και αληθινή για κάποιους, εντελώς ψεύτικη για όσους ξέρουν την αλήθεια, ιστορία του πληρώματος του Apollo 13. Mε μεγάλα ονόματα (Tom Hanks, Kevin Bacon, Ed Harris) να υποδύονται-αντιγράφουν τους ηθοποιούς που υποδύθηκαν τους αστροναύτες για την «αληθινή» αποστολή της NASA, η ταινία  μας μεταφέρει το δράμα που «έζησαν» αυτοί οι άνθρωποι και οι οικογένειές τους, όταν έπρεπε να επιστρέψουν στη Γη αντιμετωπίζοντας μια μεγάλη βλάβη στο διαστημόπλοιο. Για αυτούς που πραγματικά ξέρουμε ότι όλο αυτό ήταν ένα τρομερά καλοστημένο ψέμα έχω να πω «Houston, YOU have a problem».

Intestellar (2014)

Η Γη βρίσκεται στο όριο της καταστροφής λόγω της κλιματικής αλλαγής (άλλο ένα μεγάλο ψέμα όσων ελέγχουν τα πράγματα) και ο πρωταγωνιστής (Mathew McConaughey) καλείται με μια ομάδα να πάει στο διάστημα σε αναζήτηση ενός νέου, βιώσιμου για το ανθρώπινο είδος, πλανήτη. Στο επίκεντρο της έρευνας αυτής το μεγαλύτερο τεχνολογικό πανεπιστήμιο, ο βωμός αναπαραγωγής του ψέματος της σφαιρικής γης μετά τη  NASA, το ΜΙΤ. Η ταινία είναι γεμάτη «επιστημονικές» θεωρίες κάνοντας οριακά πειστικό ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό (αν ο κόσμος ήταν όπως μας ταΐζουν). Ο σκηνοθέτης σε μια προσπάθεια να μας αποπροσανατολίσει από το να αντιληφθούμε το αισχρό μήνυμα της ταινίας, μας παρουσιάζει τη δραματική σχέση του πρωταγωνιστή με την κόρη του λόγω της επιλογής του να φύγει για την αποστολή αυτή.

The Martian  (2015)

Ένας αστροναύτης (Matt Damon) αποκόπτεται από την ομάδα του και ξεμένει μόνος στον πλανήτη Άρη. Εκεί βλέπουμε τον αγώνα του για επιβίωση. Για την ταινία δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε, αν θέλετε βέβαια να δείτε την αντίληψη ενός από τα άτομα που ζούνε στην άγνοια και το ψέμα, με κάθε επιφύλαξη διαβάστε το άρθρο του Νίκου Γιακουμέλου στο Smassing Culture.

First man (2018)

Ένα κομμάτι της ιστορίας ενός από τους «μεγάλους ήρωες» όσον έχουν πειστεί για το ότι η γη είναι μια μεγάλη μπάλα και ότι εκεί έξω υπάρχουν και άλλα αντίστοιχα ουράνια σώματα όπως το φεγγάρι, του Neil Armstrong. Το τελευταίο και χειρότερο, μαζί με το Apollo 13, παράδειγμα, καθώς και οι 2 βασίζονται σε «πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα». Ο γνωστός Αμερικάνος ηθοπ… συγγνώμη, αστροναύτης, τον οποίο υποδύεται ο Ryan Gosling, μας παρουσιάζεται τη χρονική περίοδο γύρω από τη μεγάλη του αποστολή στο Φεγγάρι. Ακολουθώντας παρόμοια τακτική με το Interstellar, το First Man επικεντρώνεται αρκετά στην προσωπική ζωή του Armstrong, με την αποστολή του στο φεγγάρι να μπαίνει σε 2η μοίρα, ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της καριέρας του.

Με εξαίρεση τη 2η και την 5η ταινία της λίστας, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως έτσι και αλλιώς οι ταινίες αυτές ανήκουν στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας και δε θα έπρεπε να τις λαμβάνουμε υπόψιν. ΛΑΘΟΣ! Τα μηνύματα που περνάνε και ο σκοπός της δημιουργίας τους είναι πολύ συγκεκριμένος και το να κάνουμε τα στραβά μάτια, μας ρίχνει στο επίπεδό τους. Κάποιες ακόμα «αξιοσημείωτες» ταινίες της κατηγορίας που αναλύουμε, όπως το Moon, το Gravity , ή ταινίες που έχουν να κάνουν με την ύπαρξη ζωής εκτός της Γης, όπως το Contact ή Arrival, λειτουργούν στην ίδια βάση με όσα αναφέραμε. Το θέμα είναι να έχουμε τα μάτια και το μυαλό μας ανοιχτό ώστε να αντιλαμβανόμαστε τι βλέπουμε και να το κρίνουμε για αυτό που είναι (oh, the irony…).

Μοιραστείτε το Άρθρο
Ο Χρήστος γεννήθηκε στην Λάρισα. Για αυτό στον υπόλοιπο κόσμο λέει συνήθως ότι έχει καταγωγή από την κοντινή Αυστραλία. Επειδή από μικρό δεν τον τρόμαζαν, σπούδασε κομπιούτερ και (δυαδικούς) αριθμούς στο Πολυτεχνείο τση Κρήτης, πράγμα που τον συνέδεσε με όλη τη nerd-geek-mass κουλτούρα και κάπως έτσι κατέληξε στην συντακτική ομάδα του SC.