Υπάρχουν κάποια είδη ταινιών, στις οποίες ακόμα κι αν έχεις προσέξει σε ποιο σινεμά θα τις δεις, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βρεθείς στην ίδια αίθουσα με κάποιον ή κάποιους που θα σου χαλάσουν όλη την ταινία. Σχεδόν πάντα πρόκειται για ταινίες blockbuster, αφού διαφημίζονται περισσότερο και κατά συνέπεια γεμίζουν και τις αίθουσες. Διαμορφώνεται έτσι ένα περιβάλλον που είναι η χαρά του ενοχλητικού.
Στο παρελθόν έχουμε μιλήσει για τους τύπους θεατών στις superhero ταινίες. Τώρα, με αφορμή της πολυδιαφημισμένης πρεμιέρα της Nun, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τους θεατές ταινιών θρίλερ, γι’ αυτή τη μάστιγα…
1. Τα 15χρονα
Είναι οι βασικοί ύποπτοι. Αυτές οι παρέες 15χρονων που μαζεύονται σαν τις μύγες στις horror ταινίες σε αναγκάζουν να σκεφτείς να πας στο ταμείο και να απαιτήσεις να ζητάνε ταυτότητες για να επιβεβαιώνουν το όριο ηλικίας!
Σε αυτές τις παρέες μπορείς να βρεις κάθε είδος ενοχλητικής συμπεριφοράς, ακριβώς επειδή μπορούν να ενοχλήσουν με κάθε τρόπο. Πάνε στο σινεμά για το χαβαλέ, αλλά η δικιά τους καλοπέραση είναι εγγύηση για την δικιά σου κατεστραμμένη βραδιά.
Ένα θρίλερ με παρέα 15χρονων στην αίθουσα είναι σαν να απογειώθηκες από την άνετη πολυθρόνα του σινεμά και να προσγειώθηκες στο προαύλιο του σχολείου σου. Το μαρτύριο θα αρχίσει ήδη απ’ τις διαφημίσεις των «προσεχώς». Θα τους δεις να κινούνται υπερβολικά και να μιλάνε μεταξύ τους. Όχι στον διπλανό τους όμως! Αυτός που κάθεται τέρμα δεξιά θα θυμηθεί ότι θέλει να πει κάτι σ’ αυτόν που έκατσε τέρμα αριστερά. Φυσικά η ατάκα δεν θα περάσει ασχολίαστη κι απ’ τους ενδιάμεσους, που θα συνεχίσουν την κουβέντα.
Και πες πάνε στο διάολο οι διαφημίσεις. Όοοοχι δεν τελειώσαμε εδώ… Στις horror ταινίες, τύπου Conjuring, που είναι και οι δημοφιλέστερες τα τελευταία χρόνια, τα πρώτα λεπτά φτιάχνουν την ατμόσφαιρα για την πρώτη δυνατή jumpscare σκηνή. Συνηθισμένο τρικ των σκηνοθετών, μάλιστα, είναι και οι σκηνές που μοιάζουν να ετοιμάζουν jumpscare, αλλά τελικά δεν συμβαίνει τίποτα. Εκεί είναι η χαρά του 15χρονου! Τον 15χρονο δεν τον νοιάζει η ώρα που θα πεταχτει το φάντασμα. Τον νοιάζουν τα δευτερόλεπτα πριν, που θα πεταχτεί να κάνει «Μπου» στον διπλανό του ή αν φοβάται και ο ίδιος να αρχίσει να λέει αστεία για να γελάνε όλοι και να μην τρομάξουν. Και ακόμα κι αν έρθει η τρομακτική σκηνή, αυτοί θα συνεχίσουν να γελάνε γελοιοποιώντας τη και στέλνοντας σε ξενερωμένο σπίτι σου. Προφανώς μια ταινία που είναι βασισμένη στα jumpscares δεν διεκδικεί και δάφνες ποιότητας. Όμως γι’ αυτό πλήρωσες, ήξερες ότι μόνο αυτό είχε να σου προσφέρει και τελικά τζάμπα τα εισιτήρια.
2. Ο αγκαλίτσας
Εντάξει δεν είναι και μεγάλη ανακάλυψη ότι υπάρχει κόσμος που πάει σε ταινίες θρίλερ στο σινεμά και στις τρομακτικές σκηνές κρύβεται στην αγκαλιά του φίλου του που κάθεται δίπλα του. Τον αγκαλίτσα συχνά θα τον ακούσεις και να ουρλιάζει αν βγει jumpscare σκηνή που δεν περίμενε, ενώ αν κάθεσαι κοντά του θα ακούς και κάποιες κρυφές κραυγές όταν θα έχει χωθεί στην αγκαλιά του φίλου του.
Και καλά, είναι κατανοητό σε κάποιες ταινίες να μην αντέχεις να δεις τη σκηνή και να κλείνεις τα μάτια σου. Αν περιέχει και ιδιαίτερη βία μπορεί να κλείνει και τα αυτιά του. Όμως ρε φίλε αγκαλίτσα, εσύ που πήγες σινεμά και την μισή ταινία την πέρασες με κλειστά μάτια, αυτιά και φωνάζοντας «τον σκότωσε;» ή «τελείωσε;» τι γνώμη έχεις για τη βραδιά σου;
Σημειωτέον, ο αγκαλίτσας μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από το φύλο ή την ηλικία του.
3. Ο πέφτουλας
Πρόκειται για ειδική κατηγορία του αγκαλίτσα, αλλά στο πιο ενοχλητικό του. Ο πέφτουλας δεν σε παίρνει αγκαλιές, δεν σου κρατάει το χέρι και δεν σου μιλάει στις τρομακτικές σκηνές γιατί φοβάται. Στην πραγματικότητα είναι ένα σχέδιό του να σε πλησιάσει για να σε ρίξει. Ο πέφτουλας στην πραγματικότητα μπορεί να μην έχει καταλάβει καν τι γίνεται στην ταινία. Να κοιτάει απλά τις αντιδράσεις σου, να παρατηρεί και να περιμένει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνει την κίνηση.
Και εντάξει, για τους έφηβους ήταν πάντοτε το σινεμά ένας τόπος που ερχόντουσαν πιο κοντά. Όμως, αν εσύ έχεις πάει όντως για την ταινία και δεν συμπαθείς και πολύ το στυλ του αγκαλίτσα, είναι πολύ πιθανό να σε ενοχλήσει τόσο ο πέφτουλας που τελικά να μην χαρείς την ταινία!
Βέβαια, αυτό που τον διακρίνει απ’ τις υπόλοιπες κατηγορίες είναι ότι δεν είναι ενοχλητικός για την πλειοψηφία του σινεμά, αλλά μόνο για τον άτυχο συνοδό του. Εκτός εάν αποφασίσει ότι πρέπει να προβεί σε πιο δραστικά μέτρα για να του δώσεις σημασία. Εκεί αρχίζει να τσακώνεται με τον πίσω που κουνάει την καρέκλα, με τον διπλανό που είπε μια κουβέντα η με τον μπροστινό σου που είναι ψηλός και δεν έκατσε στις πίσω θέσεις και σε εμποδίζει. Τότε ο πέφτουλας, που σου έχει χαλάσει ήδη την ταινία σε έχει κάνει και ρεζίλι στο υπόλοιπο σινεμά. Γι’ αυτό και είναι εξίσου ενοχλητικός και πρέπει να αποφεύγεται όσο και οι υπόλοιπες κατηγορίες!\
4. Ο λιπόψυχος
Όλοι έχουμε βρεθεί στο σινεμά σε ταινίες τόσο βαρετές ή και τόσο κακές, που έχουμε σκεφτεί να φύγουμε. Συνήθως σκέφτεσαι ότι μπορείς να σώσεις τη βραδιά κάνοντας κάτι πιο ευχάριστο απ’ το να χάσεις άλλη 1+ ώρα σε μια ταινία που δεν σε ευχαριστεί. Και ίσως έχεις δίκιο, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις θα σκεφτείς το εισιτήριο που πλήρωσες και θα μείνεις, έστω για να σιγουρευτείς ότι η ταινία ήταν τόσο κακή, όσο πίστευες στην αρχή.
Όμως, στα θρίλερ υπάρχει και η άλλη όψη. Σίγουρα υπάρχουν βέβαια πολλά θρίλερ που είναι τόσο κακά, που θες να φύγεις. Αλλά ο λιπόψυχος δεν φεύγει γιατί δεν έχει σοβαρό σενάριο η ταινία (όσο κι αν προσπαθεί να σε πείσει γι’ αυτό μετά). Φεύγει γιατί δεν μπορεί να αντέξει άλλο ούτε τις τρομακτικές σκηνές, αλλά δεν μπορεί να κάτσει ούτε με κλειστά μάτια και αυτιά, γιατί ακόμα ακούγονται τα ουρλιαχτά.
Και γιατί είναι ενοχλητικός αυτός ο τύπος; Αντιθέτως, φαίνεται απ’ τους πιο συμπαθείς, αφού είναι απόλυτα θεμιτό και κατανοητό να παραδεχτεί κάποιος ότι δεν αντέχει την ψυχική πίεση που του προκαλεί η ταινία και να φύγει. Το αντίθετο θα ήταν το κακό, να πιέσει τον εαυτό του και να κατατρομάξει, μόνο και μόνο για να το παίξει σκληρός στον εαυτό του ή στην παρέα του.
Όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που ο λιπόψυχος μπορεί να σε ενοχλήσει όσο και οι άλλες κατηγορίες θεατών θρίλερ. Μία τέτοια περίπτωση είναι όταν έχετε πάει οι δυο σας να δείτε την ταινία και σου λέει ότι θέλει να φύγει. Εκεί πρέπει να είσαι πολύ σκληρόκαρδος για να πεις ότι εσύ θα κάτσεις και θα τον αφήσεις μόνο του να γυρίσει σπίτι ή να σε περιμένει απ’ έξω. Οπότε, αναγκαστικά ακολουθείς…
αλλος ένας τρόπος για να σε ενοχλήσει ο λιπόψυχος είναι να σηκωθεί σε γεμάτη αίθουσα και να πάει να φύγει την ώρα μιας τρομακτικής σκηνής. Την ώρα που έχεις αφοσιωθεί στην ταινία, έχεις σταματήσει να μασας το ποπ κορν, ακούγονται τα πρώτα ουρλιαχτά και ξαφνικά πετάγεται μπροστά σου μια πλάτη και ο μπροστινός σου φτιάχνει τα πράγματά του για να φύγει. Και ξαφνικά σου κατέστρεψε όλη την ατμόσφαιρα. Εκεί τον σκοτώνεις ή δεν τον σκοτώνεις;
5. Ο σεναριολόγος
Ο σεναριολόγος είναι ένα ιδιαίτερο είδος ξερόλα, το οποίο όμως συχνά είναι ιδιαίτερα συμπαθές. Όσο μπορεί τέλος πάντων να είναι συμπαθής ένας αλαζονικός ξερόλας.
Το πρόβλημα αρχίζει απ’ την ποιότητα των θρίλερ της εποχής μας και ειδικά των horror ταινιών. Συνήθως το σενάριο αυτών των ταινιών είναι μια παραλλαγή του Εξορκιστή, την οποία έχουμε δει χιλιάδες φορές με διαφορετικούς τρόπους, ενώ ο μόνος λόγος που υπάρχουν αυτές οι ταινίες είναι οι jumpscare σκηνές. Οπότε αν έχεις δει μερικές από αυτές τις ταινίες, πολύ εύκολα μπορείς να καταλάβεις τι θα προβλέψεις στην ταινία που έχεις πάει να δεις στο σινεμά και το σενάριο είναι άλλη μια παραλλαγή της ίδιας χιλιοειπωμένη ιστορίας.
Ο σεναριολόγος το ξέρει αυτό και δεν του αρέσουν αυτές οι ταινίες. Όμως μπορεί να τύχει να τον σύρει η παρέα του στο σινεμά για να δουν (καλή ώρα) την πρεμιέρα του Nun. Τι να κάνει λοιπόν; Οπλίζεται με ποπ κορν, coca cola και υπομονή και προσπαθεί να διασκεδάσει τις επόμενες ώρες.
Έτσι λοιπόν, για να εκδικηθεί τους φίλους του αρχίζει να κάνει προβλέψεις για το τι θα γίνει στη συνέχεια. Στο 99% των περιπτώσεων θα πέσει φυσικά μέσα, αποδεικνύοντας ότι αυτά τα σενάρια στην πλειοψηφία τους είναι τόσο προχειρογραμμένα, ανέπνευστα και επαναλαμβανόμενα που μπορεί να τα γράψει σχεδόν ο καθένας μας. Όμως, ενώ ο σεναριολόγος έχει πετύχει τον σκοπό του, ο διπλανός του που τον έσυρε στο σινεμά γιατί πίστευε ότι θα διασκεδάσουν με την ταινία, τελικά καταλήγει να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που τον έφερε, κυρίως γιατί του αποδεικνύει ότι είναι τόσο κακή η ταινία που δεν δικαιολογείται να του αρέσει. Και ξέρει, ότι αν δεν είχε τον σεναριολόγο δίπλα του μπορεί και να είχε περάσει καλά. Φυσικά είναι περιττό να σημειωθεί ότι το ίδιο ακριβώς μπορεί να σκέφτονται και οι θεατές στα γύρω καθίσματα, ειδικά αν ο σεναριολόγος χωρίς καμία αιδώ προσφέρει τις προβλέψεις του μεγαλόφωνα.
