Έχουμε ξαναγράψει για τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα με αφορμή το εξαιρετικό τεύχος του Νηφάλιου Νάνου. Είναι προφανές ότι αξίζει την προσοχή μας και μόνο από το γεγονός ότι αποτελεί την πρώτη σειρά κόμικ επικής φαντασίας στην Ελλάδα, η οποία ενέπνευσε και τη σχετική ταινία Αδάμαστος, όπου ο πρωταγωνιστής είναι ο Γιάννης Ρουμπούλιας, ο ίδιος ο δημιουργός του κόμικ. Σε ένα περιβάλλον που ξεχειλίζει από στριπ και σύντομες ιστορίες, τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα ξεχωρίζουν στην προσπάθεια τους να χτίσουν σταδιακά έναν ολόκληρο κόσμο, με το όνομα Έλεμπρος, γύρω από τον άγριο πρωταγωνιστή τους, τον Ντράγκαρ από τη Νοσβαλδία. Από αυτή την άποψη, και μόνο η προσπάθεια, η πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, αξίζει την προσοχή μας. Ωστόσο, τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα είναι ένα πραγματικά αξιόλογο κόμικ επικής φαντασίας που υποχρεώνει και τον τελευταίο δύσπιστο και καχύποπτο να το πάρει στα σοβαρά.
Οι Κόρες του Πύργου αποτελούν το τελευταίο, μέχρι στιγμής, κεφάλαιο του έπους. Η ιστορία μεταφέρεται στο Κραλ στη βόρεια άκρη του Έλεμπρος και το σενάριο περνάει, για πρώτη φορά, στα χέρια της Βασιλείας Βαξεβάνη με το Γιάννη Ρουμπούλια να αναλαμβάνει το σχέδιο. Ο Ντράγκαρ θα έρθει αυτή τη φορά αντιμέτωπος με τα μυστικά ενός πύργου μέσα στον οποίο έχουν χαθεί πολλοί πολεμιστές. Στη νέα περιπέτεια του θα γνωρίσει τη Μωντίρ, την Προμάχο του Τάγματος των Σιδερένιων Παρθένων, η οποία θα είναι η συμπρωταγωνίστρια του σε αυτή την ιστορία. Η Μωντίρ είναι η συμβολή της Βαξεβάνη στο έπος του Δρακοφοίνικα και είναι μια ικανή πολεμίστρια η οποία ξεφεύγει από τα κλισέ της επικής φαντασίας που θέλουν γυναίκες ντυμένες αναίτια “ελαφρά” και χρησιμεύουν ως όμορφο συμπλήρωμα στο μπράτσο του brutal πρωταγωνιστή. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο : ωραίος ο Κόναν αλλά η εικόνα της πολεμίστριας που πρέπει να είναι αποκαλυπτικά ντυμένη για να δικαιολογήσει την παρουσία της είναι ξεπερασμένη. Η επική φαντασία εξελίσσεται και είμαστε ευγνώμονες για αυτό.
Η εξέλιξη της ιστορίας είναι καταιγιστική και γεμάτη ανατροπές. Το κλειστοφοβικό περιβάλλον του πύργου φέρνει τους δύο ήρωες στα όρια τους και αντιμέτωπους με τη μανία των Μάγων του Κραλ και των ακόλουθων τους. Εδώ επιστρατεύονται τα κλασικά και αγαπημένα όπλα της επικής φαντασίας, η μαγεία και το ξίφος προκειμένου οι πρωταγωνιστές να σταθούν απέναντι στους εχθρούς τους. Φαίνονται οι επιρροές από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, τον Κόναν αλλά και από το manga Berserk, στοιχείο που τόνισε ο ίδιος ο δημιουργός σε συνέντευξη του και φαίνεται έντονα στο στυλ του Ντράγκαρ. Το ασπρόμαυρο και λεπτομερές σχέδιο έρχεται να ενισχύσει το ρυθμό του κόμικ, δίνοντας έμφαση στις εκφράσεις και την κίνηση των πρωταγωνιστών, “ζωντανεύοντας” τις μάχες τους. Αν και οι Κόρες του Πύργου δεν δίνουν πολλά στη συνολική ανάπτυξη του έπους, είναι ευχάριστο έξτρα οι τελευταίες σελίδες με κείμενο όπου παρουσιάζεται η ιστορία των Μάγων του Κραλ και το παρελθόν της Μωντίρ. To team Βαξεβάνη και Ρουμπούλιας έμειναν πιστοί σε μία ακόμα παράδοση της επικής φαντασίας, καθιερωμένη από τον Τόλκιν, που θέλει τους δημιουργούς να μετατρέπονται σε ιστοριογράφους προκειμένου να δώσουν λεπτομέρεια και βάθος στον κόσμο που έχουν φτιάξει.
Αν έπρεπε να αναφέρουμε ένα αρνητικό σημείο, αυτό θα ήταν οι διάλογοι που είναι αρκετά φτωχοί ενώ οι απόπειρες χιούμορ είναι περισσότερο βεβιασμένες και δεν φαίνεται να ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα του κόμικ. Πρόκειται, φυσικά, για κάτι εξαιρετικά δύσκολο που ελάχιστοι έχουν κατορθώσει, το να συνδυάσουν ένα επικό πλαίσιο και αντίστοιχους χαρακτήρες με κάποιες πιο “χαλαρές” στιγμές. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι Κόρες του Πύργου είναι ένα πολύ καλό κόμικ που δείχνει ότι τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα δεν έχουν στερέψει από έμπνευση αλλά έχουν πολλά ακόμα να δώσουν στο ελληνικό κοινό.
