Εν αρχή ήταν το Αrrow… H επιτυχία αυτής της superhero σειράς, της πρώτης μετά από καιρό, έδωσε το έναυσμα να γεμίσει η τηλεόραση με super heros, σε συνδυασμό πάντα με την τεράστια επιτυχία που έχουν αντίστοιχα έργα στον κινηματογράφο. Έχουμε πει πολλές φορές πως η φάση super-hero TV πονάει, όμως πια βλέπουμε super-hero και είμαστε ήσυχοι!
Μετά το Arrow ήρθε από το ίδιο κανάλι (CW) και το Flash, ως spinn-of που διαδραματίζεται στο ίδιο σύμπαν και έχουν ήδη αρκετά κοινά επεισόδια με το Αrrow. Υπάρχει και το Supergirl, που είναι σαν τον φτωχό συγγενή των δύο παραπάνω, αλλά δεν μας αφορά τώρα. Το Arrow και το Flash, με βασικούς πυλώνες τους δύο κεντρικούς ήρωες έχουν φέρει αρκετούς δευτερεύοντες ήρωες του σύμπαντος της DC να τους πλαισιώνουν, σε σημείο που τα δύο αυτά show δημιούργησαν ένα πραγματικό μίνι-σύμπαν. Όλο αυτό λοιπόν το περισσευούμενο απόθεμα ηρώων (και κακών) βρήκε το δρόμο του στο τρίτο spinn-of της σειράς και το πιο φιλόδοξο μέχρι τώρα, τοDC’s Legends Of Tomorrow!
Σε αυτό, μια ομάδα όχι ενός ή δύο, αλλά εννιά (9!) ηρώων,( ή 7 ηρώων και 2 κακών για να είμαστε ακριβείς), που τους έχουμε ήδη συναντήσει ήδη στο Αrrow και στο Flash,υπό την καθοδήγηση ενός χρονοταξιδευτή, συμμαχούν για να νικήσουν έναν αθάνατο δικτάτορα, τον εικονικό Vandal Savage! Ως κεντρική ιδέα είναι ακόμα πιο απλό και βασικό από ότι ένα συνηθισμένο super-hero show και δεν φαίνεται να προσθέτει κανέναν προβληματισμό πάνω στην φόρμα ή στο περιεχόμενο του είδους όπως λόγου χάρη έκανε το Jessica Jones. Kαι δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Η σειρά έδωσε ήδη από το πρώτο επεισόδιο δείγματα γραφής: το DC’s Legends Of Tomorrow είναι μια καθαρόαιμη σειρά δράσης, που στόχος της δεν είναι άλλος από το να σε συνεπάρει με τις χορογραφίες και τα εντυπωσιακά της εφέ. Και το καταφέρνει περίφημα.
Αν έπρεπε να δώσω στην σειρά αυτή ένα ακόμη μπράβο, αυτό είναι η προθυμία της να πάει ακόμα πιο μακριά όσον αφορά το φανταστικό στοιχείο στις σειρές με superheroes. Aπό το αστικό Αrrow, που αρχικά επέμενε στην ρεαλιστικότητα (τις 2 πρώτες season τουλάχιστον), στον sci-fi χαρακτήρα του Flash, το LoT κάνει ένα βήμα παραπέρα ενώνοντας μυστικισμό, μαγεία, επιστημονική φαντασία και δολοφόνους. Όλα μπλέκουν αρμονικά και δεν υπάρχουν ασυμφωνίες στην ιστορία, όλα μοιάζουν σαν μέρος ενός μεγαλύτερου κόσμου και ακολουθούν τους κανόνες που έχει θέσει το Αrrowverse μέσα από την πορεία του. Επίσης δεν στερείται χιούμορ ( ίσως όχι του είδους που θα θέλαμε, αλλά και το slapstick έχει δώσει αρκετά ποιοτικά δείγματα). Γενικότερα, αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω κάπως, θα έλεγα ότι το LoT είναι κάτι μεταξύ σε Doctor Who (έχει μάλιστα έναν ηθοποιό από την αγαπημένη βρετανική σειρά) και Guardians Of the Galaxy.
Ταυτόχρονα με αυτά,σκηνοθετικά η σειρά επιλέγει την πολύ ασφαλή προσέγγιση της αφήγησης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως περιστασιακώς δεν ξεφεύγουν κάποια ψήγματα περαιτέρω δημιουργικότητας. Οι αρχικές σκηνές όπου βλέπουμε σε δράση τον κάθε χαρακτήρα έχουν έναν ενθουσιώδη και δυναμικό ρυθμό που φέρνει ζωντάνια σε όλο το επεισόδιο. Ωστόσο το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της σειράς είναι τα εικαστικά και ψηφιακά της εφέ. Είναι φανερό πως δαπανήθηκαν πολλά για την παραγωγή της ( υπήρχαν φήμες μάλιστα πως το υπέρογκο κόστος θα την έκοβε πριν καν ξεκινήσει). Όμως το εικαστικό αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από καλό, πρόκειται ίσως για την πιο εντυπωσιακή σειρά με superheros που έχουμε δει. Προφανώς δεν συγκρίνεται με παραγωγές επιπέδου ΗΒΟ ή ακόμα και του Netflix, ωστόσο για τα δεδομένα του καναλιού ειδικά και του είδους γενικότερα είναι σε πολύ καλό δρόμο και σίγουρα οι μάχες όπου ο κάθε ήρωας χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του θα γίνουν το σημείο όπου θα στηριχτεί και η επιτυχία της.
Παράλληλα, οι ερμηνείες της άφησαν ανάμεικτα συναισθήματα. Οι ήρωες που έχουμε γνωρίσει από το Αrrowverse, όπως ο Victor Garber (Αrgo, Sicario, Titatic), ο Brandon Routh (Superman, Scott Pilgrim) ως Atom, η αγαπημένη Caity Lotz (400 Days, The Machine) ως White Canary πλέον και φυσικά το δίδυμο Wentworth Miller (Prison Break,Underworld) και Dominic Purcell (Prison Break, Blade) ως captain Cold και Heatwave αντίστοιχα, έχουν μεγάλη εμπειρία με τους ρόλους τους και καταφέρνουν να υιοθετήσουν σε μεγάλο βαθμό τον campy και ligthearted τόνο της σειράς με μεγάλη ευκολία. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι ερμηνείες τους δεν έχουν προβλήματα ή κλισέ, είναι όμως απόλυτα ταιριαστοί στο πλαίσιο που κινούνται.
Από την άλλη έχουμε νέους χαρακτήρες, που θα αναδειχθούν κυρίως σε αυτή τη σειρά. Από αυτούς με διαφορά ο κορυφαίος είναι ο Βρετανός Arthur Darvill (Doctor Who, Robin Hood) ο οποίος μαζί με τον Victor Garber (και ίσως τον Wentworth Miller) είναι χωρίς ιδιαίτερο ανταγωνισμό, οι καλύτεροι ηθοποιοί της σειράς. Ο Darvill επιστρέφει στον ρόλο ενός χρονοταξιδευτή (και μάλιστα παίρνει προαγωγή από Companion σε Captain) και έρχεται να δείξει στην ομάδα ποιος κάνει κουμάντο. Με χαρακτηριστική άνεση ξεδιπλώνει έναν ζωντανό χαρακτήρα και του δίνει ένα βάθος που ίσως δεν είχαν σκεφτεί ούτε οι σεναριογράφοι. Στο ίδιο θετικό κλίμα, αλλά σαφώς σε χαμηλότερο επίπεδο, κινείται και ο νεαρός Franz Drameh (Attack TheBlock, Edge of Tommorow) που βάζει έναν ιδιαίτερο, συναισθηματικό τόνο στην ερμηνεία του. Τα θετικά όμως σταματούν εδώ.
Αντίθετα με τα παραπάνω, το Αιγυπτιακό ζεύγος Ηawkam-Hawkgirl είναι απογοητευτικό από κάθε άποψη. Ο Falk Hentschel (Transedence, White House Down) εμμένει σε μια στερεοτυπική και ξύλινη αναπαραγωγή του σεναρίου, ενώ η ουσιαστικά πρωτοεμφανιζόμενη Ciara Renée φαίνεται πως δεν μπορεί να υποστηρίξει τον ρόλο, ο οποίος, για να της δώσουμε κάποια ελαφρυντικά, είναι ασυμπαγής και έωλος. Η χημεία μεταξύ τους είναι οριακά ανύπαρκτη και δεν ξέρω πως θα βελτιωθεί αυτό όσο περνούν τα επεισόδια. Συγχρόνως, το μυθολογικό μπλοκ έχει άλλη μια απώλεια, καθώς ο Casper Crump (Tvillingerne & Julemande, Τarzan) δεν έχει το παράστημα που απαιτεί ο ρόλος του Vandal Savage, ενός πραγματικά εμβληματικού κακού στο σύμπαν της DC. H ίδια η ερμηνεία του στερείται βάθους, ενώ δεν είναι απειλητικός στο ελάχιστο. Αυτά τα τονίζω γιατί δεν πιστεύω πως θα βελτιωθούν, είναι βασικές επιλογές casting που θεωρώ πως ήταν εσφαλμένες και θα χαρώ πάρα πολύ να διαψευσθώ από τα γεγονότα!
Γενικότερα η σειρά έχει έναν πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά της. Το να πρέπει να αναπτύξεις 9 χαρακτήρες μέσα σε συνθήκες καταιγιστικής δράσης και χιούμορ είναι τρομακτικά δύσκολο. Δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση των τριών δημιουργών της ( Greg Berlanti, Andrew Kreisberg, Marc Guggenheim), ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς τα ποσά που ξοδεύτηκαν για την παραγωγή της σειράς. Από την άλλη το εύρος χαρακτήρων της δημιουργεί τεράστιες προοπτικές, εμπορικές και καλλιτεχνικές. Το αν θα καταφέρει το LoT να ξεπεράσει τους προκατόχους του ή αν θα βουλιάξει σαν μια υπέρμετρα φιλόδοξη προσπάθεια μένει να φανεί…
