Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Kaiji – Τo manga πριν το Squid Game
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κόρη της Κολάσεως – Φρανκενστάιν στο Τόκιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Solo Leveling – Το φαινόμενο που επαναπροσδιόρισε τα manhwa
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ποιότητα σε δύσκολους καιρούς! Tα 10 καλύτερα κόμικς του 2024!
    16 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έπιασαν τα κρύα – Τα 10 καλύτερα anime για μια χειμωνιάτικη μέρα
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Οι υποψηφιότητες των ΕΒΚ 2025
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Στο Σύμπαν των Αυτοεκδόσεων – 5 κόμικς που ξεχωρίζουν
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Η Κυρά της Λίμνης – To τέλος πριν την RPG αρχή
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Γραφή Κοφτερή σαν Μαχαίρι – Ενάντια στο «ωραίο»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μια στεκιά στο μάτι του Tom Robbins
    12 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Ακρόπολη Των Ξεχασμένων Μύθων – Επιστροφή (και αναστροφή) στον κόσμο του Έλρικ
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Erevis Cale Trilogy – Πέρα από την (DnD) ηθική
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Τελευταίος Πειρασμός – Η αποδόμηση του θείου δράματος και ο «ξανακερδισμένος παράδεισος»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έχω Κάτι Να Πώ – Mεταξύ μας, δε χρειάζεται
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Δασκάλα του Πιάνου – Σινεμά που διεισδύει στην ψυχή
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Brutalist – Xτίζοντας την Αμερική έναν εφιάλτη τη φορά
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μιλήσαμε με τον Χρήστο Πυθαρά για τη νέα του ταινία “Το Κυνήγι”
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Residence – Ένας πολύχρωμος φόνος στον Λευκό Οίκο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Your Friendly Neighborhood Spider-Man – Fun επιστροφή στις ρίζες
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Cobra Kai – Για όλους τους losers του κόσμου
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    The next big (and best) thing – Οι καλύτερες σειρές του 2024
    13 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    Πτήση/Κόσοβο -Η πιο balkanstigmh του ελληνικού θεάτρου
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Comicdom CON Athens 2025 επιστρέφει και το Smassing Culture θα είναι πάλι εκεί!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Altan: «Το καλό σκίτσο έχει μήνυμα συνοπτικό, πρωτότυπο και αμφίσημο»
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
    Φονικό Χαμόγελο – Mind games με τον Joker
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μιλήσαμε με τον Χρήστο Πυθαρά για τη νέα του ταινία “Το Κυνήγι”
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: Justice League- Υπάρχει ελπίδα και εξέλιξη αλλά…
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Font ResizerAa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > Justice League- Υπάρχει ελπίδα και εξέλιξη αλλά…
Cinema

Justice League- Υπάρχει ελπίδα και εξέλιξη αλλά…

Nίκος Γιακουμέλος
Από Nίκος Γιακουμέλος
Δημοσιεύτηκε 16 Νοεμβρίου 2017
Τελευταία Ενημέρωση 15 Νοεμβρίου 2018
7 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

To DCEU δεν είχε ομολογουμένως και την πιο εύκολη ή στρωτή αρχή. Ο θεμέλιος λίθος του, το Man of Steel του Zack Snyder ήταν ένα βαρύ destruction porn ενώ οι χαρακτήρες του ήταν πιο επίπεδοι και από τα συντρίμια μετά τις μάχες του Superman.  O διαβόητος σκηνοθέτης βέβαια, χαίροντας άκρας εμπιστοσύνης από το studio, συνέχισε την  τακτική του και στο, βελτιωμένο αλλά και πάλι ελλειπές μακροπρόθεσμα Batman Vs Superman, το οποίο σώθηκε μόνο χάρη στις νέες προσθήκες προσώπων και ηθοποιών που μπορούσαν να σταθούν και χωρίς καθοδήγηση είτε από πείρα, όπως ο Ben Affleck, ( Daredevil, Argo) είτε λόγω physik, όπως η μοναδική Gal Gadot (Keeping Up with the Joneses,Furious Seven).

Η αμφιλεγόμενη αυτή ταινία, αγνόησε σε μεγάλο βαθμό την δική της ιστορία για να μας δώσει ένα backround για την σημερική Λεγεώνα παρέχοντας μας σε ένα μεγάλο ποσοστό στοιχεία και χαρακτηριστικά τα οποία δεν χρειάστηκε να επαναληφθούν. Ωστόσο, αυτό αντί να κερδίζει χρόνο στην ταινία, την άφησε υπεύθυνη να μαζέψει τα κομμάτια μιας ασυνέχειας, ενώ ταυτόχρονα έκανε λογικά άλματα για να καλύψει τα δικά της κενά. Σε πολλά σημεία φαινόταν σαν να βιάζεται και η ίδια για να προχωρήσει στην δράση. Γνωρίζοντας πως ο Zack Snyder είναι καλύτερο στο να συνθέτει εικόνες από το να λέει ιστορίες με αυτές, κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο, όχι όμως και ευκταίο.

Ταυτόχρονα βέβαια, ακόμα και η εικονογραφία του Snyder πλέον κουράζει. Βαρυφορτωμένη από τα εύπεπτα σύμβολα που ο ίδιος μπερδεύει με βάθος (η εναρκτήρια σεκάνς με τα φυλακισμένα περιστέρια δίνει τον τόνο), τα slow motion χτυπήματα τα οποία αναγκαστικά επαναλαμβάνονται, χάνοντας έτσι την βαρύτητα τους και την υπερβολική εμπιστοσύνη στα ειδικά εφέ,  ψηφιοποιεί εντελώς τους χαρακτήρες στερώντας τους όχι μόνο την δυνατότητα υπόστασης αλλά και την ίδια την προσωπικότητα τους. Μοιάζει σαν κανείς να μην είπε ποτέ στον Snyder πως δεν έχουμε πια 2006. Ειδικά μετά την αναζωογονητική ματιά του Wonder Woman της  Patty Jenkins, η οποία, χωρίς να είναι τέλεια, έλυνε πολλά από αυτά τα θέματα, έχουμε δει και δικαιούμαστε μια εξέλιξη, την οποία ο Snyder, με την επαναφορά της Wonder Woman στην εξουσία του ανδρικού βλέμματος, αρνείται.  Επιπλέον, πέρα από την άχρωμη παλέτα του, ο σκηνοθέτης φαίνεται πως δεν είναι διατεθειμένος να εμβαθύνει ούτε σε μια κοινωνική ματιά. Οι εικόνες των ρατσιστικών επιθέσεων εναντίον Μουσουλμάνων, οι οποίες ξεσπούν από τον θάνατο του Superman (;) φαίνεται ότι αφενός υπερτιμούν την δυναμική των συμβόλων, αφετέρου δεν ξέρουν πως δουλεύουν οι βαθύτερες αιτίες του ρατσισμού, κάτι που γίνεται βέβαια ακόμα πιο οξύμωρο από την στιγμή που ο Superman στα comics  κινείται εναντίον του κύματος ρατσισμού που μαστίζει τις ΗΠΑ. Ωστόσο, έστω και αυτή η αμφισβητήση  μπορεί να έχει, κάτω από ένα ιδιαίτερο φως, κάποιο θετικό πρόσημο. Όταν όμως η ίδια η ταινία πάει τον αμερικανοκεντρισμό της στα άκρα και τοποθετεί το λημέρι του κακού σε ένα εγκατελελειμένο πυρηνικό σοβιετικό εργοστάσιο, με τους αβοήθητους Ρώσους χωρικούς να εκπλιπαρούν για βοήθεια, μήπως και αυτό δεν είναι μια εικόνα που δημιουργεί σκηνές όπως αυτή που η ίδια η ταινία υποτίθεται πως τάσσεται εναντίον;

Επομένως,  θα μπορούσε να κλείσει την ενασχόληση με το Justice League εδώ. Οι συμβολισμοί του είναι στην καλύτερη επιφανειακοί στην χειρότερη προβληματικοί και αυτό πρέπει να υποδειχθεί προτού προχωρήσει κανείς στα υπόλοιπα κομμάτια

Ωστόσο, μόνο μια τέτοια ανάγνωση της ταινίας θα ήταν όχι μόνο στερεότυπη, αλλά και άδικη, ειδικά όταν υπάρχουν τόσα άλλα θέματα που τα καλλιεργεί με εξαιρετικό τρόπο.

Ίσως από κάποια αλλαγή στάση του Snyder, ίσως από τα εκτεταμένα reshoots που έγιναν, μέρος των οποίων ανέλαβε και ο πολύ πιο προσγειωμένος και γήινος Joss Whedon (Αvengers, Firefly), ίσως πάλι να έπαιξαν το ρόλο του σωτήριου σωσίβιου οι χαρακτήρες. Το cast ήταν αυτό που κράτησε την ταινία όχι μόνο όρθια, αλλά σε ένα ανώτερο επίπεδο, αν όχι από το Wonder Woman, σίγουρα των BvS και του ταυτοτικά χαωμένου Suicide Squad. Mπορεί το σενάριο να μην τους έδινε την αφορμή να δεθούν, ωστόσο, καθαρά σε θέμα χημείας, λειτούργησαν άψογα μεταξύ τους, ενώ οι σκηνές όπου αφήνονται ελεύθεροι και κάνουν τον υπερηρωικό χαβαλέ τους ήταν αναμφισβήτητα το καλύτερο σημείο της ταινίας. Ο Batman του Affleck  επηρεάζεται από την χαλαρότερη, συντροφική διάθεση και αποκτά (ψήγματα) χιούμορ και ανθρωπιάς, ενώ οι νεοφερμένοι Erza Miller ( Fantastic Beasts and Where to Find Them), ο Jason Momoa (Game of Thrones) και ο Ray Fisher (The Astronaut Wives Club)  ο πρώτος με τον εφηβικό σχεδόν ενθουσιασμό και χιούμορ, ο δεύτερος με το μαγκιόρικο ύφος και αισθητική του και ο τρίτος με την στρωτή και ανήσυχη ερμηνεία του φέρνουν κάτι ενδιαφερον στο μονολιθικό σχήμα της τριάδας και καταφέρνουν και αναζωογονούν αρκετά την παλέτα την WB, τόσο σε επίπεδο χαρακτήρων όσο και αισθητικής. H Gal Gadot παραμένει μια πολύ καλή επιλογή χάρη στην ιδιαίτερη ικανότητα της να τοποθετείται στο χώρο και την δυναμική της.

Η μεταξύ τους χημεία, σε προσωπικό επίπεδο δεν κρύβεται, αντίθετα ενισχύει και παρασύρει τον θεατή που βγαίνει από την αίθουσα χαμογελώντας, εκτιμώντας την προσπάθεια που έγινε. Η επηροή του Whedon είναι εμφανής- και όσοι τον ξέρουν, γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Θα βοηθούσε βέβαια αν ο κακός είχε και αυτός κάποια προσωπικότητα και δεν ήταν ένα μονοδιάστατο CGI τέρας, το οποίο δεν αξιοποιήσε καμία από τις αρετές του Ciarán Hinds (Game of Thrones, Road of Petition).

Γενικότερα στο ζήτημα κακών από ότι φαίνεται ολόκληρο το υπερηρωικό είδος πάσχει σε τρομερό βαθμό. Ταυτόχρονα, το όλο concept της ιστορίας θύμισε αμυδρά το πρώτο Avengers, ειδικά με τα (ελαφρύ spoiler- mother boxes) αλλά σίγουρα το είδος δεν φημίζεται πάντα για την πρωτοτυπία των ιστορίων του.

Αυτό που μένει όμως στο τέλος, είναι ένα χαμόγελο για το ότι η Justice League είχε μια παρουσία κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή η οποία θέτει, σε ένα πολύ πιο στρωτό και δημιουργικό πλαίσιο αυτή την φορά, το δρόμο για την μετέπειτα πορεία, η οποία ελπίζουμε να συνεχίσει να μας εκπλήσει ευχάριστα.

 

TAGGED:Batman Vs Superman.Ben AffleckErza MillerGal GadotJason MomoaJoss WhedonJustice LeagueMan of SteelSuicide SquadSupermanWonder WomanZack Snyder
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Copy Link Print
ΑπόNίκος Γιακουμέλος
Γεννήθηκε με μεγάλη επιτυχία αλλά μετά άρχισε καπου να δυσκολεύει το πράγμα. Σπούδασε Επικοινωνία και μετά αποφάσισε πως δεν του αρέσει να επικοινωνεί. Όνειρο του να μετακομίσει στην Σαχάρα όπου θα έχει ησυχία, αλλά μέχρι να το καταφέρει δουλεύει κωπηλάτης.
Προηγούμενο άρθρο 10+1 ιστορίες που πρέπει να διαβάσετε για την Justice League
Επόμενο άρθρο Θυμάστε τα φανταστικά πλάσματα του κόσμου του Harry Potter;
FacebookLike
XFollow
PinterestPin
InstagramFollow

Subscribe Now

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!
Most Popular
Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
15 Μαΐου 2025
Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
14 Μαΐου 2025
Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
13 Μαΐου 2025
Οι υποψηφιότητες των ΕΒΚ 2025
15 Μαΐου 2025
Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
12 Μαΐου 2025

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

ComicDC

Η μακρά ιστορία των DC Reboots- Πως (ξανα)φτιάχνουμε ένα σύμπαν (μέρος 1)

Oμάδα Afterwords
Oμάδα Afterwords
21 Αυγούστου 2017
Comic

O Superman ήταν αντιφασίστας

admin
admin
21 Οκτωβρίου 2018
Σειρές

Slay Queen – Tα 10 καλύτερα επεισόδια της Buffy the Vampire Slayer

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
12 Ιουνίου 2024
Exclusive

30+1 βασικοί όροι επιστημονικής φαντασίας και από πού προέρχονται (μέρος 2)

Oμάδα Afterwords
Oμάδα Afterwords
26 Δεκεμβρίου 2020
Cinema

Αquaman- Η χαβαλεδιάρικη βουτιά του DCEU

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
2 Ιουλίου 2020
Cinema

Justice League Dark: Apokolips War- Κλείνοντας το σύμπαν με ένα μπαμ

Άλκης Καζαμίας
Άλκης Καζαμίας
7 Ιουνίου 2020
[mailerlite_form form_id=1]
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Username or Email Address
Password

Lost your password?