Η 7η σεζόν Game of Thrones (την οποία παρακολουθείτε αποκλειστικά και φέτος χάρη στα προγράμματα bs.player και μtorrent) πλησιάζει δειλά δειλά τα μισά της (7 επεισοδιάκια γαρ) και, ήδη, τα στρατόπεδα κάπως αρχίζουν να προσεγγίζουν την τελική τους μορφή, αν και εκκρεμεί η πολυαναμενόμενη συνάντηση θείας Daenerys και ανηψιού Snow, συνάντηση που περιμένουν πώς και πώς εκατοντάδες χιλιάδες φανς για να σφραγιστεί η συμφωνία που θα κλειδώσει την ισοπέδωση της Cersei στο Νότο και θα αυξήσει τις ελπίδες για αναχαίτιση του ταχέως επελαύνοντος Χειμώνα.
Κι αν κάποιους αυτή η παγωμένη επέλαση βόρεια του Τείχους τους τρομάζει, άλλους μας ικανοποιεί και μας κάνει να αδημονούμε. Όχι για να δούμε μόνο καμιά υπερ-μάχη, όπου θα παίξει αριστεία για κάθε φαβορί της πλευράς των ανθρώπων, όχι γιατί βιαζόμαστε να δούμε ποιος είναι αυτός ο Azor Ahai, ο εκλεκτός της προφητείας που θα συντρίψει το Χειμώνα με το Lightbringer του (έχει βέβαια ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε σχέση με τις λοιπές θεωρίες, όπως π.χ. το δώρο του ψαρά στη Cersei), αλλά για να δικαστούν παραδειγματικά οι αλαζόνες και αφελείς ταγοί του εκφυλισμένου ανθρώπινου γένους από τις παγωμένες λεπίδες του δροσερού στρατού του Night’s King και, ναι, να δούμε επιτέλους να το στρώνει σε όλο το Westeros.
Κι επειδή όλα αυτά δε λέγονται σαν αποτέλεσμα κάποιου σαδιστικού γούστου ή κάποιας λαγνείας για καταστροφή, ας δούμε κάποια σημεία τα οποία υποδεικνύουν πως, ίσως, πρέπει κι εσύ να στηρίξεις το παγωμένο ερωτικό γιουρούσι των νεκρών:
1. Ο αχταρμάς της Khaleesi:
Όσοι περιμένατε μπατιρντί από τα πρώτα κιόλας επεισόδια στο Νότο πήγατε γκράντε κουβά και έχετε δίκιο να είστε σχετικώς απογοητευμένοι. Η Daenerys με τα πολλά τα επώνυμα έχει φέρει στο Dragonstone ό,τι καλύτερο παικτικά κυκλοφορεί σε Westeros και Essos και κάθεται και μαδάει μαργαρίτες «να γίνω ή να μη γίνω Queen of the Ashes». Το King’s Landing δεν ήταν ποτέ πιο ευάλωτο από τη στιγμή της άφιξης, που ακόμα δεν είχαν στηθεί οι τακτικές της σύμπραξης Lannister-Greyjoy και, αντί να κάνουν ένα χοπ και να πιάσουν ξηρά λίγο πιο βόρεια στα Whispers, για να κατέβουν τα στρατά χαλαρά και λάιτ στη λαβωμένη Καστροπολιτεία, το crew της Khaleesi αράζει και το υπεραναλύει. Άμα δεν ήθελες, ρε Khaleesi, πόλεμο και αίμα, τα Ντοθράκια και τους Άσπιλους τι τους κουβάλησες ολόκληρη Narrow Sea; Για την αναψυχή ή για το καβαφικό ταξίδι; Άμα δε θες στάχτες, ρε Khaleesi, τα δρακιά τι τα μεγάλωσες και τα φερες Westeros; Για να δουν τους τάφους των προγόνων τους στα υπόγεια των ανακτόρων στο King’s Landing; Και στην τελική, άμα δε θες να χυθεί/ εξατμιστεί αίμα αθώων, ας έλεγες στους αλογατάρηδες να είναι κατά το δυνατόν σεμνοί, ας έλεγες στους Άσπιλους να σφάζουν μόνο ευγενείς, όπως κάνανε στο Essos (ξέρουν τα παληκάρια) και ας είχες αφιερώσει και λίγο χρόνο στη ρημαδοεκπαίδευση των δράκων, μπας και μάθαιναν τα ζούδια να χτυπάνε κάπως στοχευμένα κι όχι στα κουτουρού. Μέχρι κι ο Charizard κάποια στιγμή έπαψε να ναι χομπίστας.
2. Danny, η αμετροεπής:
Για να μην ξεχνιόμαστε. Τι πάει να πει να ρθει ο Βορράς να σε προσκυνήσει, ρε Daenerys; Ξέρεις τι πάει να πει Βορράς; Ξέρεις τι πάει να πει House Stark; Ξέρεις τι πόνο έχουμε/ έχουνε περάσει κάποιοι χαροκαμένοι από τα σαδιστικά γούστα του Martin εφτά σεζόν τώρα; Σε τέτοιες βάσεις πας να χτίσεις τις όποιες συμμαχίες χρειάζεσαι στο διπλό πόλεμο απέναντι σε μισοπεθαμένους (με στόλο) και πεθαμένους; Διάβασε κάναν αρχαίο να μάθεις τους όρους «ύβρις-νέμεσις-τίσις», ρώτα τον Tyrion που έχει δει πράγματα και έχει συμπάθειες κει πάνω και αναkhaleesi (τόνος στο τρίτο α για ένα εξαιρετικά μέτριο λογοπαίγνιο).
3. Tyrion Lannister, ένας σύγχρονος Trond Sollied:
Τον θυμάστε το Νορβηγό κόουτς του Ολυμπιακού με το ασύλληπτης φαντασίας σύστημα «φουλ επίθεση με ξαφνικές άμυνες» και τα όνειρα για 4-3-3 στο Τσου Λου με κέντρο (Ρίμπο-Καφέ-) Στολτίδη; Ε, κάνα τέτοιο όνειρο είδε, μάλλον, και ο συμπαθής νάνος και ξεπάστρεψε εν μία νυκτί τους παλιούς Greyjoy, τους ορθόδοξους και τους Martel-Sand. Δε σου χε πει η Yara τι παίζει με το θείο της τον ανώμαλο; Δεν ήξερες ότι οι Greyjoy είναι μεν μέτριοι και κομπάρσοι, αλλά ξέρουν καλά από θάλασσα και ρεσάλτα; Πού τα στέλνεις τα έρμα τα φίδια να ζώσουν το King’s Landing χωρίς, τουλάχιστον, ένα δράκο για συνοδεία και με το σαδιστή ψαρά να καραδοκεί; Μπράβο, Tyrion, τα ανέστησες τα ψοφίμια. Παίξε και με απόβαση λουομένων Dothraki, τρελιάρη, ακούγεται πολύ δυνατό και απρόσμενο.
4. Ο κάγκουρας Euron:
Οκ, ρε παιδιά, εντυπωσιακό το μπάσιμο στο τέλος του δεύτερου επεισοδίου, ωραία τα κάδρα της μάχης, βασικά επιτέλους μάχη μετά από 100+ λεπτά ανομβρίας, αλλά χέστε μας που τον έχετε κάνει και θεό κάποιοι, επειδή έχει βλέμμα λάγνο και πέτσινα αλά Sons of Anarchy. Γόνος του πλέον άχρηστου οίκου του Westeros, νάρκισσος μέχρι εκεί που δεν πάει και attitude καυλωμένου εφήβου κάγκουρα που βγήκε με κωλοφτιαγμένο παπάκι στην παραλιακή της Καλαμάτας για σούζες και κόντρες. Και όλα αυτά πακέτο με το αρρωστημένο image ενός νέου Ramsay Bolton. Άκου να δεις, λοιπόν, Euron ψωλοβρόντη… Τα αντίστοιχα γκράντε δοχεία μίσους που υπήρξαν προκάτοχοί σου βρήκαν και τα δύο το τέλος που τους άρμοζε, ο μεν Joffrey από δηλητηριασμένο κόσμημα, ο δε Ramsay ως βορά στα ίδια του τα σκυλιά. Εσύ τι περιμένεις να γίνει με την πάρτη σου, αντιπαθέστατο σαρκοβόρο καλαμάρι; Ή που θα σε φάει ο κουλοχέρης wannabe γαμπρός σου και διεκδικητής του crush σου (με το κουλό του το χέρι μάλιστα) ή που θα κατέβουν οι νεκροί και θα σε κάνουν φρεσκοκατεψυγμένα θαλασσινά τύπου «Καλλιμάνης» εσένα και όλη σου τη μέτρια φάρα. Ή που θα καταφέρει να σε διεμβολίσει κατά λάθος ο Gendry που, λογικά, ακόμα κάνει κουπί με το ταπεινό του βαρκάκι στα παράλια του Westeros. Λίγα τα ψωμιά σου, ψαρά, πάρτο/ πάρτε το χαμπάρι. Κι ας έχεις και κείνο το ματζαφλάρι για τους δράκους. Σιγά, κι εγώ το χω, διπλό.
5. Η σταθερά Madqueen Cersei:
Ποτέ δεν υπήρχε πραγματική ελπίδα ότι μπορεί η συγκεκριμένη γυναίκα να προσφέρει κάτι καλό στην εξέλιξη των πραγμάτων. Ο απέραντος κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζει το ολοσχερές γκρέμισμα του Οίκου της, η εμμονή στη διατήρηση του Θρόνου και η ενδεχόμενη πολυεπίπεδη σύμπραξη με το σαχλοκάγκουρα ψαρά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα που θα «κάψει» τις ζωές χιλιάδων άφταιγων. Jamie, έχεις αποδειχθεί καλό παιδί, παρότι ξεκίνησες κι εσύ ως οικτρό καγκούρι, πάρε τη θαρραλέα επιλογή και πρόσθεσε στο ένδοξο παλμαρέ σου, πλάι στον τίτλο του Kingslayer, και εκείνον του Queenslayer. Και θα ξεχαστεί για πάντα το επεισόδιο στην πρώτη σεζόν με το Ned, αλήθεια.
6. Η αβάσταχτη ελαφρότητα της Sansa:
Δεν είναι θέμα φύλου, για να μην παρεξηγούμαστε, είναι θέμα χαρακτήρα. Ντίβα και καλομαθημένη από κούνια, κόντρες με τη μικρή αδερφή και το μπάσταρδο αδερφό, όνειρα για μεγάλα σαλόνια και ανοχή στις ακρότητες του Joffrey μέχρι να πάρει το κεφάλι του πατέρα της, η Sansa Stark δεν είναι το άτομο στο οποίο θα στηριζόσουν για ένα μεγάλο σκοπό. Και οκ, στην πορεία κατέθεσε διαπιστευτήρια, άντεξε τα βασανιστήρια του Ramsay, έσκασε σαν άλλος Gandalf στο Helm’s Deep για να σώσει την παρτίδα, αλλά, έχοντας πάντα σαν συμβουλάτορα το φίδι το κολοβό το Μικροδάχτυλο. Σε βαθμό εξάρτησης, μάλιστα, τέτοιο που δεν είναι ακόμα σαφές αν η ίδια έχει κάτι συγκεκριμένο στο κεφάλι της σαν πλάνο για να σώσει το Βορρά ή απλά είναι πιόνι στις ορέξεις του αχρείου για το Θρόνο. Ε, όταν σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν το μαλλάκι αλά Cersei και η δήλωση θαυμασμού για μια βασίλισσα που έκαψε τη μισή της πόλη πίνοντας κρασάκι, καταλαβαίνεις καλή μου Sansa, πως εμείς, που κάποτε πιστέψαμε στο όραμα του Σταρκισμού και ακόμα αγαπάμε με πόνο ψυχής τον οίκο σου, δεν μπορούμε να σε δούμε με καλό μάτι. Σόρι.
7. Jon “Naïve” Snow:
Πώς αλλιώς να ορίσεις την προτελευταία ελπίδα του Βορρά (για την τελευταία θα μιλήσουμε στο 10ο σημείο), όταν καταφέρνει να κάνει την αφερέγγυα αδελφή του να έχει δίκιο; Πού πας, ρε Γιαννούλη του Χιονιά, έτσι απλά σε συνάντηση με την Targaryen, με το κάλεσμα να λέει «έλα και προσκύνα»; Πού αφήνεις το Βορρά, ούτε κι εσύ ξέρεις για πόσο, στα χέρια της Sansa και του Μικροδάχτυλου; Τον Κρεμμύδια, τον έμπειρο, τον πράο, τον έντιμο τι τον έχεις; Για προσωπικό φρουρό; Άστον Βορρά να χουμε το κεφάλι μας ήσυχο, πάρε το φίδι το κολοβό συνοδό στο Dragonstone και σφάχτονα στο δρόμο. Σιγά μη δεν πιστέψουν ότι ήταν ατύχημα. Τόσα ταξίδια βόρεια του Τείχους, τόσες έριδες, μια νεκρανάσταση, ένα Hardhome και ένας Wun Wun νεκρός για να κλωτσήσεις έτσι εύκολα την καρδάρα με το κεφίρ; Σοβαρέψου, ρε κωλόπαιδο. Για να μη σχολιάσουμε το ότι στέλνεις το πλέον επίλεκτο και πιστό σου άγριο crew σε βέβαιο θάνατο, ως πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στα παγωμένα φρικιά. Έτσι σε έμαθε να λες ευχαριστώ ο πατέρας σου, ρε παλικάρι μου; Κόφτου ένα μπουκέτο, ρε Tormund ανωμαλιά, να στρώσει, έπιασε κορυφή το παιδί και άρχισε να ζαλίζεται.
8. Οι ελιτιστές ακαδημαϊκοί:
Μιας και είναι και σχετικά καινούριο entry στη σειρά η φάση της Ακρόπολης λόγω του σπουδαστή Sam, ας μην παραλείψουμε να ρίξουμε κι εδώ λίγο κάτουρο. Από τα λίγα λόγια του κάτι-σε-πρύτανη στη συζήτηση με το κολλητάρι του Snow καταλαβαίνει κανείς ότι οι τύποι είναι εκτός πραγματικότητας. Ατέλειωτο βρισίδι για την πλέμπα, ψωροπερηφάνεια για το ότι εμείς έχουμε τη γνώση και την πείρα, αλλά «ξέρω γω, ίου, δε θα πάρουμε και θέση, δεν καταλαβαίνει ο κοσμάκης» και, γενικά, μια φάση την οποία θα πρέπει σίγουρα να αποφύγει ο συμπαθέστατος τέως κόρακας. Ο οποίος πρώην κόρακας καταφέρνει με σχετική ευκολία να παρεισφρήσει στα άδυτα sections με τα μυστικά, να διαβάσει τα βιβλιαράκια του, να βρει τεχνικές που για κάποιο λόγο δε δοκιμάζουν στη θεραπεία του Greyscale οι λοιποί Maesters και να τις εφαρμόσει στο δύστυχο άρχοντα της Friend Zone, σερ Jorah, σε μια πολύ πρώιμη απόπειρα ανοιχτής βιοψίας βλάβης, και όλα αυτά κάτω από τη μύτη τους. Ε ή που κάτι χάνουμε και θα τον σφάξουνε τον Sam τα σκατόψυχα μέλη ΔΕΠ ή που είστε τόσο άμπαλοι που ένας νέος ερευνητής σας γλεντάει κανονικά από τον πρώτο χρόνο φοίτησης. Και στα δύο σενάρια, δηλαδή, αποδεικνύεται πόσο θλιβερή είναι η κλειστή σας κάστα.
9. Οι Whites ως απόλυτο κακό(;):
Έχουν περάσει έξι και κάτι σεζόν και αυτά που ξέρουμε για τις ορδές των δροσερών νεκρών είναι ότι είναι ψιλοτρομακτικοί, δεν έχουν καλό resistance σε αντικείμενα με Valyrian Steel, δημιουργήθηκαν από τα Παιδιά του Δάσους στα πλαίσια διένεξης των τελευταίων με τους ανθρώπους και κάποτε ο Πολεμιστής του Φωτός τους θέρισε με το Lightbringer. Αυτά. Κουβέντα για τα διαχρονικά κίνητρά τους, κουβέντα για το πώς ζουν και τι κάνουν όταν δεν κυνηγάνε ανθρώπους, κουβέντα για το γιατί, στην τελική, αποφασίζουν να ξαναμπούν σε διαδικασία πολέμου με το εκφυλισμένο ανθρώπινο είδος. Στο γοητευτικά απόκοσμο πρόσωπο του Night’s King παίρνουν μορφή όλες οι συμφορές που μπορούν να βρουν το ανθρώπινο γένος, δημιουργώντας ένα προφίλ απόλυτα κακού «ξένου», ενός εξωτερικού εχθρού που απειλεί να καταλύσει τα ιερά και τα όσια της κοινωνίας των ανθρώπων. Φταίνε οι δροσερές ορδές για το wildfire στο Sept, φταίνε τα ζόμπι για τα ανοσιουργήματα του Bolton, φταίνε οι παγωμένοι αψηλοί γίγαντες για τις ψυχές που εξαγνίστηκαν στην πυρά της Μελισσάνδρης, για τη μη ομολογία της πίστης στο Θεό του Φωτός, φταίει ο Night’s King που υπήρχε το κολαστήριο του Harrenhal. Το ανθρώπινο γένος έχει καταφέρει μια χαρά να υποφέρει και μόνο του. Και μέχρι να δει κάνα πιο σαφές όραμα η ντίβα ο Bran (εξαιρετικά αμφίβολο), κανείς δεν μπορεί να πείσει τον υπογράφοντα για το ποιόν των δροσερών ορδών, που, στην τελική, μπορεί απλά να βαρέθηκαν να ζουν στα χιόνια, το κρύο και το αγιάζι και να επιθύμησαν λίγο πιο εύκρατο κλίμα και καμιά πιτούλα από κείνες τις ωραίες που φτιάχνει ο Hot Pie. Ε και δε μπορεί, κάποια μαλακία έχουν ξηγηθεί και οι άνθρωποι, δε δικαιολογείται αλλιώς τέτοιο μένος.
10. Μέτωπα στο Βορρά και Benjen κομισάριος:
Και, οκ, μην αφορίζουμε, υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι που αξίζει να βγουν μπροστά στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Οι παλιοί ορθόδοξοι Σταρκικοί (π.χ. Lyanna Mormont), οι τίμιοι πολεμισταράδες Wildlings, φτωχοί αγροτικοί πληθυσμοί που τίποτα δεν κέρδισαν από τις κόντρες των 7 βασιλείων, όλοι αυτοί πρέπει να αξιολογήσουν καλύτερα την έλευση των Whites σαν μια πιθανή διέξοδο σε ένα καλύτερο μέλλον για τους λαούς νότια του Τείχους. Κι επειδή οι δροσεροί δεν έχουν και πολλές κουβέντες και είναι και ψιλοφρικιά, καλό είναι ένας αντίστοιχα δροσερός, αντίστοιχα νεκρός, ένας αγέρωχος, αψηλός, στιβαρός, γενναίος ήρωας, ένας άνθρωπος που ξέρει καλά από Βορρά, παγωνιά και θάνατο, το απόλυτο ίνδαλμα, ο ακιρβοθώρητος Benjen Stark, η τελευταία ελπίδα του Βορρά, να αναλάβει δράση, να πάρει πρωτοβουλίες και να φέρει κοντά τις αντικρουόμενες πλευρές, μπας και δούμε άσπρη μέρα.
ΜΠΟΝΟΥΣ:
Για τις Σκουριές ξέρουμε να λέμε όχι στην εξόρυξη, για το Dragonstone και το δρακόγυαλο γιατί μόκο; Δε θα καταστραφεί το φυσικό τοπίο, δε θα μολυνθούν οι υδροφόροι ορίζοντες, δε θα είναι μη βιώσιμος τόπος η γενέτειρα της Daenerys Stormborn Targaryen μετά από τόσα έργα; Και όλα αυτά για να πέσει λίγο ακόμα λάδι και να τσουλάει καλύτερα η πολεμική μηχανή του Westeros; Ε δεν παλεύεστε. ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ DRAGONGLASS ΣΤΟ DRAGONSTONE – ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥ ΑΞΟΝΑ TARGARYEN–SNOW-Ο,ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ.
Στέφανος Βλάχος
