Οι τηλεοπτικές σειρές έχουν γίνει σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας πολλών από εμάς. Άλλοι προτιμούν να βλέπουν σειρές που έχουν τελειώσει, ώστε να ρυθμίζουν οι ίδιοι το πόσα επεισόδια θα δουν την ημέρα και να μην πεθαίνουν καιρό απ’ την αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας. Άλλοι πάλι προτιμούν να βλέπουν τις σειρές την περίοδο που βγαίνουν, αφού τους ιντριγκάρει η αγωνία του επόμενου επεισοδίου και οι συζητήσεις που γεννιούνται σε blogs, facebook και με φίλους για την εξέλιξη της πλοκής. Άλλοι βλέπουν anime, άλλοι δραματικές σειρές, ενώ άλλοι έχουν λιώσει όλες τις superhero σειρές. Όποια κι αν είναι τα γούστα του καθενός από εμάς ξέρουμε ότι κάθε φορά που τελειώνουμε μια σειρά είναι μεγάλη απόφαση το ποια σειρά θα ξεκινήσουμε μετά, αφού κάθε χρόνο βγαίνουν άπειρες.
Με αυτό το κείμενο θέλουμε να σας βοηθήσουμε λίγο, υποδεικνύοντας σας κάποιες σειρές που πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται καν να ασχοληθείτε μαζί τους. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα κανάλια αποφασίζουν ποιες σειρές θα συνεχίσουν με νέα σεζόν και ποιες θα κοπούν. Δεν είναι πάντα αλήθεια ότι κάποια σειρά που σταμάτησε δεν ήταν και καλή. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα σειρών (Agent Carter γύρνα ή έστω τηλεφώνα) που τις έφαγε η δίψα των καναλιών για υψηλά ποσοστά τηλεθέασης. Απ’ την άλλη κάποιες σειρές κόβονται γιατί πραγματικά δεν έχουν καμία δυνατότητα να μας δώσουν κάτι καλό.
Το Smassing Culture είδε κάποιες απ’ τις σειρές που κόπηκαν φέτος και σας παρουσιάζουμε αυτές που κατά τη γνώμη μας καλά έκαναν και κόπηκαν.
2 Broke Girls
H σειρά 2 Broke Girls έφτασε στο τέλος της μετά από 6 σεζόν καθώς ανακοινώθηκε ότι δεν θα υπάρξει 7η, γεγονός που ήταν σχετικά απρόσμενο αφού δεν είχε υπάρξει καμία αναφορά σε season finale ενώ μέχρι τέλους διατηρούσε σε ικανοποιητικά επίπεδα την τηλεθέαση, χωρίς βέβαια να πιάσει ποτέ τα επίπεδα της πρώτης σεζόν, η οποία είχε μια εντυπωσιακή πορεία. Το ερώτημα όμως δεν είναι τόσο το γιατί κόπηκε τώρα, αλλά το γιατί δεν είχε κοπεί νωρίτερα. Το sitcom (παραγωγής Warner Bros, προβαλλόταν από CBS) βασιζόταν στο κλασικό κόνσεπτ της φιλίας δύο αταίριαστων χαρακτήρων: Η Max (Kat Dennings- Thor), φτωχή όλη της τη ζωή, έχει μάθει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με καυστικό χιούμορ, συναντά την Caroline (Beth Behrs), κόρη εκατομμυριούχου που χάνει τη ζωή κάτω από τα πόδια της όταν ο πατέρας της συλλαμβάνεται για απάτη και βρίσκεται να δουλεύει σερβιτόρα μαζί με τη Max σε ένα άθλιο εστιατόριο. Οι δύο πρωταγωνίστριες στάθηκαν πολύ καλά σε όλες τις σεζόν και έδειξαν ότι έχουν πολύ μεγάλες δυνατότητες, οι οποίες όμως έμειναν αναξιοποίητες εξαιτίας των σεναριογράφων, οι οποίοι επέλεξαν να τις εγκλωβίσουν σε μέτριες έως κακές ατάκες και σε ένα μείγμα ρατσισμού-σεξισμού. Τα επεισόδια αφιέρωσαν πολύ χρόνο στη σάτιρα του Han, του κοντού, νοτιοκορεάτη ιδιοκτήτη του εστιατορίου ο οποίος μιλούσε σε σπαστά αγγλικά και ενσάρκωνε όλα τα κλισέ για τους Aσιάτες, ενώ τον ίδιο ρόλο είχε ο μάγειρας Oleg που υποδύθηκε τον γλοιώδη Ουκρανό, αναπαράγοντας όλα τα στερεότυπα για τους ανατολικοευρωπαίους. Αντίστοιχος χρόνος αναλώθηκε σε διάφορα σεξιστικά αστεία τα οποία εκτός από κακόγουστα ήταν και απόλυτα προβλέψιμα, ενώ οι εξαιρέσεις (που όσο προχωρούσαν οι σεζόν ήταν όλο και πιο σπάνιες) ερχόντουσαν συνήθως από την Kat Dennings και τις κυνικές ατάκες της για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Συνολικά, η σειρά είχε εξαντλήσει τη δυναμική της εδώ και πάρα πολλά επεισόδια, πράγμα απόλυτα λογικό αφού υπάρχει ένα όριο στο πόσα αστεία μπορείς να κάνεις με σεξουαλικά υπονοούμενα επιπέδου γυμνασίου και στο πόσο μπορείς να αξιοποιήσεις τα διάφορα ρατσιστικά στερεότυπα. Ελπίζουμε να δούμε σε νέες, αναβαθμισμένες περιπέτειες τις δύο πρωταγωνίστριες και ευχόμαστε στους σεναριογράφους να το πάρουν αλλιώς…
Powerless
Με το Powerless είχαμε γίνει μάντεις κακών, όταν μετά το 5ο του επεισόδιο είχαμε πει ότι είτε θα γίνει μια σειρά που θα εστιάσει στο πώς η ύπαρξη των superheroes και των villains επηρεάζει την καθημερινότητα της Charm City είτε θα γίνει μια χαμένη ευκαιρία (Powerless: Μια χαμένη ευκαιρία (μέχρι τώρα)). Δυστυχώς το Powerless ενώ ξεκίνησε ως μια κωμωδία, που εντασσόταν στα πλαίσια της ανάπτυξης του σύμπαντος της DC, τελικά κατέληξε να υποτιμήσει το superhero στοιχείο και να μετατραπεί σε άλλη μία office comedy. Οι superheroes που εμφανίστηκαν στη σειρά κυριολεκτικά ξεπετάχτηκαν, αφού χρησιμοποιούνταν απλά για να συμπληρώσουν τις ιστορίες που αναπτύσσονταν στα γραφεία της εταιρείας ασφάλειας του ομίλου Wayne, και όχι ως κεντρικοί χαρακτήρες. Λες και όταν ζεις σε μια πόλη με καθημερινές μάχες υπερανθρώπων στους δρόμους και μάλιστα όταν η δουλειά σου είναι να φτιάχνεις gadgets για την ασφάλεια των πολιτών από τους αντίστοιχους villains, δεν χρειάζεται να δώσεις και ιδιαίτερη σημασία σε αυτούς, αλλά αρκεί να τους περιορίσεις σε μερικά λεπτά μέσα στο επεισόδιο. Δεν περιμέναμε βέβαια να εμφανιστούν στο Powerless πολύ γνωστοί superheroes, αλλά θέλαμε να γνωρίσουμε νέους χαρακτήρες απ’ το σύμπαν της DC και να ασχοληθεί η σειρά με αυτούς. Δεν είναι τυχαίο που το καλύτερο επεισόδιο που έβγαλε το Powerless ήταν το 8ο στο οποίο η ομάδα του ομίλου Wayne γύρισε διαφημιστικό με την Green Fury και τον (τελικά) ημίγυμνο Olympian.
Τελικά το Powerless κόπηκε αιφνιδιαστικά στο 9ο επεισόδιο και αν μας άφησε κάτι πίσω του ήταν κάποιες καλές ιδέες (όπως η superhero fantasy league), ένα φοβερό intro και μια αίσθηση χαμένης ευκαιρίας για μια κωμωδία στον κόσμο της DC.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=28mV0bATS1k&w=640&h=360]
Εmerald City
To Εmerald City κόπηκε μετά την πρώτη του season και δεν μπορούμε να πούμε πως ξαφνιαστήκαμε. Μπορεί να είχε πολλές καλές ιδέες, όμως η εκτέλεση του ήταν πολύ μακριά από αυτό που θα λέγαμε ιδανική. Το απλωμένο, χωρίς ρυθμό σενάριο βάραινε τον θεατή, ενώ η ίδια η σειρά, πεπεισμένη για την λαοφιλία του μύθου που εκμεταλλευόταν, ήταν σίγουρη πως θα έβρισκε κάποτε τον χρόνο να τακτοποιήσει όλες της τις εκκρεμότητες, αλλά δεν έκανε ποτέ τίποτα για να κερδίσει αυτόν τον χρόνο. Ο Vincent D’Onofrio (Daredevil, The Magnificent 7) ήταν μια ιδιαίτερη επιλογή για τον ρόλο του Μάγου, αλλά η Adria Arjona (True Detective) δεν μπόρεσε λεπτό να αντέξει το βάρος του πρωταγωνιστικού ρόλου. Εξίσου ανεπαρκείς ήταν και το υπόλοιπο cast, με εξαίρεση ίσως την Ana Ularu (Inferno). Δεν μπορούμε να πούμε πως θα μας λείψει.
Son of Zorn
Η κεντρική ιστορία του Son of Zorn εξαρχής δεν μας γέμιζε το μάτι. Ο Zorn είναι ένας animation χαρακτήρας, πολεμιστής από ένα μακρινό νησί στον ειρηνικό ωκεανό, όπου όλοι οι χαρακτήρες είναι animation. Ο Zorn λοιπόν ανάμεσα στις μάχες του με τους διαβολικούς εχθρούς του μια μέρα αποφασίζει να επισκεφθεί τη γυναίκα και το παιδί του, τους οποίους έχει παραμελήσει, λόγω της περιπετειώδους καθημερινότητάς του. Έτσι λοιπόν ο Zorn μεταφέρεται σε έναν live action κόσμο για να βρει τον έφηβο γιο του, ο οποίος έχει παράπονα που δεν έχει επικοινωνία με τον πατέρα του τόσα χρόνια, και την πρώην γυναίκα του παντρεμένη πλέον με έναν άλλον άντρα. Και σε αυτή τη νέα του περιπέτεια ο Zorn θα πρέπει να ξεχάσει πώς επιβίωνε με το σπαθί του, αλλά να πιάσει μία δουλειά γραφείου, προκειμένου να νοικιάσει ένα σπίτι και να ξανακερδίσει το γιο του και τη γυναίκα του. Α ναι και μέσα σε όλη αυτή την εικόνα που μάλλον θυμίζει μια κακή εκδοχή αντίστοιχων ταινιών Looney Tunes της δεκαετίας του 2000, που συνδύαζαν animation με live-action, ο γιος του Zorn είναι animation απ’ τη μέση και κάτω και δέχεται bullying απ’ τους συμμαθητές του γιατί πάντα φοράει φόρμες ή ολόσωμα μαγιό για να μην φανούν τα πόδια του. Ο συνδυασμός των όχι ιδιαίτερα υψηλών δεικτών τηλεθέασης, της κλισέ ιστορίας, των άνευρων αστείων που κυρίως αναλώνονταν στον πρωτογονισμό του Zorn σε σχέση με την πραγματική ζωή των ανθρώπων, αλλά και της ακριβής παραγωγής που χρειάζεται ο συνδυασμός animation και live-action οδήγησε το Fox να σταματήσει τη σειρά, αφού ολοκλήρωσε την πρώτη σεζόν της.
