Νωρίς το πρωί της Δευτέρας, το Screen Actors Guild-Association Federation of Television and Radio Artists ανακοίνωσε εν δυνάμει απεργία σε περίπτωση που οι επικείμενες διαπραγματεύσεις δεν καταλήξουν σε μια εφαρμόσιμη σύμβαση. Οι 11 εταιρείες που οι SAG-AFTRA απείλησαν ότι θα απεργήσουν περιλαμβάνουν τις Activision, Electronic Arts, και Take 2 Interactive. Το σωματείο διαπραγματεύεται την εν λόγω σύμβαση από τις αρχές του 2015, εφόσον η προηγούμενη (που θεσπίστηκε το 1994) έληξε. Πέρσι, η συντριπτική πλειοψηφία του σωματείου ψήφισε υπέρ της απεργίας – με το 96% των μελών να συμφωνούν.
Μια απεργία σήμαινε ότι όλοι ερμηνευτές που συνδέονται με τη SAG-AFTRA θα σταματούσαν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στις έντεκα εταιρείες . Συνεπώς, οι επερχόμενες κυκλοφορίες, όπως το Destiny 2, το παιχνίδι του Amy Henning Star Wars και το σίκουελ του Rockstar Red Dead Redemption ίσως δε θα μπορούσαν να προσλάβουν τους ταλαντούχους επαγγελματίες που ζωντανεύουν τις ιστορίες τους.
Ένα λογικό αίτημα
Η SAG-AFTRA προβάλλει μια σειρά αιτημάτων για τους καλλιτέχνες της, όπως προσαρμογές για την ασφάλεια στο χώρο εργασίας και τη διαφάνεια. Ωστόσο, η πιο αμφιλεγόμενη πρόταση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αφορά τη «δευτερεύουσα αποζημίωση» των φωνητικών ερμηνευτών.
Στο πλαίσιο της προτεινόμενης σύμβασης, οι εκφωνητές των παιχνιδιών θα δικαιούνται ένα μπόνους για κάθε δύο εκατομμύρια αντίτυπα του παιχνιδιού που πωλούνται (ή συνδρομητές για online παιχνίδια)- με ανώτατο όριο οχτώ εκατομμύρια. Σύμφωνα με τη SAG-AFTRA, αυτό αντιπροσωπεύει ένα λογικό μπόνους για μια υποδειγματική απόδοση στις πιο επιτυχημένες κυκλοφορίες. Παρόμοιες συμβάσεις σε άλλες βιομηχανίες περιέχουν αυτή τη ρήτρα. Επομένως, φαίνεται λογικό να την περιλαμβάνει και αυτή η σύμβαση.
Ωστόσο, η δομή του μπόνους έχει γνωρίσει ένα δικαιολογημένο βαθμό πικρίας από τους επικριτές των διαπραγματεύσεων της SAG-AFTRA.
Ποιος αξίζει να πληρώνεται;
Αυτή η κοινή κριτική –ότι οι φωνητικοί ερμηνευτές αξίζουν λιγότερα από την υπολειπόμενη πληρωμή, και επομένως είναι αλαζόνες που το απαιτούν- είναι αντίστροφη λογική. Ο λόγος που οι φωνητικοί ηθοποιοί είναι οι μόνοι που θέτουν μια τέτοια δομή πληρωμής στη συνομιλία, είναι επειδή εκπροσωπούνται από συνδικαλιστές. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στιγματίζονται όλο και περισσότερο, αφορίζονται και χάνουν την ισχύ τους στις Η.Π.Α- κάτι που οδηγεί σε περιπτώσεις ανισότητας όπως αυτή.
Για όσους δεν γνωρίζουν, τα εργατικά συνδικάτα είναι επίσημες συμφωνίες μεταξύ των εργαζομένων να διαπραγματεύονται συλλογικά. Αντί κάθε εργαζόμενος να διευθετεί μεμονωμένα την υπόθεσή του για δίκαιη αμοιβή, ένα συνδικάτο από εργαζόμενους μπορεί να έχει μεγαλύτερη επιρροή για λογαριασμό των εργαζόμενων. Η SAG-AFTRA είναι ένα επιθετικά ισχυρό συνδικάτο που λαμβάνει μέρος στα περισσότερα προϊόντα ψυχαγωγίας. Συγκριτικά, δεν υπάρχει συνδικάτο για τους δημιουργούς παιχνιδιών. Ή για τους καλλιτέχνες. Ή για τους προγραμματιστές. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτό έχει οδηγήσει σε πολλές ιστορίες φρίκης στα παρασκήνια της ανάπτυξης παιχνιδιών ΑΑΑ.
Στενότητα χρόνου
Σε έναν ιδανικό κόσμο, η οχτάωρη εργασία είναι κάτι παραπάνω από επαρκής για να ολοκληρωθούν οι εργασίες που απαιτούνται. Οι υπερωρίες προορίζονται για επείγουσες περιπτώσεις, και ο προγραμματισμός πάντα λαμβάνει υπόψη την ισορροπία μεταξύ της δουλειάς και της ζωής των εργαζομένων. Αλλά ο κόσμος της ανάπτυξης παιχνιδιών απέχει από το ιδανικό. Η έννοια της «στενότητας χρόνου» σημαίνει ότι οι ώρες εργασίας μπορούν να παραταθούν έως αργά την νύχτα, κάτι πολύ συνηθισμένο για τα μεγάλα στούντιο. Μια έρευνα του 2014 από το International Game Developers Association υποστήριξε ότι τα τελευταία δύο χρόνια το 81% των δημιουργών παιχνιδιών έχει βιώσει ωράρια στενότητας χρόνου, με το 50% όσων απάντησαν ισχυρίστηκαν ότι αυτό ήταν αναμενόμενο στο χώρο εργασίας τους.
Αυτό σημαίνει περισσότερες ώρες, συχνά απλήρωτες, δεδομένου ότι οι εργαζόμενοι έχουν σύμβαση για προκαθορισμένο μισθό. Αν οι προγραμματιστές εναντιώνονταν σε αυτή την πρακτική; Χιλιάδες απόφοιτοι πανεπιστημίου περιμένουν για μια δουλειά στη βιομηχανία παιχνιδιού.
Ως αποτέλεσμα, οι εκδότες έχουν συνηθίσει τους τίτλους που αναπτύσσονται σε στενότητα χρόνου. Οι προϋπολογισμοί σχεδιάζονται με αυστηρές προθεσμίες, οι πελάτες έχουν συνηθίσει έναν συγκεκριμένο ρυθμό μεταξύ της ανακοίνωσης και της κυκλοφορίας. Αυτό δημιουργεί ένα εχθρικό εργασιακό περιβάλλον που οδηγεί αμέτρητους ταλαντούχους νέους εκτός της βιομηχανίας.
Ο συνδικαλισμός δεν είναι ο μόνος τρόπος επίλυσης του προβλήματος. Οι καταναλωτές παιχνιδιών ως κοινό θα μπορούσε να γίνει πιο οξυδερκές στις εργασιακές πρακτικές πίσω από τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες. Το ρυθμιστικό χέρι της κυβέρνησης αποτελεί πάντα έναν απειλητικό παράγοντα. Αλλά προς το παρόν, η συνεργασία μεταξύ των δημιουργών παιχνιδιών είναι ο σωστός τρόπος. Αυτό σημαίνει ότι αντί να παραπονιούνται για τους φωνητικούς ηθοποιούς που μπορούν να χρησιμοποιήσουν την επιρροή των συνδικάτων τους για υψηλότερες αμοιβές, η κοινότητα της ανάπτυξης παιχνιδιών θα πρέπει να πανηγυρίζουν για τα επιτεύγματά τους.
Αποδείξτε στα στούντιο και τους εκδότες ότι αυτές οι αμοιβές δεν είναι μια τερματική δύναμη χρεοκοπίας. Χαρείτε για την επιτυχία των συναδέλφων σας, αντί να κάνετε πόλεμο με το πληρεξούσιο μιας εταιρείας. Όσον αφορά τους gamers, η ευαισθητοποίηση είναι και αυτή μέρος της πάλης. Επικεντρωθείτε σε αυτή την επικείμενη απεργία, και σκεφτείτε τι αξία δίνετε στην κυκλοφορία ενός παιχνιδιού ανεξάρτητα αν είναι φωνητική ερμηνεία, καλλιτεχνικό σχέδιο ή υφή αντιστοίχισης
Το κείμενο το βρήκαμε εδώ
Μετάφραση για το Smassing Culture: Ομάδα Afterwords
