Τι πήγε τόσο στραβά με την νέα ταινία Αστερίξ & Οβελίξ; Στην πρώτη σκηνή της ταινίας, συναντάμε τους δύο πρωταγωνιστές σε μία από τις κλασσικές τους βόλτες στο δάσος γύρω από το Γαλατικό χωριό προς αναζήτηση αγριογούρουνων (και Ρωμαίων). Προβληματισμένος ο Αστερίξ, εμφανίζεται πεπεισμένος ότι για χρόνια κάνουν κατάχρηση του μαγικού ζωμού. Θεωρεί ότι στην πραγματικότητα δεν τον χρειάζεται για να τα βάλει με μερικούς Ρωμαίους στρατιώτες, καθώς έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και στην εμπειρία του στις μάχες. Έτσι αποφασίζει να μειώσει την κατανάλωση μαγικού ζωμού. Ο Οβελίξ δείχνει να μην καταλαβαίνει γιατί ο φίλος του απαρνείται το πολυπόθητο -για εκείνον- μαγικό ρόφημα, όμως είναι διατεθειμένος να τον αφήσει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του πάνω στους δύο πρώτους τυχαίους Ρωμαίους που θα συναντήσουν. Η αισιοδοξία του Αστερίξ γρήγορα διαψεύδεται και οι γροθιές του κοπανούν με γδούπο πάνω στις πανοπλίες των Ρωμαίων, προκαλώντας περισσότερο πόνο στον ίδιο παρά στους αντιπάλους του. Εν τω μεταξύ, ο Οβελίξ χαζεύει τη μάταιη προσπάθεια του Γαλάτη φίλου του με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι αυτή η πρώτη σκηνή μπορεί να συμπυκνώσει την απάντηση στο τι πήγε στραβά σε ολόκληρη την ταινία: υπήρχαν διάθεση, εμπειρία, δυνατότητες, όμως οι δημιουργοί της αποφάσισαν να μην πιουν ούτε μία γουλιά απ’ το φλασκί με τον μαγικό ζωμό. Και το αποτέλεσμα ήταν άνευρο, αδύναμο, ανίκανο να αναμετρηθεί με τη σπουδαία κληρονομιά των Goscinny και Uderzo. Και είναι ακόμα πιο ειρωνικό ότι το χέρι εκείνου που σακατεύτηκε ήταν του Guillaume Canet, ο οποίος -σε μία μάλλον κρίση ματαιοδοξίας- πήρε υπό τον έλεγχό του τη σκηνοθεσία της ταινίας, το σενάριο, αλλά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Astérix! Και αυτομάτως πήρε και την ευθύνη για το πενιχρό αποτέλεσμα.
Μήπως, όμως, ήταν προδιαγεγραμμένη η αποτυχία της νέας live-action ταινίας της σειράς Astérix & Obélix; Κάθε άλλο! Βεβαίως, το γεγονός ότι θα ήταν η πρώτη ταινία της σειράς χωρίς τον Gérard Depardieu στον ρόλο του Οβελίξ δημιουργούσε εξαρχής μία ιδιαίτερη συνθήκη που έπρεπε να διαχειριστούν οι δημιουργοί της ταινίας. Όμως, το κενό στο ως μία δύσκολη σπαζοκεφαλιά για τους δημιουργούς αντισταθμίστηκε απ’ το τεράστιο -για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου- budget (με 65 εκατομμύρια ευρώ βρίσκεται πλέον ένατη στη λίστα με τις πιο δαπανηρές ταινίες στην ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου) που είχαν στα χέρια τους, προκειμένου να επιλέξουν το κατάλληλο καστ. Και φάνηκε απ’ την πρώτη στιγμή ότι δεν τα λυπήθηκαν αυτά τα λεφτά, αφού στελέχωσαν την ταινία με ένα all-star cast, αποτελούμενο από μερικά απ’ τα πιο γνωστά ονόματα του γαλλικού (και ευρύτερα ευρωπαϊκού) κινηματογράφου και όχι μόνο (μέχρι και ο Zlatan Ibrahimovic έλαβε μέρος με έναν ρόλο ταιριαστό στον «μύθο» του). Ανάμεσά τους ξεχώρισε η Marion Cotillard (Two Days, One Night, Annete, Macbeth) στο ρόλο της εντυπωσιακής Κλεοπάτρας, η οποία όμως είχε μία παρουσία πιο ανάλαφρη, λιγότερο επιβλητική από την Monica Belucci. Επίσης, ο παρτενέρ της Vincent Cassel (La Haine, Fleuve Noir, Black Swan) δεν κατάφερε να προσφέρει κάποια αξιομνημόνευτη ερμηνεία στο ρόλο του Καίσαρα, παρόλο που ούτε αυτός ήταν αρνητικός. Εκείνοι που μάλλον θύμιζαν καρικατούρες ήταν το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Guillaume Canet (La Belle Epoque, The Little Prince) και Gilles Lellouche (Tell No One, Les Petits Mouchoirs) και ο ψευτο-Γαλάτης του Jonathan Cohen (Army of Thieves).
Όμως, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στις ερμηνείες, οι οποίες -χωρίς να εντυπωσιάζουν- ήταν κατά μέσο όρο ικανοποιητικές. Το μεγάλο κενό το οποίο δεν κατάφεραν ποτέ να καλύψουν οι δημιουργοί της ταινίας ήταν εκείνο στο σενάριο. Ένα κενό το οποίο προέκυψε από την επιλογή του Guillaume Canet για πρώτη φορά στη σειρά ταινιών Astérix & Obélix να μην στηρίξει το σενάριό του στην ιστορία κάποιου κόμικ των Goscinny και Uderzo (ούτε καν σε κάποια απ’ τις σύγχρονες κόμικ αναβιώσεις της σειράς), αλλά να στηριχτεί εξ ολοκλήρου στις δικές του δυνάμεις, διαμορφώνοντας ένα πρωτότυπο σενάριο που θα έστελνε τους Γαλάτες στην Κίνα στο πλευρό της πριγκίπισσας Σασ-Γι με σκοπό να αποτρέψουν το πραξικόπημα εναντίον της αυτοκράτειρας, αλλά και την επέλαση προς Ανατολάς του στρατού του Ιουλίου Καίσαρα. Όμως, δυστυχώς, η πρωτοτυπία του σεναρίου περιορίστηκε στο γεγονός ότι δεν βασίστηκε στην ιστορία κάποιου κόμικ. Γιατί κατά τα άλλα, η ιστορία παρέμεινε απ’ την αρχή μέχρι το τέλος της διαδικαστική και εντελώς κοινότοπη, περιοριζόμενη σε συνεχόμενες ανέμπνευστες αναφορές στις προηγούμενες ταινίες και σε ορισμένα ημιτελή κοινωνικά σχόλια. Μπορεί σε ορισμένες σκηνές να προκαλούσε γέλιο, όμως δεν χρειαζόταν να περάσει πολύ ώρα για να ξεκινήσουν οι πρώτοι από το κοινό να κοιτούν την ώρα στα κινητά τους.
Είναι εντυπωσιακό το πώς ο Guillaume Canet κατάφερε να υπονομεύσει με το σενάριό του, τον εμβληματικό του χαρακτήρα, τον οποίο ο ίδιος υποδύθηκε, τον Αστερίξ. Στο κομιξικό σύμπαν των Goscinny και Uderzo, ο Αστερίξ έχει πάντοτε έναν ξεχωριστό ρόλο. Είναι ο έξυπνος και γενναίος Γαλάτης, ο ήρωας του χωριού. Ο Οβελίξ από την άλλη είναι ένας δυνατός αλλά απερίσκεπτος χαρακτήρας. Μόνον η δύναμη δεν αρκεί και γι’ αυτό χρειάζεται το μυαλό του Αστερίξ προκειμένου να τα καταφέρνουν οι Γαλάτες στις μακρινές τους αποστολές, αλλά και στην άμυνα του χωριού τους από τον πανίσχυρο ρωμαϊκό στρατό. Όμως, στο «Δρόμο για την Κίνα» ο Αστερίξ ήταν ένας χαρακτήρας περιθωριοποιημένος, που δεν χρησιμοποίησε καμία του αρετή για να φέρει σε πέρας την αποστολή. Αρκούσε μόνο να πιει μία γουλιά απ’ το φλασκί του και το μαγικό φίλτρο μαζί με την σταθερή δύναμη του Οβελίξ αρκούσαν για να ξεπεραστούν σε κάθε στιγμή όλα τα εμπόδια, τα οποία τα αντιμετώπιζαν κατά κανόνα με τις γροθιές τους, οι οποίες συνδυάζονταν με τις πολεμικές τέχνες της προστάτιδας της πριγκίπισσας σε σκηνές που θύμιζαν περισσότερο «Τίγρη και Δράκο» (παρεμπιπτόντως πόσο μεγάλη σεναριακή αστοχία να μιλούν γαλλικά όλοι οι χαρακτήρες από την Κίνα), παρά την παράδοση του ευρωπαϊκού κόμικ. Δυστυχώς, ο Αστερίξ περιορίστηκε στο ρόλο του γόη, ο οποίος διεκδικούσε ερωτικά την πριγκίπισσα. Είναι τρελός αυτός ο Canet!
Τελικά, παρά τις αρχικές προσδοκίες και τις υποσχέσεις που άφηναν οι ανακοινώσεις των stars του καστ, ο «Δρόμος για την Κίνα» απέτυχε να ανανεώσει το κινηματογραφικό franchise, χάνοντας ένα σημαντικό στοίχημα που συνδέθηκε με μία μεγάλη αλλαγή γι’ αυτό, την αποχώρηση του Gérard Depardieu από τον ρόλο του Οβελίξ. Αυτή η αποτυχία έχει αποτυπωθεί ήδη στην αρνητική υποδοχή από κοινό και κριτικούς που έχουν επηρεάσει και τις εισπράξεις της ταινίας, οι οποίες κινούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με επιτυχημένες στιγμές του παρελθόντος. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις πρώτες δύο εβδομάδες κυκλοφορίας της στις γαλλικές αίθουσες έχει πιάσει τις μισές εισπράξεις σε σχέση με την ταινία «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες» και μόλις το 1/3 σε σχέση με την ταινία «Αστερίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα». Έχοντας χάσει πλήρως το στοίχημα με τους ενήλικους θεατές, μόνη ελπίδα της πλέον είναι να κόψει όσα περισσότερα εισιτήρια μπορεί από το παιδικό κοινό, ώστε να μειώσει την οικονομική της ζημιά, αφού τη ζημιά που έχει κάνει στη φήμη του franchise δύσκολα θα καταφέρει να την ξεπεράσει.
