Έχετε ξετρελαθεί με το Brooklyn 99. Όλοι μας. Και είναι αρκετά λογικό. Οι δημιουργοί της σειράς o Michael Schur (δημιουργός και του εκπληκτικού The good place) και ο Dan Goor έχουν ξανασυνεργαστεί στο Praks and Reactions και έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να μας κάνουν να γελάμε. To Brooklyn 99 είναι μια κωμωδία με καλογραμμένους διαλόγους, που μας συστήνει ένα αστυνομικό τμήμα βάζοντας και λίγη δράση στο σενάριο και έχει και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, που αν και δεν αποκτούν βάθος (όχι όλοι τουλάχιστον), παραμένουν αρκετά ιδιαίτεροι. Κυρίως, όμως, μας αρέσει που η σειρά είναι συμπεριληπτική- ένδειξη για αυτό και το ότι δεν υπάρχει το συχνό ερώτημα αν έκαναν καλλιστεία αντί για οντισιόν. Μας αρέσει που καταπιάνεται με θέματα δύσκολα όπως ο ρατσισμός, η καταπίεση των LGBTQI+ ατόμων, η διαφθορά, η κατάχρηση εξουσίας (με τους ανωτέρους να αλωνίζουν) και όλα αυτά μέσα στην αστυνομία.
Είναι μια προσπάθεια με προοδευτικά στοιχεία, που αναδεικνύει προβλήματα της αστυνομίας και όχι μόνο, αλλά δεν παύει να έχει τα όρια μιας φιλελεύθερης οπτικής. Η σειρά αναδεικνύει όλα αυτά τα προβλήματα, για να μας δείξει ποια είναι η καλή αστυνομία που χρειάζονται οι πόλεις μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των συλλήψεων αφορά δολοφονίες, εμπόριο ναρκωτικών ή μεγάλες ληστείες. Αυτά είναι η δουλειά της αστυνομίας και την κάνει σωστά παλεύοντας για την ασφάλεια των Νεοϋορκέζων. Καλά ως εδώ;
Δύο παρατηρήσεις έχουμε: Αφενός δεν έχουμε δει ποτέ την αστυνομία να συγκρούεται με διαδηλωτές (πράγμα που δεν είναι εκτός αρμοδιοτήτων τους, αφού σε μια τέτοια κατάσταση επιφυλακής για την ασφάλεια των δρόμων ξεκίνησαν τα Jimmy Jab Games) και αφετέρου όσοι συλλαμβάνονται είναι πάντα μεγάλοι εγκληματίες που τους αξίζει να πάνε στη φυλακή χωρίς να μας ενδιαφέρει ποτέ γιατί και πώς. Αυτή η μονοδιάστατη αντίληψη για το έγκλημα κάνει πιο εύκολα διακριτό το ρόλο των αστυνομικών, που νικάνε ηθικά τους δικηγόρους και τους σούπερ μορφωμένους ακαδημαϊκούς, όταν συγκρίνονται μαζί τους. Γιατί οι αστυνομικοί είναι αυτοί που παλεύουν για το καλό της πόλης.
Ευχάριστη παρένθεση: Στο πλαίσιο αυτό δεν βλέπουμε ποτέ πολλή βία. Προφανώς υπάρχουν κάποιες σκηνές με όπλα και κάποιο χτύπημα κατά τη διάρκεια της σύλληψης αλλά μόνο τότε και για πολύ λίγο. Συχνά υπάρχουν σκηνές όπου το γεγονός ότι ο θεατής ξέρει πως «συνήθως τώρα ασκείται κάποιου είδους βία» χρησιμοποιείται για να βγει γέλιο από το ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Δυσάρεστη εξέλιξη η σκηνή με (spoiler:)
τον Holt (Andre Braugher) να παίζει ξύλο με τον απαγωγέα του Cheddar για 40 δευτερόλεπτα και τον Peralta (Andy Samberg) να το ευχαριστιέται στο προτελευταίο επεισόδιο της 7ης σεζόν. Μια κωμωδία είπαμε να δούμε, παιδιά!
Θα επικεντρωθούμε όμως στις καλύτερες στιγμές του Brooklyn 99, όπως υπόσχεται ο τίτλος του κειμένου, τις στιγμές που χαιρόμαστε που υπάρχουν για μια διαπεραστική (οκ, πλην φιλελεύθερη) ματιά στο NYPD και τη σύγχρονη κοινωνία. Φτιάχνουμε μια λίστα με τα καλύτερα επεισόδια. Δυστυχώς δε θα αναφερθούμε στο The Last Ride, που ίσως είναι το πιο αστείο, με τον Jake και τον Boyle να ξεδιπλώνουν το σκηνοθετικό τους ταλέντο νομίζοντας πως λύνουν την τελευταία τους κοινή υπόθεση, ούτε στο The Swedes που εξέτασε τη σχέση των συναδέλφων, των φίλων σε μια σύγχρονη πόλη. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι τα καλύτερα επεισόδια με ένα μόνο κριτήριο: κατά πόσο μπαίνουν στο προσκήνιο αυτοί που συνήθως δεν έχουν φωνή.
Ακολουθούν spoilers.
1 – The Moo Moo
4η σεζόν, 16ο επεισόδιο. Το επεισόδιο αυτό θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει όλη τη σειρά: Ο Terry (Terry Crews) περπατάει βράδυ στο δρόμο έξω από το σπίτι του με πολιτικά και χωρίς το σήμα του κι ένας αστυνομικός τον σταματάει για έλεγχο. Τον σταματάει απλά επειδή είναι μαύρος. Το επεισόδιο καταγγέλλει τη ρατσιστική βία και ταυτόχρονα δείχνει ποια είναι στην πραγματικότητα η δουλειά των αστυνομικών. Ο Terry με ένα φλας μπακ εξηγεί ότι έγινε αστυνομικός για να είναι ο προστάτης απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές. Όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το πώς αντιμετώπισαν ο Terry και ο Holt το ζήτημα όταν σκεφτόντουσαν (και το σκέφτηκαν πολύ) μέχρι πού θα το φτάσουν. Ο Terry τελικά κάνει την αναφορά και χάνει την προαγωγή μάλλον λόγω αυτού. Το θέμα είναι όπως θα δούμε και παρακάτω ότι η στάση του δημιουργεί προηγούμενο και ανοίγει έναν δρόμο.
2 – The big house
Πάμε στην 5η σεζόν όπου είναι συγκεντρωμένα πολλά διαμάντια. Τα δύο πρώτα επεισόδια The big house 1 και 2 διαδραματίζονται στη φυλακή, όπου ο Jake (και η Rosa)έχει βρεθεί άδικα. Πάλι οι φυλακισμένοι είναι μεγάλοι εγκληματίες αλλά το πλαίσιο παρουσιάζεται με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Τα επεισόδια αυτά αναδεικνύουν την αχρείαστη βία, που ασκείται από τους φύλακες και τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των φυλακισμένων συνολικά. Το γεγονός ότι οι φυλακισμένοι έχουν διαπράξει φριχτά εγκλήματα δεν δικαιολογεί στα μάτια του Jake την κακοποίηση που δέχονται, η οποία δεν παρουσιάζεται ως τυχαίο περιστατικό αλλά είναι πολύ καλά οργανωμένη.
Όταν ο Jake βγει από τη φυλακή θα κουβαλάει αυτό το βάρος και τον φόβο μήπως στείλει εκεί κάποιον αθώο. Βέβαια αυτό αργότερα χάνεται και κανείς δεν κάνει κάτι για να σταματήσει την αυταρχική συμπεριφορά των φυλάκων.
3 – Game Night
Στο 10ο επεισόδιο της 5ης σεζόν η Rosa (Stephanie Beatriz) αποφασίζει να αποκαλύψει ότι είναι αμφιφυλόφιλη. Στις προηγούμενες σεζόν είδαμε πολλές αναφορές σε άντρες, τον ανεκπλήρωτο έρωτα του Boyle (Joe Lo Truglio) (που πολύ χαιρόμαστε που αντιμετωπίστηκε από το σεναριογράφο με πολύ ρεαλιστικό και υγιή τρόπο), αλλά και τη σχέση με τον ανιψιό του Holt. Η αποκάλυψη αυτή είναι μια έκπληξη και για το κοινό. Αυτό από μόνο του θα αρκούσε για να έχουμε ένα ενδιαφέρον επεισόδιο, αλλά σημειώνουμε κάποια σημαντικά σημεία.
α) Η σχέση στην οποία πέφτει το βάρος είναι η σχέση της Rosa με τους γονείς της, δηλαδή μια σχέση που συνήθως είναι στενή και αυτονόητη. Παρόλ’ αυτά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και αυτή που κλονίζεται περισσότερο. Η αποκάλυψη είναι επομένως δύσκολη αλλά και ουσιαστική.
β) Ακριβώς γι’ αυτό η αποκάλυψη και οι συνέπειές της δεν παρουσιάζονται σε μία μόνο σκηνή αλλά περνάνε διάφορα στάδια, στα οποία αναπτύσσονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα των γονιών και της ίδιας αλλά και του Jake, που παρατηρεί μια κατάσταση που δεν του είναι γνωστή παίρνοντας βέβαια θέση.Η διαδικασία αυτή δεν προλαβαίνει καν να φτάσει στο τελικό στάδιο μέχρι το τέλος του επεισοδίου.
γ) Παρόλ’ αυτά το επεισόδιο τελειώνει πανηγυρικά γιατί όπως σημειώνει ο μαύρος και γκέι διοικητής του τμήματος, «κάθε φορά που κάποιος κάνει το βήμα και λέει ποιος είναι, ο κόσμος γίνεται ένα καλύτερο, πιο ενδιαφέρον μέρος». Όπως και στο «Moo moo», το ζητούμενο είναι ξανά το να δοθεί η μάχη για να δημιουργηθεί ένα ακόμα παράδειγμα.
4 – Puzzle master
5η σεζόν, 15ο επεισόδιο. Ίσως σ αυτό το επεισόδιο να τραβά την προσοχή η ιστορία με τους εμπρησμούς και τη ζήλεια που προσπαθεί να νικήσει ο Jake, αλλά συμβαίνουν πολύ σημαντικά πράγματα στη διαδικασία εκλογής νέου επιτρόπου της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης. Υποψήφιοι τρεις «δεινόσαυροι», όπως λέει η Gina (Chelsea Peretti), o Holt και μια νέα γυναίκα. Ο Holt θέλει πολύ να γίνει επίτροπος. Το θέλει τόσο πολύ που είναι έτοιμος να υπονομεύσει την Crawford (Allison Tolman), την αντίπαλο που του φαίνεται η πιο ικανή. Αλλά τελικά ο εχθρός του είναι άλλος. Όταν μαθαίνει πως η επιτροπή που θα πάρει τη σχετική απόφαση θεωρεί τη γυναικεία υποψηφιότητα δημοσιοσχετίστικο πρόσχημα, στρέφεται εναντίον της επιτροπής. Αργότερα όταν η κίνηση αυτή θα έχει οδηγήσει στο σχηματισμό νέας επιτροπής, ο Holt θα ξαναμπεί στον αγώνα για τη θέση του επιτρόπου και τελικά θα συμμαχήσει με την Crawford ενάντια στον ένα συντηρητικό εχθρό τους. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη το ότι ο «δεινόσαυρος» τελικά κερδίζει, αλλά είναι πολύ κρίμα που όλο αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε για μια βαθύτερη συζήτηση γύρω από την αστυνομία.
5 – Gray Star Mutual
Πάλι 5η σεζόν και 18ο επεισόδιο. Η Amy (Melissa Fumero) προσπαθεί να κρύψει την επιθυμία της να βρει το πιο ωραίο νυφικό. Είτε μας αρέσουν τα νυφικά είτε όχι δεν βλέπουμε κανένα λόγο να κρύβεται, αλλά μας το εξηγεί. Κρύβει κάθε γυναικεία σκέψη και επιθυμία σε μια προσπάθεια να γίνει αξιοσέβαστη αρχιφύλακας. Η Rosa θα το σταματήσει αυτό και θα τη βοηθήσει να νοιώσει σιγουριά και να υπερασπιστεί το δικαίωμα της να είναι γυναίκα αρχιφύλακας με τα δικά της χαρακτηριστικά και όχι με τα χαρακτηριστικά των αντρών αστυνομικών. Η Amy καταλήγει να φωνάζει σε όλους ότι θέλει ένα νυφικό με «γοργονέ γραμμή και μανίκια τουλίπα».
Τέλεια η σκηνή που τρέχει πίσω από τον ληστή και φωνάζει το γνωστό “NYPD, Stop!” με… το νυφικό, τον πιάνει πηδώντας πάνω από ένα καρότσι με το λευκό ύφασμα να ανεμίζει και να κυριαρχεί στα πλάνα και του δένει τα χέρια με την λευκή κορδέλα του φορέματος.
6 – He said, she said
Στην 6η σεζόν, στο 8ο επεισόδιο το ζήτημα της καταπίεσης που υφίστανται οι γυναίκες επανέρχεται. Μια γυναίκα δέχεται επίθεση από έναν συνάδελφό της και αμύνεται. Για άλλη μια φορά η απόφαση για το τι πρέπει να κάνει δεν παίρνεται εύκολα. Φαίνεται πως είναι δύσκολο να αποδειχτούν όσα έγιναν, αλλά η Amy αποφασίζει να φτάσει την ιστορία μέχρι τέλους και δικαιώνεται. Όχι γιατί εξασφαλίζει το μέλλον του «θύματος», αλλά γιατί η γυναίκα αυτή δεν αντιμετωπίζεται απλά ως «θύμα». Παραιτείται και μένει χωρίς δουλειά γιατί μετά από αυτό οι συνάδελφοί της την αποφεύγουν, αλλά είναι περήφανη που δεν άφησε τον θύτη να γλιτώσει. Κι ανάμεσα σε αυτούς του συναδέλφους που της γύρισαν την πλάτη είναι και μια γυναίκα που βρίσκει πια το κουράγιο να κάνει την ίδια καταγγελία. Για άλλη μια φορά κάποιος πρέπει να δώσει ένα παράδειγμα θάρρους.
Το σημαντικό εδώ δεν είναι μόνο η ιστορία μιας σεξουαλικής επίθεσης αλλά και το πώς ξεδιπλώνεται: το πώς σχηματίζεται το παζλ με κάθε κομματάκι από την καθημερινότητα μιας γυναίκας να τις επιτίθεται συνεχώς αλλά και να συγκαλύπτει τον ένοχο, το πώς όλα αυτά εντυπωσιάζουν τον Jake (που ποτέ δεν είχε σκεφτεί τι ζουν οι γυναίκες ακριβώς δίπλα του) και το πώς παρουσιάζονται ως ο κανόνας. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για γυναίκες που έχουν αρκετή (οικονομική και μη) δύναμη ώστε να τα βάλουν κάπως πιο εύκολα με τον θύτη.
