Στο όχι και τόσο μακρινό 2019 ένα τηλεοπτικό δίκτυο ανακοινώνει τη μετάδοση ενός reality show που ακούει στο όνομα Project J2, όμοιο του οποίου ο πλανήτης δεν έχει ξαναδεί. Το σόου θα μεταδίδει σε ζωντανή μετάδοση τη ζωή του πρώτου κλωνοποιημένου ανθρώπου. Του Ιησού Χριστού! “Καλά ακούσατε φίλοι μου το J2 Project θα ξεκινήσει να προβάλλεται αυτά τα Χριστούγεννα”. Και κάπως έτσι -ο αναμφίβολα ταλαντούχος- Sean Murphy γνωστός επίσης και από τα American Vampire και Tokyo Ghost μας εισάγει στην ιστορία του, μέσα από το τηλεοπτικό στούντιο του παρουσιαστή Don Baker, μια γκροτέσκα καρικατούρα που θυμίζει Larry King.
H OPHIS μια εταιρία αμφιβόλου ποιότητας χρησιμοποιώντας το DNA που βρέθηκε στην Ιερά Σινδόνη και μερικούς από τους καλύτερους επιστήμονες της πιάτσας όπως η Sarah -νομπελίστας βιολόγος και χημικός- ξεκινάει ένα μεγαλόπνοο σχέδιο σε ένα απομονωμένο νησί, να “φυτέψει” το σώμα και το αίμα του Χριστού σε μια 18χρονη παρθένα ονόματι Gwen, προκειμένου εκείνη να κυοφορήσει τον πρώτο κλωνοποιημένο άνθρωπο στην ιστορία.
Για την προστασία της Gwen αλλά και του μωρού της από φανατικούς Χριστιανούς, που περιμένουν τον μεσσία επί γης, αλλά και από εξτρεμιστές άθεους απ’ την άλλη, προσλαμβάνεται ο Thomas “The cemetery” McKael, ένας από τους πιο badass χαρακτήρες που έχουν υπάρξει ποτέ σε κόμιξ. Ο McKael είναι πρώην αντάρτης του IRA (Irish Republican Army), που μετά από ένα ατύχημα, το οποίο τον καταρράκωσε ψυχολογικά, αποφασίζει να αποσυρθεί απ’ το αντάρτικο. Πλέον βγάζει το ψωμί του πουλώντας προστασία.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο Slate -υπεύθυνος της εταιρίας- αρνείται στην Gwen να δει τον γιο της θεωρώντας την κακή επιρροή, ενώ την οδηγεί σε σημείο ψυχολογικής εξόντωσης μετά από τις αλλεπάλληλες προσπάθειες της να δραπετεύσει μαζί με τον Chris από το νησί. O έφηβος αντιδρά. Ξυρίζει τα μαλλιά του, φορτώνεται μια κιθάρα και μαζί με το συγκρότημά του ξεκινούν ένα ταξίδι αμφισβήτησης μέχρι την Ιερουσαλήμ όπου θα δώσουν μια μεγαλειώδη συναυλία ενάντια στον φονταμενταλισμό των μισαλλόδοξων απανταχού πιστών.
Παρά το μικρό μέγεθος του έργου (μόλις 6 τεύχη), ο Αμερικάνος δημιουργός καταφέρνει ως σεναριογράφος και ως artist να μας παρουσιάσει την ιδέα του σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μήκος και πλάτος. Τα σκίτσα εκπέμπουν τόση ενέργεια που συνάδουν με την πλοκή, ενώ πολλές φορές ο δυναμισμός τους σε καθηλώνει και μπορεί να πιάνεις τον εαυτό σου να τα χαζεύει με τις ώρες.
Απ’ την άλλη, ο Murphy αδυνατεί να δώσει και το ανεμενόμενο βάθος στους περισσότερους από τους χαρακτήρες του, πράγμα που φαίνεται στο κλείσιμο της ιστορίας, η οποία μοιάζει εν πολλοίς με γονατογράφημα, γρήγορο και άγαρμπο- άντε να τελειώνουμε γιατί έχουμε και δουλείες.
Ιδεολογικά οι χαρακτήρες αντιλαμβάνονται τη θρησκεία με μια επιφανειακή αντίληψη αστικού διαφωτισμού, χωρίς να προσεγγίζουν το επίπεδο κριτικής που έκανε ο Φόιερμπαχ στην Ουσία του Χριστιανισμού, πόσο δε μάλλον τη διαλεκτική άρση του Κ.Μαρξ, όταν μιλούσε για “το όπιο των λαών, πολλές φορές αναγκαίο για να καταπραΰνει τον πόνο των καταπιεσμένων”.
Ο Merphy δεν προσπαθεί να σε πείσει για την ύπαρξη ή μη του Θεού. Σου δηλώνει εξ αρχής ότι ο Θεός υπάρχει και είναι ένα 17χρονος τσόγλανος, που αντί για κρασί κοινωνεί τους πιστόυς με μπύρα, και αντί για gospel ψαλμούς προς τον Κύριο ουρλιάζει υπό τους ήχους σκληρού hard rock : Η θρησκεία είναι μια απάτη.
Από αυτή την άποψη ο δημιουργός προσπαθεί να προσιδιάσει μια cyberpunk εκδοχή του Preacher, χωρίς όμως να το καταφέρνει επάξια. Οι μεγάλες εταιρίες έχουν φτάσει σε τεχνολογικό επίπεδο να κλωνοποιούν πρόβατα, επομένως γιατί να μην κλωνοποιήσουν και τον ποιμένα τους;
Αυτή η μανιχαϊστική λογική που μoιάζει με Αμερικάνικο western προσωπικά με χάλασε λίγο καθώς και το ότι η δράση του IRA παρουσιάζεται μονόπλευρα ως μάχη θρησκευμάτων μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών. Παρόλα αυτά το κόμικ αποτελεί ένα μίνι αριστούργημα black ‘n’ white γραφικής απεικόνισης και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν να διαβάσουν κάτι εν μέσω νηστείας.
