Όπως πολύς κόσμος έτσι και εγώ δεν είχα πάει να δω το Ghostbusters όταν είχε βγει στο σινεμά. Κάτι οι κακές κριτικές που είχα διαβάσει, κάτι η χαμηλή βαθμολογία στο IMDb με έπεισαν να ψάξω να δω κάποια άλλη ταινία στα θερινά σινεμά πέρσι το καλοκαίρι. Όμως φέτος, τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού, και ενώ έχω δει πολλές από τις ταινίες που είχα προγραμματίσει να δω, είπα να του δώσω μία ευκαιρία. Τελικά αποδείχτηκε, παρά τις αρχικές μου προσδοκίες, αρκετά διασκεδαστική και όσο cult έπρεπε.
Η αρχική ιδέα ήταν αρκετά έξυπνη. Remake μιας αγαπημένης κωμωδίας τρόμου των 80’s σε εκσυγχρονισμένη μεταφορά στα δεδομένα του 2016. Και ο εκσυγχρονισμός δεν γίνεται μόνο στα εφέ αλλά και στις ιδέες. Έτσι λοιπόν οι σημερινές Ghostbusters είναι τέσσερις γυναίκες: η Abby (Melissa McCarthy) και η Erin (Kristen Wiig), που από μικρές αναζητούν απόδειξη για την ύπαρξη του υπερφυσικού, η Jillian (Kate McKinnon) η αλλόκοτη επιστήμονας που δημιουργεί τα gadgets για το κυνήγι των φαντασμάτων και η Patty (Leslie Jones) η Αφροαμερικανίδα πρώην υπάλληλος του μετρό, που αποφασίζει να αλλάξει ζωή και να πάρει τα όπλα για να κυνηγήσει φαντάσματα.
Η δημιουργία των Ghostbusters έρχεται μετά την απρόσμενη απόλυση της Erin από το πανεπιστήμιο Columbia λίγο πριν πάρει τη μόνιμη θέση για την οποία πάλευε χρόνια. Αιτία της απόλυσής της ήταν η ανακάλυψη της παλιάς της ενασχόλησης με τα φαντάσματα και το υπερφυσικό στοιχείο, μέσα από ένα επιστημονικά τεκμηριωμένο βιβλίο πάνω σε αυτά τα θέματα που είχε γράψει παλιότερα με την Abby. Η συνάντησή της με την Abby και την Jillian όμως θα έρθει σε συνδυασμό με την ανακάλυψη ενός φαντάσματος που θα τους αποδείξει ότι από μικρές είχαν δίκιο που πίστευαν στην ύπαρξή τους. Από τότε και μετά οι τρεις επιστήμονες μαζί με την Patty και τον Kevin (τον χαζό -κούκλο- γραμματέα, που αναγκαστικά προσέλαβαν αφού δεν ενδιαφέρθηκε καποιος άλλος για τη θέση) ως Ghostbusters θα έρθουν αντιμέτωπες με μία σειρά επιθέσεις φαντασμάτων στη Νέα Υόρκη.
Το Ghostbusters γίνεται ακριβώς αυτό που θέλει να είναι. Χωρίς κανένα ίχνος σοβαροφάνειας και με την απαραίτητη δόση cult είναι μία καλοφτιαγμένη κωμωδία τρόμου με sci-fi στοιχεία, που συνεχίζει αξιοπρεπέστατα τις ιστορίες των Ghostbusters. Η σκηνοθεσία του Paul Feig (Spy, The heat, Bridesmaids), ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο, είναι γεμάτη σινεφιλ αναφορές και παραπομπές στις ταινίες του ’80. Από την άλλη τα εφέ της ταινίας εντυπωσιάζουν , χωρίς να θέλουν σε κανένα σημείο να πάρουν πρωταγωνιστικό ρόλο ή να δημιουργήσουν κάποια αίσθηση αληθοφάνειας. Ο Paul Feig αποτίει φόρο τιμής σε μια ολόκληρη γενιά ταινιών δημιουργώντας μια σύγχρονη κωμωδία με φαντάσματα που μπορεί να διασκεδάσει το κοινό κάθε ηλικίας!
Όμως η επίθεση που δέχτηκε η ταινία, σε μεγάλο βαθμό δεν βασιζόταν σε κινηματογραφικά κριτήρια. Αντίθετα η επιλογή να δοθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε γυναίκες και οι ανδρικοί ρόλοι να περάσουν στο παρασκήνιο ή σε ρόλους – καρικατούρες έδωσε το βήμα σε μια -κεκαλυμμένη κάποιες φορές ή και ανοιχτά- σεξιστική κριτική να κατηγορεί την ταινία για υπέρμετρο φεμινισμό και τελικά μισανδρισμό. Κατηγορίες που προφανώς μπορούν να στέκουν μόνο στο -γεμισμένο με ρατσισμό και μισογυνισμό- κεφάλι των κάθε λογής alt-right, που συχνάζουν στα social media, αλλά οι ιδέες τους συχνά μπορούν να βρεθούν και στον έφηβο ή στον 50αρη της απέναντι πολυκατοικίας.
Ένα παράδειγμα είναι ο χαρακτήρας του Kevin, τον οποίο πλήρως ακομπλεξάριστα ερμηνεύει ο Chris Hemswoth (Thor, The Huntsman: Winter’s war, Star Trek). Ο μοναδικός άντρας της ομάδας των Ghostbusters είναι ο γραμματέας τους. Όμορφος, ξανθός, γεροδεμένος, αλλά δεν μπορεί να σηκώσει ούτε το τηλέφωνο χωρίς να τα κάνει μαντάρα! Και να το ατράνταχτο επιχείρημα! Πώς είναι δυνατόν οι άντρες να παρουσιάζονται οι χαζοί της υπόθεσης, ενώ οι γυναίκες μπορούν να σώζουν τη μέρα ενάντια σε ορδές φαντασμάτων; Όμως στην πραγματικότητα αυτό το ερώτημα απ’ την αντίστροφη πλευρά σαρκάζουν οι σεναριογράφοι της ταινίας. Πώς ήταν δυνατόν στις ταινίες του ’80 (κι αρκετά συχνά μέχρι σήμερα) οι γυναίκες να παρουσιάζονται απλά ως οι όμορφες χαζές δευτεραγωνίστριες, ενώ οι άντρες να είναι οι μεγάλοι επιστήμονες και οι cool τύποι με τις ρουφήχτρες φαντασμάτων. Για κάθε Kevin η μαζική κουλτούρα μας έχει δώσει 100 (και βάλε) χαζές ξανθιές γραμματείς ή μοιραίες γυναίκες – στόχους κατάκτησης των αντρών πρωταγωνιστών! Αυτό σαρκαζουν οι σύγχρονες Ghostbusters. Και δεν είναι υπέρμετρος φεμινισμός αυτό… Είναι απλή λογική!
Το ότι οι αρνητικές κριτικές κατά πλειοψηφία δεν βασίζονται σε κινηματογραφικά κριτήρια είναι δεδομένο. Όμως ο ανοιχτά σεξιστικός και ρατσιστικός χαρακτήρας των επιθέσεων που δέχτηκε γίνεται ολοφάνερος σε δύο περιστατικά. Το πρώτο ήταν η ιντερνετική επίθεση που δέχθηκε η Αφροαμερικανίδα ηθοποιός Leslie Jones (Sing, Masterminds) που πέρα από το φύλο της στόχευε και το χρώμα του δέρματος της. Είναι δύσκολο για καποιους να βλέπουν τους αγαπημένους τους χαρακτήρες να ενσαρκώνονται από γυναίκες. Αλλά είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν αυτές οι γυναίκες είναι και μαύρες. Έτσι λοιπόν δημιούργησαν ένα fake προφίλ στο Twitter με το ονομα της και δημοσίευαν ομοφοβικά tweets, αναγκάζοντας την ηθοποιό να σβήσει τον πραγματικό λογαριασμό της . Ένα αντίστοιχο περιστατικό τυφλού μίσους απέναντι στα φεμινιστικά μηνύματα της ταινιας ήταν η ιντερνετική καμπάνια για να γίνει το trailer του Ghostbusters, το trailer με τα περισσότερα dislikes στο YouTube. Και δυστυχώς τα κατάφεραν…
Όμως ποτέ δεν είναι αργά για μια αποκατάσταση! Η νέα ταινία Ghostbusters δεν είναι ούτε κάποιο αριστούργημα, ούτε μια ταινία με κάποιο μεγάλο πολιτικό μήνυμα. Όμως σε καμία περίπτωση δεν αξίζει το 5,3 του IMDB. Αντίθετα είναι μια κωμωδία, που είναι πιο διασκεδαστική απ’ τις κωμωδίες του συρμού που μας έχει συνηθίσει το Hollywood. Βάζει γυναίκες στον πρωταγωνιστικό ρόλο σαρκάζοντας με σκληρό τρόπο το κυρίαρχο ανδροκρατούμενο μοντέλο των ταινιών της μαζικής κουλτούρας. Είναι ένα αξιοπρεπέστατο remake μιας αγαπημένης σειράς ταινιών των ’80’s με πετυχημένες σινεφίλ αναφορές και φυσικά με αυτό το φανταστικό soundtrack!
