Από την πλειοψηφία των σειρών της Marvel οφείλω να ομολογήσω ότι το Hawkeye ήταν από αυτές που περίμενα πιο πολύ. Θες το γεγονός ότι θεωρούσα τον χαρακτήρα πάρα πολύ αδικημένο στο πως είχε παρουσιαστεί στο MCU, θες το ότι η Marvel είχε δηλώσει ότι η σειρά θα ήταν εμπνευσμένη από το αριστουργηματικό run των Matt Fraction και David Aja οι λόγοι για τους οποίους περίμενα τη σειρά ήταν πολλοί. Και να που επιτέλους στις 24 Νοεμβρίου η σειρά εμφανίστηκε στους τηλεοπτικούς μας δείκτες. Όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν δυστυχώς όπως τα περιμέναμε.
Η σειρά έχει ως στόχο να μας παρουσιάσει την Kate Bishop, τη διάδοχο του Hawkeye. Δύο χρόνια μετά το θρυλικό Endgame και με τη Marvel να έχει μπει πλέον για τα καλά στο Phase 4 είναι λογικό ότι η Marvel θέλει να κλείσει τις υποχρεώσεις της με τους παλιούς ήρωες και να μας συστήσει τους καινούργιους οι οποίοι θα πλαισιώσουν τα μελλοντικά της σχέδια. Η σειρά λοιπόν λειτουργεί και σαν επίλογος του Jeremy Renner (The Hurt Locker, The Town) ως Hawkeye αλλά και σαν πρόλογος της Kate Bishop, της συνεχίστριας του τίτλου. Με φόντο τη Χριστουγεννιάτικη Νέα Υόρκη οι δύο αυτοί ήρωες θα συναντηθούν μέσα από μία σειρά γεγονότων τα οποία θα πυροδοτήσουν μία περιπέτεια η οποία θα τους φέρει πιο κοντά.
Το μεγάλο πρόβλημα του Hawkeye είναι το ότι πρόκειται για μία απίστευτα παραγεμισμένη ιστορία. Η σειρά προσπαθεί να βάλει μέσα σε έξι 40λεπτα επεισόδια στοιχεία της ιστορίας των Fraction/Aja, οικογενειακό δράμα, την αναδείξει της συνεχίστριας του Hawkeye αλλά και τον… Kingpin από τις σειρές Daredevil, ένα ευχάριστο Easter egg το οποίο ναι μεν κλείνει το μάτι στους παλιούς φανς ταυτόχρονα όμως έρχεται να συμπληρώσει τη συνταγή της υπερβολικά πολύς φλυαρίας στο βωμό του fanservice το οποίο μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια το MCU.
Στον τομέα της υποκριτικής τα πράγματα είναι πολύ ικανοποιητικά. Ο Renner όντας πλέον ο παλαίμαχος στη φάση περνάει πολύ ωραία υποδυόμενος για τελευταία (; ) φορά τον χαρακτήρα του Clint Barton ενώ η Hailee Steinfield (Into the Spiderverse, Dickinson) κάνει πολύ καλή δουλεία ως η διάδοχος του ρόλου. Εξαιρετικός είναι και ο Vincent D’Onofrio (Daredevil, Emerald City) ως Kingpin αποδεικνύοντας μας για άλλη μία φορά ότι ο ηθοποιός αυτός γεννήθηκε για τον συγκεκριμένο ρόλο. Δυστυχώς όμως παρά τις καλές προθέσεις του χαραμίζεται με μία εμφάνιση η οποία να πούμε την αλήθεια δεν προσφέρει και κάτι ιδιαίτερο στην όλη ιστορία πέρα από μια ευχάριστη υπενθύμιση.
Όπως είπαμε λοιπόν το Hawkeye το μόνο που κατορθώνει στο τέλος της ημέρας είναι απλά να δημιουργήσει μία ευχάριστη ιστορία με φόντο ένα όμορφο Χριστουγεννιάτικο κλίμα. Δεν προσφέρει ούτε κάποια μεγάλη συγκίνηση όπως άλλες σειρές της Marvel που αποχαιρέτησαν τους παλιούς της ήρωες, ούτε και κάποια ιστορία που θα τη θυμάσαι για πολύ καιρό. Και είναι κρίμα γιατί η ιστορία που με τόση περηφάνια η σειρά άντλησε την έμπνευσή της αγαπήθηκε τόσο πολύ για την απλότητά της και για το πως εξανθρώπισε έναν χαρακτήρα που δυστυχώς τις περισσότερες φορές ο ίδιος βρισκότανε στο περιθώριο. Η σειρά αντί να επιλέξει να κάνει το ίδιο θέλησε να ενώσει πολλές πληροφορίες μέσα σε πολύ λίγο χρόνο καταλήγοντας έτσι να δημιουργήσει έναν αχταρμά. Δεν πειράζει όμως. Ας ευχηθούμε λοιπόν στη νέα Hawkeye μία καλή αρχή και ας ελπίσουμε ότι τα μελλοντικά της σχέδια θα βρούνε πολύ πιο ομαλά τον στόχο τους.
