Το Ιnto the Badlands των Alfred Gough και Miles Millar ( γνωστών μας από τα Spiderman, Ιππότες της Σανγκάης και πολλά άλλα) είναι μια σειρά που βασίζεται πολύ χαλαρά στο «Ταξίδι στην Δύση», το επικό έργο της Κίνας με πρωταγωνιστή τον πίθηκο βασιλιά Sun Wukong.
Ωστόσο σε αντίθεση με το κλασσικό αυτό έργο, η σειρά δεν έχει ούτε το πολύπλοκο σενάριο που θα έκανε κάποιον να γαντζωθεί από τους διαλόγους και τις ανατροπές, ούτε το επίπεδο ερμηνειών που θα περίμενε κανείς. Δεν έχει ούτε και την πιο πρωτότυπη ιδέα, καθώς όποιος έχει ξέρει τα πλέον βασικά μοτίβα των anime της δεκαετίας του 80 μπορεί να μαντέψει πάνω κάτω που θα πάει η ιστορία.
Τι έχει λοιπόν; Ίσως την καλύτερη εκτέλεση μιας ιστορίας kung- fu που έχουμε δει στην πρόσφατη τηλεόραση και ένα λίγο post- apocalyptic, λίγο steampunk σκηνικό, ίσα-ίσα για να μας πωρώσει. Και πράγματι, με το που πέφτει το αρχικό voice οver το ενδιαφέρον μας κεντρίζεται. Λίγο αργότερα που λαμβάνει χώρα και η πρώτη χορογραφία μάχης, η σειρά αποκαλύπτει όλα της τα χαρτιά και εκεί μας έχει κερδίσει!
Το Ιnto the Badlands είναι ακριβώς αυτό που είπαμε όταν είδαμε το trailer, ένα λίγο πιο ελαφρύ, λίγο πιο ανθρώπινο Fist of The Northern Star. Και είμαστε εντάξει με αυτό.
Με λίγα λόγια, το Ιnto the Badlands ακολουθεί τον Sunny, έναν σκληροτράχηλο πολεμιστή που υπηρετεί έναν από τους 7 Βαρόνους που εξουσιάζουν όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές σε ένα δυστοπικό μέλλον, που θυμίζει αρκετά τις παλιές νότιες ΗΠΑ, με τα αποικιοκρατικού τύπου σπίτια και τις τεράστιες φυτείες με τους σκλάβους. Βλέπουμε στην συνέχεια την προσπάθεια του Sunny να βρει το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον του, μέσα από έναν βίαιο κόσμο όπου κυριαρχεί η καταπίεση και το kung-fu.
Η γοητεία της σειράς βρίσκεται, εκτός από τις μάχες, στην ανάμειξη πολλών και διαφορετικών στοιχείων μεταξύ τους, από μοτίβα του western και νοτιαμερικάνικης βλαχιάς και του κινέζικού αντίστοιχου του, του wuxia, μέχρι το post- apocalyptic σκηνικό και την steampunk ατμόσφαιρα, αλλά και νύξεις υπερφυσικού τόνου.
Η μείξη αυτή γίνεται με πολύ δυναμικό και εξαιρετικό εικαστικό τρόπο, παρόλα αυτά, από νοηματικής άποψης, δεν καταφέρνει να τραβήξει τα στοιχεία που κάνουν ενδιαφέροντα τα στοιχεία αυτά, η ίδια του η φόρμα δηλαδή το εμποδίζει να φτάσει σε κάποιο καλλιτεχνικό peak. Ομοίως, από κοινωνικής άποψης δεν γίνεται καμία εστίαση σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σκλαβιά και ρατσισμό, ενώ θέματα πιο ψυχαναλυτικά, όπως η οικογένεια και οι περιορισμοί της μόλις που θίγονται. Αυτό βέβαια, κανείς δεν το ζήτησε, καθώς η σειρά αποτελεί θρίαμβος της φόρμας «στυλ έναντι περιεχομένου».
Από άποψη ερμηνειών κινείται στο ίδιο επίπεδο. Ο Daniel Wu (Europa Report, The man with the iron fists, Warcraft) ένας άνθρωπος γνωστός και αγαπημένος στον χώρο της φαντασίας κάνει κάποιες προσπάθειες και ενώ η σωματική του ερμηνεία είναι άψογη, δεν έχει και πολύ υλικό να δουλέψει και έτσι ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας του Sunny φαντάζει κάπως ξερός και μονοδιάστατός, ενώ ένας επίσης γνωστός μας από τα παλιά, ο Marton Csokas (Lord of the Rings, The Amazing Spider-Man) επαληθεύει για άλλη μια φορά πως έχει γεννηθεί για να παίζει ρόλους κακών, υποδυόμενος τον Βαρόνο Quin,έναν στερεοτυπικό δαρβινικό κακό και αφεντικό του Sunny που περιστασιακώς παρουσίασε κάποια ψήγματα χαρακτήρα, ωστόσο θέλει προσπάθεια για να κινήσει το ενδιαφέρον.
Προσωπικά, τη μάχη κέρδισε η Emily Beecham στο ρόλο της χήρας, παρουσιάζoντας μια πολύ δυναμική γυναικεία παρουσία στο line- up των κακών. Το υπόλοιπο cast κινήθηκε σε παρόμοια μονοπάτια καλών μεν, τυπικών και με μικρό ενδιαφέρον ερμηνειών, με ελπίδα να βελτιωθούν στο μέλλον, αν και το campy στοιχειό προβλέπεται να συνεχίσει να εξουσιάζει τα πάντα με σιδερένια πειθαρχία.
Eπιλογικά, σκοπεύουμε να ευχαριστηθούμε το Into the Badlands, όσο τουλάχιστον κρατήσει, και ελπίζουμε και σε άλλα τέτοια καλούδια. Τέτοιες σειρές ποτέ δεν κουράζουν, ειδικά αν είναι τόσο καλοφτιαγμένες. Και φυσικά ελπίζουμε, ότι μαζί με το στυλ, θα ανέβει και το καλλιτεχνικό level του περιεχομένου!
