Το καλοκαίρι σημαίνει χαλάρωση, ξεκούραση, διασκέδαση και ταξίδια. Απαραίτητη συντροφιά όμως σε όλα αυτά είναι πάντα ένα βιβλίο ή ένα comic. Γιατί πάντα στο καλοκαίρι μπορούμε να βρούμε τον χρόνο για να απολαύσουμε ένα βιβλιαράκι στην παραλία ή για να διαβάσουμε κάποια απ’ τα βιβλία και τα comics μας που μαζεύονται σε στοίβες στο γραφείο μας όλη την υπόλοιπη χρονιά.
Το καλοκαίρι όμως δεν πρέπει να θεωρείται ότι προσφέρεται μόνο για αναγνώσματα παραλίας. Αντιθέτως ανάλογα τη διάθεση και το χρόνο μας μπορούμε να διαβάσουμε από τα πιο ελαφριά μέχρι τα πιο βαριά βιβλία και comics, να γελάσουμε και να χαλαρώσουμε ή να προβληματιστούμε και να βυθιστούμε σε κλασσικά ή σε πιο θεωρητικά έργα. Στο χέρι μας είναι να βρούμε το χρόνο να για όλα τα είδη των αναγνωσμάτων που μπορούν να αποτελέσουν την ιδανική συντροφιά για ένα όμορφο, κεφάτο, αλλά και εποικοδομητικό καλοκαίρι. Εμείς με τις παρακάτω προτάσεις μας προσπαθήσαμε να βρούμε κάποιες προτάσεις βιβλίων και comics για όλα τα γούστα, αλλά και για όλες τις διαθέσεις των καλοκαιρινών μας διακοπών. Ελπίζουμε να δικαιωθούμε και να σας αρέσουν τελικά!
Φανταστική Λογοτεχνία
Το έπος της Γαιοθάλασσας, της Ούρσουλα Λε Γκεν (εκδόσεις Αίολος)
Ο κόσμος της Γαιοθάλασσας είναι ένα πραγματικός ωκεανός φαντασίας και σκέψης και το κολύμπι στα νερά του αξίζει όσο τίποτα άλλο. Πρόκειται για ένα απ’ τα κλασσικά έργα της φανταστικής λογοτεχνίας, που στέκεται επάξια δίπλα σε θρύλους του είδους όπως είναι ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και το Game of Thrones.
Αυτή την επική σειρά ανέλαβε να επανεκδόσει ο Αίολος, παραδίδοντάς μας τους τρείς πρώτους τόμους της σειράς, που περιλαμβάνουν τον «Μάγο της Γαιοθάλασσας», τους «Τάφους του Άτουαν», και την «Πιο μακρινή ακτή» και μάλιστα με την προσθήκη σε κάθε τόμο ενός επιλόγου από την ίδια την συγγραφέα που δεν έχουμε ξαναδιαβάσει στα ελληνικά.
Η Ούρσουλα Λε Γκεν είναι μια κλασσική συγγραφέας με γραφή που φέρνει πολλές φορές στο προσκήνιο το ζήτημα της εξουσίας, το ζήτημα των φύλων, του εξοβελισμού των μη λευκών ευρωαμερικανών από τη μαζική κουλτούρα, των γεροντικών εμμονών απέναντι στις επόμενες γενεές. Χάρις στη δύναμη της γραφής της και των ιδεών της έχει καταφέρει να θεωρείται καθολικά μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς στο χώρο τόσο της φαντασίας όσο και της επιστημονικής φαντασίας. Κι αυτό το κατάφερε γιατί πάλεψε να δώσει μέσα από τα βιβλία της τη δυνατότητα στους αναγνώστες να ανακαλύψουν όχι μόνο τους εαυτούς τους, αλλά κυρίως τον κόσμο γύρω τους και την κοινωνία όπου ζουν. Όπλο της, ο παραμορφωτικός καθρέπτης της φαντασίας, μέσα από τον οποίο, κοιτώντας ένα φανταστικό κόσμο βλέπουμε ταυτόχρονα το δικό μας. Κι επειδή δεν έχουμε συνηθίσει αυτή την οπτική γωνία, παρατηρούμε και όσα είχαμε συνηθίσει να αγνοούμε.
Η Σκοτεινή Καρδιά του Δάσους, της Naomi Novik (εκδόσεις Seλini)
Η Novik, βασισμένη στα παραμύθια του τόπου της, συνθέτει ένα πολύπλοκο ψηφιδωτό που ενώ στην αρχή μοιάζει απλοϊκό, όσο προχωρά η πλοκή βαθαίνει, διακλαδώνεται και εμπλουτίζεται με νέα πρόσωπα, θέματα και προβληματικές. Η συγγραφέας δε διστάζει να ανατρέψει εντελώς τους παραδοσιακούς λόγους και ρόλους των παραμυθιών, διατηρώντας όμως αναλοίωτη τη συνειρμική και συμβολική τους χροιά. Έτσι ο Δράκος γίνεται (αρχικά) ένας γκρινιάρης δάσκαλος, ο πρίγκηπας ένας βιαστής και η αβοήθητη πριγκίπισσα χωριατοπούλα με ιδιαίτερες ικανότητες. Tαυτόχρονα, το «Η Σκοτεινή Καρδιά του Δάσους» ανατρέπει και ένα άλλο, κομβικό στοιχείo των παραμυθιών: οι καλοί όχι μόνο δεν νικούν (πάντα) αλλά, τελικά, δεν υπάρχουν καν. Αυτό το σήκωμα του πέπλου, η απόπειρα για το συγκεκριμένο μέσα σε έναν κόσμο παραμυθικό, όπου ο χρόνος κυλά αργά, σαν μελωμένος από την ίδια του την γοητεία, είναι και η ασυναγώνιστη δύναμη αυτού του βιβλίου. Το ίδιο βέβαια κυλά πολύ γρήγορα, παρά το γεγονός ότι ανά σημεία σταματά εντελώς τη δράση, για να περιγράψει την καθημερινή ζωή που χάνεται στις μεγάλες αφηγήσεις.
Τελικά, τι μένει όταν φτάσουμε στην καρδιά του δάσους, την ευάλωτη και σκληρή, την εκτεθειμένη και προστατευμένη ταυτόχρονα; Μια ολοκληρωμένη ιστορία, και ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία φαντασίας που διαβάσαμε πρόσφατα.
Το Χρίσμα του Σκότους, του Βασίλη Ζήκου (εκδόσεις Webcomics)
Το high fantasy comic του Βασίλη Ζήκου αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μία από τις πιο προσεγμένες και αισθητικά αξιοπρόσεκτες δουλειές που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα στις ελληνικές εκδόσεις. Ο δημιουργός, αξιοποιώντας την μεγάλη εμπειρία του στην εικονογράφηση φανταστικών κόσμων μαγείας και μυστηρίου, δανείζεται από τον Χρήστο Σταυρόπουλο τον κόσμο της ΑΛΩ αλλά και τους χαρακτήρες που τον γεμίζουν, τους ακατάδεκτους θεούς, τους δαιμόνες κλέφτες, τους πονηρούς μάγους και τους εντυπωσιακούς δράκους , και μας δίνει έναν τόμο γεμάτο μαγεία που πλημυρίζει όλες τις αισθήσεις!
Ο Ζήκος στο «Χρίσμα του Σκότους» καταφέρνει και σκιαγραφεί με χρωματικές εκρήξεις, το διαθλασμένο φως και την βαριά ονειρική του ατμόσφαιρα την ίδια την υφή της μαγείας που κατακλύζει τον κόσμο της ΑΛΩ. Μέσα από αυτόν τον κυκεώνα ερεθισμάτων οδηγεί, σαν άλλος λευκός λαγός, τον αναγνώστη σε έναν κόσμο όπου όλα φαντάζουν πιθανά, όπου η ίδια η μαγεία ανασαίνει γύρω του.
Η Πτώση του Αρθούρου, του Τόλκιν (εκδόσεις Αίολος)
Το μεγάλο επικό ποίημα του πατέρα του Φανταστικού Tζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν (στα ελληνικά σε μετάφραση του πάντα αξιόπιστου Θωμά Μαστακούρη) αξίζει να βρίσκεται στα χέρια σας για πολλούς λόγους, παρ’ όλο που φέρει τον χαρακτηρισμό του «ημιτελούς».
Πρώτος και προφανέστερος λόγος: Τόλκιν! Είναι τουλάχιστον αξιέπαινη η προσήλωση του γιου του μεγάλου δημιουργού, του Κρίστοφερ, στην αποκατάσταση του αρχείου του πατέρα του. Έτσι το επικό, ημιτελές αλλά ευμεγέθες ποίημα αφηγείται την τελευταία εκστρατεία του θρυλικού βασιλιά Αρθούρου, κατά την οποία, ενώ βρίσκεται στα περίχωρα του δάσους του Μίρκγουντ, αναγκάζεται να επιστρέψει πίσω στη Βρετανία όταν μαθαίνει για την προδοσία του γιου του, του Μόρντρεντ.
Το έργο συνοδεύεται από τρία κείμενα του ίδιου του Κρίστοφερ αλλά και σημειώσεις του μεταφραστή, προκειμένου ο αναγνώστης να κατανοήσει όλη τη μετεξέλιξη και τη μαγεία του μύθου στο μυαλό του καλλιτέχνη που αργότερα μας έδωσε την κοσμογονία του Σιλμαρίλιον και τη θρυλική τριλογία του Άρχοντα του Δαχτυλιδιών.
Ταυτόχρονα όμως, και το ίδιο το ποίημα είναι κάτι παραπάνω από ένα υλικό για έρευνα. Δεν χρησιμεύει απλά ως μία ακόμα πτυχή της τολκινικής δημιουργίας, αλλά αποτελεί ένα πανέμορφο έργο που διαβάζεται για την ίδια την απόλαυση της ανάγνωσης. Ο Θωμάς Μαστακούρης καταφέρνει να κάνει τον βάρδο Τόλκιν να τραγουδήσει σε ιαμβικό 15σύλλαβο μια ιστορία γεμάτη δύναμη, πάθος, και ζωντανές εικόνες.
Επιστημονική Φαντασία
Σκοτεινό Δάσος, του Liu Cixin (εκδόσεις Seλini)
Ο κινέζος συγγραφέας Liu Cixin συνεχίζει την αφήγηση για τον Τρισήλιο και τη σα θάνατο βέβαιη έλευση του σαφώς ανώτερου εξωγήινου πολιτισμού τους στη Γη, που είχε ξεκινήσει στο Πρόβλημα των Τριών Σωμάτων, μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει το ψηφιακό στοιχείο για να τον περιορίζει. Έτσι ξεχύνει τη δημιουργική, επιστημονικά ενισχυμένη φαντασία του στην κοινωνία και μας δίνει μια μεγάλη, σε μέγεθος και ποιότητα, ιστορική και πολιτική ιστορία φαντασίας.
Οι χαρακτήρες του Σκοτεινού Δάσους, απλοί άνθρωποι, επιστήμονες, πολιτικοί, στρατιωτικοί, βλέπουν τον κόσμο που ήξεραν να χάνεται αργά αλλά βέβαια, με τη βαριά σκιά της εξαφάνισης από πάνω τους. Πιεσμένοι έτσι καλούνται να βρουν λύσεις που δοκιμάζουν τη σχέση της θεωρίας με την πράξη, της ιστορίας του παρελθόντος με αυτής του μέλλοντος, την πολιτική κοινωνιολογία με την πολιτική της κοινωνίας.
Ξανά τα όρια της ανθρώπινης κατανόησης δοκιμάζονται, μέχρι τελικά να σπάσουν, όχι όμως με έναν τρόπο σουρεαλιστικό. Ο Cixin δεν μας αφήνει ούτε την παρηγοριά του ονείρου, ή της έξαρσης. Η συνειδητοποίηση της περατότητας ακόμα και της ανθρώπινης φαντασίας, η προσομοίωση της ανθρωπότητηας με ένα μυρμήγκι που δεν μπορεί καλά καλά να θυμηθεί την είσοδο της σκοτεινής σπηλιάς στην οποία μπήκε, ή το ξέφωτο στο μεγάλο σκοτεινό δάσος το οποίο διασχίζει προσπαθώντας να βρει τροφή είναι τελικά το στοιχείο που επικοινωνείται. Η σπουδαία πένα του συγγραφέα μας οδηγεί εκεί αγγόγυστα.
Η Δικαιοσύνη της Τόρεν, της Ανν Λεκί (εκδόσεις Αίολος)
Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία επιστημονικής φαντασίας των τελευταίων χρόνων! Κατέκτησε ό,τι βραβείο υπάρχει –μεταξύ αυτών την τριάδα Hugo, Nebula, Locus– και έκανε γνωστή την Ανν Λέκι, αναδεικνύοντας το συγγραφικό της ταλέντο. Είναι ένα πολύπλοκο και πολυεπίπεδο βιβλίο, μία ιδανική συντροφιά για πολλές ημέρες του καλοκαιριού.
Μετά την καταστροφή του πολεμικού σκάφους «Η Δικαιοσύνη της Τόρεν», η τεχνητή νοημοσύνη είναι η μόνη που επιβιώνει και παίρνει ανθρώπινη μορφή. Ξεκινάει ένα ταξίδι σε μακρινούς πλανήτες, αναζητώντας εκδίκηση. Η πορεία της θα τη φέρει σε σύγκρουση με τη διαγαλαξιακή Αυτοκρατορία της Ραντς και θα φέρει στην επιφάνεια ζητήματα πολέμου και κοινωνικής δικαιοσύνης, συνδυασμένα με καταιγιστική δράση και πολυσύνθετους χαρακτήρες.
Ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα στοιχείο του έργου είναι ότι η Λέκι θέτει ως κυρίαρχο γραμματικό φύλο το θηλυκό, ανεξάρτητα από το βιολογικό ή κοινωνικό φύλο, κάτι που φέρνει τον αναγνώστη σε μια έκπληξη. Η πλειοψηφία των προσώπων, ακόμα και η ίδια η πρωταγωνίστρια, η Μπρεκ δεν έχουν σαφή έμφυλα χαρακτηριστικά και δεν είναι δυνατό για τον αναγνώστη να τα διακρίνει ή να τους αποδώσει έτσι ρόλους. Παράλληλα η συγγραφέας φέρνει στα αστέρια -με έναν πολύ ενδιαφέροντα μεταμοντέρνο τρόπο- δύο καταπιεστικές πολιτικές που το μέλλον υποτίθεται θα έπρεπε να είχε εξαφανίσει: Τον εθνικιστικό, εξορθολογισμένο ιμπεριαλισμό και την μυστικιστική θεοκρατία.
Saga, του Brian K. Vaughan (εκδόσεις Οξύ)
Εδώ μιλάμε για ένα από τα διασημότερα και πιο πολυβραβευμένα comics της τελευταίας δεκαετίας. Συνολικά έχει στη συλλογή του 12 βραβεία Eisner και 17 βραβεία Ηarvey κι αυτό από μόνο του λέει πολλά!
Το Saga με το ταυτόχρονα προσγειωμένο και διαστημικό του σενάριο, τα ζεστά, ρευστά χρώματα αλλά και τις ξεκάθαρες γραμμές του, χρησιμοποιεί σαν όχημα μια οικογένεια (προσφύγων ουσιαστικά) που με όπλα τις τύψεις και τον λόγο, μας ξεναγεί σε έναν γαλαξία που θυμίζει πολύ τη μικρή μπλε σφαίρα μας. Οι σούπερνόβες του ιμπεριαλισμού, μια μόνιμη σύγκρουση μεταξύ Κέντρου (Στεριάς) και Περιφέρειας (Στεφάνη) αντηχούν παντού γύρω μας και οι εκρήξεις τους δημιουργούν αθώους νεκρούς, ένοχους ζωντανούς-νεκρούς, ραγισμένες (ρομποτικές) συνειδήσεις, παιδιά σκλάβους και καταπιεσμένους. O Vaughan στήνει πολύ έξυπνα ένα αντιπολεμικό σενάριο και την ίδια στιγμή αφήνει ανοιχτό για τον ίδιο τον αναγνώστη το ερώτημα των ίσων αποστάσεων απέναντι στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.
Πρόκειται για ένα διαμάντι της παγκόσμιας κληρονομιάς των comics που έχει τη δύναμη να μας ταξιδέψει από το δυστοπικό τοπίο της καυτής Αυγουστιάτικης Αθήνας σε άλλους γαλαξίες πιο ενδιαφέροντες και γεμάτους περιπέτεια και δράση.
Ο Σπινόζα γαμάει τον Χέγκελ, του Jean–Bernard Pouy (εκδόσεις Oposito)
Το πρώτο βιβλίο του Pouy με αυτό τον ιδιαίτερα προκλητικό τίτλο τοποθετείται σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο μετά από μία άγνωστης φύσης καταστροφή που άφησε τη Γαλλία ερειπωμένη και διέλυσε όλους τους κρατικούς θεσμούς.
Οι επιζήσαντες έχουν απαρνηθεί τις νόρμες της κοινωνίας πριν την καταστροφή και διαχειρίζονται το τραύμα και το σοκ με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Στο post-punk σκηνικό που στήνεται, χιλιάδες άνθρωποι οργανώνονται σε περίεργες ομάδες με ευφάνταστα ονόματα που τα δανείζονται από φιλοσόφους, καλλιτέχνες, επαναστάτες και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι «Μαύροι Πάνεκεκ», οι «Σοβιετικοί Ραδιενεργοί» και πολλές ομάδες με παρεμφερή ονόματα οπλίζονται και ξεχύνονται σε ένα πανηγύρι βίας και ασταμάτητων αιματηρών συγκρούσεων χωρίς συγκεκριμένο στόχο.
Είναι εμφανές ότι ο συγγραφέας εμπνέεται από το πλήθος αριστερίστικων ομάδων του Μάη του ’68 για το χαοτικό μοντέλο των δικών του «συλλογικοτήτων» και πολύ περισσότερο απ’ την ήττα τους. Έτσι πλάθει ανθρωπότυπους που εγκατέλειψαν την ελπίδα της κοινωνικής επανάστασης και το μόνο που τους απέμεινε απ’ το παρελθόν είναι ο φετιχισμός της βίας και η απόλαυση της καταστροφής των καταπιεστικών θεσμών, ακόμα και αν αυτή η καταστροφή δεν προέρχεται από τη συνειδητή δράση του λαού.
Οι αναμνήσεις της Ειμαρμένης, του Μιχάλη Ναυπλιώτη (εκδόσεις Διάπλαση)
Πρόκειται για το πρώτο συγγραφικό πόνημα του Μιχάλη Ναυπλιώτη, το οποίο δημιουργεί θετικές προσδοκίες για το μέλλον
Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα μακρινό μέλλον, όπου η Ευρωπαϊκή Αυτοκρατορία κυβερνάται από τον Ηγεμόνα, η Αμερική δεν υφίσταται καν και η Ρώσικη Ομοσπονδία με το Ισλαμικό Κράτος είναι οι έτεροι μεγάλοι πόλοι. Οι βάσεις της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, αν και φαίνονται στέρεες, αποδεικνύεται ότι τελικά δεν ήταν όταν ένα μυστικό απειλεί την ύπαρξη του ανθρώπινου πολιτισμού.
Ο Μιχάλης Ναυπλιώτης δημιουργεί ένα ευφυές μυθιστόρημα, πλάθοντας έναν κόσμο δυστοπικό αλλά ταυτόχρονα πολύ επίκαιρο αν και τοποθετείται χρονικά σχεδόν έναν αιώνα μετά, με τις εικόνες του Στέφανου Σαργιώτη να συνδράμουν οπτικά στην παρουσίαση του. Μέσα από τη δράση και τις ανατροπές από τις οποίες βρίθει το βιβλίο, ο συγγραφέας είναι εμφανές πως προσπαθεί να προχωρήσει σε μία φιλοσοφική αναζήτηση, πιθανότατα και προσωπική αναζήτηση, κάτι που καταφέρνει πολύ καλά. Η γραφή του είναι μεστή και καθηλώνει τον αναγνώστη, παρόλο τον όγκο του βιβλίου, σε αυτό το δυστοπικό ταξίδι, αφήνοντας μάλιστα και μία γεύση αισιοδοξίας για το τέλος.
Λογοτεχνία Τρόμου
Birdbox, του Josh Malerman (εκδόσεις Οξύ)
Το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η επιτυχημένη ταινία του Netflix με τη Sandra Bullock, είναι ένα απ’ τα πιο πρωτότυπα και πολυσυζητημένα θρίλερ των τελευταίων χρόνων. Ο Malerman δημιούργησε έναν κόσμο ανατριχιαστικό, στον οποίο για να επιβιώσεις δεν πρέπει να ανοίξεις τα μάτια σου. Αν τα ανοίξεις, πέθανες!
Η Μάλορι είναι από τους λίγους επιζόντες που έχουν απομείνει, η οποία πέντε χρόνια μετά την καταστροφή, ζει με τα δύο μικρά παιδιά της σε ένα απομονωμένο σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Ετοιμάζονται για ένα ταξίδι σε ένα μέρος που ελπίζουν ότι θα μπορούν να είναι ασφαλείς. Όμως αυτό το ταξίδι θα είναι μία απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Γιατί θα πρέπει να διασχίσουν πολλά χιλιόμετρα σε μία βάρκα, με δεμένα τα μάτια τους και με απειλές παντού γύρω τους να τους τρομοκρατούν. Θα τα καταφέρουν να κρατήσουν τα μάτια τους κλειστά;
Τα Άπαντα (2ος Τόμος), του H. P. Lovecraft (εκδόσεις Οξύ)
Ο Ηοward Phillips Lovecraft, όπως είναι και το πλήρες όνομα του, είναι ένας από τους μεγαλύτερους και γνωστότερους συγγραφείς του υπερφυσικού/φανταστικού. Η φήμη αυτή δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε αστήριχτη. Μπορεί το έργο του να μην είδε την αναγνώριση που του άξιζε όσο αυτός ζούσε, στην πορεία όμως όχι μόνο δικαιώθηκε, αλλά επηρέασε δεκάδες δημιουργούς, τόσο στην λογοτεχνία, όσο και σε όλες τις άλλες τέχνες, από τον κινηματογράφο μέχρι τα comic! Στις ιστορίες του ανακαλύπτει κανείς ένα πολυπρισματικό υφαντό τρόμου και απόγνωσης. Αυτό το καταφέρνει κυρίως επειδή κατανοεί πόσο μικρή μοιάζει η ανθρώπινη ύπαρξη μπροστά στην απεραντότητα. Είναι αυτό το κοσμικό κενό, μέσα και έξω από την ανθρώπινη σκέψη αλλά και η περατότητα της ανθρώπινης ικανότητας να το συλλάβει που αποτελεί την πηγή της φρίκης που πηγάζει από τα γραπτά του.
Οι εκδόσεις Οξύ πρόσφατα ανέλαβαν το δύσκολο έργο να συγκεντρώσουν τα Άπαντα του Lovecraft σε μία σειρά βιβλίων και από μόνη της αυτή η προσπάθεια είναι αξιέπαινη. Στον 2ο τόμο των Απάντων περιέχονται τα διηγήματα «Ο Ξένος», «Όνειρα Στο Σπίτι της Μαγισσας» και «Το Κτήνος Στη Σπηλιά». Πρόκειται για ιστορίες που φέρνουν το άτομο αντιμέτωπο με την αίσθηση της μικρότητας του απέναντι σε δυνάμεις που η ίδια η λογική αδυνατεί να κατανοήσει, όπως επίσης και με μια μηδενιστική, post-human διάσταση, που οι επίγονοί του θρυλικού συγγραφέα τρόμου δεν μπόρεσαν ποτέ να κατανοήσουν, όσα πλοκάμια και αν έβαζαν στις ιστορίες τους.
Το Κάλεσμα του Κθούλου, του H.P.Lovecraft (εκδόσεις Webcomics)
Κι αν δεν χορτάσατε Lovecraft με τα προηγούμενα διηγήματα από τα Άπαντά του, πάρτε και μια πρόταση με εικονογράφηση ίσως του πιο γνωστού και χαρακτηριστικού έργου του Lovecraft, αυτού που έδωσε το όνομα του στην μυθολογία την οποία εμπνεύστηκε και κληροδότησε στους επιγόνους του.
Η μνημειώδης αυτή αφήγηση συνοδεύεται σε αυτή τη νέα έκδοση (και τελικά ορίζεται) από την εικονογράφηση του Φρανσουά Μπαρανζέ, Γάλλου συγγραφέα και δημιουργού με μεγάλη εμπειρία στον χώρο της εικονογράφησης βιβλίων και στη δημιουργία artworks για video games. Πολλοί καλλιτέχνες που έχουν κληθεί να αναπαραστήσουν το λαβκραφτικό κόσμο δουλεύουν με τους περιορισμούς που φαίνεται να επιβάλλει ο ίδιος ο συγγραφέας, με έντονες σκιές και διακεκομμένα περιθώρια, ξεθωριασμένα χρώματα και ελλειπτικές γωνίες. Αντίθετα, ο Μπαρανζέ διαλέγει μια διαφορετική οπτική. Προσεγγίζοντας τα θεϊκά τέρατα του Lovecraft ως ακατανόητης δύναμης πλάσματα και χωρίς θεολογικό σεβασμό, ξαναβάζει τον υλισμό μέσα στη μυθολογία.
Η μετάφραση από τον ειδήμονα του είδους Γιώργο Μπαλανό δίνει ένα φρέσκο τόνο στο κλασσικό κείμενο.
Αστυνομικά
Οι ζωές των Σάκο και Βαντσέτι, του Rick Geary (εκδόσεις Χαραμάδα)
Μία από τις πιο πολύκροτες δικαστικές υποθέσεις που έχει μείνει στη ιστορική μνήμη για την αδικία της απόφασης και την κοινωνική οργή που προκάλεσε ανά τον κόσμο είναι η υπόθεση των Ιταλών αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι. Το comic του Rick Geary είναι ένας φόρος τιμής στους δύο αναρχικούς, αλλά και ένα από αυτά τα comics που είναι τόσο διαφορετικά από τα συνηθισμένα και τα εμπορικά.
Σε μία υπόθεση ένοπλης ληστείας το δικαστήριο βρίσκει ως εξιλαστήρια θύματα δύο αναρχικούς, οι οποίοι παρ’ όλο ότι τα στοιχεία δεν μπορούν να αποδείξουν ότι συμμετείχαν σε αυτήν, χρησιμοποιεί αμφισβητούμενα δεδομένα και αναξιόπιστους μάρτυρες προκειμένου να καταδικάσει τους δύο Ιταλούς αναρχικούς σε θάνατο. Παρά τις προσπάθειες της υπεράσπισης των κατηγορουμένων να ανατραπεί η προφανώς άδικη δικαστική απόφαση και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες που ξέσπασαν σε όλο τον κόσμο, ο αντικομμουνιστής δικαστής εκμεταλλεύεται την σχεδόν ανεξέλεγκτη εξουσία που του δίνει η αμερικανική νομοθεσία και η οργάνωση του αμερικάνικου δικαστηριακού συστήματος, προκειμένου να οδηγήσει δύο αθώους στην ηλεκτρική καρέκλα με μόνη πραγματική κατηγορία τις αναρχικές τους ιδέες.
Ο Geary για να φτιάξει το comic αυτό έχει μελετήσει σε βάθος τη σχετική βιβλιογραφία, αλλά και τις δικαστικές πηγές και έτσι καταφέρνει με έναν πολύ επιτυχημένο τρόπο να ξεδιπλώσει στη αφήγησή του όλα τα κρίσιμα σημεία της διάσημης αυτής δίκης, προκειμένου να μας αφήσει σαν αντικειμενικούς παρατηρητές να κρίνουμε αν ήταν δίκαιη ή άδικη η καταδικαστική απόφαση, σε μία comic μορφή που θυμίζει αστυνομικό – δικαστικό θρίλερ.
Αυτή η Χώρα που τη Δολοφονούν, του Gilles Vincen (εκδόσεις Angelus Novus)
Στο κέντρο της Μασσαλίας εκτελείται με τρεις σφαίρες στο κεφάλι ο Ταρέκ Μπσαρανί. Ήταν διευθυντής της προεκλογικής εκστρατείας μιας νεαρής βουλευτίνας, ανερχόμενου άστρου του Εθνικού Κόμματος Γαλλίας. Στην άλλη άκρη της χώρας, ανακαλύπτονται μέσα στη λάσπη τα βασανισμένα πτώματα δύο κοριτσιών από την Ερυθραία. Δύο μεταναστριών που χάθηκαν στους δύσκολους δρόμους της προσφυγιάς. Στηριγμένη στην πείρα της και σε μια μονιασμένη ομάδα συνεργατών, η αστυνόμος Αϊσά Σαντιά επιχειρεί να διαλευκάνει το φόνο της Μασσαλίας, ενώ στον Βορρά, σε περιοχές που έχει αφανίσει η κρίση, η υπαστυνόμος Καρόλ Βερμέρ, εύθραυστη και αποσταθεροποιημένη, προσκρούει στη μοναξιά και στο ψέμα. Καθώς η εκλογική αναμέτρηση πλησιάζει, η πολιτική ένταση έρχεται να συσκοτίσει τα πράγματα. Από τα ορυχεία του Πα ντε Καλαί στις καυτές πεδιάδες της Καμάργκ, ο συγγραφέας οικοδομεί ένα νουάρ μυθιστόρημα λυρικό, πολιτικό και κοινωνικό. Περιγράφει με σκληρά χρώματα μια χώρα στο χείλος της αβύσσου, μια χώρα σκοτεινή με φωτεινές, ενίοτε, πλευρές: τη Γαλλία.
Στην Κολόνα του Θανάτου, του Giuliano Santoro (Eκδόσεις Angelus Novus)
Κολόνα του Θανάτου. Έτσι αποκαλεί ο Κάρλο Βερντόνε, που ενσαρκώνει τον ήρωα της ταινίας «Unsacco bello», τα μακρινά περίχωρα της Ρώμης. Σήμερα, στην πολύμορφη αργκό της πρωτεύουσας, σημαίνει έναν απόμακρο τόπο, ένα σύνορο όχι μόνο πολεοδομικό και κοινωνικό, αλλά και πολιτισμικό.
Εκεί, αργά το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2014, ένας φόνος που περνάει στα ψιλά του αστυνομικού ρεπορτάζ προοιωνίζεται μια καταιγίδα: το θύμα είναι μετανάστης, ενώ ο δολοφόνος και οι συνένοχοί του συγκαταλέγονται στους κατοίκους μιας πάλαι ποτέ αριστερής περιοχής, τους οποίους η γιγάντωση του ωστικού κύματος της μισαλλοδοξίας έχει μετατρέψει σε αμείλικτους διώκτες του διαφορετικού και πρόθυμους θιασώτες της φασιστικής βίας.
Εκκινώντας από ένα καθαρά ρατσιστικό έγκλημα, ο συγγραφέας προσπαθεί να συνδέσει όλα τα νήματα που διατρέχουν το λαβύρινθο του σημερινού ιταλικού τοπίου: Πώς η Αιώνια Πόλη μετατράπηκε από πρότυπο της Αναγέννησης σε πόλη-κολαστήριο, όπου η ζωή στα περίχωρα προσφέρει μόνο το δυστοπικό θέαμα του καθημερινού πολέμου μεταξύ φτωχών; Πώς η χώρα με το μαζικότερο κομμουνιστικό κόμμα της δυτικής Ευρώπης παραδόθηκε οικειοθελώς στα χέρια της άκρας δεξιάς και του Ματέο Σαλβίνι; Ποιος θα είναι ο φραγμός στην οικονομική επισφάλεια που σαρώνει τις κοινωνικές σχέσεις και υποβιβάζει το όραμα ευημερίας του 20ού αιώνα σε μια στυγνή μάχη για την επιβίωση;
Ιστορίες
από τα ‘90s και τα ‘00s
Ιστορία
της Βίας, του Εντουάρ Λουί (εκδόσεις Αντίποδες)
Ο Εντουάρ Λουί είναι ένας απ’ τους πιο δυναμικά ανερχόμενους πρωτοεμφανιζόμενους Γάλλους συγγραφείς. Με το πρώτο του ημι-αυτοβιογραφικό βιβλίο «Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ» έκανε μεγάλη εκδοτική επιτυχία και δημιούργησε δημόσιες συζητήσεις για θέματα που στο παρελθόν θεωρούνταν ταμπού, όπως ο σκληρός συντηρητισμός και η ομοφοβία που κυριαρχούσαν στο πρόσφατο παρελθόν σε μέρη της γαλλικής επαρχίας, όπως το χωριό του πρωταγωνιστή, και που επιζούν μέχρι και σήμερα σε πολλές περιοχές της Ευρώπης. Στη συνέχεια, ο Λουί κατηγόρησε την κυβέρνηση Μακρόν για τις αντεργατικές πολιτικές της, με αφορμή το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, παίρνοντας θαρρετά θέση για την πολιτική κατάσταση της χώρας του στο πλευρό των καταπιεσμένων.
Μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά το δεύτερο μυθιστόρημα του Λουί, το οποίο συνεχίζει στο ίδιο αυτό-βιογραφικό μοτίβο την ιστορία του Εντύ Μπελγκέλ, με αφετηρία το τραυματικό γεγονός του βιασμού και της απόπειρας δολοφονίας του πρωταγωνιστή από έναν τριαντάχρονο άντρα αλγερινής καταγωγής στο Παρίσι.
Ο Εντουάρ Λουί συνεχίζει την καθηλωτική αυτοβιογραφική του ιστορία στο ίδιο εκπληκτικό προφορικό ύφος γραφής, που του δίνει την ευκαιρία να εκφράσει τις ενδόμυχες σκέψεις του αλλά και να αποκαλύψει σκληρές αλήθειες στους αναγνώστες του, καθηλώνοντάς τους στην τραυματική ιστορία του Εντύ και προβληματίζοντάς τους για ιδιαίτερα επίκαιρα κοινωνικά και πολιτικά θέματα.
Αθήνα, του Βασίλη Λώλου (Jemma Press)
Εδώ έχουμε ένα comic βουτηγμένο στην νταρκίλα των ‘90ς, στα οποία εκτυλίσσονται πολλές απ’ τις εφηβικές ιστορίες του δημιουργού, ο οποίος γίνεται και ο πρωταγωνιστής του comic. Όμως τα ‘90s του Λώλου δεν στοχεύουν σε μια νοσταλγική αναπαράσταση ενός κοινού παρελθόντος, όπως έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε σε δημοφιλείς ταινίες και σειρές. Είναι περισσότερο ένας χρονικός τόπος όπου ο Λώλος θέλει να διηγηθεί περισσότερο δυσάρεστες ιστορίες, περιθωριακές, τραυματικές, που εκτυλίσσονται σε σκοτεινά σοκάκια, σε κακόφημους δρόμους και σε παρέες με παραβατικές συμπεριφορές. Τα παιδιά των ιστοριών της Αθήνας δεν είναι «κανονικά», δεν μεγαλώνουν «κανονικά» και δεν θα έχουν ένα στρωμένο μέλλον.
Το ασπρόμαυρο σκίτσο του Λώλου μας παραπέμπει εμφανώς στην underground σκηνή, στην κουλτούρα αυτή των αυτοεκδόσεων που μέσα απ’ το διαφορετικό τους σκίτσο θέλουν να μιλήσουν για θέματα που δεν τολμούν να αγγίξουν τα mainstream comics. Πρόκειται για σχέδιο ιδιαίτερο άκρως καλλιτεχνικό και χαρακτηριστικό του προσωπικού στυλ του δημιουργού, ενώ παράλληλα είναι και πολύ ταιριαστό με την αναπαράσταση των σκοτεινών πτυχών της εποχή των ‘90s.
Φεμινιστικά αναγνώσματα
Όχι σημαίνει όχι, Kanellos Cob (εικονογράφηση)
Τον Αύγουστο του 2017 η Λ. και η παρέα της αποφάσισαν να περάσουν τις διακοπές τους σε ένα νησί γνωστό για την ηρεμία και τη γαλήνη που υπόσχεται στους ταξιδιώτες. Ένα από τα πρώτα βράδια τους στο νησί η Λ. βρίσκεται με έναν παιδικό της φίλο σε παραθαλάσσιο μπαρ. Λένε τα νέα τους, πίνουν μπύρες, γελάνε. Στο χώρο δε λείπει η παρουσία ματσό, παραβιαστικών ανδρών, όπως στην πλειοψηφία των μπιτς μπαρ άλλωστε. Ένας από αυτούς την τραβά να χορέψουν επίμονα, παρά την άρνηση και την αντίστασή της. Η βραδιά περνά ευχάριστα για όλη την παρέα της Λ. μέχρι που αντιλαμβάνονται πως η ίδια απουσιάζει για ώρα. Ανησυχούν. Την αναζητούν. Τη βρίσκουν στην παραλία, σε κατάσταση πλήρους αναισθησίας εξαιτίας της σπάνιας ασθένειας επιληπτικής μορφής και κατανάλωσης αλκοόλ. Δίπλα της ο τύπος που την τραβούσε να χορέψουν νωρίτερα το ίδιο βράδυ, είναι γυμνός. Τον κυνηγούν. Οι ιδιοκτήτες και οι θαμώνες του μπαρ τον φυγαδεύουν, με την αξιοζήλευτη αλληλεγγύη.
Πρόκειται για μία εικονογραφημένη έκδοση που έγινε για να μιλήσει για τη κουλτούρα του βιασμού και για να βοηθήσει στα έξοδα μιας δίκης εναντίον ενός δράστη, στην Ελλάδα, πριν από δύο χρόνια, αλλά και για να βοηθήσει άλλες γυναίκες που αποφασίζουν την οδό του δικαστηρίου εναντίον των δραστών. Η εικονογράφηση έγινε από τον Kanellos Cob, έναν απ’ τους πιο ταλαντούχους νέους έλληνες σκιτσογράφους, περισσότερο γνωστό σε εμάς από το Αντίο Μπάτμαν.
Η Δύναμη, της Naomi Alderman (εκδόσεις Οξύ)
Ξαφνικά, οι γυναίκες αποκτούν τη δύναμη να παράγουν ηλεκτρισμό με την κίνηση των δαχτύλων τους, προκαλώντας αφόρητο πόνο σε όσους τις απειλούν. Η δύναμη αυτή συνοδεύεται με την ανατροπή του πατριαρχικού πολιτισμού και την εγκαθίδρυση ενός αντίστοιχου μητριαρχικού. Έτσι, η συγγραφέας καταφέρνει να δημιουργήσει τη τέλεια δυστοπία μέσα από την αντιστροφή χιλιετιών σεξισμού, προκαλώντας μικτά συναισθήματα και μια αίσθηση ασφυξίας.
Το βιβλίο της Naomi Alderman, πέραν της φανερής sci -fi, δυστοπικής φύσης του, έχει και χαρακτήρα πολιτικής φαντασίας, όμοιας με εκείνη που συναντά κανείς στα έργα του Jonathan Swift ή της Ursula Le Guin, αφού μέσα από αυτό ο αναγνώστης παρακολουθεί μια θεωρητική κατασκευή, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση των “Ταξιδιών του Γκιούλιβερ” και του “Αναρχικού των δύο κόσμων” αντίστοιχα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο αναγνώστης δε θα γνωρίσει έναν διαφορετικό κόσμο, αλλά τον καθρέφτη του κόσμου στον οποίο ζει, γιατί η μητριαρχία της Alderman είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της πατριαρχίας, στην οποία ζούμε. Σκοπός της δημιουργού δεν είναι να καταδείξει τα εγκλήματα ενός δυνητικού μητριαρχικού κόσμου (όπως θα ήθελαν κάποιοι σεξιστές να το ερμηνεύσουν), αλλά να τοποθετήσει τους άντρες στη θέση των γυναικών, καταγγέλλοντας τον σεξισμό που βιώνουν εκείνες καθημερινά.
Χιούμορ – Κωμωδία
Καλοί Οιωνοί, των Neil Gaiman και Terry Pratchett (εκδόσεις Seλini)
Μία από τις δημοφιλέστερες τηλεοπτικές σειρές του φετινού καλοκαιριού είναι το Good Omens, που αποτελεί ένα απ’ τα δυνατότερα χαρτιά του Amazon Prime. Πόσοι όμως ξέρετε ότι η σειρά αυτή βασίζεται σε ένα βιβλίο που προέκυψε από τη συνεργασία δύο κορυφαίων Βρετανών συγγραφέων, του τρομερού Neil Gaiman και του απίστευτου παρωδού Terry Pratchett, που ίσως είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς που πέρασε τον τελευταίο αιώνα από αυτή την πλευρά του Γαλαξία;
Πως όμως αποφάσισαν και συνεργάστηκαν δύο τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους συγγραφείς; Πώς η σκοτεινή και μυστηριώδης πένα του Neil Gaiman κατάφερε και συμπορεύτηκε με την καυστική διάθεση του Terry Pratchett; Η απάντηση είναι πως το «Καλοί οιωνοί» πήρε χαρακτηριστικά και από τους δύο και πως τα στοιχεία αυτά ήταν τέτοια που επέτρεψαν στους δύο -φαινομενικά μόνο- διαφορετικών ειδών δημιουργούς να συνεργαστούν απρόσκοπτα σε μια ιστορία που διαπραγματεύεται το τέλος του κόσμου και περιέχει αρκετό αίμα, θάνατο και απόγνωση για να το στηρίξει.
Ταυτόχρονα, πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα, αστεία και στοργικά βιβλία που θα διαβάσετε, ιδανικό για να σας κρατήσει συντροφιά σε μια ξαπλώστρα στην παραλία ή σε μια αιώρα κάποιου κάμπινγκ. Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι -σχεδόν- «πάντα το βιβλίο είναι καλύτερο απ’ την ταινία / σειρά».
Μυστήρια Πράγματα, του Θανάση Πετρόπουλου (Jemma Press)
Το comic του Θανάση Πετρόπουλου θυμίζει στον αναγνώστη εκείνες τις καλοκαιρινές συναντήσεις στην παραλία γύρω από τη φωτιά που πλέον έχουν σιγήσει τα τραγούδια και έχουν σταματήσει οι χοροί και η παρέα έχει αρχίσει να διηγείται τρομακτικές ιστορίες. Οι ιστορίες αυτές είναι η ζωντανή απόδειξη του φολκλορ και του βουκολικού τρόμου που χαρακτηρίζει την ελληνική ύπαιθρο μέχρι και σήμερα.
Στα «Μυστήρια Πράγματα» παρουσιάζονται με ιδιαίτερη γλαφυρότητα και χιούμορ κάποιες από τις δοξασίες και τα πλάσματα που στοίχειωναν την ελληνική επαρχία το 19ο αιώνα, μέσα από μια πολύχρωμη και ιδιαίτερη εικονογράφηση, αλλά και τις περιπέτειες των δύο πρωταγωνιστών -ερευνητών του μεταφυσικού, που θυμίζουν κάτι από X-Files, Supernatural, και φυσικά το concept των αδελφών Γκριμ.
Σκοτεινές και απόκοσμες, gore και φρικτές, ένα κράμα της ορθόδοξης πίστης και του παγανιστικού παρελθόντος αποτελούν το τέλειο καμβά πάνω στον οποίο η pop αισθητική μπορεί να κάνει…παπάδες!
Διηγήματα
Ανάσκελα, της Rita Bullwinkel (εκδόσεις Χαραμάδα)
Η πρωτοεμφανιζόμενη Αμερικανίδα συγγραφέας που έχει τραβήξει ήδη την προσοχή του αναγνωστικού κοινού των ΗΠΑ, έρχεται πλέον και στην Ευρώπη για να γνωρίσουμε το ταλέντο της, με πρώτο σταθμό την Ιταλία και δεύτερο σταθμό τη μετάφραση στα ελληνικά που αναμένεται σύντομα απ’ τις εκδόσεις Χαραμάδα.
Στο βιβλίο της Bullwinkel θα ανακαλύψουμε ιστορίες με φαντάσματα, μέντιουμ, έφηβες που πιστεύουν ότι είναι φυτά, φυλακισμένους σε γκουλάγκ και ανθρωποφάγες εκκλησίες. Πρόκειται για πρωτότυπες ιστορίες, που θα προκαλέσουν στον αναγνώστη το ενδιαφέρον αλλά και θα του γεννήσουν ποικίλα συναισθήματα, αποκαλύπτοντας το ταλέντο της πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως.
Πριν το ξημέρωμα, του Σελαχαττίν Ντεμιρτάς (εκδόσεις Πατάκης)
Ένα βιβλίο αφιερωμένο στις «γυναίκες που δολοφονήθηκαν ή έπεσαν θύματα βίας» από τον Τούρκο συγγραφέα Σελαχαττίν Ντεμιρτάς, πρώην αρχηγό του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) που παραμένει για χρόνια προφυλακισμένος στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του καθεστώτος Ερντογάν. Μέσα από τις φυλακές έγραψε τις ιστορίες του πρώτου του βιβλίου, το οποίο έχει λάβει τα καλύτερα σχόλια από τη διεθνή αναγνωστική κοινότητα για το ταλέντο του Ντεμιρτάς, το οποίο ξετυλίγεται ακόμα και κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες.
Άνθρωποι καθημερινοί, άνθρωποι που κάτι μας θυμίζουν γιατί δεν είναι τόσο διαφορετικοί από εμάς. Όμως, όπως συμβαίνει και σε εμάς πολλές φορές, αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι έχουν και τη σκοτεινή τους πλευρά, όταν ασκούν καταπίεση στην οικογένειά τους, όταν διατηρούν προκαταλήψεις αιώνων ή ακόμα κι όταν συμμετέχουν σε αποτρόπαια εγκλήματα για να υπερασπιστούν την τιμή τους σύμφωνα με απαρχαιωμένες πια κοινωνικές συμβάσεις.
Ο Ντεμιρτάς ούτε κρύβεται, ούτε εξιδανικεύει. Στις ιστορίες του οι άνθρωποι αποτυπώνονται με αξιοθαύμαστο ρεαλισμό, χωρίς υπερβολές και ωραιοποιήσεις. Παρ’ όλο που τον γοητεύουν οι φτωχοί, οι καθημερινοί άνθρωποι, οι δικοί του άνθρωποι, μας παρουσιάζει και την καλή και την κακή τους πλευρά χωρίς να φοβάται ότι θα παρεξηγηθεί ο σκοπός του. Βουτάει στις σκέψεις τους, στις αντιλήψεις τους, στους έρωτες και τα βάσανά τους με έναν μοναδικά ελκυστικό τρόπο που μαγνητίζει τον αναγνώστη.
Ελληνικά comics
Shark Nation, του Σπύρου Δερβενιώτη (εκδόσεις Χαραμάδα)
Ο φετινός μεγάλος νικητής των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς, που τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερου Κόμικ και Καλύτερου Σεναρίου είναι το Shark Nation, το sequel του Yesternow (που μισεί τα sequels) το οποίο ασχολείται με πολύ επίκαιρα πολιτικά ζητήματα, την διεθνή άνοδο της alt-right και τον όρο «πολιτική ορθότητα».
Από τη μία είναι το γνωστό ακροδεξιό, ρατσιστικό, βαθιά μισογύνικο και αντιδραστικό παραλήρημα της alt-right, το οποίο δεν έχει αφήσει καμιά γωνιά του Ιντερνετ απολιόρκητη και στις μέρες μας, όπως και στις μέρες αυτού του comic, έχει φτάσει μέχρι τον Λευκό Οίκο. Από την άλλη, υπάρχει η ομάδα των Crossbusters, η φεμινιστική ομάδα των υπερασπιστριών της πολιτικής ορθότητας.
Μέσα σε μια σύντομη και πολύ πιο προσωπική εστίαση, ο Δερβενιώτης κάνει μια παρουσίαση όλων των πραγμάτων για τα οποία κατηγορείται αυτός ο δύσκολος όρος με τις πολλαπλές σημασίες. Μέσα από μία αστυνομική ιστορία που αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, ο Δερβενιώτης συνεχίζει την κριτική που ξεκίνησε στο Yesternow απέναντι στη σύγχρονη βιομηχανία του θεάματος και πλέον στρέφει το βλέμμα του και σε άλλα ζητήματα της πολιτικής πραγματικότητας της εποχής μας με ένα βλέμμα που έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Περικλής,
Ηγεμόνας της Τύρου, του Θανάση Δήμου (εκδόσεις ΚΨΜ)
Με μια ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, που του το ψιθύρισε στο αυτί όταν ήταν παιδί, όπως μας λέει, ο Θανάσης Δήμου επιχειρεί να διηγηθεί με το δικό του τρόπο την τραγωδία του Περικλή, του ηγεμόνα της Τύρου, ο οποίος περνά από χίλια κύματα στις ακτές της Μεσογείου μέχρι την τελική του λύτρωση, σε μία κλασσική ιστορία με πολύ συγκίνηση, τραγικά γεγονότα και πολλές ανατροπές.
Στις σελίδες αυτού του comic δεν θα βρούμε τη συνηθισμένη μορφή του είδους. Το έργο του Δήμου κινείται στα όρια μεταξύ comic και εικονογράφησης, ενώ και το πολύ ιδιαίτερο σκίτσο του θυμίζει μερικές στιγμές περισσότερο ζωγραφικό πίνακα παρά comic. Παρ’ όλα αυτά ο δημιουργός μπλέκει τα καλλιτεχνικά είδη, όπως αντίστοιχα μπλέκει και την ιστορία του Σαίξπηρ με μια δικιά του ιστορία, προκειμένου να μας διηγηθεί απ’ την αρχή ένα κλασσικό έργο, κάπως διαφορετικά.
Το έργο βρίθει πολιτικών αναφορών, οι οποίες συνδέονται οργανικά με την κλασσική ιστορία, ενώ ο δημιουργός αξιοποιεί αριστοτεχνικά τις σαιξπηρικές ανατροπές προκειμένου να μας προσφέρει χιουμοριστικές στιγμές και να διακωμωδήσει πρόσωπα και καταστάσεις που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στην κοινωνική και πολιτική μας πραγματικότητα.
Ψηφιδωτό, των Τάσου Ζαφειριάδη και Πέτρου Χριστούλια (Jemma Press)
Στο comic ακολουθούμε τον Σέργιο, έναν κάτοικο μίας ακριτικής περιοχής στα χρόνια παρακμής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (γνωστή και ως Βυζάντιο…). Αντιμέτωπος με εισβολείς, ο Σέργιος θα πάρει κάποιες αποφάσεις που θα μετανιώσει και το ταξίδι της εξιλέωσης θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο και πολύ μεγαλύτερο από ότι θα περίμενε κανείς. Ο πρωταγωνιστής μας βιώνει κάθε περιπέτεια όντας ταυτόχρονα αποστασιοποιημένος · είναι υποχρεωμένος να αγωνιστεί για τη ζωή του και για ό,τι θεωρεί δίκαιο αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορεί να δεθεί με ανθρώπους και καταστάσεις. Το δικό του ταξίδι είναι πρώτα και κύρια ατομικό και υπερβατικό. Bρίσκεται καταδικασμένος να ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους κυνηγώντας έναν αντίπαλο που ξέρει ότι δεν μπορεί να νικήσει.
Το Ψηφιδωτό συνεχίζει την τάση των τελευταίων χρόνων με δημιουργούς που στρέφονται στην ιστορία του ελλαδικού χώρου για να αντλήσουν έμπνευση. Μας ταξιδεύει στο Mεσαίωνα στην νοτιο-ανατολική μεσόγειο, στην 4ηεκστρατεία των Σταυροδόρων και την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, στην επιδημία της μαύρης πανώλης που τσάκισε την Ευρώπη τον 14ο αιώνα αλλά και στα παράλια της Μέσης Ανατολής. Μεταφυσικά στοιχεία δένονται με την ιστορική περιπλάνηση σε περιοχές που στο σύγχρονο φαντασιακό έχουν συνδεθεί με καταστροφές και τραγωδίες.
Αλεξάνδρεια, του Νικόλα Στεφαδούρου (εκδόσεις Webcomics)
Ο πατέρας του σκιτσογράφου, ο Γιώργος Στεφαδούρος, διηγείται την ιστορία της οικογένειάς του στα παιδικά του χρόνια σε αυτή την πόλη. Πρόκειται για μία εύθυμη ιστορία, γεμάτη με χαρούμενες αναμνήσεις από ένα αρκετά μακρινό πλέον παρελθόν, ιδανική για την καλοκαιρινή χαλάρωση που προσμένουμε από κάποια αναγνώσματα.
Η Αλεξάνδρεια πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο socomic.gr, όπου ο Ν. Στεφαδούρος συγκέντρωνε τις ιστορίες του πατέρα του ως ημι-αυτοτελείς σελίδες ενός comic, που όταν θα ολοκληρωνόταν θα τυπωνόταν και σε χαρτί. Τελικά η έντυπη έκδοση έγινε πραγματικότητα από τις εκδόσεις Webcomics που περιέλαβαν και το τέλος της ιστορίας, το οποίο δεν είχε δημοσιευτεί στο socomic.gr
Το σκίτσο είναι καρτουνίστικο, όπως συνηθίζει να το χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο Ν. Στεφαδούρος και γεμάτο πολύχρωμα και ζωντανά χρώματα. Εκπέμπει νοσταλγία και παιδικότητα, ιδιαίτερα στις χαρούμενες ιστορίες του τόμου. Όμως δεν λείπουν και οι στιγμές που το σχέδιο γίνεται σκοτεινό και βαρύ, σε στιγμές δύσκολες που δυστυχώς τις φέρνει πάντα η ζωή κι αυτές.
Υπερηρωικά
comics
Αντίο Μπάτμαν, των Τάσου Θεοφίλου και Kanellos Cob (εκδόσεις Red n’ Noir)
Ένα απ’ τα comics που ξεχώρισαν φέτος χάρις στην ιδιαίτερη πρωτοτυπία του σεναρίου και στο πανέμορφο σχέδιό του είναι το «Αντίο Μπάτμαν», το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο του Κοινού στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς.
Σ’ αυτό το comic βλέπουμε μια άλλη πλευρά του Dark Knight, όχι εκείνη του σωτήρα της Gotham, αλλά του υπερασπιστή της τάξης και της ασφάλειας. O Batman εδώ δεν είναι καν ήρωας, αλλά κομμάτι του συστήματος. Μία παρακρατική μηχανή που με πρόσχημα την καταπολέμηση του εγκλήματος, βοηθάει την άρχουσα τάξη να πατήσει ακόμα περισσότερο τα χαμηλά στρώματα, που οδηγούνται στο παράνομο έγκλημα για να επιβιώσουν από τα νόμιμα εγκλήματα των κεφαλαιοκρατών.
Πρόκειται για ένα comic που έρχεται να μας προβληματίσει για τη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία στην οποία φετιχοποιούνται η Ιδιοκτησία και η Ασφάλεια, στο βωμό του κέρδους, ενώ παράλληλα απομυθοποιεί στα μάτια των αναγνωστών του ίσως τον σημαντικότερο και δημοφιλέστερο υπερήρωα όλων των εποχών, τον Batman, που γιορτάζει φέτος τα 80 χρόνια του.
Umbrella
Academy, του Gerard Way (Propaganda Comics)
Άλλη μία επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά έχει βασιστεί σε ένα comic και εδώ πρόκειται για τη σειρά του Netflix «Umbrella Academy», που ήδη ετοιμάζεται για τη δεύτερη σεζόν της. Πολύ πριν το Netflix μπει στη ζωή μας, κάπου στις μακρινές αρχές της δεκαετίας του 2000, ο Gerard Way, τραγουδιστής ενός απ’ τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα διεθνώς, των My Chemical Romance, που είχαν γράψει κάτι σαν τον ύμνο των emo, αποφάσισε στα διαλείμματα των συναυλιών του στις περιοδείες του σε όλο τον κόσμο να γράψει ένα comic για μία ιδιαίτερη ομάδα υπερηρώων. Έτσι γεννήθηκε η Umbrella Academy, η οποία βραβεύτηκε και με Βραβείο Eisner το 2008 ως καλύτερη Limited Series της χρονιάς.
Τα ιδιαίτερα αυτά παιδιά καμία σχέση δεν έχουν με το τυπικό υπόδειγμα ηρώων. Ο Σερ Χάργκρηβς παρά τα πλούτη του και την εξαιρετικά υψηλή νοημοσύνη του, δεν τους προσέφερε ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν ευτυχισμένοι σαν μια δεμένη οικογένεια κι αυτό είχε ψυχολογικές επιπτώσεις για όλους. Έτσι όταν γνωρίζουμε τα μέλη της Ακαδημίας στο μέλλον που έχουν ενηλικιωθεί και έχουν χωριστεί διαλύοντας την υπερηρωική τους ομάδα, γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν κυριαρχήσει μεταξύ τους οι κόντρες, οι εγωισμοί, οι τσακωμοί και η θλίψη για το παρελθόν.
