H αλλιώς: «Η παράσταση που είδα 3 φορές»
Μπαίνοντας στο μικρό θέατρο Σταθμός στο Μεταξουργείο, δεν περιμένεις με τίποτα αυτό που θα συμβεί μέσα.
Η θεατρική ομάδα This Famous Tiny Circus πήρε δύο ιστορίες από το βιβλίο της ιδιαίτερης Λένας Κιτσοπούλου, που γράφει «έξω απ’το κουτί», αθυρόστομα και τόσο ωμά όσο ωμή είναι και η πραγματική ζωή.
Η πρώτη ιστορία αφορά στον Καραφλομπέκατσο, έναν 50άρη με κρίση μέσης ηλικίας λόγω του πρόσφατου χωρισμού του από την πρώην του. Ο καραφλομπέκατσος μονολογεί στο νέο διαμέρισμά του, σχεδιάζοντας αρχικά τη νέα χαρούμενη ζωή του, αλλά τελικά καταλήγοντας σε κλάμα και παράνοια λόγω της μοναξιάς και της έλλειψης της αγαπημένης του. Ο καραφλομπέκατσος καθώς κορυφώνεται η παράνοιά του βγάζει τα ρούχα του και μένει γυμνός στην σκηνή, χτυπώντας το φραπέ του στο σέικερ ενώ βρίσκεται μέσα στην τουαλέτα. Σπόιλ αλέρτ: ο καραφλομπέκατσος κατεβαίνει και κάθεται ανάμεσα στο κοινό. Το ενδιαφέρον είναι ότι κανείς δεν φαίνεται να σοκάρεται από το γυμνό θέαμα, επίτευγμα του ίδιου του ηθοποιού που με την ερμηνεία του δεν σε αφήνει να σταθείς εκεί.
Στη δεύτερη ιστορία συναντάμε μια γυναίκα χωρισμένη και προδομένη, που αφήνεται να την καταπιεί η ζήλεια της για τη νέα ζωή του πρώην της, του ανθρώπου που είχε κάνει όνειρα να περάσει τη ζωή του μαζί του. Η ζήλεια της φτάνει σε τέτοιο σημείο που αποκτά σάρκα και οστά, και παίρνει ανθρώπινη μορφή την οποία ονομάζει Σπυριδούλα. Σπόιλ αλέρτ: η γυναίκα σιγά σιγά απογυμνώνεται από τα ρούχα και τα κοσμήματά της, τις ψεύτικες βλεφαρίδες, και μένει στο ανδρικό της σώμα. Εμφανίζεται από κάτω ο Γιώργος, ο «πούστης γιος του στρατιωτικού πατέρα του» και μας δίνει μια γερή γροθιά στο στομάχι.
Οι δύο αυτές ανθρώπινες ιστορίες μιλάνε για τον καθένα μας, για μένα και για σένα, και πώς αντιμετωπίζουμε την ερωτική απογοήτευση. Πώς διαχειριζόμαστε τους δαίμονές μας και πόσο αφήνουμε τον εαυτό μας εύθραυστο και απροστάτευτο στις ψυχολογικές μεταπτώσεις. Μιλάει για την κοινωνία που μας φορτώνει με ένα σωρό στερεοτυπικούς ρόλους τους οποίους πρέπει εμείς να φέρουμε εις πέρας, αλλιώς νιώθουμε αποτυχημένοι και μόνοι.
ΥΓ1. Ελένη Στεργίου μας πήρες τα μυαλά και θα σε ακολουθούμε σε κάθε σου θεατρικό βήμα πλέον
ΥΓ2. Η παράσταση κέρδισε 3 βραβεία στα Queer Theatre Awards.
ΥΓ3. Πόσο αστείο που υπάρχουν κι αυτοί οι ηθοποιοί, κι αυτές οι παραγωγές, όσο η τιβί διαφημίζει μόνο τον Φιλιππίδη και τον Φασουλή.
Τις φωτογραφίες τις πήραμε από το φουμπού της θεατρικής ομάδας.
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Ελένη Στεργίου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Βαφιάς
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Γιώργος Κασαβέτης
Σχεδιασμός Ήχου: Μανώλης Ανδρεάδης
Επιμέλεια Κίνησης: Βαγγέλης Πιτσιλός
Κατασκευή Σκηνικών: Γαβριήλ Τσακλίδης
Ειδικές Κατασκευές: Αφοί Αλαχούζοι
Μακιγιάζ: Ήρα Σ. Μαγαλιού
Φωτογραφίες: Στέφανος Σάμιος
Trailer: Τατιάνα Κασιμάτη
