Ο Tim Drake αποδέχτηκε την αμφισεξουαλικότητά του ζητώντας ραντεβού από τον φίλο του Bernard στο έκτο τεύχος του Batman: Urban Legends και οι fans αγκάλιασαν αυτή την λίγο -πολύ αναμενόμενη παραδοχή της σεξουαλικότητάς του.. Όλοι ; Όχι! Υπήρξε και ένα μέρος τους που γέμισε το κυτίο παραπόνων με διάφορα επιχειρήματα εναντίον αυτής της απόφασης των δημιουργών. Ας τα δούμε..
Από τη δεκαετία του ’50, όταν πρωτοεμφανίστηκε δίπλα στον Batman ο νεαρός Robin, τα αστεία για την σεξουαλική ταυτότητα του ‘’υποτακτικού’’ του Σκοτεινού Ιππότη έδιναν και έπαιρναν. Δεν είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που η σεξουαλική ταυτότητά του σχολιάζεται δημόσια μετά την αποκάλυψη πως ο Tim Drake, ο τρίτος κατά σειρά Robin, αποφάσισε να παραδεχτεί την αμφισεξουαλικότητά του.
https://www.instagram.com/p/CSgQO9eqHHI/?utm_medium=copy_link
Η πλειονότητα των θαυμαστών αποδέχτηκε με χαρά αυτή την εξέλιξη στο χαρακτήρα του, αρκετοί όμως ήταν και εκείνοι που γέμισαν το ίντερνετ με τα σχόλιά τους εναντίον τέτοιων αποφάσεων.
Γιατί στα κόμικς ως τώρα έπρεπε να είσαι αποκλειστικά straight;
Σε άλλες εποχές, η ετεροκανονικότητα είχε επιβάλλει τη δική της άποψη για τις ‘’πρέπουσες σεξουαλικές σχέσεις’’ ανάμεσα στο γνωστό δίδυμο. Παρότι οι δημιουργοί στήριζαν τη σχέση των δυο ηρώων πάνω στο δίπολο πατέρα -γιου, αρκετοί Αμερικάνοι δεν μπορούσαν να καταπιούν πως δυο άνδρες ντυμένοι με κολάν και μάσκες τριγυρνούσαν στην πόλη τους χωρίς να συνοδεύονται από γυναίκες.
Τόσο ο Batman όσο και ο Robin απέκτησαν ετεροφυλοφιλικές σχέσεις και όχι μόνο αυτοί. Σχεδόν όλοι οι υπερήρωες και υπερηρωΐδες έπρεπε να αποκτήσουν ένα αντίστοιχο ετεροφυλοφιλικό ταίρι αποτυπώνοντας τις αποδεκτές κοινωνικές νόρμες για τη σεξουαλικότητα.
Με την πάροδο των χρόνων και τις διεκδικήσεις των ομοφυλοφιλικών κινημάτων, αρκετοί ήταν οι δημιουργοί που προσπάθησαν να ‘’σπάσουν’’ αυτό το στερεότυπο. Στην αρχή δειλά, εισάγοντας δευτερεύοντες χαρακτήρες που φαίνονταν ή είχαν ανοιχτά ομοφυλοφιλικές τάσεις. Αργότερα, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και καθώς προχωράμε στις δεκαετίες του ’80 και ’90, αρκετοί γνωστοί χαρακτήρες γυναικών, κυρίως κακών, εμφανίζονται ως αμφισεξουαλικές ή λεσβίες.
Για τις γυναίκες; Γιατί δεν λέτε τίποτα οταν δεν είναι straight; Ε ; Ε;
Το γιατί για τις γυναίκες ήταν πιο εύκολο να κάνουν come out σε εποχές που οι αντίστοιχοι υπερήρωες θα καίγονταν στην πυρά, έχει να κάνει με τις κρυφές ερωτικές φαντασιώσεις των ανδρών αναγνωστών αλλά και με την προϊστορία των ηρώων ανδρών, οι οποίοι εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ’30 και ’40 και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εμψύχωση του ανδρικού πληθυσμού σε καιρό πολέμου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο πόλεμος έχει συνδεθεί τόσο με την αρσενική αρρενωπότητα που είναι αδιανόητο, οι υπερήρωες που λειτούργησαν σαν πρότυπα να ΄χουν ομοφυλοφιλικές τάσεις, τις οποίες αντιλαμβάνονταν σαν αδυναμία. Άλλωστε η απεικόνιση των υπερηρώων με τα υπερβολικά μούσκουλα και τη χρήση υπέρμετρης βίας ήταν βασισμένη πάνω στην άποψη του πώς πρέπει να είναι ένας ‘’υγιής άνδρας πολεμιστής’’.
Να σημειωθεί, πριν πάμε παρακάτω, πως αυτές οι τάσεις ξεκίνησαν από γυναίκες που ήταν κακές όπως η Catwoman ή σαλεμένες όπως η Harley Quinn αποτυπώνοντας πάλι τις ανδρικές απόψεις για την ομοφυλοφιλία. Η παρέκκλιση από την σεξουαλική ετεροκανονική ταυτότητα δείχνει διαταραχή στον ψυχισμό ή στους αξιακούς κώδικες του ατόμου το οποίο τις εκδηλώνει. Ο καλός ήρωας δεν θα μπορούσε να είναι ομοφυλόφιλος ή αμφισεξουαλικός λοιπόν, γιατί αυτό δείχνει έλλειψη ηθικής και λογικής, στοιχεία που ένας καλός σούπερ- ήρωας πρέπει να ΄χει.
Γι όλους τους άνω λόγους, οι δημιουργοί των κόμικ υπήρξαν πολύ διστακτικοί στην εισαγωγή ομοφυλόφιλων ή αμφισεξουαλικών χαρακτήρων μέχρι και σήμερα. Παρότι αυτό αλλάζει ραγδαία τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ακόμα να υπάρχει αντίσταση από το κοινό να το αποδεχτεί ως κάτι το ‘’φυσιολογικό’’ στη ζωή ενός σούπερ -ήρωα.
Οι αντιδράσεις
Η εξέλιξη των κοινωνιών μας έχει βοηθήσει αρκετά, ώστε ακραία ομοφοβικά σχόλια να εκλείπουν σιγά -σιγά από το δημόσιο λόγο, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει και ουσιαστική βελτίωση στην πραγματική ζωή. Παρόλα αυτά, συχνά εμφανίζονται ομοφοβικά σχόλια κεκαλυμμένα πίσω από διάφορα επιχειρήματα τα οποία στην αρχή φαίνονται εντελώς αθώα.
Χωρίς να θέλουμε να τσουβαλιάσουμε σαν ομοφοβικούς όσους αντιτίθενται απέναντι στην αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού ενός φανταστικού χαρακτήρα, πρέπει να σημειώσουμε πως αρκετά σχόλια γράφονται με όντως αγνές προθέσεις, αλλά δυστυχώς γίνονται εξίσου τροχοπέδη, αθέλητα, για την περαιτέρω αποδοχή των σεξουαλικών ταυτοτήτων τόσο εντός των κόμικ, όσο και στην πραγματική ζωή.
Τα επιχειρήματα είναι πολλά, όσα και τα λεφτά Άρη..
‘’Δεν έχω πρόβλημα με τους gay/bi αλλά φτάνει πια με το forced diversity‘’
Όπως διαβάσατε ήδη, τόσα χρόνια μέσα στα κομικς είχαμε αναγκαστεί να βλέπουμε ετεροφυλοφιλικούς χαρακτήρες, χωρίς να μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε γι’ αυτό. Μήπως δεν υπήρχε ομοφυλοφιλία από την χαραυγή της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπήρχε. Δεν ήταν κάτι το φυσιολογικό; Ήταν! Αλλά τόσο η θρησκεία όσο και η επιστήμη προσπάθησαν να μας πείσουν για το αντίθετο. Η μαζική κουλτούρα ακολούθησε αυτές τις ράγες που τις έστρωσαν και σήμερα καταλήγουμε να θεωρούμε πως αν σε μια ιστορία υπάρχει ένας ομοφυλόφιλος ή και παραπάνω, ξαφνικά μας επιβάλλουν την διαφορετικότητα.
Η πραγματική ζωή μας είναι γεμάτη από διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικούς χαρακτήρες, χούγια, γούστα, σκέψεις, ζωές, εξωτερική εμφάνιση και σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν γίνεται να ζεις μέσα σε μια τέτοια κοινωνία και να θες το κομικς να είναι μονοδιάστατο.
Ναι, ήταν για δεκαετίες.. Καιρός να το αλλάξουμε αυτό, δε νομίζεις;
Στην τελική σε ό,τι αφορά τον Batman και τον Robin όλα ξεκίνησαν από έναν Αμερικάνο ψυχίατρο το 1954 και το βιβλίο του ‘’Η γοητεία της αθωότητας’’, όπου έπεισε τους γονείς πως αυτοί οι δυο κρύβουν την ομοφυλοφιλία τους πίσω από την σχέση πατέρα- γιου, ώστε να συγκατοικήσουν, όπως είναι ο κρυφός πόθος κάθε ομοφυλοφιλικού ζευγαριού. Άμεσος σκοπός των κομικς ήταν να διαφθείρουν τη νεολαία καταστρέφοντας τη σεξουαλική τους ταυτότητα και αποδυναμώνοντάς τους.
Στα αλήθεια θες να μείνεις κολλημένος σε τέτοιες απόψεις; Μήπως θα κατασκευάσεις πυρηνικό καταφύγιο στο υπόγειο του σπιτιού σου φοβούμενος πως κάποιος Ρώσος θα πατήσει το κουμπί;
‘’Φτάνει πια με όλα αυτά τα περίεργα! Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν στο κρεβάτι τους.‘’
Δεν μπαίνουμε καν στο κόπο να σχολιάσουμε το ‘’περίεργο’’, αλλά θα μπουμε στον κόπο να σχολιάσουμε το ‘’δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν στο κρεβάτι τους’’. Όταν για τόσα χρόνια, από το 1989 μέχρι και πρόσφατα κοίταγες την σχέση του Tim Drake με την Stephanie Brown, γιατί δεν διαμαρτυρήθηκες ότι δε σε ένοιαζε τι έκανε στο κρεβάτι του; Γιατί αναστατώθηκες μόνο όταν άρχισες να καταλαβαίνεις πως δεν ήταν απλή η φιλία του με τον Conner Kent;
Γιατί μια τοξική on/off ερωτική ιστορία, όπως εκείνη με την Stephanie σου φαίνεται αποδεχτή, αλλά ένα ραντεβού με τον Bernard σου χαλάει τη διάθεση;
Δεν είναι πως δεν σε ενδιαφέρει τι κάνει στο κρεβάτι του. Το αντίθετο… Σε ενδιαφέρει τόσο που θες να του επιβάλεις την δική σου προτίμηση πάνω σε αυτό…
Ανάμεσα στο πήγαινε – έλα της Στεφανίας εμείς θα προτιμήσουμε την πιθανότητα να τον δούμε ευτυχισμένο δίπλα στον Bernard… Λυπάμαι αν στο χαλάμε…
‘’Όλα αυτά είναι θέμα marketing’’
Φυσικά και είναι ΚΑΙ θέμα μάρκετινγκ όλη αυτή η ξαφνική εισαγωγή της διαφορετικότητας εντός της μαζικής κουλτούρας! Ζούμε σε ένα άθλιο καπιταλιστικό κόσμο, σε περίπτωση που δεν το έχεις πληροφορηθεί. Φυσικά και ξέρουμε κάθε φορά που βλέπουμε ένα διαφορετικό χαρακτήρα πως αυτός έχει κοστολογηθεί σε μετρητά… Δεν είμαστε χάπατα! Όμως η εναλλακτική ποια είναι; Να εξαφανίσουμε τη διαφορετικότητα και πάλι;
Ζούμε σε μια κοινωνία που μας έχει μάθει να είμαστε πρώτα καταναλωτές και μετά πολίτες. Γνωρίζουν πολύ καλά λοιπόν πως αυτές οι κοινωνικές ομάδες θα ενθουσιαστούν με την εισαγωγή τέτοιων χαρακτήρων. Θα αγοράζουν κάθε αντικείμενο που τους αποτυπώνει. Λεφτά, λεφτά, λεφτά. Αλλά μήπως και εμάς τους ετεροφυλόφιλους δεν μας έχουν μάθει έτσι; Εμείς δεν τρέχουμε να αγοράσουμε κάθε αντικείμενο με τον ήρωα με τον οποίο ταυτιζόμαστε; Το σύστημα θέλει να εκμεταλλευτεί την τσέπη ΟΛΩΝ! Μην πεις πως το έμαθες από μας!
“Γιατί δεν φτιάχνουν έναν καινούριο ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρα και πάνε να αλλάξουν ήρωες που υπάρχουν εδώ και δεκαετίες”
Αυτή ίσως είναι μια αθώα απορία που συχνά ακούγεται από τους θαυμαστές. Η αλήθεια είναι πως θα πρέπει να υπάρχει και μια κατανόηση του κοινού, από την μεριά των δημιουργών, πως αν έχουν ταυτιστεί με έναν υπερήρωα, είναι δύσκολο να αποδεχτούν την οποιαδήποτε αλλαγή στο χαρακτήρα ή στη ζωή του γιατί ξαφνικά χάνουν τον βαθμό ταύτισης που ΄χαν μαζί του. Δεν είναι μεμπτό λοιπόν να ζητούν ο χαρακτήρας που αγαπάνε να μείνει ως έχει και να εμφανιστούν νέοι ήρωες με δικές τους ιστορίες.
Σίγουρα θα ΄χε ενδιαφέρον, όμως εδώ παρεμβαίνει το αισχρό και βρώμικο μάρκετινγκ, που λέγαμε, σε όλο του το μεγαλείο. Είναι πιο εύκολο να αλλάξεις ένα χαρακτήρα που ήδη έχει αγοραστικό κοινό και μια ιστορία από πίσω, πάρα να εισάγεις έναν χαρακτήρα που μπορεί να μην βρει ανταπόκριση και να χάσεις χρήματα από αυτόν.
Επιλογικά
Κλείνοντας να επισημάνουμε πως μας προβληματίζει το γεγονός πως, σπανίως, σχολιάζεται από την κοινότητα η εισαγωγή straight νέων χαρακτήρων σωρηδόν ή η συνεχιζόμενη σεξουαλικοποίηση των γυναικών υπερηρώων, παρότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει θετικά βήματα, ώστε η κατάσταση να βελτιωθεί προς το καλύτερο.
Πάντα οι πιο έντονες διαμαρτυρίες για την αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού κάποιου χαρακτήρα εξακολουθούν να προέρχονται κυρίως από τον ετεροφυλικό ανδρικό πληθυσμό, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως μόνο αθώες και τυχαίες δεν είναι.
