Οι ιστορίες για μια συμμορία παιδιών σε εκκλησιαστικό σχολείο είναι η απόλυτη δυστοπία που αποκτά όμως ένα απροσδόκητο cyberpunk twist. Μάλλον τελικά όλα μπορείς να τα περιμένεις από τον Γιάννη Δαλκίδη.
Ένας manga τόμος των 130 και σελίδων αρκεί για να κάνει την τομή στο ελληνικό είδος; Εδώ απαντάμε καταφατικά . Το Rustbone του 2010 είναι το πρώτο αμιγώς ελληνικό manga, ακολουθώντας πιστά τα μοτίβα και τις τεχνικές που οριοθετούν το ιαπωνικό είδος και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στο σχέδιο, στη δόμηση των σελίδων και την απεικόνιση της κίνησης, παρόλο που διαβάζεται όπως τα υπόλοιπα δυτικά κόμικς. Ένας manga τόμος των 130 και σελίδων αρκεί για να κάνει την τομή στο ελληνικό είδος και από άποψη πλοκής; Σίγουρα ναι.
Χρονολογικά τοποθετούμαστε στο τέλος του «αιώνα των Λύκων», μιας περιόδου που χαρακτηρίστηκε από αλλεπάλληλους πολέμους. Τώρα που η γεωστρατηγική τράπουλα έχει μοιραστεί, μεταφερόμαστε στο βασίλειο της Ταναγραίας που ασθμαίνει να αποκτήσει την πολιτική του ανεξαρτησία.Η ιστορία ξεκινάει στο Οικοτροφείο Αρρένων του Αποστόλου Παύλου, όπου φοιτούν οι Ντανίλ Τολστόι, Φεντόρ Τσαπάγιεβ, καθώς και οι υπόλοιποι φίλοι τους, συγκροτώντας μια τυπική σχολική συμμορία. Όλα όμως θα έρθουν να αλλάξουν όταν το σχολείο δέχεται την επίσκεψη του Καρδινάλιου Μπαρτολομέο Φιράλντι, ο οποίος αναλαμβάνει να τους διδάξει για ένα μήνα επιστήμη και ανθρωπολογία. Είναι ένας παράξενος τύπος, διαρκώς καλυμμένος με μια παραλλαγή στολής καθολικού ιερέα και μια μάσκα, ο οποίος λέγεται ότι ήταν εγκληματίας πολέμου και διέφυγε την εκτέλεση γύρω στο τέλος του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου. Όλη αυτή η πραγματικότητα συμβαίνει τελικά στ΄ αλήθεια ή είναι ένα εγκεφαλικό παιχνίδι κάποιου παράφρονα; Και τα δυο ενδεχόμενα παίρνουν μια φρικιαστική τροπή… To ένθετο που λειτουργεί ως vol. 1,5 έρχεται να συνεχίσει τις περιπέτειες των Τολστόι και Τσαπάγιεφ που πλέουν αυτή την φορά σε κυριολεκτικά άγνωστα νερά. Λέτε να γίνει τελικά φάση One Piece; Αναμένουμε το vol.2…
Σχεδιαστικά οι ήρωες έχουν ένα αρκετά καρτουνίστικο στήσιμο, που συμβάλλει στην «παιδικότητα» των ηρώων. Η δράση αποτυπώνεται με βάση τα πρότυπα ενός manga και διαχέεται ελεύθερα στο σύνολο του έργου, χωρίς στην πραγματικότητα να δικαιολογείται πολλές φορές.Όλες οι καταβολές του έργου είναι ένα ταιριαστό μείγμα της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας όσον αφορά την δόμηση του σχολείου και των ηρώων. Πρώτον, ενώ όλες οι αναφορές της πολιτικής και θρησκευτικής κατάστασης που επικρατεί παραπέμπουν σε Καθολικισμό, το σχολείο που τόσο καταπιέζει τους μαθητές έχει ιερείς που παραπέμπουν αμέσως στη Ρωσική Ορθοδοξία, χωρίς αυτό να είναι τυχαίο . Δεύτερον, η αναφορά στην Ρωσία έχει και συνέχεια όταν όλα τα ονόματα, με εξαίρεση τον μαέστρο, έχουν ρωσικές καταβολές δηλαδή Τολστόι (γνωστός λογοτεχνικός συγγραφέας), Τσαπάγιεβ (θρυλική μορφή του ρωσικού εμφυλίου και εμπνευσμένος στρατιωτικός καθοδηγητής), Βάνια (ο Θείος Βάνιας, επίσης γνωστός ήρωας του Chekhov),Βάνκα (ήρωας του Chekhov), Ζαϊτσεβ (ελεύθερος σκοπευτής της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνωνυμία με ρώσο σχεδιαστή μόδας ).
Ας πούμε ότι κανένα από τα κατορθώματα των μαθητών δεν ταιριάζουν με τον συνονόματο ήρωα, αλλά ως εκτόνωση στο καταπιεστικό περιβάλλον που βρίσκονται προτιμούν αυτή την νωθρή κατρακύλα, τις περιττές βρισιές και το τυφλό ξύλο μεταξύ τους. Όλα μοιάζουν να είναι μέρος ενός κακού ονείρου και ίσως να είναι τελικά. Η συνέχεια θα δείξει.
