Αράζοντας με την παρέα μου ένα από τα προηγούμενα σαββατοκύριακα και ενώ είχαμε δει ταινία (se7en) ξεκινήσαμε μία κουβέντα που αφορούσε τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Καθώς κυλούσε το κουβεντάκι κάποιος ανέφερε ότι στο παιδικό “Μπομπ Σφουγγαράκης” ο καθένας από τους χαρακτήρες εκπροσωπεί ένα από τα αμαρτήματα . Και κάπως έτσι μπήκα στον πειρασμό να ψάξω για κινούμενα σχέδια τα οποία άμα τα ψάξεις λίγο παραπάνω βρίσκεις πραγματάκια.
Μπομπ Σφουγγαράκης
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω , πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν την θεωρία με τα αμαρτήματα . Πιο συγκεκριμένα λένε ότι ο Μπομπ εκπροσωπεί την λαγνεία , ο Πάτρικ την οκνηρία , ο Καλαμάρης την οργή , η Σάντι την αλαζονεία , ο Γκάρι την λαιμαργία , ο Καβούρης την απληστία και ο Πλαγκτόν την ζηλοφθονία .
Αυτό το παιδικό όμως δεν έχει συζητηθεί μόνο για αυτό ! Σε πολλές χώρες/πολιτείες τόσο της “προοδευτικής” Ευρώπης όσο και της “ανεπτυγμένης ” Αμερικής έχει απαγορευτεί καθώς θεωρείται ότι περνάει μηνύματα ομοφυλοφιλίας επειδή στο τελευταίο επεισόδιο ο Πάτρικ και ο Μπομπ παντρεύονται.
Πάντως στην πραγματικότητα όλο το παιδικό είναι στηριγμένο σε ιδέες και γεγονότα που έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα όπως για παράδειγμα ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στο “βυθό του μπικίνι” είναι αποτελέσματα της ραδιενέργειας και των πυρηνικών δοκιμών που έκαναν οι Αμερικάνοι στα νησιά Μάρσαλ.
Disney
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο Γουόλτ Ντίσνεϊ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε θετική στάση υπερ των Ναζί. Παρ’ όλο που δήλωνε ότι δεν στηρίζει τον αντισημιτισμό , είχε πολύ στενές σχέσεις με την αντισημιτική Ένωση Ταινιών και Κινούμενων Σχεδίων , με την βοήθεια της οποίας κυκλοφόρησε το Τραγούδι του Νότου χωρίς να έχει πάρει την έγκριση από την Εθνική Ένωση.
Ο Ντίσνεϊ επίσης δεν ήταν και καθόλου “καλός” εργοδότης. Είχε άσχημη συμπεριφορά προς τους εργαζόμενους και έδινε πολύ χαμηλούς μισθούς . Στις γυναίκες δε, έκανε τα πάντα προκειμένου να παραμείνουν στις κατώτερες θέσεις και μάλιστα έφταναν σε σημείο να δουλεύουν μέχρι και 80 ώρες την εβδομάδα. Πολλούς από τους εργαζομένους του , τους απέλυσε με την υποψία ότι είχαν κομμουνιστικές πεποιθήσεις , κάτι που κάνει ξεκάθαρο την αντικομμουνιστική του δράση.
Σε αντίθεση με όλα αυτά το 1943 κυκλοφορεί από την Ντίσνεϊ η ταινία “Making of Nazi” , που είναι βασισμένη σε ένα βιβλίο του Gregor Ziewer και δείχνει πως οι Ναζί μετέτρεψαν την γερμανική νεολαία σε ρατσιστές και διεφθαρμένους υποκινητές του Χίτλερ. Η ταινία αυτή θεωρείται ακόμα και σήμερα μία από τις καλύτερες αντι-πολεμικές ταινίες της Ντίσνεϊ. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πάντως πώς η δημιουργία αυτής της ταινίας έγινε για να καλύψει κάπως τα πιστεύω του Ντίσνεϊ.
Στρουμφάκια
Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα . Επικρατούν δύο τελείως αντιφατικές θεωρίες για το τι συμβολίζουν τα στρουμφάκια.
Η μία πλευρά πιστεύει ότι αντιπροσωπεύει τον κομμουνισμό . Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι στο στρουμφοχωριό δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις και όλα τα στρουμφάκια ανήκουν στην ίδια βαθμίδα της κοινωνικής πυραμίδας, όπως επίσης και από το ότι δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα, καθώς όλοι έχουν ίσα δικαιώματα μεταξύ τους . Όλες οι εργασίες είναι κατανεμημένες ισότιμα χωρίς να υπάρχουν ανταλλάγματα για τα όσα παρέχουν όπως επίσης σε κανένα επεισόδιο δεν εμφανίζεται το χρήμα. Δεν έχει υπάρξει ποτέ ένδειξη κάποιας ανώτερης δύναμης απ’ το οποίο συμπεραίνουμε ευλόγως ότι δεν πίστευαν σε κάποιο θεό. Το όνομα τους σύμφωνα με την θεωρία αυτή προκύπτει από το S.M.U.R.F. ( Social Men Under Red Father) .
Και κάπου εδώ ας εμβαθύνουμε . Ο Μπαμπαστρουμφ ή αλλιώς “κόκκινος πατέρας” θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει τον Μαρξ ενώ ο μεγάλος αντίζηλός του , ο Σπιρτούλης (με βάση το ότι σε κάποιο επεισόδιο παίρνει πρωτοβουλιακά την θέση του Μπαμπαστρουμφ όσο αυτός λείπει με ορισμένα στρουμφάκια να αντιστέκονται σε αυτό) θεωρείται ότι “εκπροσωπεί”τον Τρόσκι. Ο Δρακουμέλ από την άλλη έχει το ρόλο του καπιταλισμού που ο μόνος του στόχος είναι το κέρδος ενώ η Ψιψινέλ εκφράζει τον υποταγμένο εργαζόμενο, εκείνον που τελικά επιλέγει να συνταχθεί με το αφεντικό του, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Από την άλλη όμως είναι και αυτοί που πιστεύουν ότι τα στρουμφάκια προωθούν τον ρατσισμό. Οι υποστηριχτές αυτής της άποψης στηρίζονται σε επεισόδια που μπορεί να θεωρηθούν ρατσιστικά όπως για παράδειγμα σε αυτό όπου μία μολυσμένη μέλισσα τσιμπάει όλο το χωριό και τα στρουμφάκια αντί να γίνουν μπλε ή μωβ ,όπως στα περισσότερα κινούμενα σχέδια, γίνονται μαύρα ( βέβαια με την μεταφορά τους στην τηλεόραση έγιναν μωβ) και εκτός αυτού αλλάζει και η συμπεριφορά τους προς το χειρότερο .
Οι πιο σκληροί αυτής της υπόθεσης , βρίσκουν ομοιότητες του χωριού με την ΚΚΚ ( ρατσιστική οργάνωση των ΗΠΑ ) , με χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι και στις δύο περιπτώσεις οι αρχηγοί ξεχώριζαν από την υπόλοιπη μάζα ( το κόκκινο χρώμα στον σκούφο του μπαμπαστρουμφ).
Ας ελπίσουμε όλοι λοιπόν να ισχύει το πρώτο!
Αναδημοσίευση από iskender-mag
