Το «Τα Μυστικά των Κόσμων» είναι μια σειρά βιβλίων σε αυτοέκδοση του Βασίλη Αλεξανδρόπουλου. Συνιστά το απόσταγμα των πρώτων αποπειρών δημιουργικής γραφής του συγγραφέα από τη σχολική του κιόλας περίοδο. Στο πέρας του χρόνου εξέλιξε τις πρώτες αυτές σκέψεις, οι οποίες είναι φανερά επηρεασμένες από τον χώρο του fantasy, τη φαντασία του Tolkien, αλλά και τα παιχνίδια rpg και το σχετικό με αυτά lore, που είναι γνωστό και αγαπημένο στους λάτρεις του είδους. Ως εκ τούτου πρόκειται για ένα κλασσικό μυθιστόρημα επικής φαντασίας γεμάτο μαγεία, ξωτικά, παράξενους κόσμους, απαγορευμένους έρωτες και αναπόφευκτες συγκρούσεις.
Πρόκειται για την ιστορία ενός ξεχωριστού μωρού, που συνιστά το αντάμωμα δύο διαφορετικών και αντιμαχόμενων κόσμων. Με την αγάπη και την αφοσίωση ενός εκκεντρικού γέροντα, που μου θύμισε ελαφρώς και με ιδιαίτερα ευχάριστο τρόπο τον γερο -Μπίλμπο Μπάγκινς, το μωρό μεγαλώνει και μετατρέπεται στον ήρωα μας, τον Σιγκν. Σταδιακά, ο Σιγκν έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματική του ταυτότητα, ενώ η επιστροφή του στον κόσμο που ανήκει καθίσταται αναπόφευκτη. Τότε θα κληθεί να πραγματώσει τον σκοπό για τον οποίο γεννήθηκε.
Όπως γίνεται φανερό από την περίληψη, «Τα μυστικά των κόσμων» στηρίζονται πάνω στο χαρακτηριστικό, basic αφήγημα του ήρωα -σωτήρα. Αυτός, ωστόσο, δε δομείται στα πλαίσια μιας paladin γραμμής, αλλά παρουσιάζεται με αρετές και μειονεκτήματα. Το στοιχείο αυτό δεν καθιστά απλά τον ήρωα ρεαλιστικό, αλλά και σύγχρονο, δίνοντας έναν πιο μοντέρνο αέρα στη σκιαγράφηση του. Ο Σιγκν, άλλωστε, είναι μεγαλωμένος σε έναν κόσμο που η μαγεία δε φαίνεται να είναι η κινητήριος δύναμη του. Παρ’ όλα αυτά, αυτός ανήκει σε ένα άλλο σύμπαν, περισσότερο νομοτελειακά φτιαγμένο. Ως εκ τούτου η ύπαρξη του καθορίζεται από συγκεκριμένο πεπρωμένο. Το στοιχείο αυτό είναι ένα ακόμα αγαπημένο κλισέ, που δε θα μπορούσε να λείπει από ένα έργο ηρωικής φαντασίας. Πράγματι, το μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξανδρόπουλου αξιοποιεί όλα τα κλασσικά κλισέ της fantasy κουλτούρας, δημιουργώντας στον αναγνώστη μια αίσθηση οικειότητας με τον κόσμο που απλώνεται μπροστά του.
Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι ελλείπει εντελώς η πρωτοτυπία. Αντίθετα, “Τα μυστικά των κόσμων” διακρίνονται από βασικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με ένα επικό αφήγημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ειρηνοποιός χαρακτήρας του πρωταγωνιστή, αλλά και η ταοιστική φιλοσοφική διάθεση του έργου, με το καλό και το κακό να διαπλέκονται συνεχώς συνθέτοντας μια περισσότερο σύνθετη αντίληψη της πραγματικότητας. Επιπλέον, ο Βασίλης Αλεξανδρόπουλος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά όσον αφορά την πληθώρα των φυλών και των πλασμάτων που συναντά ο αναγνώστης στις σελίδες του βιβλίου του, προχωρώντας σε μια εθνολογική σκιαγράφηση του κόσμου του. Τέλος, το ύφος του συγγραφέα χαρακτηρίζεται από λογοτεχνικότητα και λυρισμό που ταιριάζει υπέροχα στο είδος που υπηρετεί. Πράγματι, ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα την απλότητα των περιγραφών και την ειλικρίνεια της γραφής του, μέσα από τα οποία διαφαίνονται οι λογοτεχνικές του καταβολές και τα αναγνώσματα που τον γαλούχησαν σαν συγγραφέα.
Από τα παραπάνω συμπεραίνεται με ευκολία ότι “Τα μυστικά των κόσμων” είναι ένα αξιοπρεπέστατο δείγμα ελληνικής επικής φαντασίας, που χαρακτηρίζεται από απλότητα και δυναμική όσον αφορά τις διαθέσεις και τις δυνατότητες του συγγραφέα αντίστοιχα.
Tαυτόχρονα, η εικονογράφηση του έργου, που κυκλοφορεί ξεχωριστά κιόλας, από την Ελένη Στα, είναι σίγουρα μια ξεχωριστή νότα, που προσδίδει έναν διαμεσικό χαρακτήρα στην προσπάθεια. Το απόλαυσα και σίγουρα θα διαβάσω και τα επόμενα βιβλία της σειράς!
