Είναι οι comic fans αναγνώστες Β’ κατηγορίας;

Μάνος Βασιλείου - Αρώνης Από Μάνος Βασιλείου - Αρώνης 8 Λεπτά Ανάγνωσης

Η ερώτηση αναφέρεται όχι στο κατά πόσο αξίζει να διαβάζουμε comics. Αυτό το ερώτημα το έχουμε απαντήσει προ πολλού, με τη στάση μας να διαβάζουμε και να παρουσιάζουμε comics, τόσο της διεθνούς comic παραγωγής, όσο και της ελληνικής comic σκηνής. Όμως το ερώτημα αναφέρεται στο κατά πόσο ο κόσμος εκτός του χώρου των comics σέβεται τους comic fans ή τους θεωρεί αναγνώστες β’ κατηγορίας.

Αυτό το μήνα συνέβη ένα πρωτάκουστο (για τους περισσότερους από εμάς) περιστατικό. Το τεύχος #50 της σειράς Batman του Tom King ήταν απ’ τα πιο πολυδιαφημισμένα και πολυαναμενόμενα comics της χρονιάς, αφού θα γινόταν ο γάμος του Batman και της Catwoman. Το hype των fans ήταν στα ύψη, ενώ και η ίδια η DC είχε επενδύσει στην προετοιμασία αυτού του τεύχους, δημιουργώντας tie-ins ως «Preludes to the Weeding», βάζοντας τον Joker να προσπαθεί να διαλύσει το γάμο, ακόμα και μέσω της δημιουργίας πραγματικών προσκλητηρίων γάμου, όπου ανακοίνωναν την μέρα και ώρα κυκλοφορίας του τεύχους στα κομιξάδικα της Αμερικής. Μάλιστα πολλά comic book stores είχαν οργανώσει πάρτι και διάφορα events για να γιορτάσουν τον επικείμενο γάμο.

Όμως όλα καταστράφηκαν από ένα spoiler το οποίο διέρρευσε ο George Gene Gustines σε άρθρο του στους New York Times! [Για να αποφύγουμε κάποια αντίστοιχη παρεξήγηση από εδώ και πέρα ακολουθούν spoilers για το τεύχος #50 του Batman] Αυτό το άρθρο διέρρευσε λοιπόν το τεράστιο spoiler ότι ο γάμος που προετοίμαζε τόσο καιρό η σειρά του Tom King τελικά δεν θα πραγματοποιηθεί. Μάλιστα στο άρθρο γίνεται μια αφήγηση των γεγονότων που οδήγησαν στην ακύρωση του γάμου της Catwoman και του Batman. Το πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται στο τι αποκάλυψε όλη την εξέλιξη του comic, αλλά στο ότι αυτό δεν είχε καν κυκλοφορήσει ακόμα. Και μάλιστα η εφημερίδα επέλεξε να spoilαρει την εξέλιξη ήδη από τον τίτλο του άρθρου (χωρίς καν προειδοποίηση για spoiler), λογικά για να κερδίσει περισσότερα clicks.

Έτσι δημιουργήθηκε ένα κύμα αγανάκτησης των fans της DC, αλλά και των ιδιοκτητών των comic book stores, οι οποίοι είχαν διοργανώσει events και είχαν παραγγείλει εκατοντάδες τεύχη αφού φαινόταν ότι θα τα ξεπουλούσαν. Μάλιστα αυτή η αρνητική τροπή, η οποία επιβαρύνθηκε απ’ τον τρόπο με τον οποίο έγινε γνωστή, δυσαρέστησε τόσο πολύ κάποιους fans, ώστε ο Tom King αποκάλυψε ότι δέχεται απειλητικά για τη ζωή του μηνύματα και για αυτό στην Comic-con του San Diego το συνοδεύει ένας bodyguard. Αυτή η εξέλιξη είναι λυπηρή γιατί όπως έχουμε πει και σε προηγούμενο κείμενο το τεύχος #50 του Batman στην πραγματικότητα ήταν μια απ’ τις καλύτερες στιγμές του run του Tom Kingk, ένας φόρος τιμής στον superhero απ τον ίδιο και άλλους δημιουργούς που συμμετείχαν με τα δικά τους μονοσελιδα. Αλλά η έντονη δυσαρέσκεια μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι αναγνώστες δεν έμαθαν την εξέλιξη της ιστορίας από το ίδιο το comic αλλά από τον ξύλινο τίτλο ενός άρθρου στο internet. Είναι κάτι ανάλογο με το μίσος που σου δημιουργείται όταν μαθαίνεις ότι αναστήθηκε ο Jon Snow από ένα scroll down στο Facebook, από κάποιον που σε εκδικείται που δεν είδες το επεισόδιο την ώρα προβολής του στην Αμερική, επειδή έπρεπε να πας στη δουλειά.

Πολλοί αναγνώστες των New York Times έστειλαν τα παράπονά τους στην εφημερίδα και κάποια από αυτά δημοσιεύτηκαν σε μορφή ερωταπαντήσεων, όπου οι υπεύθυνοι της εφημερίδας προσπάθησαν να δικαιολογηθούν για το σφάλμα τους. Κάποια από αυτά τα παράπονα εχει αξια να τα αναφέρουμε.

Ένας αναγνώστης θυμάται ότι το πρόβλημα δεν είναι καινούριο αλλά έχει επαναληφθεί στο παρελθόν πολλές φορές! Λέει λοιπόν: «Τα γεγονότα ενός comic θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με την ίδια φροντίδα, που επιδεικνύεται σε κάθε άλλο spoiler. Αλλά για κάποιο λόγο τα spoilers στις δημοφιλείς σειρές comics συχνά διαρρέουν νωρίτερα από την κυκλοφορία τους. Όταν ο Robin πέθανε το 2013 συνέβη το ίδιο πράγμα με τις εφημερίδες να δημοσιοποιούν τον θάνατό του πριν να έχει την ευκαιρία οποιοσδήποτε comic fan να διαβάσει το τεύχος στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία που οδήγησε στο θάνατο». Έπειτα επισημαίνει εύστοχα στην εφημερίδα ότι «το να επιλέγετε να αποκαλύψετε ένα μεγάλο spoiler για ένα comic πριν να έχει οποιοσδήποτε τη δυνατότητα να το διαβάσει προσφέρει πολύ κακές υπηρεσίες απέναντι στους ίδιους τους χαρακτήρες, τους δημιουργούς που βρίσκονται πίσω από τις comic ιστορίες και όλους εμάς που απολαμβάνουμε να διαβάζουμε comics».

Όλη η ουσία του προβλήματος συμπυκνώνεται στο μήνυμα ενός άλλου αναγνώστη: «Αν δεν spoilάρετε για ταινίες, τότε γιατί spoilαρετε για comics ή για τους αναγνώστες των comics;»

Γιατί λοιπόν να συμβεί αυτό σε μία σειρά comic; Θα μπορούσε η ίδια ή άλλη εφημερίδα να spoilαρει το τέλος μιας πολυαναμενόμενης ταινίας ή μία σειράς; Θα μπορούσε ένας αρθρογράφος οποιουδήποτε μέσου να βγει και να πει πριν την κυκλοφορία του βιβλίου ότι πεθαίνει ο Dumbledore ή ότι ο Rob Stark και ο στρατός του θα σφαγιαστούν στο ματωμένο γάμο; Φυσικά και όχι! Συνήθως μάλιστα οι ίδιες οι εταιρείες παραγωγής θέτουν μία περίοδο «εμπαργκο» κατά την οποία οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι έχουν παρακολουθήσει μία ταινία που αναμένεται σύντομα να βγει ή έχουν διαβάσει ένα βιβλίο που αναμένεται να κυκλοφορήσει, δεν επιτρέπεται να αποκαλύψουν καμία λεπτομέρεια από όσα είδαν ή διάβασαν μέχρι την κυκλοφορία του έργου στην αγορά.

Όμως, όπως αναφέρει απολογούμενος και ο Gustines, για το συγκεκριμένο comic δεν υπήρξε κάποια περίοδος «εμπάργκο» απ την DC, η οποία μπήκε και αυτή στο στόχαστρο των αναγνωστών ως συνυπεύθυνη του spoiler. Φυσικά αυτό δεν δικαιολογεί τον αρθρογράφο και τις New York Times για το μεγάλο τους σφάλμα (όσες φορές κι αν ζητήσουν συγγνώμη, όπως έκαναν μετά την κατακραυγή), αλλά διευρύνει τον προβληματισμό μας για το κατά πόσο οι ίδιες οι εταιρείες παραγωγής comics, αλλά και τα μέσα ενημέρωσης σέβονται τους αναγνώστες comics εξίσου με όλους τους άλλους ή αντίθετα αν τους αντιμετωπίζουν ως δευτεροκλασάτους αναγνώστες!

Μοιραστείτε το Άρθρο
Γεννήθηκε το 1993, δηλαδή ήταν 6 χρονών όταν είδε πρώτη φορά το Star Wars. Κάπου στο Λύκειο κατέληξε ότι η αλήθεια βρίσκεται στον Sheldon και από τότε προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο των nerds και των superheroes, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Αγαπημένο του χρώμα το κόκκινο: στις σημαίες, στον Flash, στον Deadpool, ενώ στις μπλούζες το προτιμά με λευκές λωρίδες. Τελευταία το παίζει και δικηγόρος, χωρίς καμία επιτυχία.