Τα όσκαρ ήταχ θες και είχαμε ιδιαίτερη ανυπομονησία! Η ανακοίνωση των τελικών νικητών μας βρήκε όρθιους, παρά το γεγονός ότι είναι λίγο πολύ αναμενόμενη για όποιον παρακολούθησε την πορεία των ταινιών αλλά και των φεστιβάλ . Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε και ευχαριστημένοι με αυτή την πορεία. Κάτι τα προσωπικά αγαπημένα, κάτι τα τρανταχτά λάθη της Ακαδημίας στο παρελθόν, βάλε και ότι φέτος έμειναν έξω αδικαιολόγητα καταπληκτικές ταινίες..., όλα αυτά μας δίνουν το θάρρος να ορθώνουμε την φωνή μας και να λέμε, ε, ας το έπαιρνε κάποιος άλλος!
Επομένως εδώ αναλαμβάνουμε τον ρόλο της επιτροπής, μένουμε στις ίδιες υποψηφιότητες, αλλά αλλάζουμε τους νικητές, στις κυριότερες κατηγορίες!
Αυτές λοιπόν είναι οι επιλογές του Smassing Culture για τα Όσκαρ του 2016!
1)Καλύτερα οπτικά εφέ
Το όσκαρ αυτό φέτος έχει πραγματικό ανταγωνισμό. Προφανώς δεν ήταν η αρκούδα του DiCaprio, μη γελιόμαστε, όσο καλή και αν ήταν δεν άξιζε καν υποψηφιότητα. Οι πραγματικοί μονομάχοι ‘ήταν το Mad Max- Fury Road και το Star Wars- The Force Awakens… Πραγματικά δύσκολη επιλογή, καθώς και οι δύο ταινίες ήταν από τις αγαπημένες μας φέτος. Ενώ όμως το Mad Max κατάφερε να μας ξεσηκώσει, δεν μπόρεσε να πιάσει την συγκίνηση και το δέος που νιώσαμε όταν είδαμε τα πανέμορφα Star Destroyers, το διάστημα και τους χαρακτήρες ενός γαλαξία πολύ, πολύ μακριά… Star Wars- The Force Awakens it is!
2)Καλύτερα κοστούμια/καλύτερο μακιγιάζ
Αυτά τα όσκαρ παραδοσιακά ανήκουν σε ταινίες (επιστημονικής) φαντασίας, για κάποιο λόγο όμως συνήθως τα παίρνει η Μέριλ Στριπ. Ευτυχώς φέτος δεν ήταν υποψήφια, ήταν όμως οι επίδοξοι συνεχιστές της, το Carol και το Danish Girl. Για καρμική ισορροπία συμφωνούμε με την Ακαδημία για το Mad Max(δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε και αλλιώς εδώ βασικά)
3)Καλύτερη φωτογραφία
Από τις πιο ουσιώδεις πλευρές της κινηματογραφικής δημιουργίας είναι και η φωτογραφία, η οποία καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα του φιλμ. Αυτό ήταν μια πραγματικά δύσκολη επιλογή, αν έπρεπε όμως να την κάνουμε, νικητής θα έβγαινε το Hateful Eight, τόσο για το άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, όσο και για την ανθρωποκεντρική του διάσταση στην χρήση της φωτογραφίας. Αν και για την τρίτη νίκη του Lubezki, μετά τα Gravity και Βirdman δεν έχουμε και τρελές ενστάσεις…
4)Καλύτερα σκηνικά
Η επιλογή είναι πάντα έρημος. Επομένως επιλέγουμε το The Martian, με διαφορά στήθους από το Mad Max- Fury Road. Γιατί ο Άρης ήταν και θα είναι για πάντα cool…
5)Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία
O γιος του Σαούλ ήταν προφανής επιλογή, μη γελιόμαστε. Η ταινία-γροθιά στο στομάχι που απεικόνισε με αψεγάδιαστο τρόπο την φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, σε μια εποχή μάλιστα που τέτοια στρατόπεδα ξαναεμφανίζονται άξιζε και με το παραπάνω. Σαν δεύτερη επιλογή, το Mustang, της Deniz Gamze Ergüven (The Capsule) θα ήταν μια σπουδαία λύση, καθώς εκτιμήσαμε δεόντως την λιτή του αισθητική και τον έντονο φεμινιστικό του τόνο…
6)Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο
Εδώ υπάρχει μόνο μία σοβαρή υποψηφιότητα, και δεν είναι άλλη από το Straight Outta Compton, το οποίο άξιζε πολύ περισσότερη προσοχή. Σε δεύτερη μοίρα έρχεται το Ex Machina με την δυνατή ηθική του διαμάχη. Όσον αφορά το Spotligth, απλά γελάμε.
7)Καλύτερο διασκευασμένο σενάριο
Τα βιβλία που έγιναν σενάρια είχαν καλύτερη μοίρα, ως συνήθως. Σε αυτά η επιλογή είναι πιο δύσκολη, θα συμφωνήσουμε όμως πως πρέπει όμως να πάει στο The Big Short, καθώς οι συγγραφείς Charles Randolph και Adam McKay είχαν την πολύ δύσκολη δουλειά να διαμορφώσουν σε σενάριο μια μη γραμμική και πολύ δύσκολη ιστορία και τα κατάφεραν με τον καλύτερο τρόπο…
8)Kαλύτερη ταινία animation
Όσο και αν μας άρεσε το Ιnside out, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να αγνοήσουμε την ταινιάρα που ακούει στο όνομα Αnomalisa, μία από τις πιο ανθρώπινες ταινίες της χρονιάς, παρά το ότι δεν εμφανίζει ούτε έναν άνθρωπο. Την αγαπήσαμε με το που την είδαμε και δεν γίνεται να την ξεχάσουμε…
9) Καλύτερη μουσική
Δυο ιερά τέρατα αναμετριώνται εδώ:Ennio Morricone με το Hateful Eight και John Williams με το Star Wars. Δεν γίνεται να υπάρξει νικητής όπως καταλαβαίνετε. Αν ήταν στο χέρι μας θα πήγαινε στη μέση. Αν μας βάλετε το πιστόλι στον κρόταφο, πάει στον John Williams για καθαρά υποκειμενικούς λόγους.
10)Β’ Γυναικείος ρόλος
Μπαίνουμε σιγά- σιγά στα βασικά. Ξεκάθαρη επιλογή μας από την αρχή ήταν η Rooney Mara για το πανέμορφο Carol, μια ταινία την οποία ερωτευτήκαμε από την πρώτη στιγμή. Επίσης κάπως πρέπει να γλυκάνουμε και την Rooney, καθώς η κακόμοιρη φορτώθηκε και μια υποψηφιότητα για ένα Χρυσό Βατόμουρο, χωρίς να φταίει, για το μέτριο Pan...
11)Β’ Ανδρικός ρόλος
Ο Μαρκ Ράιλανς ήταν το μοναδικό θετικό της ταινίας Γέφυρα των Κατασκόπων. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Sylvester Stalone στο Creed που ήταν και εδώ η προφανής επιλογή, καθώς κατάφερε να ξαναδώσει αφενός πνοή στο franchise του Rocky και αφετέρου ένα νέο βάρος στον ρόλο του Balboa, βάθος το οποίο τον λύτρωσε ερμηνευτικά από πολλές κακές επιλογές του παρελθόντος. Τωρα, αν τα έφερνε αλλιώς η ζωή, επιλογή δική μας θα ήταν ο λατρεμένος Τοm Hardy για το Τhe Revenant, καθώς το 2015 ήταν η χρονιά του, αλλά ο ίδιος δεν αναγνωρίστηκε πουθενά.
12)Α’ Γυναικείος ρόλος
Και εδώ για εμάς η απόφαση ήταν πολύ εύκολη. Όσο και αν λατρέψαμε την Brie Larson στο Room, η πρωταγωνίστρια που κατάφερνε να κινείται και να μαγνητίζει την κάμερα, που γέμιζε κάθε καρέ με μια ξεχωριστή χάρη και ερμηνευτική μαεστρία δεν ήταν άλλη από την ανυπέρβλητη Cate Blanchett…
13)Α’ Ανδρικός ρόλος
Λεονάρτο αγόρι μου τι έκανες; Επιτέλους!!! Προφανώς και ήσουν και η δική μας επιλογή. Τώρα αν δεν υπήρχες, ας το έπαιρνε ο ιδιαίτερος Eddie Redmayne για το Danish Girl, που παρά τα προβλήματα της ταινίας, ήταν εκθαμβωτικός…
14)Καλύτερη σκηνοθεσία
Όσο και αν συμφωνούμε πως το The Revenant ήταν ένα οπτικό ποίημα, μια ελεγεία με εικόνες αντί για λέξεις, πρέπει να αποδεχθούμε πως η ταινία του αγαπημένου Alejandro González Iñárritu είχε πολλά προβλήματα. Αντίθετα, το Τhe Room του Lenny Abrahamson ήταν μια βαθιά δημιουργία, πολύπλευρη και ανθρώπινη. Όλα τα στοιχεία που την έκαναν σπουδαία ήταν συγκρατημένα από τον Abrahamson, ενώ την ίδια στιγμή ήταν εξίσου όμορφη και καλαίσθητη με αυτή του Iñárritu. Όσο και αν το Βirdman μας έκλεψε την καρδιά, όσο και αν παραδεχθήκαμε την μεγαλοφυΐα του The Revenant, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την λιτή, αλλά εκκωφαντική πρόταση του Abrahamson…
15)Καλύτερη ταινία
Ποιο Spotligth,μας κοροϊδεύετε; Τι το πρωτοπόρο είχε αυτή η ταινία; Πως και σε ποιον τομέα προώθησε την τέχνη του κινηματογράφου; Στο βαρετό της σενάριο, στην by the book, άνευρη και αδιάφορη σκηνοθεσία; Για άλλη μια φορά, η Ακαδημία δίνει την μεγαλύτερη επιβράβευση σε μια ταινία- παραμύθι (με την χείριστη έννοια του όρου) που την έκανε να αισθανθεί καλά, που παρουσίασε έναν αγαθό ήρωα που μόνος του τα βάζει με ένα απρόσωπο σύστημα και σώζει τον κόσμο. Χωρίς να την ενδιαφέρει πως πλεόν κανείς δεν περιμενει ήρωες, χωρίς να νοιάζεται πως έτσι καταρρακώνει ταινίες που πραγματικά βοηθούν την 7 Τέχνη να κάνει ένα βήμα πιο πέρα. Όσο υπάρχει αυτή η διάθεση το Όσκαρ αυτό μόνο από σπόντα, όπως πέρσι, θα πηγαίνει σε ταινίες που πραγματικά αξίζουν. Σε 3 μήνες κανείς δεν θα θυμάται το Spotligth, όπως κανείς δεν θυμάται και τον Λόγο του Βασιλιά, το Argo, τον Ερωτευμένο Σαίξπηρ και τόσες άλλες αδιάφορες παραγωγές που απλά έκαναν την Ακαδημία να νιώσει καλά με τον εαυτό της. Ελπίζουμε του χρόνου, όπου η σύσταση της Ακαδημίας θα είναι διαφορετική, αυτό να έχει επίδραση στα αποτελέσματα.
Σε κάθε περίπτωση δική μας επιλογή θα ήταν το εκρηκτικό Mad Max- Fury Road με την δαιμονισμένη του ενέργεια, τον ανθρωποκεντρικό του τόνο και τα μαγευτικά του πλάνα…
