Το Arrow με τα καλά του και τα κακά του έχει αφήσει το σημάδι του σε όσους από εμάς παρακολουθούμε superhero σειρές και μάλλον περισσότερο γι’ αυτό συνεχίζουμε να το βλέπουμε, παρά από ελπίδα ότι θα ξαναβρεί το ενδιαφέρον της πρώτης περιόδου. Δεν μπορεί κανείς να αψηφά ότι το Arrow ήταν η βάση της δημιουργίας του Arrowverse που μας έχει δώσει το -πλέον- καλύτερο Flash, το δυνατό Legends of Tomorrow, αλλά και ένα φανταστικό crossover των τεσσάρων επεισοδίων του Arrowverse λίγο πριν το τέλος της φετινής midseason τους. Απ’ την άλλη βέβαια, όσον αφορά το Arrow, έχει χάσει πολλά απ’ τη σκοτεινή ατμόσφαιρα της πρώτης και της δεύτερης σεζόν, παλεύει ακόμα να βρει έναν αντίπαλο αντάξιο του Deathstroke (ίσως ο φετινός Prometheus είναι η καλύτερη προσπάθεια, αλλά ακόμα δεν μας το έχει αποδείξει), ενώ το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές έχουν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, τον απέθαντο, έχει ξενερώσει αρκετούς. 
Πάντως το Arrow είναι μια σειρά που ανέκαθεν πέρα απ’ τη βασική της ιστορία ερχόταν σε αναμέτρηση με διάφορα θέματα, συνήθως ηθικά, αλλά και κοινωνικά, τα οποία είχαν και μια πολιτική αντανάκλαση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το δίλημμα του Arrow αν πρέπει να απορρίψει πλήρως τον παλιό του εαυτό και να σταματήσει να σκοτώνει τους αντιπάλους του, για να μην γίνει σαν αυτούς. Το ζήτημα των ναρκωτικών μας βύθισε στην αναμέτρηση με το Vertigo. Ακόμα ο ρατσισμός και ιδιαίτερα εναντίον των μαύρων σχολιάστηκε πολύ εύστοχα στο τελευταίο επεισόδιο απ’ τον Curtis, που είπε στον Wild Dog ότι σαν μαύρος έχει περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθεί («as a black man I am 3 times more likely to be killed by a gun, than you»), ενώ η επιβεβαίωσή του απ’ τον Lance, πρώην αρχηγό της αστυνομίας της Star City, ίσως αποτελεί και μια έμμεση κριτική στην εντεινόμενη καταστολή των μαύρων απ’ την αστυνομία στην Αμερική.
Ίσως τα πιο εμφανή σχόλια των real-world problems προέρχονται απ’ την ανάληψη της δημαρχίας της Star City απ’ τον Oliver. Έτσι ο Oliver έχει ανέβει στο βήμα και έχει δώσει αρκετούς «πολιτικούς» λόγους, όπως ο λόγος στον κόσμο της Star City πριν την τελική αναμέτρηση με τον Damien Darhk.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=6CbdKt2IdVo&w=854&h=480]
Στις ομιλίες του συνήθως εστιάζει σε κλασσικά μοτίβα πολιτικών λόγων, γνώριμα τόσο από άλλες αντίστοιχες comic ιστορίες (λόγοι του Πιγκουίνου στο Gotham), όσο και από γενικόλογους μετριοπαθείς λόγους της πραγματικής πολιτικής. Τέτοια μοτίβα που επαναφέρει ο Oliver είναι η προστασία της πόλης, που είναι το «σπίτι» των πολιτών, η καλλιέργεια της «ελπίδας», αλλά και η ανάγκη να «ενωθούν» όλοι για να πολεμήσουν τους κινδύνους. Παρά τις πολιτικές προεκτάσεις αυτών των σχημάτων, μάλλον δεν μας ξενίζουν τόσο αν σκεφτούμε ότι το σενάριο κάνει μια προσπάθεια να αναπτύξει μια άλλη πλευρά της προσωπικότητας του Arrow, όπου το πρωί είναι δήμαρχος και το βράδυ πολεμάει το έγκλημα κάτω απ’ την πράσινη κουκούλα και περιτριγυρισμένος απ’ τη νέα του ομάδα (η οποία παρεμπιπτόντως έχει δώσει νέα πνοή στην ιστορία).
Όμως στο τελευταίο επεισόδιο (σεζόν 5 επεισόδιο 13) ο δήμαρχος Oliver μπαίνει σε επικίνδυνα μονοπάτια… Η ψήφιση του νομοσχεδίου για την ελεύθερη οπλοκατοχή στη Star City βασίζεται στο συμπέρασμα του δήμαρχου Oliver ότι «σημασία δεν έχει η πολιτική, σημασία έχει η ασφάλεια και η προστασία» («This shouldn’t be about politics. This should be about safety and security, everyone’s safety and security»). Το θέμα τέθηκε όταν ένας ένοπλος εισέβαλε στο δημαρχείο και άνοιξε πυρ στα τυφλά, σκοτώνοντας επτά εργαζόμενους του Δήμου. Όταν αποκαλύφθηκε ότι ο θύτης άνοιξε πυρ εξαιτίας της πολιτικής της προηγούμενης δημαρχίας για το θέμα της οπλοκατοχής ο Oliver αναγκάστηκε να πάρει πολιτική θέση για το ζήτημα. Και το θέμα άνοιξε ως ερώτημα και σε εμάς τους θεατές, που παρακολουθήσαμε μια -πολύ ωραία κατά τα άλλα- ιστορία απ’ το παρελθόν του Wild Dog, η οποία μας έδειξε τη δολοφονία της γυναίκας του και την αδυναμία του να σταματήσει τον έμπορο ναρκωτικών που τη σκότωσε, επειδή δεν είχε πάνω του το όπλο του. Έτσι ο Wild Dog μας οδηγεί δραματικά στην κατηγορηματική του άποψη για το θέμα της ελεύθερης οπλοκατοχής : «Guns save lives, period».
Ασφάλεια και οπλοκατοχή λοιπόν, σε μια περίοδο που στην Αμερική και στην Ευρώπη τέτοια ζητήματα κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή. Η αντιπαράθεση για την οπλοκατοχή βέβαια, κυρίως αφορά την Αμερική, στην οποία όμως με την εκλογή Trump έχει πάρει νέες διαστάσεις, απ’ τη στιγμή που η υποψηφιότητά του στηρίχτηκε απ’ τους υπέρμαχους της οπλοκατοχής, ενώ κι εκείνος έδειξε ξεκάθαρα τη θέση του δίνοντας σημαίνοντα ρόλο στον πρώην αντιπρόεδρο της National Rifle Association στη συζήτηση για την κατοχή όπλων (Διαβάστε περισσότερα εδώ). Όμως, από την άλλη, η λογική ότι η ασφάλεια τίθεται υπεράνω της πολιτικής είναι ένα γνώριμο σε όλους ιδεολόγημα που καλλιεργεί και εφαρμόζει η κυρίαρχη πολιτική και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Με βάση τη λογική της ασφάλειας ο Trump διακηρύσσει το χτίσιμο του τείχους με το Μεξικό και απαγόρευσε την είσοδο σε μουσουλμάνους μετανάστες από επτά χώρες τις πρώτες μέρες της προεδρίας του, ενώ με το ίδιο αφήγημα η Αμερική έχει κηρύξει τόσους πολέμους, από το Ιράκ μέχρι και τη Συρία και έχει καταστρατηγήσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα στη βάση της καταπολέμησης της τρομοκρατίας ιδιαίτερα μετά τις 11 του Σεπτέμβρη του 2001. Αντίστοιχα στην Ευρώπη στο βωμό της ασφάλειας έχουν τεθεί ολόκληρα κράτη σε καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης, όπως η Γαλλία, πρόσφυγες πνίγονται στα ανοιχτά του Αιγαίου, ενώ και εδώ για κινήματα όπως ο Δεκέμβρης του ’08 έχει εξεταστεί το ενδεχόμενο να επέμβει ο στρατός για να τα καταστείλει.
Ο δήμαρχος Oliver λοιπόν δείχνει ότι προσπαθεί να αποπολιτικοποιήσει την απόφασή του για ελεύθερη οπλοκατοχή κάνοντας έκκληση σε μια κοινή λογική, η οποία όμως οδηγεί τελικά σε μια άκρως πολιτική τοποθέτηση. Και φυσικά το Arrow δεν είναι ο μόνος διεκδικητής αυτών των αντιλήψεων. Πολλές παρόμοιες εκδοχές της προτεραιότητας της ασφάλειας, έναντι των δικαιωμάτων, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας μπορούμε να δούμε και σε άλλες υψηλής τηλεθέασης σειρές, όπως για παράδειγμα στη νέα σεζόν του πολυδιαφημισμένου 24:Legion, που το θέμα του περιορίζεται αυστηρά στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε 24 ώρες «πραγματικού χρόνου».
Το γεγονός ότι το Arrow και άλλες superhero σειρές προσπαθούν να έρθουν σε επικοινωνία με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να στιγματίζεται ως κάτι αρνητικό. Εξάλλου είναι ένα απ’ τα δυνατά σημεία πολλών superhero comics, ταινιών ή σειρών τα κοινωνικά τους μηνύματα, όπως η αντιρατσιστική ανάγνωση των X-Men, η κριτική στην ψυχιατρική απ’ τη νέα -αγαπημένη κιόλας- σειρά Legion, η διαπλοκή με σημαντικά ιστορικά γεγονότα των Legends of Tomorrow ή η κριτική σε θρησκευτικά ζητήματα του Preacher (που δεν ανήκει στην κατηγορία των superheroes, αλλά και το comic και η σειρά έχουν πολλά να μας πουν). Όμως απ’ την άλλη θα πρέπει να εξετάζουμε κριτικά τέτοιες συζητήσεις που ανοίγουν οι αγαπημένες μας σειρές, ταινίες και comics. Ίσως και η αντιπαράθεση μαζί τους να μας κάνει να προσπαθούμε να τις καταλάβουμε περισσότερο, να βυθιζόμαστε πιο βαθιά στην ιστορία τους και τελικά να μας μένει κάτι παραπάνω απ’ το να βλέπουμε απλώς μηχανικά το 40λεπτο της εβδομάδας και να προχωράμε στην επόμενη σειρά.
Κατά τα άλλα πάντως, η δικιά μας «ελπίδα» όσον αφορά το Arrow είναι να ξαναδούμε ανάλογους villains όπως ο Deathstroke, ιστορίες όπως η περίοδος στη League of Assassins και backgrounds που χτίζουν τους χαρακτήρες και δεν αναφέρονται απλά μηχανικά στην εξέλιξη της πλοκής του επεισοδίου, όπως γινόταν στις δύο πρώτες σεζόν της σειράς. Για το τελευταίο, η background ιστορία του Wild Dog ίσως κάνει την αρχή για να γνωρίσουμε καλύτερα και τα υπόλοιπα μέλη της team Arrow με ιστορίες από το παρελθόν τους, πέρα από τον Green Arrow.
