Ο εκλογικός πυρετός αυτές τις ημέρες έχει χτυπήσει κόκκινο στα κανάλια, στους δρόμους, στις πλατείες. Τα μεγάλα κόμματα δίνουν τη μάχη των μαχών, ώστε να προλειάνουν το δρόμο για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, ενώ ως εκ θαύματος ξαφνικά ξεκίνησαν να ψηφίζονται κάποια (ελάχιστα) μέτρα ελαφρύνσεων, οι δήμαρχοι φτιάχνουν δρόμους, η κυβέρνηση μοιράζει επιδόματα και γενικά οι έχοντες την εξουσία προσπαθούν να την εξαγοράσουν για μια ακόμα θητεία μοιράζοντας ψίχουλα αντί για άρτο και στημένες τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις αντί για θεάματα.
Όμως ας το σκεφτούμε λίγο. Όλοι έχουμε από έναν γνωστό που κάπου κατεβαίνει υποψήφιος. Ας μη γελιόμαστε, συνήθως αυτός ο γνωστός θα είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Οπότε αφού πολύς κόσμος γύρω μας (ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς ή ιδεολογικούς λόγους) διαλέγει πολιτικό στρατόπεδο, γι’ αυτό νομιμοποιούμαστε να υποθέσουμε τι πολιτικό στρατόπεδο θα διάλεγαν και οι superheroes αν μπλέκονταν στα ελληνικά πολιτικά δρώμενα του 2019. Κι επειδή δεν είναι τίποτα κατσαπλιάδες οι άνθρωποι που έχουν σώσει τον κόσμο αμέτρητες φορές από κάθε είδους απειλή, θεωρούμε ότι όλοι θα ήταν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων για τις Ευρωεκλογές. Οκ όλοι εκτός από δύο… Πάμε να τους δούμε όμως αναλυτικότερα
Iron Man (Νέα Δημοκρατία)
Ένας απ’ τους ισχυρότερους επιχειρηματίες στο χώρο της τεχνολογίας, όσο έξυπνος και να είναι (και είναι πράγματι πανέξυπνος ο Tony Stark), τις πολιτικές επιλογές του θα τις καθορίσει κυρίως η ταξική του θέση κι όχι η ιδιοφυία του. Ας μην γελιόμαστε, το ίδιο έκανε και στο Civil War, όταν διάλεξε το κυβερνητικό στρατόπεδο που εγγυόταν τον έλεγχο των υπερηρώων για να επανακατοχυρωθεί το κρατικό μονοπώλιο της βίας, χάριν της ασφάλειας. Μάλιστα αυτή την επιλογή την έκανε σε μια ταραγμένη πολιτικά περίοδο, στις αρχές του 2000, όπου μετά την επίθεση στους Δίδυμου Πύργους η τρομοϋστερία έπιασε ιστορικά υψηλά και οδήγησε στην αμερικάνικη στρατιωτική εισβολή στο Ιράκ αλλά και σε νόμους που αναίρεσαν κάθε προστασία περί προσωπικών δεδομένων και ιδιωτικής ζωής. Αυτή η πολιτική της έκτακτης ανάγκης δημιούργησε το Γκουαντάναμο, ό,τι πιο κοντινό έχει υπάρξει τη σύγχρονη εποχή σε κολαστήριο.
Αφού λοιπόν ο Tony Stark στήριξε τον πιο σκληρό συντηρητισμό και την αυταρχικοποίηση του κράτους εκείνα τα χρόνια, τι μας κάνει να αμφιβάλλουμε ότι εδώ θα μόστραρε ως ένα απ’ τα πιο ηχηρά ονόματα του ψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας;
Captain America (ΣΥΡΙΖΑ)
Το αντίπαλο δέος στο Civil War. Μήπως όμως boostάρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ παρομοιάζοντάς τον με την Αντίσταση του Civil War. Όχι το αντίθετο συμβαίνει και εξηγούμαι αμέσως.
Ο Captain America του Civil War ήταν ο πόλος που θα συμφωνούσε μαζί του κάθε ανοιχτόμυαλος comic fan που δεν συμφωνεί με την αυταρχικοποίηση που έφερνε το Registration Act. Όμως η αντίδραση αυτή του Captain America δεν έβγαινε εκτός του πλαισίου το οποίο υπερασπιζόταν στην πραγματικότητα και ο Tony Stark. Ήταν μια μεταφορά της πολιτικής σύγκρουσης Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών σε μια περίοδο που η καπιταλιστική πραγματικότητα αμβλύνει στο ελάχιστο τη σημασία τέτοιων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Και αυτό φάνηκε και απ’ τη λύση του event, όταν η αντιπαράθεση σταμάτησε χάριν της ενότητας απέναντι σε κάποιον εξωτερικό εχθρό.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ. Στα κανάλια βλέπουμε έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των στελεχών τους, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος (όπως συνέβαινε και στο παρελθόν και με τον παλιό δικομματισμό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ). Μπορεί να παρουσιάζονται σαν δύο διαφορετικοί κόσμοι ιδεολογικά, αλλά στην πραγματικότητα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κλήθηκε να διαχειριστεί την εξουσία το έκανε όπως θα το έκανε και η ΝΔ: Με μνημόνια, αντιλαϊκές πολιτικές και πλήρη ευθυγράμμιση με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό και ο Captain America. Γιατί όσο κι αν γουστάραμε που πήγαινε κόντρα με το Registration Act, στην πραγματικότητα είναι το σύμβολο των ΗΠΑ. Και όσες ανθρωπιστικές και δημοκρατικές ευαισθησίες κι αν έχει, είναι ένας πιστός στρατιώτης της αμερικάνικης πολιτικής, δηλαδή του καπιταλιστικού πλαισίου. Ένα ιδανικό όνομα για το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Tέλος, ας μην ξεχνάμε ότι ο Cap μπήκε στον πάγο κατά το Β’ Π.Π. πολεμώντας τους ναζί, με την κεντρική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ στις φετινές ευρωεκλογές να είναι “ψήφος κατά της ακροδεξιάς”.
Black Panther (ΚΚΕ)
Εδώ μιλάμε για τον πιο cool και λαοφιλή βασιλιά που έχουμε γνωρίσει στο υπερηρωικό σύμπαν. Μπορεί βέβαια σε κάποια σημεία να δίνουμε δίκιο στον Killmonger (που έχει πιο ριζοσπαστικές ιδέες) και ως εκ τούτου να μην συμφωνούμε σε όλα μαζί του, αλλά ο Black Panther ειναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Wakanda και το ισχυρότερο σύμβολο του αντιρατσιστικού κινήματος στον κόσμο της Marvel αυτή τη στιγμή (και στο MCU και στα comics όπου μετα την μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία βγαίνουν διάφορες comic σειρές με πρωταγωνιστές από τη Wakanda).
Κι επειδή μας αρέσουν τέτοιου τύπου πρωταγωνιστές, που όταν χρειάζεται να ηγηθούν βγαίνουν μπροστά και που δεν κολλάνε με το καθιερωμένο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής, γι’ αυτό ο Black Panther σίγουρα πιστεύουμε ότι μάλλον θα κατέβαινε κάποιου ψηφοδελτίου του ΚΚΕ.
Γιατί ο Black Panther είναι δικαιωματικά ο Πελετίδης της Marvel! Κι ακόμα κι αν έχουμε κάποιες διαφωνίες μαζί του, παρ’ όλα αυτά τον αγαπάμε και τον στηρίζουμε όσο συνεχίζει να μπαίνει στο μάτι των ΗΠΑ και του καπιταλιστικού συστήματος τους.
Spider-Man (Νέα Δημοκρατία)
Ο Spider-Man είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Δεν μπορείς να μην του αναγνωρίσεις την ταξική του θέση, εξαιτίας της οποίας (μεταξύ άλλων) συμβολοποιήθηκε και λατρεύτηκε απ’ τη νεολαία στη δεκαετία του ’60, σε μια έντονη πολιτική περίοδο που άνθιζε το κίνημα διεθνώς. Μην κοιτάτε που πριν λίγο καιρό οι δημιουργοί της Marvel ελλείψει πρωτότυπων ιδεών αποφάσισαν να πετάξουν στα σκουπίδια όλο αυτό το παρελθόν του χαρακτήρα και να τον κάνουν δισεκκατομυριούχο. Αυτό είναι άλλη μια ένδειξη των αδιεξόδων στα οποία έχει πέσει τα τελευταία χρόνια η Marvel στα comics της.
Όμως η περίπτωση του Spider-Man είναι μοναδική γιατί ο καθένας θα ήθελε να τον έχει στο ψηφοδέλτιό του, γιατί συνδυάζει το χιούμορ και τη νεανικότητα, με την αφοσίωση και το υψηλό αίσθημα ευθύνης. Έτσι λοιπόν είναι σπαζοκεφαλιά με ποιο κόμμα θα έθετε τελικά υποψηφιότητα.
Πάντως καταλήγουμε στο εξής: Κατ’ αρχάς ο Spider-Man δεν θα έπαιζε στα μεγάλα πολιτικά σαλόνια, όπως οι υπόλοιποι Avengers αλλά με το κεφάλι χαμηλά θα έθετε υποψηφιότητα για δήμαρχος. Ας μην ξεχνάμε ότι η αγαπημένη του ενασχόληση είναι η προστασία της πόλης του και των ανθρώπων της και γι’ αυτό άλλωστε είναι γνωστός ως Friendly Neighborhood Spider-Man.
Όμως οκ θα κατέβαινε για δήμαρχος. Με ποιο κόμμα όμως; Τι εννοείται δεν έχουν κόμματα οι αυτοδιοικητικές; Πιστεύει κανείς ότι υπάρχει έστω και ένας εκλογικός συνδυασμός της τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι εντελώς ανεξάρτητος από οποιοδήποτε κόμμα; Όχι κανείς, ακόμα κι αν προσπαθούν να σε πείσουν γι’ αυτό οι άπειροι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι που προσπαθούν να σε πιάσουν να σου μιλήσουν στο δρόμο, στο τηλέφωνο, στα οικογενειακά τραπέζια και γενικά οπουδήποτε σε πετύχουν. Έτσι λοιπόν ο εκλογικός συνδυασμός του Spider-Man θα έπρεπε να έχει την πολιτική στήριξη κάποιου κόμματος. Και αφού δεν μπορούμε να καταλήξουμε ποιο κόμμα θα του ταίριαζε ως χαρακτήρα, θα μιλήσει η πείρα.
Η ιστορία λέει ότι ο Spider-Man έχει ένα κακό συνήθειο. Ακολουθεί πιστά τον Tony Stark. Έτσι λοιπόν το φανταστικό μας σενάριο λέει ότι ο Stark που θα ήταν υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας και ως εκ τούτου θα τον έβαζε να μπλεχτεί με το κόμμα του, χωρίς ο ίδιος ο Parker να έχει πλήρη συναίσθηση των πραττομένων του. Βέβαια κάποια στιγμή θα καταλάβαινε το λάθος του και θα τα έσπαγε με το κόμμα και με τον Tony Stark, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Jessica Jones (ΑΝΤΑΡΣΥΑ)
Με τη Jessica Jones μπαίνουμε στα πιο δύσκολα αλλά και πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια. Η Jessica είναι μια δυναμική ηρωίδα, η οποία μπορεί να θεωρηθεί και φεμινιστικό σύμβολο. Πολλές φορές μάλιστα έχει χρησιμοποιηθεί και ως τέτοιο σύμβολο, ειδικά μετά την δημοφιλία της τηλεοπτικής της σειράς.
Όμως η Jessica έχει ένα βασικό μειονέκτημα. Δεν είναι καθόλου σταθερός χαρακτήρας. Μπορεί τη μία στιγμή να έχει αποφασίσει κάτι και τελικά να αποφασίσει ότι θα κάνει κάτι άλλο. Εξαιτίας αυτού δεν μπορεί με τίποτα να γίνει επαγγελματίας πολιτικός. Γιατί δύσκολα κλείνεις τη Jessica Jones στα καλούπια θεσμών, όπως είναι το Ευρωκοινοβούλιο. Μπορεί κανείς να φανταστεί την Jessica να πρέπει να κάνει συνεχώς ταξίδια για να παρασταθεί σε συνεδριάσεις του Ευρωκοινοβουλίου, να πρέπει να κάνει τοποθετήσεις και διάφορα τέτοια και τελικά να ξέρει ότι όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα, αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση (ανάμεσα σε όλα τα άλλα προβλήματά της) δεν λειτουργεί καν με αυτό τον τρόπο; Και επιπλέον να έπρεπε να ακούει και τους διάφορους ματσό σεξιστές από τις διάφορες χώρες που να μιλάνε υποτιμητικά για τις γυναίκες ή για την LGBTQ κοινότητα; Να έπρεπε να κάθεται να υποστεί τους φασίστες στην ίδια αίθουσα; Μάλλον η Jessica Jones θα τα έσπαγε όλα εκείνη την ώρα και θα έφευγε.
Επίσης η Jessica έχει και ένα άλλο ελάττωμα. Δεν έχει έσοδα από κάπου. Πρέπει να δουλεύει για να ζήσει. Και αυτό είναι άλλο ένα μειονέκτημά της για να γινόταν επαγγελματίας πολιτικός, αλλά και για να μπορεί να ταυτίζεται με τα συμφέροντα που υπηρετούν τα κόμματα που νέμονται κατά καιρούς την πολιτική εξουσία.
Ευτυχώς όμως γι’ αυτήν, για όποιον υπερήρωα (ή άλλον) δεν χωράει στα πλαίσια των κατεστημένων κομμάτων και στη λογική της υψηλής πολιτικής, υπάρχει η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Συγκεκριμένα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που συνδυάζει την ταξική γραμμή με την έμπρακτη συμμετοχή στο φεμινιστικό και LGBTQ κίνημα θα ήταν μάλλον ο ιδανικός πολιτικός χώρος για να συμμετάσχει η Jessica Jones στις εκλογές. Όχι όμως για να εκλεγεί και να πιάσει μια καρέκλα σε κάποιο θεσμικό όργανο. Είπαμε και πριν ότι αυτός ο άχαρος ρόλος δεν ταιριάζει στη Jessica Jones (αλλά ούτε και στη λογική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εδώ που τα λέμε). Αντίθετα μάλλον η Jessica θα επέλεγε τελικά να κατέβει στις εκλογές προκειμένου να στηρίξει ένα σχέδιο αντίστασης στην επίθεση που δέχονται και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, αλλά και ένα σχέδιο ανατροπής του καπιταλισμού και της πατριαρχίας. Και μάλιστα δεν θα έμενε μόνο στην ψήφο στις εκλογές, αλλά θα συνέχιζε καθημερινά τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο με τις υπερδυνάμεις της, κόντρα σε κάθε εκμεταλλευτή, σεξιστή, ρατσιστή και φασίστα που θα βρισκόταν στο δρόμο της.
Hawkeye (ΠΑΣΟΚ)
Ο Hawkeye, ο καημένος, είναι ο αφανής ήρωας των Avengers. Μπορεί να έχει κάποιες φορές υπερβολική αυτοπεποίθηση για τις δυνάμεις του (φάνηκε και στην αρχή του Endgame αυτό) αλλά στην πραγματικότητα είναι το πιο αδύναμο μέλος των Avengers. Και να μην υπήρχε ο Hawkeye δεν θα έλειπε σε κανέναν. Συνήθως δεν τον προσέχεις καν. Ποιος ρώτησε ποτέ «χμμμ χωρίστηκαν σε στρατόπεδα οι Avengers; Ο Hawkeye με ποιόν πήγε;»; Ποτέ κανείς! Ε αυτό ακριβώς είναι και το τωρινό ΠΑΣΟΚ. Και γι’ αυτό θα ήταν ιδανικός για το ευρωψηφοδέλτιό του.
Captain Marvel (Πλεύση Ελευθερίας)
Θυμάστε την Ζωή Κωνσταντοπούλου; Την Πρόεδρο της Βουλής επί ΣΥΡΙΖΑ (του παλιού του ορθόδοξου) που το έπαιζε thug life και καθιέρωσε την έκφραση «τι είπατε;» μετά από τηλεοπτική αντιπαράθεση στον ΣΚΑΪ; Ε για όσους δεν το ξέρετε έχει φτιάξει κόμμα, που ουσιαστικά διαφημίζει την περσόνα της, ενώ στο πολιτικό του πρόγραμμα λέει ότι δεν είναι ούτε αριστερό, ούτε δεξιό.
Ε αυτό θα ήταν το ιδανικό κόμμα για να κατέβει η Captain Marvel. Και στρατός αλλά και λίγο ανθρωπιά και ευαισθητοποίηση. Θα συγκρουστώ με τον Iron Man στο Civil War 2 (όπως με τον Τσίπρα), αλλά στην πραγματικότητα δεν διαφέρουμε και πολύ στο τέλος της ημέρας. Μάλλον μοιάζουν περισσότερο (και το Civil War 2 και η Πλεύση) με μια κακογραμμένη αντιγραφή του αυθεντικού Civil War και του αυθεντικού ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Επίσης είμαι και ακραία εγωπαθής, διοικώ τις δικές μου ομάδες στο διάστημα και προσπαθώ να γίνω ηγετική φιγούρα, αλλά όταν κινδυνεύει ο πλανήτης θα βρω τους άλλους Avengers και θα τους πω ότι λύθηκε το πρόβλημα γιατί «είμαι εγώ εδώ».
Η Captain Marvel λοιπόν είναι Πλεύση Ελευθερίας, όμως ως επικεφαλής, όχι ως απλή υποψήφια. Γιατί τα πρωσοποκεντρικά κόμματα δεν μπορούν να έχουν πάνω από ένα ηγέτη. Ή αν το δούμε αντίστροφα η Ζωή Κωνσταντοπούλου πολύ θα ήθελε να είναι η Captain Marvel.. Αλλά δεν…
Iron Fist (ΣΥΡΙΖΑ)
Σίγουρα σκεφτήκατε ότι ο Danny Rand είναι επιχειρηματίας, άρα θα έπρεπε να είναι στη Νέα Δημοκρατία. Αμ δε. Συμμαχίες με το κεφάλαιο δεν κάνει μόνο η Νέα Δημοκρατία, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και μας το έχει αποδείξει πολλές φορές τα τελευταία αυτά χρόνια. Πιο πρόσφατο παράδειγμα; Πέτρος Κόκκαλης, ο επιχειρηματίας που μετά από μια θητεία με τη δημοτική παράταξη του Μαρινάκη στον Πειραιά αποφάσισε στη μέση ηλικία του ότι τελικά είναι με του «πολλούς» και ευαισθητοποιήθηκε για το περιβάλλον και τα κοινωνικά προβλήματα.
Αυτός είναι και ο Danny Rand. Ο Rand είναι ο Πέτρος Κόκκαλης της Marvel και γι’ αυτό θα κατέβαινε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί με ποιόν άλλο θα κατέβαινε ο Iron Fist ένας δισεκκατομυριούχος που στον ελεύθερο του χρόνο από την επιχείρησή του διαφημίζει το κοινωνικό του προφίλ, προσπαθώντας να γίνει ένας λευκός Bruce Lee.
