Τα παραμύθια έχουμε μάθει να θεωρούμε ότι είναι οι ιστορίες που λένε οι γονείς στα παιδιά για να τα βάλουν για ύπνο. Όμως πόσο άδικο είναι να πρέπει να αποχωριστούμε τη μαγεία των παραμυθιών επειδή απλά έτυχε να μεγαλώσουμε; Και εντάξει μπορούμε να συμβιβαστούμε ως ενήλικοι ότι δεν θα μας τα διαβάσει μία τρυφερή φωνή που έρχεται απ’ την άλλη άκρη του κρεβατιού, όμως έστω και μόνοι μας δεν μπορούμε να διαβάσουμε παραμυθένιες ιστορίες χωρίς να νιώσουμε ενοχές ότι παλιμπαιδίζουμε; Σύγχρονα παραμύθια όπως ο Κήπος αποδεικνύουν ότι μπορούμε όλοι να διαβάζουμε παραμύθια χωρίς τύψεις και να συνεχίζουν να μας ταξιδεύουν με τη μαγευτική απλότητά τους.
Τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά και άλλα τέτοια comic παραμύθια τα οποία δεν απευθύνονται μόνο σε παιδιά αλλά μπορούν ευχάριστα να διαβαστούν και από ενήλικες. Ένα από αυτά είναι το πανέμορφο Σύννεφο των Ζαχόπουλου και Balzano που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Webcomics και ένα άλλο η επίσης μαγευτική comic μεταφορά του κλασσικού Μικρού Πρίγκηπα απ’ την Στέλλα Στεργίου και τις εκδόσεις Polaris.
Επιστρέφοντας όμως στο comic του Γιώργου Καμπάδαη αυτό είναι ένα μυσταγωγικό ταξίδι σε ένα φανταστικό κόσμο, ένα οδοιπορικό που εικονογραφείται μέσα στις σελίδες ενός comic. Ο Καμπάδαης πλάθει τον κόσμο του comic του με κλασσικά υλικά της φανταστικής λογοτεχνίας, τοποθετώντας τον χρονικά σε ένα μεσαιωνικού τύπου τοπίο. Αξιοποιεί έτσι την πλούσια κληρονομιά του είδους του fantasy, αντλώντας είτε απ’ τους μεγάλους κλασσικούς του είδους, είτε και από το στυλ του εναλλακτικού ιαπωνικου fantasy των anime και manga.
Η ιστορία ξεκινάει σε ένα χωριό το οποίο έχει χτυπηθεί από έναν ατέλειωτο χειμώνα ο οποίος απειλεί τον τοπικό πληθυσμό με αφανισμό. Αυτός ο θανατηφόρος χειμώνας πιστεύουν ότι είναι η εκδίκηση των θεών για μία πράξη της Θεάς του Παρελθόντος που τους έφερε σε σύγκρουση. Το χωριό πρέπει να αντιδράσει, αλλά κανείς δεν μπορεί να τα βάλει ούτε με τα απειλητικά πλάσματα που καραδοκούν έξω απ’ τον οικισμό ούτε φυσικά με τους θεούς. Κανείς δεν τολμά να δώσει τη λύση, μέχρι που εμφανίζεται ένα μικρό κορίτσι με συντροφιά της ένα λαγό (όχι δεν είναι κάποιο λογοπαίγνιο με μαγικό καπέλο) που αναλαμβάνει την αποστολή να ξεκινήσει το επικίνδυνο ταξίδι της σωτηρίας. Στο δρόμο της θα βρεθούν πολλών ειδών εμπόδια και θανατηφόρα τέρατα, αλλά και απροσδόκητοι σύμμαχοι.
Με αυτά τα απλά υλικά ο Καμπάδαης αφηγείται μία ιστορία η οποία αποτελείται από πολλά μικρά επεισόδια, τα οποία θα μπορούσαν αν επεκτείνονταν ακόμα και να αποτελούσαν ολόκληρα τεύχη το καθένα ενός comic. Στο κάθε επεισόδιο η ηρωίδα αντιμετωπίζει και ένα διαφορετικό εμπόδιο το οποίο πρέπει να υπερπηδήσει για να σώσει το χωριό της. Οι λύσεις όμως πάντα βρίσκονται, καμιά φορά και με έναν από μηχανής θεό. Αυτή η απλότητα στο σενάριο και οι -καμιά φορά εύκολες- λύσεις μπορεί να ξενίσουν τον ενήλικο αναγνώστη (ίσως λάτρη του fantasy), όμως είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο που καθιστά το comic ένα σύγχρονο παραμύθι.
Με αυτό του το κόμικ ο Καμπάδαης επιστρέφει στην ελληνική comic σκηνή με το πρώτο έγχρωμο κόμικ του μεγάλης έκτασης στα ελληνικά. Έχουν φυσικά προηγηθεί συμβολές του σε ανθολογίες και αυτοεκδόσεις που φτάνουν μέχρι και στο -μακρινό πλέον- 2004, ενώ έχει συνεργαστεί συστηματικά στο παρελθόν και με εκδοτικούς του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων με την DC Comics, την Image Comics και την IDW.
Ειδικά ενόψει Χριστουγέννων τέτοιου είδους αναγνώσματα όπως ο Κήπος ή το Σύννεφο είναι ιδανικά για να τα διαβάσει κανείς χαλαρώνοντας δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και να νιώσει αυτό που χαρακτηρίζεται γιορταστικό πνεύμα, ακόμα κι αν δεν είναι στενά χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Γιατί στο κάτω – κάτω και τα Χριστούγεννα τι παραπάνω είναι από ένα παραμύθι, από μία μαγευτική ιστορία που μας έχει αφηγηθεί στο κλασσικό του παραμύθι ο Ντίκενς;