Όταν στις 2 Μαΐου του 2018, έσκασε η πρώτη σαιζόν του Cobra Kai κανένας μας δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίζαμε. Και αυτό γιατί η σειρά αφορούσε ένα πεθαμένο franchise των 80’s που θα έβγαινε στο YouTube Premium, δηλαδή στην απελπισμένη προσπάθεια του YouTube να φτιάξει δικιά του streaming πλατφόρμα, και γενικότερα ήταν ένα sequel που δε ζήτησε κανένας μας. Σίγουρα, πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε με την κλασική ταινία του 1986 την οποία βλέπαμε άπειρες φορές τα πρωινά του Σαββάτου. Και πολλοί από εμάς απολαύσαμε και τα sequel (ακόμα και αυτό με τη Hilari Swank είχε μια δυο καλές στιγμές) αν και ήδη βλέπαμε ότι το πράγμα είχε αρχίσει να ξεχειλώνει κάπως. Γενικά όμως, κανένας μας δε ζήτησε ποτέ να δει των περιπετειών του Daniel LaRusso και των υπόλοιπων συνήθων υπόπτων και με το ανεκδιήγητο remake με τον Jackie Chan και των Jaden Smith μας έκανε να θέλουμε να μπει μία ταφόπλακα επιτέλους σε αυτό το παλιομοδίτικο franchise. Και να που ξαφνικά σκάει το Cobra Kai η σειρά που θα μας εξηγήσει τι συνέβη 34 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Το ζήτησε κανείς; Φυσικά και όχι. Το χρειαζόμαστε; ΔΙΑΟΛΕ ΝΑΙ. Με τους δύο βασικούς αγαπημένους μας πρωταγωνιστές της κλασσικής ταινίες Ralph Macchio και William Zabka, να επιστρέφουν στους ρόλους των Daniel LaRusso και Johnny Lawrence όλοι περιμέναμε με μεγάλη περιέργεια για το τι θα δούμε και πως η σειρά θα μετέφερε τους cult αυτούς χαρακτήρες αυτή τη φορά στη μικρή οθόνη. Και εμείς έστω και αργοπορημένα αποφασίσαμε να γράψουμε για εσάς τους λίγους που δεν την είδατε – αλλά και για εσάς που την είδατε – δύο λόγια για τη σειρά που κατέρριψε κάθε προσδοκίας μας και μας έκανε να ξεσκονίσουμε τη ζώνη του καράτε από το συρτάρι μας και ξεκινήσουμε να κάνουμε λαβές στη μέση του δρόμου.
Η ιστορία είναι απλή. Τα γεγονότα τοποθετούνται 34 χρόνια μετά. Ο Daniel LaRusso είναι ένας επιτυχημένος πωλητής αυτοκινήτων ενώ ο Johnny Lawrence ένας αποτυχημένος μπεκρής. Και οι δύο φαίνεται να έχουν εγκαταλείψει το καράτε, ώσπου κάποια στιγμή ο Johnny Lawrence αποφασίζει να ανοίξει μία σχολή καράτε με το όνομα Cobra Kai, εμπνεόμενος από τη διαβόητη σχολή που πήγαινε και ο ίδιος στα νιάτα του. Όμως ο Daniel LaRusso, ορκισμένος εχθρός του Kobra Cai δεν πρόκειται να το αφήσει να περάσει έτσι. Η σειρά και στους δύο μέχρι τώρα κύκλους της ασχολείται με την αντιπαλότητα των δύο αυτών παιδικών εχθρών αλλά και γενικότερα για το τι θα πρέπει να πρεσβεύει μία πολεμική τέχνη στη σύγχρονη κοινωνία. Τη φιλοσοφία της και την ιστορία της ή την νίκη με οποιοδήποτε δυνατό κόστος;
Το Cobra Kai βγήκε σε μία περίοδο όπου γενικότερα η νοσταλγία και η αναβίωση περασμένων δεκαετιών ήταν (και είναι) πολύ στη μόδα. Ωστόσο καταφέρνει να ξεχωρίσει με έναν εξαιρετικό τρόπο. Δεν παίρνει καθόλου τον εαυτό του στα σοβαρά. Στην πραγματικότητα είναι μία σειρά κολλημένη στα 90’s και δεν παύει ούτε στιγμή να αντλεί υπερηφάνεια από αυτό. Οι ερμηνείες είναι από μέτριες μέχρι κακές, η παραγωγή low budget χωρίς όμως να κωλώνει πουθενά, η πλοκή χαζή αλλά με ξαφνικές εκλάμψεις έμπνευσης και οι σκηνές μάχης τόσο over the top που πραγματικά ώρες-ώρες μόνο καράτε δε βλέπεις. Κι όμως το Cobra Kai κατάφερε να πάρει όλα αυτά τα αρνητικά στοιχεία και να τα στρέψει προς όφελός του. Καταφέρνει να σου μεταφέρει την αφέλεια των 90’s χωρίς όμως να γίνεται ούτε εκνευριστική, ούτε επαναλαμβανόμενη. Με βασικό σημείο αναφοράς κυρίως την πρώτη ταινία του franchise η σειρά επεκτείνει την ιστορία των δύο βασικών ηρώων, γνωρίζοντάς μας νέους χαρακτήρες αλλά και φέρνοντας παλιές γνώριμες φάτσες πίσω στο παιχνίδι. Έντονη είναι ωστόσο η απουσία του αξιαγάπητου Pat Morita ή αλλιώς Mr. Miyagi ο οποίος απεβίωσε το 2005 αφήνοντας μας όλους όσους μεγαλώσαμε με αυτές τις ταινίες σαφέστατα πιο φτωχούς.
Μέσα σε όλη αυτή τη χαζομάρα όμως, το Cobra Kai καταφέρνει να μας πετάξει και κάποιες υπέροχες σοβαρές σκηνές κάνοντας έτσι τη σειρά κάτι πολύ περισσότερο από μία απλή cult-ίλα. Παρά τη χαζή αντιπαλότητα των δύο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων η οποία συνεχίζει 35 χρόνια μετά το τουρνουά του All Valley, η σειρά δεν επιλέγει τη μεριά κανενός από τους δύο ήρωες. Δίνει και στους δύο χαρακτήρες την ίδια ποσότητα συμπάθειας αλλά και αντιπάθειας δείχνοντάς μας ότι στη ζωή δεν υπάρχουν ούτε καλοί ούτε κακοί αλλά απλά “άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν ίσως ποτέ την ευκαιρία να λάμψουν”. Ακόμα και στον δεύτερο κύκλο με την εμφάνιση ενός γνωστού “κακού” χαρακτήρα από τις ταινίες η σειρά μας δίνει αρκετό χρόνο ώστε να καταλάβουμε γιατί ο χαρακτήρας αυτός έκανε ότι έκανε τόσο στη σειρά όσο και στην ταινία. Η σειρά δεν επιχειρεί να δικαιολογήσει κανέναν χαρακτήρα αλλά επιλέγει να δώσει την οπτική ματιά του καθενός έτσι ώστε ο θεατής (αν μπορέσει) να διαλέξει μόνος του τη μεριά που θέλει να πιστέψει.
Το Cobra Kai είναι πολύ ίσως η πιο yolo σειρά της δεκαετίας. Νιώθει ότι είναι γεννημένη σε λάθος εποχή όμως δε σταματάει να διασκεδάζει το κάθε της δευτερόλεπτο. Επιλέγει να είναι cult και δε θέλει να αλλάξει το ύφος της ούτε για ένα λεπτό. Και ενώ μία τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε πολύ εύκολα να οδηγήσει σε μία παταγώδη αποτυχία το Cobra Kai όχι μόνο δεν αποτυγχάνει αλλά μετατρέπει και το “ελάττωμά” του σε ατού. Και έτσι κάτω από το “κάλυμμα” της cult δραματικής κωμωδία με θεματική το καράτε, το Cobra Kai κρύβει μία πολύ ευαίσθητη και παιδική ψυχή. Στον κόσμο του Cobra Kai οι εφηβικοί έρωτες κρατάνε για πάντα, οι έχθρες μετατρέπονται εύκολα σε φιλίες και το αντίστροφο και αν κάποιο πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με τον διάλογο (ποτέ δηλαδή) τότε δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να λυθεί με μερικές κλωτσιές. Άλλωστε όπως μάθαμε και εμείς από μικροί:
STRIKE FIRST
STRIKE HARD
NO MERCY
(καλά ίσως και όχι)
