Είναι το Dirty Dancing cringe; Φυσικά και ναι. Είναι μια αγαπημένη boomer ταινία; Εννοείται. Αισθάνεσαι ετεροντροπή Κάθε φορά που το πετυχαίνεις στην τηλεόραση, έστω και τυχαία; Τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που σε κάνει να το αγαπάς ακόμη; Αυτή είναι η ερώτηση που με οδήγησε να το επιλέξω σαν μεταμεσονύκτια προβολή, συνοδεία μιας μεγάλης coca -cola με παγάκια. Γιατί το Dirty Dancing είναι η αμερικανιά που πάντα θα αγαπάς.
Πρόκειται για την ιστορία μιας κοπέλας, αστικής καταγωγής, που κατά τη διάρκεια των καλοκαιριών της διακοπών, εμπλέκεται με μια ομάδα χορευτών και ανακαλύπτει τον έρωτα και το πάθος, ερχόμενη σε σύγκρουση με την πουριτανική, συντηρητική οικογένειά της. Ανάλαφρη και γλυκερή σαν μια μεγάλη τσιχόφουσκα, γεμάτη χορό και αμήχανες ερωτικές σκηνές εξακολουθεί μέχρι σήμερα να κάνει τους boomers να αναστενάζουν κάθε φορά που ο Patrick Swayze παίρνει στην αγκαλιά του την Baby (ναι, αυτό είναι το όνομα της πρωταγωνίστριας) και σε κάθε στιγμή που το χορευτικό τους δίδυμο απογειώνεται. Ο λόγος, ωστόσο, της επιτυχίας της ταινίας δεν είναι μόνο αυτός, αλλά το γεγονός ότι όλη της η θεματική και η εξέλιξη της πλοκής της εδράζεται πάνω στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία και τις παθογένειες που ξεπήδηξαν μέσα από αυτή.
Συγκεκριμένα, η ίδια η σχέση των δύο ηρώων, δηλαδή της Baby με τον νεαρό χορευτή, αποτελεί επί της ουσίας μια επαναστατική πράξη, αφού πρόκειται για δύο πρόσωπα από εντελώς διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και καταβολές, με την πρώτη να είναι το κλασσικό “κορίτσι του μπαμπά” με όλα τα προβλήματα λυμένα και μια ζωή μπροστά της σχετικά προκαθορισμένη και τον δεύτερο να αποτελεί ένα παιδί της λαϊκής τάξης, που η επιθυμία του να χορεύει τον οδηγεί να εγκαταλείψει το δικό του προδιαγεγραμμένο μέλλον, την εγγραφή του στο Σωματείο Οικοδόμων, με στόχο να ακολουθήσει το όνειρό του και να γίνει χορευτής. Ωστόσο, ο δρόμος δεν είναι σπαρμένος γι’ αυτόν με ροδοπέταλα. Αντίθετα, πολύ γρήγορα ανακαλύπτει τη σκληρή πλευρά της ζωής, αφού η ομορφιά και το ταλέντο του (χριστέ μου, ντρέπομαι), τον καθιστούν αντικείμενο εκμετάλλευσης πλουσίων κυριών (ω, ναι!), από τις οποίες εξαρτάται για να τα βγάλει πέρα. Από την άλλη μεριά, η Baby φαίνεται να ασφυκτιά μέσα στο αστικό της περιβάλλον, γεμάτο οικογενειακά τραπέζια, συντήρηση, μπριτζ, συζητήσεις γύρω από το Βιετνάμ και την δεσποτική φιγούρα του πατέρα της να την ελέγχει σε κάθε της κίνηση, απαιτώντας από εκείνη να είναι το “καλό κορίτσι”. Η τυχαία συνάντηση της, λοιπόν, με τον Johnny και την χορευτική παρτενέρ του, Penny, αποτέλεσε γι’ αυτήν τη τέλεια διέξοδο και τον τρόπο με τον οποίο αφυπνίζεται ερωτικά και κοινωνικά.
Ειδικότερα, η δραματική ιστορία της Penny Johnson, δηλαδή το γεγονός ότι μένει έγκυος από τον πλούσιο γιο του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου στο οποίο εργάζεται σαν χορεύτρια, με τον τελευταίο να μην έχει καμία πρόθεση να την βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο κλονίζει την ηρωίδα, η οποία αποφασίζει να βοηθήσει τη φίλη της να κάνει έκτρωση. Την απόφαση αυτή, μάλιστα, την παίρνει σχετικά εύκολα, ακόμα κι αν την φέρνει σε ρήξη με την οικογένειά της, πράγμα που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αν σκεφτεί κανείς ότι το εν λόγω ζήτημα είναι φλέγον στην Αμερική ακόμα και σήμερα. Πράγματι, οι κοινωνικές ομάδες του “pro life”, που τάσσεται κατά της έκτρωσης και του “pro choice”, που υποστηρίζει την ελευθερία να αποφασίζουν οι γυναίκες για τη ζωή τους, έχουν τόση δύναμη στην Αμερική , που αποτελούν βασικό παράγοντα κοινωνικού διχασμού, στο σημείο να μπορούν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις. Παρ’ όλα αυτά, το Dirty Dancing, πριν 35 χρόνια, κάνει το αδιανόητο. Παίρνει θέση! Και το κάνει με τόσο φυσικό τρόπο, που ο θεατής δεν αναρωτιέται καν αν η ηρωίδα κάνει το σωστό ή όχι, επηρεάζοντας εκατομμύρια κόσμο σε Αμερική και Ευρώπη.
Επιπλέον, μέσα από την ερωτική σχέση των δύο πρωταγωνιστών, ο θεατής γίνεται μάρτυρας του κοινωνικού ρατσισμού και της αδικίας που υπάρχει, καθώς και τις διακριτής απόστασης που υπάρχει μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Πολύ περισσότερο, υπερνικά την πουριτανική αντίληψη που θέλει τη σκληρή δουλειά να είναι η μόνη αιτία της κοινωνικής ανόδου και επιτυχίας και ρίχνει φως στην τάξη των φτωχών και των περιφρονημένων με τρόπο που συγκροτεί δύο στρατόπεδα. Και σε αυτό το τερέν η Baby παίρνει θέση! Και φυσικά επιλέγει και πάλι το σωστό, ακολουθώντας την καρδιά της και αμφισβητώντας τη δύναμη του χρήματος. Παράλληλα, μέσα από τις επιλογές της περνάει στην φάση της ενηλικίωσης και της σεξουαλικής της απελευθέρωσης, αποτελώντας το πρότυπο για μια ολόκληρη γενιά κοριτσιών, που ενδυναμώθηκαν βλέποντας το Dirty Dancing, θέλοντας να της μοιάσουν. Και αυτό, ίσως, είναι η μεγαλύτερη αρετή της ταινίας και ο λόγος που μέχρι και σήμερα αποτελεί ολόκληρο κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογράφου. Το γεγονός, δηλαδή, ότι παρά την ελαφρότητα, το “ντράμα”, την κακή υποκριτική και τα κλισέ, συνέβαλε στον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, δίνοντας σωστά και υγιή πρότυπα, που αποτελούν φάρους προόδου μέχρι και σήμερα.
Εντάξει, παίζει ένα θέμα με το fat shaming, αφού στον κόσμο αυτό δεν χωράς αν δεν διαθέτεις κοιλιακούς ή δεν χορεύεις, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος. Πόσο μάλλον το Dirty Dancing, που παρά τα όσα λέμε, θα σε κάνει να ανατριχιάσεις από το cringe. Εγγύηση.
