Τα Κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ, ένα κείμενο που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1931, έχοντας περάσει στο ελληνικό θέατρο, ξανανέβηκαν πέρυσι στη σκηνή του Θεάτρου Πόρτα με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το Elvedon είναι μια χοροθεατρική παράσταση βασισμένη στο έργο αυτό και φέτος παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά. Εμείς παρακολουθήσαμε την συντομευμένη εκδοχή της παράστασης που παρουσιάστηκε τον περασμένο Μάιο στο Arc for dance festival. Θα σας πούμε τι είδαμε τότε γιατί όσοι το χάσατε πέρυσι έχετε μια νέα ευκαιρία…
Στα Κύματα η Γουλφ παρουσιάζει τη ζωή έξι προσώπων σε διαφορετικές ηλικιακές φάσεις καθώς μεγαλώνουν. (Είναι η ζωή έξι προσώπων ή ενός;) Ο χρόνος, όμως κυλάει και με άλλους τρόπους καθώς η «αφήγηση» της Γουλφ χαρακτηρίζεται από τη ροή του λόγου των έξι προσώπων και από την συνεχή και διακοπτόμενη παρεμβολή της περιγραφής ενός παραθαλάσσιου τοπίου από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου. Πώς αυτή η ιστορία έχει γίνει χορός;
Ο χορογράφος της παράστασης Elvedon, Χρήστος Παπαδόπουλος σημειώνει για το κείμενο της Γουλφ: «το σημαντικότερο που ανάγνωσα στο έργο, πέρα από τις εκφάνσεις της ζωής των ηρώων, είναι η έννοια της ροής του χρόνου μέσα σε αυτές. Ανεξάντλητος και ασταμάτητος. Η ζωή μας είναι κάτι που ξεκινά και κινείται. Δεν έχουμε καμία επιλογή, δεν μπορούμε να σταματήσουμε, να κάνουμε μια παύση, μια ανάπαυλα.»
Επομένως ο χορός θα ταίριαζε τέλεια σε μια προσπάθεια δραματοποίησης του κειμένου και απόδοσης αυτής της συνεχούς ροής του χρόνου.
Και πράγματι οι έξι χορευτές- τριες εισάγονται σε έναν ρυθμό που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν. Μια αέναη κίνηση ξεκινά και τους- τις παρασύρει σε μια αργά εξελισσόμενη διαδικασία, η οποία όμως τους οδηγεί σε διαφορετικές εντάσεις. Τους οδηγεί σε κορύφωση και αποκλιμάκωση, όπως κάνει και η ζωή ή όπως κάνει και ο ήλιος. Κι εσύ (ο θεατής;) αναρωτιέσαι πώς έγινε αυτό ή πώς ο καιρός περνάει.
Όμως παρά το γεγονός ότι οι χορευτές- τριες μας εντυπωσιάζουν με τη συγκέντρωση και τον συντονισμό τους δεν πρόκειται για έξι κινήσεις που ταυτίζονται μεταξύ τους και βέβαια ούτε για έξι κινήσεις που είναι ανεξάρτητες η μία από την άλλη. Η κίνηση του ενός υπάρχει παράλληλα με την κίνηση του άλλου, συνδέεται με αυτή και την συμπληρώνει. Βλέπουμε, δηλαδή, την κίνηση του ανθρώπου μέσα στο σύνολο, το ανθρώπινο και το φυσικό σύνολο.
Κι αναρωτιόμαστε τι να ζητάμε εμείς μέσα σε αυτή την κίνηση ή από αυτή την κίνηση. Αναρωτιόμαστε αν έχουμε χαθεί σε ένα ρυθμό χωρίς νόημα καταδικασμένοι να ανεβοκατεβαίνουμε ανηφόρες ή αν υπάρχει κάπου κάτι σταθερό που περιμένει να το ανακαλύψουμε ή να το δημιουργήσουμε.
Στο θέατρο Πόρτα τις Δευτέρες έως 09/11 απολαμβάνουμε μια δυνατή ομάδα σε μια δουλεμένη παράσταση:
Χορογραφία: Χρήστος Παπαδόπουλος
Μουσική: Coti K
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκoρού
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Βοηθοί χορογράφου: Κατερίνα Σπυροπούλου, Χαρά Κότσαλη
Φωτογραφίες-Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας
Χορεύουν: Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Ερμής Μαλκότσης, Χαρά Κότσαλη, Νώντας Δαμόπουλος, Γιώργος Κοτσιφάκης, Νάντη Γώγουλου
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ
