Moufa- Ένα comic που δεν είναι αυτό που φαίνεται
Άραγε τι να περιμένει κανείς από μια συλλογή με στριπάκια που στο οπισθόφυλλο της δίνει απλά έναν ορισμό της λέξης «μούφα»; Γενικά τι κλικ μας κάνει με την πρώτη ματιά ένα comic που αυτοσατιρίζεται ήδη από τη πρώτη στιγμή που ονομάζεται moufa;
Σίγουρα είναι τετριμμένο να πει κανείς ότι όταν διαβάσει τελικά τη συλλογή του Γιώργου Κομιώτη θα καταλάβει ότι τελικά δεν ήταν και τόσο μούφα το comic. Αλλά πέρα από τα λογοπαίγνια αυτό που έχει τελικά σημασία είναι ότι η moufa δεν είναι απλά «όχι μούφα», αλλά είναι ένα comic που καταφέρνει να ξεχωρίσει με τα κωμικά στριπάκια του.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει πληθώρα από στριπάκια στα ελληνικά comics. Κάποια από αυτά τα βρίσκεις εύκολα στο Facebook, όπως τα Κουραφελκυθρα, τα οποία με το δικό τους μοναδικό χιούμορ έχουν καταφέρει να έχουν πολύ μεγάλο αναγνωστικό κοινό καθημερινά. Πολλά ακόμα στριπάκια κυκλοφορούν σε διαδικτυακή και σε έντυπη μορφή και έχουν τραβήξει την προσοχή μας, σε βαθμό που αν αρχίζουμε να τα απαριθμούμε θα ξεχάσουμε πολλά. Σε αυτό το τοπίο είναι δύσκολο για νέες εκδόσεις να αποδείξουν ότι μπορούν να ξεχωρίσουν. Αυτός όμως δεν είναι ένας φόβος που αφορά τη moufa γιατί καταφέρνει από την πρώτη στιγμή να μας κερδίσει. Παρακατω θα εξηγήσουμε το γιατί.
Η συλλογή comics του Γιώργου Κομιώτη, που εκδίδεται από τις εκδόσεις webcomics, είναι ανθολογία από τα στριπάκια που είχαν πρωτοεκδοθεί σε συνέχειες με το περιοδικό 9 της (παλιάς) Ελευθεροτυπίας. Μιλάμε λοιπόν για στριπακια που δημιουργήθηκαν μεσα στην πρώτη δεκαετία του 2000 και κουβαλάνε μαζί τους και στιγμές από εκείνη την περίοδο που σήμερα κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν retro. Ποιος δεν θυμάται για παράδειγμα τις καραμέλες που ήταν σε κουτιά που έμοιαζαν με σώμα κάποιας μορφής της οποίας το κεφάλι ήταν το καπάκι? Και πόσες διαφορετικές φιγούρες κ γεύσεις υπήρχαν? Ή ποιος δεν θυμάται τις διαφημίσεις του Hemo που πεφτανε την ώρα που έπαιζε η τηλεόραση παιδικά? Ε τέτοιες αναμνήσεις μας ανασύρει ο Κομιώτης οταν πηγαίνει τις καραμέλες στο κομμωτήριο του «Στουίτι Τοντ» και όταν μας συστήνει το «Φ-emo», ως το σοκολατούχο των emo. Ναι! Φυσικά των emo!
Όμως τα στριπάκια της moufa δεν μας κερδίζουν απλά για την αναφορά στην εποχή στην οποία γράφτηκαν, αλλά για τις πολλές, διαφορετικές και ξεκαρδιστικές μικρές τους ιστορίες! Μερικές από αυτές παρουσιάζουν μια εναλλακτική ιστορία για το πώς εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι λόγω του ιντερνέτ ή για το πώς ο Χίτλερ άρχισε να μοιάζει με τον καπταιν Χουκ. Σε άλλες ιστοριες θα μάθουμε πώς να φυτέψουμε βασιλικούς στον κήπο μας ή πως μπορεί μια επιχείρηση να αυξήσει την αποδοτικότητα των υπαλλήλων της. Και φυσικά θα περάσουν από τις σελίδες μας μεγάλες μορφές της nerd κουλτούρας, όπως ο Hellraiser, ο Γκάνταλφ, ακόμα και ο ίδιος ο Λοβκραφτ. Τελικά μόλις γνωρίσει κανείς τους χαρακτήρες του Κομιώτη σίγουρα δεν θα θέλει να πιστέψει ότι δεν θα του αρκεί πια μόνο αυτή η συλλογή, αλλά θα θέλει και νέες τους περιπέτειες. Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει κι αυτό στην ώρα του…
Τέλος δεν γίνεται να παραβλέψουμε την εξαιρετική δουλειά του Harry Saxon που χρωμάτισε πολλά από τα στριπάκια του comic και έγραψε και το σενάριο σε μια από τις πιο nerd σελίδες της συλλογής. Γυρίζοντας στην αρχή του κειμένου, αν κάτι κανείς με την πρώτη ματιά όταν θα πιάσει τη moufa και θα τη ξεφυλλίσει είναι το όμορφο σχέδιο του Γιώργου Κομιώτη και τα πολύ ζωντανά χρώματα του Harry Saxon.
Με αυτά και με εκείνα είναι μάλλον εμφανές ότι η moufa, παρά τον τίτλο της -ή και λόγω αυτού- είναι ένα comic που αξίζει την προσοχή μας! Μαλιστα είναι τόσο και όμορφη η έκδοση του, που σίγουρα αξίζει να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μας!
About the Authors
Μάνος Βασιλείου - Αρώνης Γεννήθηκε το 1993, δηλαδή ήταν 6 χρονών όταν είδε πρώτη φορά το Star Wars. Κάπου στο Λύκειο κατέληξε ότι η αλήθεια βρίσκεται στον Sheldon και από τότε προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο των nerds και των superheroes, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Αγαπημένο του χρώμα το κόκκινο: στις σημαίες, στον Flash, στον Deadpool, ενώ στις μπλούζες το προτιμά με λευκές λωρίδες. Τελευταία το παίζει και δικηγόρος, χωρίς καμία επιτυχία.
Related Posts
Το 2019 μέσα από τα καρέ που μας πρόσφερε η ελληνική κόμικ σκηνή… →
Πουλιά – Ένα ξεκαρδιστικό comic που θυμίζει «Μάγκες και Γοργόνες» της Ελλάδας του ‘50 →
