Πιστεύω πως πολλοί από εμάς λίγο πολύ έχουμε μία σχέση με την δουλειά του Μάνου Λαγουβάρδου, και μοιραζόμαστε επίσης την ίδια άποψη πως το σκίτσο του χρειάζεται επιβράβευση. Στο βιογραφικό του βρίσκει κανείς πολλά πετυχημένα έργα, ανάμεσα τους το «Galaxia», το «The Tennies» (νικητής του Ελληνικού Βραβείου Κόμικς το 2016 στην κατηγορία «Καλύτερου Σχεδίου») και το Alter-U Εναντίον Νόνικας. Φέτος, κλείνοντας 10 χρόνια στον χώρο των κόμικς, έκανε την επιστροφή του με μία νέα σειρά κόμικ, ονόματι «Πολικός Παλαιστής», η οποία μέχρι και τον Απρίλιο του 2019 έχει κυκλοφορήσει τα 2 πρώτα της τεύχη. Το πρώτο τεύχος του μάλιστα βραβεύτηκε ήδη στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2019 στην κατηγορία «Καλύτερου Σχεδίου»…
«Και στη δεξιά γωνία, οι δώδεκα φορές παγκόσμιοι πρωταθλητές βαρέων βαρών, οι ατρόμητοι μασίστες των χιονιών, οι σκληροτράχηλοι παλαιστές που αντέχουν κάθε κρύο, τα παγόβουνα Πολικός Πώλυ και Αρκτικός Άρτι!».
Με αυτά τα λόγια ο Μάνος Λαγουβάρδος μας εντάσσει άμεσα στον κόσμο του συγκεκριμένου κόμικ, όπου η Γη αποτελείται από ζωόμορφους χαρακτήρες, και μερικά ζώα προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους μέσα από το ρινγκ, σε μία πόλη που κυριαρχεί η Κακιά Φάρα – ουσιαστικά μία παραλλαγή της μαφίας.
Ξεκινώντας το πρώτο τεύχος, βρίσκουμε τον Πολικό Πώλυ, έναν φημισμένο και πολυβραβευμένο αθλητή στο μποξ, μαζί με τον παντοτινό παρτενέρ του Αρκτικό Άρτι να νικάνε από αγώνα σε αγώνα, αλλά κατά τη διάρκεια μίας πάλης, ο Άρτι σκοτώνεται από τη λαβή ενός καρχαρία, του Τζο. Μετά από κάποια χρόνια, ο Πώλυ αυτόσυνταξιοδοτημένος, δηλώνει πως η ζωή του στην πάλη τελείωσε και το ποτό αποτελεί την μόνη λύση. Τότε είναι που λαμβάνει μία πρόταση από μία άλλη παλαίστρια, την Μις Μους, να λάβουν μαζί ως ομάδα συμμετοχή στο 80ο Ομαδικό Πρωτάθλημα Πάλης. Εκείνος αρχικά αρνείται αλλά μετά από μία σειρά γεγονότων αποφασίζει πως θέλει να αποδείξει στον αδικοχαμένο φίλο του Άρτι πως δεν είναι κάποιος χαμένος και πως θα τον κάνει περήφανο. Και κάπως έτσι ξεκινάει η συνεργασία των 2 ζώων, της Μους και του Πώλυ, με ψευδώνυμο για την ομάδα το «Πανταμόνιο», με πολλούς αγώνες να τους περιμένουν στη συνέχεια με σκοπό να πάρουν το βραβείο του νικητή.
Η ιστορία σαφώς και είναι αρκετά απλή και δεν παρουσιάζει κάτι φοβερά καινούριο που δεν έχουμε ξαναδεί ή ξαναδιαβάσει – το σενάριο σαφώς και επηρεάζεται από διάφορα θέματα ποπ κουλτούρας, με βασικότερα το WWE, τις ταινίες Rocky, έως και τον χαρακτήρα του Bruce Willis στο Pulp Fiction – αλλά ας μην ξεχνάμε πως στην ελληνική σκηνή των κόμικς το συγκεκριμένο είναι κάτι πρωτόγνωρο. Λάτρεις των κόμικς ίσως θα το συσχετίσουν και με το «Μπλάκσαντ» (Juan Diaz Canales / Juanjo Guarnido), στο οποίο όπως και εδώ, ζώα αναλαμβάνουν «ανθρώπινες» αρμοδιότητες.
Διαβάζοντας το πρώτο τεύχος και στη συνέχεια και το δεύτερο νιώθεις μία ποικιλία συναισθημάτων, τα οποία σε καταλαμβάνουν για έναν κύριο λόγο. Ο Λαγουβάρδος καταφέρνει με εξαιρετικό τρόπο να μας ευαισθητοποιήσει στους χαρακτήρες που μας παρουσιάζει, ακόμα και μέσω της απλότητας, με χαρακτηριστικά σεναριακά τρικς, που ποτέ δεν νιώθουν βεβιασμένα, αλλά ακολουθούν μία ροή, μία συνέχεια.
Ο Πώλυ ο οποίος και αναπτύσσεται κυρίως στο #1, βασίζεται στη μορφή ανθρώπου ο οποίος τα έχει παρατήσει όλα λόγω προσωπικών τραυματικών εμπειριών που είχε βιώσει, και τώρα βρίσκεται ενάντια στο σύστημα, και δεν δέχεται καμία άλλη γνώμη πέρα από τη δικιά του, ακριβώς επειδή έχει ζήσει την αδικία. Η Μους προέρχεται, όπως μαθαίνουμε στο #2, από παρόμοιο παρελθόν, με μία όμως διαφορετική σκοπιά από εκείνη του Πώλυ. Εκείνη είναι διατεθειμένη να αλλάξει το σύστημα, κυρίως λόγω της νεανικής της αφέλειας, αλλά πρωτίστως λόγω του υπερυψωμένου της ηθικού. Έχοντας λοιπόν 2 τόσο καλογραμμένους ήρωες στην ιστορία σου, και δίνοντάς τους φυσικά της ευελιξία που χρειάζονται για να αναπτυχθούν, καταλήγουμε σε ένα απίστευτο δίδυμο, το οποίο στηρίζει το ένα το άλλο, ή μάλλον για να το θέσουμε καλύτερα, συμπληρώνει το ένα το άλλο!
Επιπλέον, μέσα από το κόμικ περνάνε πολλά και διάφορα μηνύματα τόσο αντιρατσιστικά, όσο και αντικαπιταλιστικά και αντιεξουσιαστικά. Η Φάρα αντιπροσωπεύει την δολοπλόκο σκέψη της κοινωνίας, ενώ ο Πώλυ και η Μάους το ακριβώς αντίθετο. Μέσα από όλο το κακό μπορεί να υπάρξει η ελπίδα, μπορεί να υπάρξει ένα φιλικό περιβάλλον για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Αυτό είναι το απώτερο μήνυμα που ο Λαγουβάρδος το περνάει στον αναγνώστη αριστουργηματικά! Αξίζει επίσης να αναφερθώ στο γεγονός πως επειδή ο χώρος της πάλης είναι σχετικά εσωστρεφής, μπορεί ο Λαγουβάρδος να κάνει και ένα έμμεσο σχόλιο στον κλειστό ελληνικό χώρο των κόμικς, που ακόμα δεν έχει βρει τον χώρο για να ελιχθεί ελεύθερα.
Τώρα ας περάσουμε στο σχέδιο του Λαγουβάρδου, που ίσως μας τραβάει περισσότερο την προσοχή – από την άποψη πως κέρδισε και το αντίστοιχο βραβείο. Όπως μπορούμε να δούμε και στις προηγούμενες δουλειές του Λαγουβάρδου, η manga ατμόσφαιρα που φέρει το σχέδιο είναι πέρα για πέρα κυρίαρχη, μετατρέποντας έτσι και τον «Πολικό Παλαιστή» σε ένα αξέχαστο ανάγνωσμα. Από τα πανέμορφα εξώφυλλα στο σκίτσο στο χρώμα, όλα συνδυάζονται ομοιόμορφα, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα μυστηρίου, αλλά και αντίθεσης του καλού με του κακού. Αυτό το προσέχουμε σε σκηνές εντός και εκτός ρινγκ, όπου ο Πώλυ και η Μους φωτίζονται από φανταχτερό χρώμα, ενώ το περιβάλλον γύρω τους είναι σκοτεινό.
Συνολικά, το κόμικ αποτελεί ένα βασικό παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης όταν έχει στα χέρια του μία απλή μεν ιστορία, αλλά έχει δε την απαραίτητη δημιουργικότητα προκειμένου να μπορεί να την κάνει να ανθίσει σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Η απλότητα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και αρετή όταν μιλάμε για αυτό το κόμικ. Κατά τη γνώμη μου αποτελεί ένα από τα καλύτερα κόμικς της ελληνικής κόμικ σκηνής των τελευταίων ετών, και αξίζει μεγαλύτερη προσοχή από όση του έχει ήδη δοθεί. Τα 2 πρώτα τεύχη του κυκλοφόρησαν στο Athenscon 2018 και Comicdom Con Athens 2019, αντίστοιχα, και αναμένουμε την συνέχεια (ελπίζουμε για παραπάνω από 3 τεύχη).
Ο Πολικός Παλαιστής #1 ήταν υποψήφιος στις κατηγορίες Καλύτερο Εξώφυλλο, Καλύτερη Αυτοέκδοση και βραβεύτηκε στην κατηγορία Καλύτερο Σχέδιο στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2019.
