Ο Mikey Saber (Simon Rex) ήταν κάποτε μεγάλο όνομα: πρωταγωνιστής σε 2.000 ταινίες πορνό, 6 φορές βραβευμένος και 13 φορές υποψήφιος στα βραβεία της βιομηχανίας, ο Mikey είχε τον κόσμο στα πόδια του. Τώρα, είναι ένας άφραγκος, ξοφλημένος 40άρης πορνοστάρ, που αναγκάζεται να αφήσει τη λάμψη της Καλιφόρνια για να επιστρέψει στην πόλη του στο Τέξας και να εκλιπαρήσει την εν διαστάσει σύζυγό του, Lexie (Bree Elrod), για στέγη στο σπίτι της μητέρας της, Lil (Brenda Deiss), όπου μένει και η ίδια. Εις άγραν εργασίας, τρώει πόρτα από παντού όταν αρχίζει να περηφανεύεται για την καριέρα του στο πορνό και το κανάλι του στο Pornhub, και γρήγορα επιστρέφει στα παλιά του κόλπα, να πουλάει χόρτο στους δρόμους της γειτονιάς. Όμως, η τύχη θα του χαμογελάσει όταν γνωρίσει τη Strawberry (Suzanna Son), την ανήλικη, πανέμορφη κοκκινομάλλα με το πονηρό, σπιρτόζικο βλέμμα που δουλεύει ως ταμίας στο μαγαζί donut της γειτονιάς, στο porn-material πρόσωπο της οποίας ο Mikey θα δει το εισιτήριό του μακριά από αυτήν την πόλη και πίσω στη δόξα και την επιτυχία του Λος Άντζελες.
Ο Sean Baker αποτελεί ίσως τον πρωτοστάτη του ρεύματος σύγχρονων indie Αμερικανών σκηνοθετών που εντρυφούν κινηματογραφικά στην απεικόνιση της «άλλης» Αμερικής, εκείνης των απόκληρων, των white trash κοινωνικών αποβρασμάτων, των λούμπεν και των παραβατικών, πάντα με ιλουστρασιόν, τεχνικολόρ περίβλημα (στην κατηγορία ανήκει επίσης το Zola της Janicza Bravo που είδαμε πρόσφατα). Από τους ηλιόλουστους δρόμους της Καλιφόρνια και του κόσμου της τρανς σεξεργασίας του Tangerine στον παστέλ, αθέατο κόσμο των μοτέλ της εθνικής οδού δίπλα στην Disneyland που είδαμε στο αριστουργηματικό The Florida Project, ο Baker εδώ επιλέγει το ρεπουμπλικανικό, συντηρητικό, hillbilly Τέξας ως setting της ιστορίας του, την οποία τοποθετεί χρονικά λίγο πριν την εκλογή του Trump το 2016, αδράττοντας έτσι την ευκαιρία να στηλιτεύσει το χαρακτηρολογικό προφίλ των ψηφοφόρων του.
Το Red Rocket είναι ένα ενδελεχές character study του αρχετυπικού, lowlife scum, λευκού straight Αμερικανού: ο Mikey είναι αλαζόνας, εγωπαθής και ατομικιστής, νευρώδης και χαοτικός, το (υπερμέγεθες) πέος του είναι προέκταση της ίδιας της προσωπικότητάς του, εξασκεί την – αμιγώς σεξουαλική – γοητεία του σε κάθε θηλυκό που συναντά, είναι μάτσο και καρικατουρίστικα αρρενωπός, αριβίστας και οπορτουνιστής, που δεν διστάζει να πατήσει επί πτωμάτων στον δρόμο του προς την κοινωνική ανέλιξη. Ο Simon Rex είναι ξεκαρδιστικά απολαυστικός και αφοπλιστικά ειλικρινής σε αυτόν τον αρκούντως αυτοαναφορικό πρωταγωνιστικό ρόλο – παρηκμασμένος ηθοποιός και one-time πορνοστάρ και ο ίδιος – που όσο δεν διστάζει να μην πάρει καθόλου τον εαυτό του στα σοβαρά, άλλο τόσο σκιαγραφείται με ρεαλισμό και αφηγηματική ευκρίνεια.
Ο Mikey είναι αθυρόστομος, πολιτικά μη ορθός και σεξιστής, οι εκφράσεις του είναι προβληματικές, ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις γυναίκες στον περίγυρό του εργαλειακός και εξουσιαστικός – και εδώ ο Baker παραδίδει σεμινάριο σκηνοθετικής και σεναριακής αποστασιοποίησης και κριτικής ματιάς απέναντι στη στρεβλή ρητορική του πρωταγωνιστή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σεκάνς όπου ο Mikey αναλύει στην κόρη της ντίλερ του τους λόγους για τους οποίους είναι δίκαιη η βράβευση του άντρα πορνοστάρ για καλύτερο στοματικό και όχι της γυναίκας παρτενέρ του, χρησιμοποιώντας όλη τη μισογύνικη ρητορική του άντρα κυρίαρχου και της σεξουαλικά αντικειμενοποιημένης γυναίκας – όμως, ο Baker δεν τον ακολουθεί με την κάμερα, αλλά αντ’ αυτού εστιάζει στο απηυδισμένο βλέμμα της συνομιλήτριάς του, καταλήγοντας σε κοντινό πλάνο του ηλιοβασιλέματος. Σκηνοθέτης που παραδοσιακά επέλεγε γυναίκες στους πρωταγωνιστικούς του ρόλους, αποδεικνύει καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας πως μπορείς να έχεις ένα στερεοτυπικό straight white male ως κεντρικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα να ειρωνευτείς και να αποδομήσεις πλήρως το αφήγημά του, διατηρώντας μια ματιά κατ’ ουσίαν φεμινιστική.
Ο Mikey περιστοιχίζεται, όμως, και από μια σειρά ετερόκλητων χαρακτήρων, από την πρώην πορνοστάρ και ηρωινομανή σύζυγό του, Lexie, και τη μητέρα της, Lil, μέχρι φυσικά το υπερσεξουαλικοποιημένο, ροζ πυροτέχνημα που είναι η Strawberry (και στους δύο τελευταίους ρόλους βλέπουμε ερασιτέχνιδες ηθοποιούς – αποκαλύψεις που τυχαία ξετρύπωσε ο Baker). Όλοι μαζί συνθέτουν ένα πολυσυλλεκτικό μωσαϊκό ανθρώπων, που αποτελεί την έτερη πλευρά της Americana, αυτήν που εξονυχιστικά παρατηρεί ο Baker με τον φακό του. Πίσω από τις ιστορίες των ηρώων του, δεσπόζει η Αμερική της εργατικής τάξης, της ευκαιριακής εργασίας και των επιδομάτων ανεργίας, της παραβατικότητας, της διακίνησης ναρκωτικών και του εθισμού σε κωδεϊνούχα, η Αμερική του no future, των ανύπαρκτων κοινωνικών ευκαιριών, της φτώχειας, της ανέχειας και της ανεργίας, μια Αμερική όμως που συντηρεί αναλλοίωτο τον πατριωτισμό της. Με τον Mikey να στρίβει τα τσιγάρα του σε rolling papers με την αμερικανική σημαία, τον χαρακτήρα του Loni να υποδύεται ψευδώς τον βετεράνο του αμερικανικού στρατού και τον Trump στο τηλεοπτικό υπόβαθρο να βαυκαλίζει την αλλαγή, ο Baker τοιχογραφεί ακριβώς την Αμερική που εξέλεξε τον Trump, την Αμερική του εθνικισμού, του συντηρητισμού και της κίβδηλης πίστης στα πατριωτικά ιδεώδη.
Με πανέμορφη, ειδυλλιακή φωτογραφία των ηλιοβασιλεμάτων του Τέξας με το βιομηχανικό, εργοστασιακό τοπίο στο φόντο, διά χειρός Drew Daniels, κοφτό, σπιντάτο μοντάζ από τον ίδιο τον Baker και ένα υποδειγματικό σενάριο από κοινού με τον μόνιμο συνεργάτη του Chris Bergoch, ο Baker παραδίδει ταυτόχρονα μια αριστοτεχνική ανάπτυξη χαρακτήρα ενός κοινωνιοπαθούς ναρκισσιστή, μια βαθιά πολιτική, φεμινιστικά στρατευμένη ματιά απέναντι στην τοξική αρρενωπότητα και την ευθραυστότητά της, και μια ηθογραφία της εργατικής, white trash Αμερικής, των ζωών στο περιθώριο της κοινωνικής ευμάρειας και του καπιταλισμού.
Το Red Rocket είναι pop, πυρετώδες, ξεκαρδιστικό και απολαυστικό, και με αυτό ο δημιουργός του αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, γιατί είναι ίσως ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του σύγχρονου αμερικανικού νατουραλισμού.
