To 2021 o αγαπημένος μας Spider-man έκλεισε αισίως τα 58 του χρόνια. 58 χρόνια γεμάτα από πάρα πολλές περιπέτειες, τόσο στο χαρτί, όσο και στη μικρή αλλά και τη μεγάλη οθόνη. Κι όμως όσα χρόνια και αν περάσουν ο Peter Parker θα είναι πάντα για εμάς ο ανήσυχος έφηβος και μετέπειτα ενήλικας που ξέρουμε και αγαπήσαμε. Άλλωστε οι ανάγκες του continuity ιδιαίτερα στα κόμικς δεν μπορούν να επιτρέψουν στους χαρακτήρες τους να γερνάνε μαζί με τους αναγνώστες τους, καθιστώντας τους αιχμάλωτους σε μία ατέρμονη λούπα επανάληψης.
Ευτυχώς όμως, τόσο η ευκολία του multiverse, όσο και οι ανάγκες του αναγνωστικού κοινού να διαβάζει ιδιαίτερες και πρωτότυπες ιστορίες δίνουν πολλές φορές το πράσινο φως σε αρκετούς σεναριογράφους να πειραματιστούν με τους εν λόγω χαρακτήρες δίνοντάς μας πολλές φορές πολλές ιδιαίτερες ιστορίες. Μία από αυτές είναι και το Spider-man: Life Story του MVP Chip Zdarsky (Sex Criminals, Daredevil) η οποία ξεκινώντας με αφετηρία την “ημερομηνία γέννησης” του χαρακτήρα κάνει μία αναδρομή στα χρόνια του Spider-man βάζοντας όμως την εξής συνθήκη. Κάθε κεφάλαιο ισοδυναμεί με δέκα χρόνια και σε κάθε ένα από αυτά ο Peter Parker μεγαλώνει κανονικά. Και μαζί του όπως είναι φυσικό μεγαλώνει και ο Spider-man.
Σαν βασική αφετηρία του το Life Story ξεκινάει το 1963. Τη θεμελιώδη χρονιά όπου εκδόθηκε δηλαδή το πρώτο τεύχος του Αραχνάνθρωπου όπου ο 19χρονος Peter Parker δέχεται ένα τσίμπημα από μία φαινομενικά φυσιολογική αράχνη. Και ύστερα, τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Κάθε κεφάλαιο της ιστορίας καλύπτει μία δεκαετία από τη “φυσιολογική” ζωή του υπερήρωα. Και μέσα από κάθε κεφάλαιο βλέπουμε τον Spider-man να ωριμάζει, να γίνεται σοφότερος αλλά και να γερνάει. Το κόμικ επιχειρεί μέσα από κάθε κεφάλαιο να ξαναδιηγηθεί τις πιο σημαντικές ιστορίες του χαρακτήρα έχοντας όμως σαν βάση αυτή τη συνθήκη. Έτσι λοιπόν βλέπουμε ξανά στις σελίδες μας εμβληματικές ιστορίες όπως το Clone Saga, το Kraven’s Last Hunt, το Black Costume και αρκετές ακόμα ιστορίες που έχουμε συναντήσει στην τεράστια ιστορία του χαρακτήρα.
Βέβαια αυτή η προσπάθεια επαναδιήγησης μιας ιστορίας σχεδόν 60 χρόνων σε μόλις έξι τεύχη είναι και η μεγάλη αδυναμία του κόμικ. Είναι φανερό ότι ακόμα και ο Zdarsky δε θα μπορούσε να φτιάξει μία τόσο φιλόδοξη ιστορία χωρίς να υποπέσει στους περιορισμούς της Marvel. Έτσι λοιπόν τα έξι μόλις τεύχη (εφτά αν προσθέσουμε και το φετινό Annual) καταφέρνουν μόλις στο ελάχιστο να αγγίξουν όλη την ιστορία του Spider-man. Τελικά, καταλήγουμε με πέντε βιαστικά και άγαρμπα τεύχη τα οποία πιάνουν τις βασικές στιγμές του Spider-man με τρόπο πολύ επιφανειακό και διεκπεραιωτικό. Επίσης ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι όλο το κόμικ απαιτεί να έχεις αρκετές γνώσεις πάνω στην ιστορία του ίδιου του χαρακτήρα, αλλιώς αρκετές από τις ανατροπές που κάνουν την εμφάνιση τους δε βγάζουν ιδιαίτερο νόημα.
Όμως αυτά τα πράγματα παραμερίζονται όταν ο αναγνώστης φτάνει στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο. Εκεί είναι που ο Zdarsky ξεδιπλώνει το αληθινό του ταλέντο αλλά και την αγάπη του για τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Χωρίς να σας κάμουμε κανένα spoil το τέλος απλά θα σας πούμε ότι το τελευταίο κεφάλαιο είναι ένα μήνυμα αγάπης στον Spider-man. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι απίστευτα όμορφο και συγκινητικό και πιάνει όλη την ουσία του Αραχνάνθρωπου και όλους τους λόγους για τον οποίο έγινε αγαπητός από χιλιάδες αναγνώστες μέσα σε έξι δεκαετίες. Ο Zdarsky μαζί με το επίσης εξαιρετικό του run στο Daredevil αποδεικνύει ότι πέρα από ένας εξαιρετικός σεναριογράφος είναι και ένας τεράστιος nerd, ο οποίος είχε την τύχη να γράφει για τους ήρωες οι οποίοι τον μεγάλωσαν. Και αυτό φροντίζει να το δείχνει συνέχεια μέσα από την υπέροχη γραφή του.
Το σχέδιο της ιστορίας το έχει επωμιστεί ο επίσης βετεράνος Mark Bagley (Avengers Assemble, The Amaizing Spider-man). Αν είναι να πούμε για έναν σύγχρονο σχεδιαστή ο οποίος μπορεί να σχεδιάσει τέλεια τον Spider-man τότε είναι σίγουρα αυτός. Ο Bagley όπως άλλωστε και ο Zdarsky είναι τεράστιος φαν του Spider-Man και αυτό το αποδεικνύει με τον τρόπο που σχεδιάζει τους ήρωες του αραχνοσύμπαντος. Σεβόμενος από τη μία την ιστορία και από την άλλη αγκαλιάζοντας την νεοτερικότητα, το σχέδιό του αγκαλιάζει το κλασσικό δίνοντάς του όμως μια πιο σύγχρονη ματιά. Νομίζω ο Bagley είναι ένας από τους πιο άξιους τωρινούς σχεδιαστές του Spider-man και αυτό συνεχίζει να το αποδεικνύει συνεχώς μέσα από κάθε νέα δουλειά του με τον συγκεκριμένο ήρωα.
Συνοψίζοντας λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι το Spider-man: Life Story είναι ένα μήνυμα αγάπης στην εξηντάχρονη σταδιοδρομία του ήρωα. Αν και ιστορία με μερικά προβλήματα – κυρίως στα θέματα ρυθμού – στο τέλος καταφέρνει με έναν γλυκόπικρο και εξαιρετικό τρόπο να μιλήσει για όλα αυτά τα πράγματα που κάνουν τον Spider-man εξήντα χρόνια μετά να είναι ακόμα ένας από τους πιο αγαπητούς σούπερ ήρωες των ημερών μας. Το Life Story μπορεί να μην είναι η πιο καλή ιστορία με τον Spidey που έγινε ποτέ. Άλλωστε δεν προσπαθεί να γίνει τίποτα τέτοιο. Το μόνο που κάνει είναι να πει μια ιστορία που δημιουργήθηκε από δύο φάνς για τους φανς. Και το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο όμορφο.
