Ταινίες που θα μπορούσαν να παίζουν σε επανάληψη στα θερινά σινεμά, αποπνέουν την ραστώνη ενός απογεύματος Τρίτης του Αυγούστου στην Αθήνα.
Πολλές σελίδες έχουν ξοδευτεί κατά καιρούς για να περιγράψουν την ξεγνοιασιά και την χαλάρωση των καλοκαιρινών διακοπών, όμως η παραμονή στην Αθήνα το καλοκαίρι έχει γραφτεί με τα πιο μελανά χρώματα. Αποκύημα της οικονομικής κρίσης, το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα έχει σταματήσει να είναι «προνόμιο» μερικών περιθωριακών τύπων όπως θα δούμε παρακάτω αλλά συνειδητή επιλογή. Απρόσμενες συναντήσεις, ερωτικές ματαιώσεις, παράνομες συναλλαγές, όλα μοιάζουν να λιώνουν στην άσφαλτο της Πανεπιστημίου ένα νωχελικό απόβραδο Τρίτης.
Φθηνά Τσιγάρα (2000)
Η ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη αν και δεν βρήκε τότε την ανταπόκριση που της αντιστοιχούσε, έχει φτάσει πια σήμερα να αποτελεί μια mainstream επιλογή για θερινές προβολές. Ένας τριαντάρης άνεργος που δηλώνει εμφατικά «συλλέκτης στιγμών» παρατηρεί με ένα εφηβικό ενθουσιασμό την ζωή όπως εκτυλίσσεται σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας. Μικρές νότες λυρισμού και jazz αυτοσχεδιασμοί συνοδεύουν τους νυχτερινούς περιπάτους του, με την πόλη να αναδεικνύει το πολλαπλό προσωπείο της. Συναναστρεφόμενος ο πρωταγωνιστής με μια σειρά διαφορετικών χαρακτήρων που μοιάζουν βγαλμένοι από τα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας του 2000, προσπαθεί να αντλήσει έμπνευση και να συλλέξει αυτές τις πολυπόθητες εμπειρίες. Η συνάντηση με μια νέα κοπέλα θα αποτελέσει την αρχή για μια γνωριμία που θα συγκλονίσει τον εσωτερικό του κόσμο, που επενδύεται μουσικά με την φωνή της Έλλης Πασπαλά.
Οι Αισθηματίες (2014)
Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης δημιούργησε μια cult ταινία που αν και αποπνέει την νοσταλγία των 80s, είναι ένα θαυμάσιο neo-noir δράμα. Ένα δίδυμο μικροκακοποιών που δουλεύουν για έναν αρχαιοκάπηλο μπλέκουν με τους επικίνδυνους νόμους της νύχτας. Στο διάβα τους θα περάσουν διάφοροι μικροεγκληματίες που χρωστούν χρήματα στο μεγάλο αφεντικό, όλοι με ένα γνώριμο και συνάμα ξεχωριστό παρουσιαστικό που κερδίζουν κατευθείαν το κοινό. Με φόντο εργατικές γειτονιές που λειτουργούν ως τόποι σφραγίσματος συμφωνιών, οι δυο νέοι θα ερωτευτούν τις λάθος γυναίκες και θα τις διεκδικήσουν μέχρι τέλους. Οι βόλτες με την μηχανή στο Μεταξουργείο, οι λήψεις στην αττική οδό με τις νεκροφόρες που λειτουργούν ως κάλυψη για την μεταφορά των αρχαίων και το γκεστ του Ρένου Χαραλαμπίδη μαζί με του ελαφρολαϊκού τραγουδιστή Λευτέρη Μυτιληναίου κερδίζουν τις εντυπώσεις.
Τσίου (2005)
Η Βίβλος κάθε ανθρώπου που θα περάσει Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα. Μια σύγχρονη και ανθρώπινη ματιά στους ανθρώπους του περιθωρίου που ντύνεται με χιούμορ και παρεξηγήσεις. Ο Τσίου είναι ένας χρήστης ναρκωτικών που ψάχνει την δόση του τον δεκαπενταύγουστο και καταλήγει να φέρνει άσκοπες βόλτες στο ερημωμένο κέντρο της Αθήνας. Όταν όλες οι «άκρες» του βρίσκονται εκτός της πόλης, ο Τσίου μέσα στον φαύλο κύκλο που έχει δημιουργήσει, γνωρίζει την Αγνή και όλα φωτίζονται. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες βρίσκονται στην ίδια φάση του περιθωρίου αλλά είναι τόσο ρεαλιστικά δομημένοι, που σου προκαλούν την ίδια δυσφορία με το όταν θα τους συναντούσες στην πραγματικότητα. Η ταινία είναι για αυτούς τους ανθρώπους που επιλέγεις να προσπερνάς και να αδιαφορείς κάθε πρωί του χειμώνα στην είσοδο του μετρό.
Δεκαπενταύγουστος (2001)
Ίσως η λιγότερο δημοφιλής ταινία της πεντάδας. Μια κωμωδία για τρία ζευγάρια που μένουν στην ίδια πολυκατοικία και αποφασίζουν να φύγουν εκτός Αθήνας τον δεκαπενταύγουστο, προκειμένου να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και τα προβλήματά τους. Τρία ζευγάρια ετερόκλητης σύνθεσης και διαφορετικών κοινωνικών τάξεων που αναζητούν την αναψυχή ή πράγματι ένα θαύμα της Παναγίας. Ο τόπος μεταβάλλεται από τον χώρο των διακοπών στο διαμέρισμα στην Αθήνα που έχει εισβάλλει ένας μικροκλέφτης. Τόσο το ψάξιμο στο σπίτι κάθε ζευγαριού όσο και η εξέλιξη των ίδιων των διακοπών φέρνει στην επιφάνεια μυστικά και δημιουργεί τεταμένες καταστάσεις στους ήρωες.
Σπιρτόκουτο (2002)
Ο Γιάννης Οικονομίδης επιχειρεί ίσως την πιο επιτυχημένη αποδόμηση της πυρηνικής ελληνικής οικογένειας που έχει συμβεί ποτέ σε φιλμ. Σε σφιχτά, κλειστοφοβικά καρέ ενός σπιτιού στα δυτικά προάστια διεξάγεται «Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους» όπως μας πληροφορεί ο υπότιτλος. Ο μάτσο πάτερ φαμίλιας που έχει άποψη για τα πάντα και υποβιβάζει γυναίκα και κόρη, αποτελεί το δεσπόζον στοιχείο αυτού του οικογενειακού δράματος. Μικρά μυστικά που αμφισβητούν την θέση του ως ο κυρίαρχος του σπιτιού ανατρέπουν τα πρότερα επαγγελματικά πλάνα του για το καφέ που έχει στον Κορυδαλλό και έτσι η αρχική ιδέα της ταινίας κάνει τον κύκλο της. Ο σεξισμός, η ενδοοικογενειακή βία και ο κοινωνικός ρατσισμός που συγκροτούν την ψυχοσύνθεση του μέσου νεοέλληνα της περασμένης δεκαετίας, αναδεικνύονται σε υπερθετικό βαθμό και μαζί με την αβίαστη χρήση βωμολοχίας ραγίζουν έστω και παροδικά το προφίλ της παραδοσιακής οικογένειας και ίσως να εξηγούν το τωρινό τέλμα της.
