Το κύριο πράγμα για το οποίο προσπαθεί να πείσει τους ακολούθους του ο Voldemort είναι πως οι μάγοι χωρίζονται σε δυνατούς και αδύναμους. Παρόλο που το κριτήριο που θέτει (η “καθαρότητα” του αίματος) είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει καμία βάση, βλέπουμε πως όντως κάποιοι μάγοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μαγεία αποτελεσματικότερα από άλλους και κανείς δεν αμφιβάλει πως είναι ικανότεροι από το μέσο όρο. Αυτό που δεν γίνεται ξεκάθαρο είναι το από που προέρχεται αυτή η παραπάνω επιδεξιότητα και ισχύς στη χρήση της μαγείας.
Για να το καταλάβουμε αυτό πρέπει να πρώτα να δούμε τι είναι η μαγεία και πως τη χρησιμοποιούν οι μάγοι. Καταρχάς είναι αρκετά διαφορετική από αυτό που συναντάμε συνήθως στα RPG (ηλεκτρονικά ή επιτραπέζια) με τη μορφή μιας εσωτερικής δύναμης που εκδηλώνεται με διάφορες τεχνικές. Η μαγεία είναι μία δύναμη που επεμβαίνει στον υλικό κόσμο για να προκαλέσει κάποια αλλαγή που πάει ενάντια στους νόμος της φυσικής και οδηγεί στο αποτέλεσμα που θέλει αυτός που την επικαλέστηκε (με διαβαθμιζόμενους βαθμούς επιτυχίας) εντός κάποιον ορίων που θέτουν οι δικοί της κανόνες (π.χ. είναι αδύνατο να φτιάξεις φαγητό από το μηδέν ή να αναστήσεις νεκρούς). Στην πιο απλή μορφή της οι μάγοι την επικαλούνται ασυνείδητα, σαν παιδιά, ενώ μετά την αγορά ραβδιού και μερικά μαθήματα στο Hogwarts ξεκινούν να χρησιμοποιούν ξόρκια.
Ένα ξόρκι αποτελείται από τέσσερα στοιχεία: την κίνηση του ραβδιού, τις μαγικές λέξεις, τη νοητική συγκέντρωση στο ξόρκι και τη θέληση για ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τα τρία πρώτα βρίσκονται εκεί για να συνοδεύουν και να ενισχύουν το τελευταίο, καθώς αυτό είναι η αναγκαία συνθήκη για να επικαλεστεί η μαγεία, αφού αυτό είναι το μόνο παρόν στοιχείο όταν οι μάγοι χρησιμοποιούν τη μαγεία πριν αποκτήσουν την απαραίτητη εκπαίδευση.
Το ραβδί είναι το μέσο που ενισχύει τη επαφή του μάγου με τη μαγεία σε τέτοιο βαθμό που οι περισσότεροι δεν μπορούν να εκτελέσουν ξόρκια χωρίς αυτό. Τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένο κάνουν ένα ραβδί περισσότερο ή λιγότερο κατάλληλο για συγκεκριμένα ξόρκια, αλλά άμα λάβουμε υπ’ όψιν πως το καθένα επιλέγει το ιδιοκτήτη του, το πιο πιθανό είναι πως ο κάθε συνδυασμός ραβδιού-ιδιοκτήτη θα είναι ο καλύτερος δυνατός. Όλα αυτά φυσικά όσο δε μιλάμε για το Elder Wand, το οποίο ενισχύει τη δύναμη του κατόχου του να επιβάλει τη θέλησή του στη μαγεία σε τέτοιο βαθμό που του δίνει την ικανότητα να φέρει σε πέρας άθλους που με ένα κανονικό ραβδί θα ήταν αδύνατοι (όπως όταν ο Harry επισκεύασε το ραβδί του).
Οι μαγικές λέξεις (είτε φωναχτές, είτε στο μυαλό του μάγου) και η κίνηση του ραβδιού συνδέουν το ξόρκι με ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, όπως είδαμε όταν ο Harry χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ξόρκι Sectumsempra. Παρόλο που δεν ήξερε τι ακριβώς έκανε, εφόσον ήξερε τα σωστά λόγια, πως να κουνήσει το ραβδί του και στόχευσε το ξόρκι σε κάποιον που έβλεπε σαν εχθρό του (τον Draco) το ξόρκι λειτούργησε όπως θα περίμενε ο δημιουργός του.
Η συγκέντρωση στο ξόρκι είναι το σημείο στο όποιο μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για ικανότητα. Ο μάγος πρέπει να είναι σε θέσει να κεντράρει τη σκέψη του στο επιθυμητό αποτέλεσμα του ξορκιού και η κίνηση του ραβδιού μαζί με τις μαγικές λέξεις βοηθούν σε αυτή τη διαδικασία. Η διατήρηση της συγκέντρωσης μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά σε χαώδεις καταστάσεις όπως είναι μια μονομαχία. Επίσης είναι απαραίτητη και η επιβολή του μάγου στα συναισθήματά του καθώς αυτά μπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία ενός ξορκιού, με πιο εμφανές παράδειγμα το Expecto Patronum, το οποίο θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο.
Η θέληση του μάγου να φέρει σε πέρας το ξόρκι είναι αυτό που τελικά καθορίζει τη δύναμή του. Για αυτό το λόγο όταν ο Harry προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τη βασανιστική κατάρα (Cruciatus Curse) στην Bellatrix απέτυχε σε μεγάλο βαθμό, καθώς του έλειπε ο απαραίτητος σαδισμός. Αντίστοιχα, οι μάγοι μπορούν να είναι πιο ικανοί όταν κάνουν ξόρκια σχετικά με πράγματα που τους αρέσουν. Για παράδειγμα, ο Newt Scamander δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ικανός στις μονομαχίες – λογικό για το μη βίαιο χαρακτήρα του – αλλά είναι σε θέση να εκτελέσει δύσκολα και περίπλοκα ξόρκια που σχετίζονται με μαγικά πλάσματα, πράγμα ακόμα πιο εντυπωσιακό άμα σκεφτούμε πως δεν τελείωσε ποτέ τις σπουδές του στο Hogwarts.
Ακόμα είναι λογικό για τους χαρακτήρες που βρίσκονται στο κέντρο των συγκρούσεων να μεγαλώνουν σε δύναμη. Από τη μία όσο περισσότερες επιτυχίες συναντούν οι σκοτεινοί μάγοι, τόσο αυξάνεται η μεγαλομανία τους, άρα και η θέλησή τους να επιβληθούν στους υπόλοιπους και από την άλλη οι μάγοι που τους αντιμετωπίζουν βλέπουν την αναγκαιότητα να τους σταματήσουν να γίνεται όλο και πιο επιτακτική, με τη μαγεία και των δύο πλευρών να ανταποκρίνεται.
Επίσης η συναισθηματική κατάσταση για άλλη μια φορά παίζει μεγάλο ρόλο καθώς μπορεί να αποδυναμώσει ή να ενισχύσει τη θέληση του μάγου, όπως έγινε όταν η Molly Weasley, μία μάγισσα που δεν είχε επιδείξει ποτέ κάποιο ταλέντο στις μονομαχίες, νίκησε και σκότωσε την Bellatrix Lestrange, πιθανότατα τη δεύτερη πιο ισχυρή σκοτεινή μάγισσα που υπήρχε εκείνη την περίοδο (πρώτος ο Voldemort φυσικά), όταν απειλήθηκε η ζωή την Ginny.
Φυσικά δε γίνεται να μην αναφέρουμε πως, όπως έχει πει και ο πιο κατάλληλος να μιλήσει για αυτό το θέμα, ο καθηγητής Albus Dumbledore, η μεγαλύτερη δύναμη είναι η αγάπη. Τι είναι όμως αυτό που κάνει την αγάπη ισχυρότερο συναίσθημα από την οργή, τη λύπη, τη χαρά ή την απελπισία; Επειδή η αγάπη είναι το κύριο συναίσθημα που θα σε οδηγήσει σε πράξεις αυτοθυσίας· και όπως έχουμε δει από την αρχή της ιστορίας μας με τις πράξεις της μητέρας του Harry, μέχρι και τη δική του προθυμία να πεθάνει για να προστατεύσει τους φίλους του, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι που εμφανίζονται τα δυνατότερα μαγικά. Γιατί εμφανίζονται όμως τότε; Η πιο λογική εξήγηση που μπορώ να βρω είναι πως σε εκείνες τις στιγμές ο μάγος παραιτείται από τις προσωπικές του σκέψεις με όλο του το μυαλό και όλη του η θέληση συγκεντρώνονται στο σκοπό που έχει να φέρει σε πέρας, με αποτέλεσμα να επικαλείται τη μαγεία στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Αντί επιλόγου: Αντίθετα με ό,τι έχουμε μάθει από το D&D, στο σύμπαν του Harry Potter το να είσαι καλός μάγος είναι πιο περίπλοκο από το να έχεις μαξάρει το Intelligence (συγνώμη απανταχού Ravenclaw).
Λεωνίδας Χριστοδούλου
