Ο Σεπτέμβριος ανήκει στο Αντιφασιστικό κίνημα ως υπενθύμιση των φρικαλεοτήτων και των καταστροφικών αποτελεσμάτων της ναζιστικής πολιτικής. Η εορτή της 28ης Οκτωβρίου, αν και στιγματίζεται από ένα αρνητικό κλίμα εξαιτίας της στρατιωτικής και εθνικιστικής της υπερβολής, το μήνυμα της είναι έστω ισχυρό στην κοινή γνώμη, πως δηλαδή ο Χίτλερ αποτελεί το χειρότερο κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας και πρέπει να αποφευχθεί οποιαδήποτε άνοδος του φασισμού στην εξουσία. Η 17 Νοέμβρη είναι επίσης μια υπενθύμιση αντίστασης στην ακροδεξιά. Και φέρνοντας στην μνήμη μας άτομα που θυσιάστηκαν για τον αγώνα, όπως η Zackie ή ο Φύσας, θυμούμενοι την ελληνική αλλά και τη διεθνή ιστορία, και παρακολουθώντας τις δικαστικές εξελίξεις όσον αφορά το δικαστήριο του Μιχαλολιάκου και άλλων μελών του ναζιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής, το «Κυνήγι» του Γιώργου Βακάκη σε σχέδιο του Κλημή Κεραμιτσόπουλου, έρχεται να δέσει με έναν μοναδικό τρόπο την επικαιρότητα με τον αντιναζιστικό αγώνα.
Τρεις φίλοι, η Ηλιαχτίδα, ο Τζώρτζης και ο Κλημής, μια συνηθισμένη νύχτα Φθινοπώρου παίρνουν την απόφαση να ξεχυθούν στους δρόμους της πόλης και να κυνηγήσουν φασίστες… Βρίσκουν μια ομάδα νεαρών ακροδεξιών που επέλεξαν εκείνη τη βραδιά να γεμίσουν την πόλη με εθνικιστικά συνθήματα. Οι τρεις φίλοι φοβερίζοντάς τους, πιάνουν έναν από αυτούς και με τη βοήθεια ενός άλλου συντρόφου, του Λόγιου, ξεκινούν την τιμωρία –και συνάμα θεραπεία- του νεαρού, με στόχο να μετατραπεί σε έναν σωστό πολίτη και να του διδαχθούν ηθικές αξίες.
«Ο φασισμός είναι το μαύρο στίγμα στο δέρμα της ανθρωπότητας. Το χιούμορ είναι το φάρμακο και το γέλιο είναι η θεραπεία. Η θεραπεία ώστε να μην υπάρχει ίχνος μαυρίλας στην καρδιά και το μυαλό μας». Με αυτήν την εισαγωγική φράση εισερχόμαστε στο «Κυνήγι», που από το εξώφυλλο, ξεκαθαρίζει την θέση του και κάνει φανερό το τι θα ακολουθήσει. Μια ιστορία με μήνυμα πως οι φασιστές πρέπει να εξαλειφθούν και η πληγή στο εθνικιστικό πνεύμα της ελληνικής επικράτειας πρέπει να επουλωθεί. Το κόμικ είναι μια κλήση στους αναγνώστες να δράσουν άμεσα και με ζήλο ώστε να βρεθεί λύση στο ζήτημα.
Μέσα από το χιουμοριστικό πλαίσιο που δίνετε, τα μηνύματα γίνονται ακόμα πιο ισχυρά και η απόδοση είναι πολλές φορές άμεση, και το γέλιο που προκαλείται είναι ένα αποτέλεσμα της ίδιας της αφύπνισης μας ως προς το μήνυμα των δημιουργών. Το σκίτσο του Κλημή είναι όμορφα στημένο και αποδίδει το ύφος της ιστορίας με αριστουργηματικό τρόπο. Ο Γιώργος Βακάκης στην πρώτη του απόπειρα συγγραφής κόμικ, εντυπωσιάζει ευχάριστα, με τους μεταδοτικούς του διαλόγους, πετυχαίνοντας το συναισθηματικό και γενικό πολιτικό υπόβαθρο που θέλει να φτάσει.
Η παρουσίαση των φασιστικών και αριστερών μαζών έχει τον νεαρό ναζιστή να είναι ένα πρόσωπο αμόρφωτο, δίχως αξίες ή αρχές, κινούμενο από την δύναμη της μαζικοποίησης, θύμα της ναζιστικής προπαγάνδας, ένας φοβισμένος ανθρωπάκος που του λείπει η αγάπη και η φροντίδα. Ο ρόλος του αριστερού ιδεαλιστή έρχεται στο πρόσωπο του Λόγιου, ενός ανθρώπου γεμάτου ιδέες και αγάπη για την τέχνη του βιβλίου, ακτιβιστή, υποστηρικτή της κοινωνικής ισότητας και πάνω από όλα ρομαντικό. Ο χαρακτηρισμός των δύο παρατάξεων είναι αποδομένη φυσικά ως προς την εύνοια του αριστερού, αλλά συνολικά δεν ξεφεύγει ποτέ στα όρια της υπερβολής.
Συνολικά, είναι από τις λίγες προσπάθειες στον χώρο που το μήνυμα είναι τόσο άμεσα και τόσο άρτια αποδομένο. «Το Κυνήγι (ή αλλιώς τι να κάνουμε με έναν φασίστα)» είναι το απόλυτο αντιναζιστικό κόμικς, και απαιτεί την προσοχή όλων μας. Γιατί στον φασισμό και στο ναζισμό δεν υπάρχει τίποτα το αστείο, μονάχα η πικρή αλήθεια…
