Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Beach off! – Τα 10 καλύτερα beach episodes που έχουμε δει!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Filler; Όχι ευχαριστώ – Τα 10 χειρότερα filler arcs όλων των εποχών
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Κρυφτείτε – Οι 10 δυνατότεροι πρωταγωνιστές anime
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Παλιοί και νέοι θρύλοι – Tα 10 καλύτερα anime του 2022
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Bασικά… τρέξτε! Οι 10 πιο overpowered villains των anime
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    Αστερίξ: Λευκή Ίριδα – Εισβολή life coaches στο γαλατικό χωριό;
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έφτασε το Spider-Verse στο τέλος του;
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    1800: 6. Zιχνα – Ο Θ. Καραμπάλιος συνδυάζει το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Σφαγείο Νούμερο 5 – An american war story
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μανώλης – Το μάταιο ταξίδι για την Ιθάκη
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Οι Νετανιάχου – Ανατομή της εβραϊκής ταυτότητας
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Όνομά Μου Είναι… – Μία γνωριμία με σημαίνουσες προσωπικότητες της ελληνικής λογοτεχνίας
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Πρόποση – Όταν διαταράσσεται το Γεύμα της Μαρμότας
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ο Πολωνός – Η επιθυμία ως παιχνίδι εξουσίας
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Κανείς Δε Μιλάει Γι’ Αυτό – Meta κατάδυση στον ψηφιακό μικρόκοσμο
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Monster – Τα τέρατα μέσα μας
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Φόνισσα – Μία σπουδή στα όρια του γυναικείου ψυχισμού
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Old Oak – Μνήμη, μία φωτιά που σιγοκαίει
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Gynnaehorror – Σημειώσεις για την γυναικεία αναπαράσταση στον κινηματογραφικό τρόμο
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Oppenheimer – Η ζωή ενός διάττοντα αστέρα
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Ahsoka- Καλώς ήρθατε στο επόμενο sidequest
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Our Flag Means… Love
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    One Piece – Μεταξύ κατεργαραίων…
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    My Adventures with Superman- Ένας Superman για όλους
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Secret Invasion – Που θα πάει αυτή η βαλίτσα;
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    Ο Brian Cox ως Logan Roy στο Succession.
    Είναι το Succession reality show;! (vid)
    1 Λεπτά Ανάγνωσης
    Tι είναι Τεχνολογία; | Εκδήλωση Παρουσίασης TechTalk
    2 Λεπτά Ανάγνωσης
    ΗiVerid Mind | Exploring hybrid realities – 24/11-8/12
    3 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Smassing Culture επέστρεψε με νέο site και ανανεωμένη διάθεση
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βιβλία και νησιά ή καλύτερα… κάθε νησί και βιβλίο!
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: US – Η νέα ταινία του Jordan Peele δεν ήταν όπως θα θέλαμε
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Aa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > US – Η νέα ταινία του Jordan Peele δεν ήταν όπως θα θέλαμε
Cinema

US – Η νέα ταινία του Jordan Peele δεν ήταν όπως θα θέλαμε

Σόλωνας Παπαγεωργίου Από Σόλωνας Παπαγεωργίου Δημοσιεύτηκε 10 Απριλίου 2019 Τελευταία Ενημέρωση 10 Απριλίου 2019 7 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

Ο Jordan Peele ξεκίνησε ως κωμικός και στη συνέχεια, μεταπήδησε στο είδος του κινηματογράφου του τρόμου. Με το Get Out, την πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε, έφτασε στο κατώφλι της Ακαδημίας. Φέτος, επιστρέφει με το Us, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι Lupita Nyong’o, Winston Duke, Shahadi Wright Joseph και Evan Alex.

Στην ταινία έχουμε μια τετραμελή οικογένεια που ταξιδεύει για τις διακοπές της στο θερινό της εξοχικό, εκεί όπου η μητέρα Adelaide (Lupita Nyong’o) είχε αποκτήσει μια εξαιρετικά τραυματική εμπειρία ως παιδί. Σύντομα, θα δεχτούν επίθεση από μια οικογένεια από διδύμους, που ναι μεν τους μοιάζουν στο πρόσωπο, αλλά διαφέρουν ως προς την συμπεριφορά, καθώς είναι κτηνώδεις και χωρίς ίχνος ανθρωπιάς.

Σε οποιοδήποτε είδος (είτε αυτό είναι horror, είτε είναι δράση), εκτιμώ αφάνταστα την προσπάθεια εμβάθυνσης, όσον αφορά στα κοινωνικοπολιτικά θέματα. Το Get Out ήταν σαφές με το μήνυμά του. Στο Us, ο Peele προσπαθεί να κινηθεί λίγο πιο υπόγεια, αφήνοντας μπερδεμένους συμβολισμούς από εδώ και από εκεί, το οποίο, για εμένα, δεν δούλεψε καθόλου καλά. Η ταινία μπερδεύει τα μπούτια της με τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει. Δείχνει λίγο τις ταξικές αδικίες (τόσο ισχνά, που μόνο με μεγεθυντικό φακό και υπερανάλυση του θέματος, μπορείς να βγάλεις άκρη), παρομοιάζοντας το γκρουπ των εισβολέων με τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας. Παρόλα αυτά,  χώνει και φυλετικά θέματα μέσα και εκεί είναι που το χάνει. Οι λευκοί πλούσιοι πεθαίνουν αμέσως, οι έγχρωμοι λεφτάδες, όμως, παλεύουν και εν μέρει, κερδίζουν στο τέλος. Δεν παίρνει μια καθαρή θέση στο ζήτημα και κινείται, γενικά, σαν να μην έχει σαφή προσανατολισμό. Μας δίνει λίγο από το ένα, λίγο από το άλλο και τελικά, καταλήγει να ναι ένας αχταρμάς που, δυστυχώς, κάθε άλλο παρά νόημα βγάζει με αυτό που προσπαθεί να πει.

Επίσης, ας καταλάβουν κάποτε οι (αμερικάνικες) ταινίες ότι με το να δείχνεις ένα πρόβλημα, δεν σημαίνει κιόλας ότι αξίζεις και βραβείο. Μια ταινία που θεωρείται πολιτισμικά σημαντική δεν πρέπει απλά να δείχνει το ρατσισμό, αλλά και να τον ερμηνεύει, να προτείνει λύσεις, να εμβαθύνει. Λόγου χάρη, το American History X μας έδειξε ότι οι ρίζες του ρατσισμού είναι και ταξικές, καθώς, σαν φαινόμενο, αυτός δεν ήρθε στην οικογένεια από τον skinhead γιο, αλλά προυπήρχε από τον πατέρα που γκρίνιαζε, επειδή είχε την πεποίθηση ότι δεν υπάρχουν δουλειές για τους λευκούς λόγω των έγχρωμων. Αν μια ταινία μας δείξει μια-δυο ρατσιστικές επιθέσεις, μπορεί να χαρακτηριστεί καλή, δεν είναι, όμως, απαραίτητα και μια ταινία με το απαραίτητο βάθος. Προφανώς, δεν προσπαθώ να υποβιβάσω την σημασία του να καταδεικνύεις και να κατηγορείς την ξενοφοβία. Είναι σημαντικό και απαραίτητο. Αυτό που εξηγώ είναι ότι για να γίνει κάτι αριστούργημα δεν αρκεί απλά η επιδερμική απεικόνιση, αλλά η πραγματικά εύστοχη ερμηνεία ενός φαινόμενου.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί ότι το Us χάνει σε ποιότητα και από τις πολλές σεναριακές ευκολίες που βγάζουν μάτι. Για παράδειγμα, σε ένα σημείο, διευκρινίζει ότι τους εισβολείς τους ενδιαφέρει απλά να σκοτώσουν τις  οικογένειες που στοχοποιούν. Σε όλες τις περιπτώσεις, εκτός από αυτή των πρωταγωνιστών, τα θύματα δολοφονούνται αμέσως. Αντί, όμως, να σκοτώσουν τους πρωταγωνιστές και να ξεμπερδεύουν, επιλέγουν πρώτα να “παίξουν” μαζί τους. Προφανώς, όπως αποκαλύπτει και αργότερα το ίδιο το Us, η οικογένεια με τους διδύμους έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με την οικογένεια της Adelaide συγκεκριμένα και για αυτό, επιλέγει πρώτα να τους βασανίσει. Το σχέδιο, όμως, εκτελείται με τόσο άσχημο τρόπο που γίνεται ξεκάθαρα ώστε η ταινία να δώσει αφορμές στους ήρωες να την σκαπουλάρουν στο τέλος. Και ίσως αυτό να φαντάζει μικρο-παράπονο, αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι. Διότι, σε μια σωστή ταινία τρόμου, δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι “ο πρωταγωνιστής θα έπρεπε να είχε ήδη πεθάνει/χάσει”, γιατί αυτό στερεί από το σασπένς και τον φόβο που θα έπρεπε κανονικά να νιώθω. Το Us, κατά συνέπεια, δεν είναι επιτυχημένο ούτε ως ταινία με κοινωνικές προεκτάσεις, αλλά ούτε και ως slasher.

Τέλος, κάτι άλλο που πραγματικά με εξόργισε ήταν η επιλογή να εξηγηθεί ένα μεγάλο μέρος της πλοκής στα τελευταία λεπτά της ταινίας. Η προέλευση των “Άλλων”, ο στόχος τους, οι λεπτομέρειες για την ζωή τους και όλο το… ζουμί γενικά παρατίθεται σε πέντε λεπτά, λίγο πριν κάνει της εμφάνισή της μια ανατροπή και μετά οι τίτλοι τέλους. Αυτό το είχα δει και στο Glass του M.N. Shyamalan, που μας πετάει κομμάτια της πλοκής που δεν είχαν ξαναπαρουσιαστεί λίγο πριν ανάψουν τα φώτα προς την έξοδο στο σινεμά. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί το κοινό να ανέχεται κάτι τέτοιο. Είναι τρομερά κακή επιλογή, γιατί, πάνω από όλα, είναι τρομερά αντι-σεναριακή.

Ευτυχώς, εκεί που η ταινία λάμπει είναι το τεχνικό κομμάτι, στο οποίο δεν έχω να προσάψω τίποτα. Το Us είναι μια νόστιμη καραμέλα όσον αφορά στο οπτικοακουστικό του μέρος. Η κάμερα, η φωτογραφία, το μοντάζ, το soundtrack: όλα τους μαρτυρούν ότι οι συντελεστές που εργάστηκαν στο εν λόγω project είναι πραγματικά ταλαντούχοι. Από τα στιλιζαρισμένα πλάνα του Peele, μέχρι τα μουσικά κομμάτια και τα themes, οι καθαρά αρτιστικές επιλογές είναι εύστοχες και κουβαλάνε στις πλάτες τους μια σεναριακά άνιση προσπάθεια.

Βγαίνοντας από το σινεμά, προβληματίστηκα με τη στάση μου, καθώς είχα ακούσει πολύ καλά λόγια, από κριτικούς που εμπιστεύομαι κιόλας. Ίσως η ταινία να αρέσει στην μεγαλύτερη μερίδα του κοινού. Εμένα, πάντως, με άφησε πολύ απογοητευμένο. Μπορεί ο Peele να είναι ένα από τα πνευματικά παιδιά του Spike Lee, αλλά έχει δρόμο μπροστά του ακόμα. Όντως “το έχει” με το είδος, όπως μας απέδειξε το Get Out, αλλά προσωπικά, θα τον συμβούλευα (γιατί ξέρω ότι με διαβάζει), να αφήσει τους πολλούς υπόγειους συμβολισμούς και να επιστρέψει στην αμεσότητα που, κακά τα ψέματα, τον οδήγησε και στα Όσκαρ πριν ένα χρόνο.  

TAGGED: Evan Alex, Jordan Peele, Lupita Nyong'o, Shahadi Wright Joseph, Winston Duke
Σόλωνας Παπαγεωργίου 10 Απριλίου 2019 10 Απριλίου 2019
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Twitter Copy Link Print
Από Σόλωνας Παπαγεωργίου
Follow:
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στου Ζωγράφου. Δεν άλλαξε και ποτέ παραστάσεις, οπότε η ζωή του μάλλον θα είναι αρκετά βαρετή. Τι δεν είναι βαρετό, όμως; Το περιεχόμενο αυτή της σελίδας.
Προηγούμενο άρθρο Friends – Τα 10 αγαπημένα μας επεισόδια
Επόμενο άρθρο Η Ουκρανία εξάγει και πολιτισμό εκτός από ναζί;

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

Cinema

Monster – Τα τέρατα μέσα μας

Nίκος Γιακουμέλος Nίκος Γιακουμέλος 10 Δεκεμβρίου 2023
Cinema

Φόνισσα – Μία σπουδή στα όρια του γυναικείου ψυχισμού

Παναγιώτα Καρβούνη Παναγιώτα Καρβούνη 9 Δεκεμβρίου 2023
Cinema

The Old Oak – Μνήμη, μία φωτιά που σιγοκαίει

Μάνος Βασιλείου - Αρώνης Μάνος Βασιλείου - Αρώνης 7 Δεκεμβρίου 2023
Cinema

Gynnaehorror – Σημειώσεις για την γυναικεία αναπαράσταση στον κινηματογραφικό τρόμο

Σιμόνη Σωτηρέλη - Παπαδοπούλου Σιμόνη Σωτηρέλη - Παπαδοπούλου 5 Δεκεμβρίου 2023
Cinema

Oppenheimer – Η ζωή ενός διάττοντα αστέρα

Σάντρα Δημητρέλου Σάντρα Δημητρέλου 23 Νοεμβρίου 2023
Cinema

Nimona – Μαθαίνοντας να αγαπάμε τα τέρατα μέσα μας

Άλκης Καζαμίας Άλκης Καζαμίας 27 Αυγούστου 2023
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Lost your password?