Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Beach off! – Τα 10 καλύτερα beach episodes που έχουμε δει!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Filler; Όχι ευχαριστώ – Τα 10 χειρότερα filler arcs όλων των εποχών
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Κρυφτείτε – Οι 10 δυνατότεροι πρωταγωνιστές anime
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Παλιοί και νέοι θρύλοι – Tα 10 καλύτερα anime του 2022
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Bασικά… τρέξτε! Οι 10 πιο overpowered villains των anime
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    Αστερίξ: Λευκή Ίριδα – Εισβολή life coaches στο γαλατικό χωριό;
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έφτασε το Spider-Verse στο τέλος του;
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    1800: 6. Zιχνα – Ο Θ. Καραμπάλιος συνδυάζει το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Σφαγείο Νούμερο 5 – An american war story
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μανώλης – Το μάταιο ταξίδι για την Ιθάκη
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Ο Πολωνός – Η επιθυμία ως παιχνίδι εξουσίας
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Κανείς δε μιλάει γι’ αυτό – Meta κατάδυση στον ψηφιακό μικρόκοσμο
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    666 λέξεις για το Πανδαιμόνιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Κάποτε υπήρχαν λύκοι – Η βίαιη πλευρά της ανθρώπινης φύσης
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κοιλιά του Γαϊδάρου – Μια ιστορία βίαιης ενηλικίωσης
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    The Old Oak – Μνήμη, μία φωτιά που σιγοκαίει
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Gynnaehorror – Σημειώσεις για την γυναικεία αναπαράσταση στον κινηματογραφικό τρόμο
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Oppenheimer – Η ζωή ενός διάττοντα αστέρα
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Nimona – Μαθαίνοντας να αγαπάμε τα τέρατα μέσα μας
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Paradise – Η νέα radical δυστοπική προσθήκη του Netflix
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Ahsoka- Καλώς ήρθατε στο επόμενο sidequest
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Our Flag Means… Love
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    One Piece – Μεταξύ κατεργαραίων…
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    My Adventures with Superman- Ένας Superman για όλους
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Secret Invasion – Που θα πάει αυτή η βαλίτσα;
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    Tι είναι Τεχνολογία; | Εκδήλωση Παρουσίασης TechTalk
    2 Λεπτά Ανάγνωσης
    ΗiVerid Mind | Exploring hybrid realities – 24/11-8/12
    3 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Smassing Culture επέστρεψε με νέο site και ανανεωμένη διάθεση
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βιβλία και νησιά ή καλύτερα… κάθε νησί και βιβλίο!
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Πώς το Mission: Impossible κατέκτησε την κορυφή
    1 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: 15 ταινίες με ποδόσφαιρο να δεις όσο δεν παίζει Euro (part 1)
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Aa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > 15 ταινίες με ποδόσφαιρο να δεις όσο δεν παίζει Euro (part 1)
Cinema

15 ταινίες με ποδόσφαιρο να δεις όσο δεν παίζει Euro (part 1)

Σταύρος Πασπαλάκης Από Σταύρος Πασπαλάκης Δημοσιεύτηκε 24 Ιουνίου 2016 Τελευταία Ενημέρωση 27 Μαΐου 2017 8 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

“Είναι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου” μας τραγουδάει η θυμόσοφος αηδώς Καίτη Γαρμπή δηλώνοντας έτσι τις ευαισθησίες της (που είναι και ο ομόνυμος τίτλους του άλμπουμ) για την οικολογική καταστροφή του πλανήτη.
Κυριολεκτικά αγαπητοί αναγνώστες, είναι ορισμένα καλοκαίρια που η φάση δεν παλεύετε καθόλου. Το κακό βέβαια γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν το καλοκαίρι αυτό παίζει στην τηλεόραση Euro ή Mundial, όπου οι τύψεις για τα μαθήματα που πάνε άκλαφτα στις εξεταστικές σε κυνηγάνε σαν Ερινύες.

Ως Smassing Culture περίτρανα έχουμε να δηλώσουμε πως η βάση των μαθημάτων θα έπρεπε να πέφτει κάτω κατά δύο μονάδες μιας και οι φοιτητές, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κολλάνε βαρέα και ανθυγιεινά με σκοπό να περάσουν ένα μάθημα.

Ακούει το υπουργείο;;;

Μιας και είναι λοιπόν της μοδώς, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στις καλύτερες ποδοσφαιρικές ταινίες που αποτυπώθηκαν ποτέ σε σελιλόιντ. Αν και ο κινηματογράφος εξακολουθεί να κοιτάει αφ’ υψηλου το εν λόγω άθλημα, ένα γεγονός που είχε αποδοθεί στην ελιτίστικη αντίληψη των δημιουργών,παρ όλα αυτά το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο (το μπαλέτο των μαζών  κατα Στανισλάφσκι) κάτι που δεν άφησε ασυγκήνητους ορισμένους απ’ τους μεγαλύτερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης, όπως τον Wim Wenders, ή τον Ken Loach.
Ξεκινάμε…
15)Offside (2006)

Βρισκόμαστε στο έτος 2006 μετά Χριστών λίγο πριν ολοκληρωθούν τα προκριματικά για το Mudial της Γερμανίας. Η εθνική ομάδα του Ιράν αντιμετωπίζει εκείνη του Μπαχρέιν με σκοπό ένα εισιτήριο για την τελική φάση και όλη η χώρα βρίσκεται σε αναβρασμό. Ορδές κόσμου συρρέουν με πούλμαν στο γήπεδο. Μεταξύ αυτών κρύβεται και ένα μικρό κορίτσι ντυμένη σαν άλλος Πίπης – απ’ τη γνωστή ελληνική ταινία- με σκοπό να δει το ματς.  Για κακή της τύχη όμως, στον έλεγχο των εισιτηρίων συλλαμβάνεται και οδηγείται σε χώρο, κατάλληλα διαμορφωμένο, για κατεργάρηδες. Εκεί συνειδητοποιεί ότι δεν ήταν η μόνη, δεκάδες γυναίκες προσπάθησαν να περάσουν στο γήπεδο εκείνη τη μέρα ντυμένες με τις πιο εφάνταστες αμφιέσεις.

Στο φονταμενταλιστικό κράτος του Ιράν οι γυναίκες απαγορεύεται να παρακολουθούν ποδόσφαιρο μαζί με άνδρες, γι αυτό και οι πρωταγωνίστριες μας σα σύγχρονες Καλλιπάτειρες κρύβουν τα γυναικεία χαρακτηριστικά τους και με σκοπό να γευτούν λίγο από το όπιο της στρογγυλής θεάς. Μέσα στο “κλουβί” οι πρωταγωνίστριες μας θα γνωριστούν αλλά και θα μοιραστούν το πάθος τους για το ποδόσφαιρο.
.
Ο Jafar Panahi στήνει τον φακό του έξω από ένα γήπεδο, σκιαγραφώντας μια λυπητερή πτυχή της χώρας του, με ελάχιστο budget (μόλις 2.500 $) και χωρίς περίτεχνα σκηνοθετικά πλάνα, αλλά με εξαιρετικό σεναριακό διάλογο καταφέρνει να δημιουργήσει πέντε καρτουνίστικες φιγούρες που ακροβατούν ανάμεσα στο κωμικοτραγικό και το cult, κάτι που θα του χαρίσει και τον αργυρό αρκούδο στην 56η Berlinale του Βερολίνου. Μόνο ίσως πρόβλημα της ταινίας είναι η έλλειψη σασπένς κάτι που την κάνει ελαφρός κουραστική σε ορισμένα σημεία.
14)Looking for Eric (2009)

“Ποια ήταν η πιο γλυκιά ανάμνηνση που είχες ποτέ; Σίγουρα θα πρέπει να ήταν κάποιο γκόλ που έβαλες…” Ρωτάει ο Έρικ, ένας ταχυδρόμος απ’ το Μάντσεστερ φανατικός ποδοσφαιρόφιλος, το βασιλιά Ερικ (κάθε άλλο παρά τυχαία η συνωνυμία). “Οχι” απαντάει ο Cantona και συνεχίζει “Ηταν μια πάσα!”.

Ο Eric περνάει μια κρίση μέσης ηλικίας και δείχνει να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στίς συγκρούσεις με τα παιδιά του, ενώ προσπαθεί να ξανακερδίσει την αγάπη των ανθρώπων που τον περιβάλλουν.  Ενα κλασσικό Ken Loach  σενάριο για τα πάθη της βρετανικής εργατικής τάξης που μπολιάζεται όμως με ολίγον από φαντασιακό, ήτοι μαγικός ρεαλισμός από τον πολυβραβευμένο Ιρλανδό σκηνοθέτη. Ο Eric θα μπορούσε να το ρίξει στα ναρκωτικά,στη θρησκεία και ποιος ξέρει που αλλού μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται μπροστά του το ποδοσφαιρικό του είδωλο, ο Ερικ Καντονα, ο οποίος ως απο μηχανής θεός παριστάνει την καταπιεσμένη φωνή ενός άντρα που προσπαθεί να μάθει από τα λάθη του.

Ευκολόπεπτη ταινία με τον Steve Events να μας δίνει μια αληθινά ρομαντική και δυνατή ερμηνεία,όπως και ο εξαιρετικός Eric Cantona, που σε γεμίζει συναισθήματα και συγκινήσεις , αντίστοιχες με αυτές που πρόσφερε κάθε Κυριακή -την δεκαετία του 90′ -ο Βασιλιάς στο θέατρο των ονείρων.

13)Football Factory (2004)

Παραμένοντας κινηματογραφικά στην Αγγλία, αν είσαι αγνός φίλαθλος, οπαδός ή έστω χούλιγκαν και δεν έχεις δεί ακόμα αυτή την ταινία, σταμάτα ότι κάνεις πάρε παραμάσχαλα ένα οικογενειακό παγωτό (βανύλια-καραμέλα-σοκολάτα με αμύγδαλο κατα προτίμηση) και στρώσου στον καναπέ σου.
Ο Nick Love μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το ομώνυμο βιβλίο του John King με τρόπο αριστουργηματικό. Βιβλίο που βγήκε αθόρυβα το 1996 και αμεσως έκανε έναν mouth-to-mouth πάταγο. Είναι απ τις λίγες ταινίες που περιγράφουν τόσο γλαφυρά την οπαδική κουλτούρα στην ουσία της. Οι ήρωες του King δεν είναι απλά χούλιγκανς, είναι παιδιά που ψάχνουν την ταυτότητα τους σε ένα κόσμο ανέραστο και πολιτικά βάρβαρο, που θέλουν να πούν “Αντε γαμήσου” στο αφεντικό τους γιατί βαριούνται να σηκωθούν για δουλειά, και προτιμούν να ξενυχτάνε στις πάμπ, παρά να γυρίσουν στην γκρίνια της γυναίκας τους.

“Είμαι συσπειρωμένος σαν ελατήριο έτοιμο να εκτοξευτεί και η μαλακία δε βοηθάει πια. Χρειάζομαι τη βία για να αισθανθώ ζωντανός. Ξέρω τι προτιμώ να κάνω, mate. Τότεναμ εκτός έδρας! Love it! ” Είναι μια απ τις πολλές ατάκες που ακούγονται μες την ταινία και ουσιαστικά αποτελούν μια κοινωνική ακτινογραφία για το τι κρύβουν μέσα στο κεφάλι τους αυτοί οι αλητάμπουρες. Να τονίσουμε επίσης ότι αξίζει να διαβάσετε και το βιβλίο (ανεπιφύλακτα)!
12)Maradona (2008)

Για ορισμένους ήταν ο θεός για κάποιους άλλους ένας σύγχρονος αδάμ, όπου αφού έφαγε το μήλο, το κοντρόλαρε και ξεκίνησε να τριπλάρει τους πάντες.
Ο Κουστουρίτσα παίρνει μια κάμερα και ακολουθάει το Ντιεγκίτο σε κάθε του βήμα, υπό τους ήχους του God save the Queen των Sex Pistols.
Δεν θα πω ψέματα, αλλά απογοητεύτικα λίγο, όχι γιατί είναι κακό ντοκιμαντέρ αλλά γιατί ως καλός πιστός όταν άκουσα τα ονόματα Κουστουρίτσα και Μαραντόνα στην ίδια πρόταση περίμενα κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που εν τέλη πήρα απ’ την ταινία.  Παρ όλα αυτά σίγουρα αποτελεί μια ενδιαφέρον δουλεία μιας και ο Ντιέγκο μας ξεναγεί στην παλία του γειτονιά εκεί που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, μας μιλάει για τις εξαρτήσεις του (με άκρως συγκινητικό τρόπο), για την Λατική Αμερική, αλλά και για την άρνηση του να παραλάβει βραβείο για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο από τις ΗΠΑ, απαντώντας με το σήκωμένο μεσαίο δάκτυλο του χεριού του στους φωνιαδες-των-λαών-Αμερικάνους.
11)Δυο ημίχρονα στην κόλαση (1961)

Την άνοιξη του 44 οι Ναζί αξιωματικοί θέλουν να διοργανώσουν ένα αγώνα ποδοσφαίρου για τα γενέθλια του Χίτλερ, στον οποίον τα παλικάρια της άριας φιλής θα παίξουν ενάντια σε Ούγγρους αιχμαλώτους. Καλούν το περίφημο Ούγγρο ποδοσφαιριστή Onodi και τον διατάζουν να οργανώσει μια ομάδα, αρκεί να μην αποτελείται από Ευραίους. Ετσι ο Ουγγρος αστέρας αναγκάζεται να βρεί παίκτες από άλλες μονάδες. Τέλος η ομάδα οργανώνεται αλλά το μυαλό όλων είναι πρωτίστως στην απόδραση. Ιστορική και αρκετά καλή ταινία.

TAGGED: Euro, Football Factory, Jafar Panahi, John King, Ken Loach, Looking for Eric, Maradona, Nick Love, Offside, Wim Wenders, Κουστουρίτσα
Σταύρος Πασπαλάκης 27 Μαΐου 2017 24 Ιουνίου 2016
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Twitter Copy Link Print
Από Σταύρος Πασπαλάκης
Ο Σταύρος Πασπαλάκης γεννήθηκε ετοιμοπόλεμος, σε μια ηλικία ανατολίτικη. Τα τελευταία χρόνια αιχμαλωτίζει μύγες σε μια κοινότητα νίντζα ενώ ακονίζει τη κατάνα του, Σοκο Γκοσουγκι .
Προηγούμενο άρθρο 12 anime-σφηνάκια για να δεις μέσα στην εξεταστική!
Επόμενο άρθρο Τα Reflections της Death Disco μας αποχαιρετούν με ανατριχιαστικές ιστορίες και βιβλία!!

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

Cinema

The Old Oak – Μνήμη, μία φωτιά που σιγοκαίει

Μάνος Βασιλείου - Αρώνης Μάνος Βασιλείου - Αρώνης 6 Δεκεμβρίου 2023
Cinema

Gynnaehorror – Σημειώσεις για την γυναικεία αναπαράσταση στον κινηματογραφικό τρόμο

Σιμόνη Σωτηρέλη - Παπαδοπούλου Σιμόνη Σωτηρέλη - Παπαδοπούλου 5 Δεκεμβρίου 2023
Cinema

Oppenheimer – Η ζωή ενός διάττοντα αστέρα

Σάντρα Δημητρέλου Σάντρα Δημητρέλου 23 Νοεμβρίου 2023
Cinema

Nimona – Μαθαίνοντας να αγαπάμε τα τέρατα μέσα μας

Άλκης Καζαμίας Άλκης Καζαμίας 27 Αυγούστου 2023
Cinema

Paradise – Η νέα radical δυστοπική προσθήκη του Netflix

Aθηνά Κακλαμάνη Aθηνά Κακλαμάνη 29 Ιουλίου 2023
Cinema

Barbie- Life in plastic, Ιt’s fantastic?

Σάντρα Δημητρέλου Σάντρα Δημητρέλου 23 Ιουλίου 2023
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Lost your password?