Στον κόσμο των υπερηρώων, ο θάνατος –όπως και πολλά άλλα– είναι σχετικός. Στην πορεία των χρόνων και ιδιαίτερα τα τελευταία 25 χρόνια, σχεδόν όλοι οι εμβληματικοί ήρωες, καθώς και κάποιοι villains, έχουν κατά καιρούς πεθάνει για να αναστηθούν στη συνέχεια. Τα σχετικά τεύχη συνήθιζαν να εκτοξεύουν τις πωλήσεις , πχ το Death of Superman κρατάει το ρεκόρ από το 1993, αν και, όσο περνάει ο καιρός και οι αναστημένοι αυξάνονται, μειώνεται το ενδιαφέρον. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν σταματάει τη Marvel η οποία κάθε χρόνο σκοτώνει 2-3 χαρακτήρες για να αναστήσει μερικούς ακόμα ενώ το ακόμα χειρότερο είναι ότι η διάρκεια που κάποιος μένει νεκρός μειώνεται όλο και περισσότερο. Εξαίρεση σε όλο αυτό αποτελούν οι Fantastic Four και κάποιοι ήρωες των X-Men. Οι μεν Φανταστικοί δεν έχουν πεθάνει αλλά αντιμετωπίζονται ως νεκροί οι Reed και Susan και κοντεύουμε να φτάσουμε τα 3 χρόνια που δεν έχει βγει νέο τεύχος των F4. Οι δε μεταλλαγμένοι χάνουν σταθερά κεντρικούς χαρακτήρες την τελευταία δεκαπενταετία χωρίς να ανασταίνονται — αν και για μερικούς βρίσκονται λύσεις είτε από παράλληλα σύμπαντα είτε με ταξίδια στο χρόνο, καταστάσεις που προκαλούν στον πονοκέφαλο. Φυσικά, ο λόγος για όλα αυτά είναι η κόντρα με τη FOX για τα κινηματογραφικά δικαιώματα και η προσπάθεια της Marvel να εντάξει τους ήρωες στο υπερ-επιτυχημένο MCU. Σε αυτά τα πλαίσια, σκοτώθηκαν οι Jean Grey, Professor X, Wolverine, Cyclops και πολλοί άλλοι.
Tης Jean Grey η περίπτωση είναι ιδιαίτερη . Μπορεί να πει κανείς ότι άνοιξε τον δρόμο για τον θάνατο πρωταγωνιστών ήδη από το 1980 για να αναστηθεί στη συνέχεια. Όμως με το δεύτερο θάνατο της το 2004, στα πλαίσια της εξαιρετικής σειράς New X-Men με τον Grant Morrison, φάνηκε να έρχεται ένα οριστικό τέλος. Η Marvel, πιέζοντας τη FOX, ξεκίνησε τις περικοπές και σταμάτησε να δημιουργήσει νέους mutant ενώ άρχισε να βγάζει εκτός, με διάφορους τρόπους, αρκετούς από τους χαρακτήρες δεύτερης και τρίτης σειράς. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την άσχημη κατάσταση, η Jean Grey είχε ένα θάνατο αντάξιο της : αποδέχθηκε για δεύτερη φορά την κοσμική δύναμη του Φοίνικα (Phoenix Force), έσωσε την ομάδα της και πέθανε, αντιμετωπίζοντας έναν Magneto εκτός ελέγχου, ισοπεδώνοντας για πάντα το προφίλ ως υπερασπιστή των δικαιωμάτων των μεταλλαγμένων. Ο θάνατος της έδειχνε την τεράστια δύναμη ενός χαρακτήρα και μία ωραία αξιοποίηση Phoenix Force που μέχρι τότε αποτελούσε το μεγάλο φόβο της Jean Grey. Ήταν ένα ωραίο τέλος για μία ηρωίδα που συνδέθηκε με τις καλύτερες στιγμές των X-Men τη δεκαετία του ’80 και ξεπέρασε πλήρως τον αρχικό ρόλο της ως το γυναικείο συμπλήρωμα σε μία ανδροκρατούμενη ομάδα ηρώων στις αρχές των X-Men. Η απώλεια της πυροδότησε μερικές από τις καλύτερες ιστορίες των τελευταίων χρόνων και βοήθησε στη σκοτεινή στροφή του έτερου ήμισυ της, του Cyclops. Τα 13 χρόνια που έμεινε νεκρή αποτελούν ίσως διάστημα-ρεκόρ για τον κόσμο των υπερ-ηρώων. Στο μεταξύ, η Marvel έκανε κάποιες κινήσεις για να κρατήσει ζωντανή τη φλόγα: έφερε τη Rachel Summers, κόρη της από ένα παράλληλο σύμπαν, επανέφερε το Phoenix Force στο event Avengers vs X-Men και στη συνέχεια, ταξιδεύοντας από το παρελθόν, ήρθε μία έφηβη Jean Grey. Όταν λέμε για πονοκέφαλο το εννοούμε… Βέβαια, τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν αρκετό για να καλύψει το κενό. Οι φαν διχάζονταν ανάμεσα σε μία Jean Grey που μένει νεκρή για να κρατήσει ζωντανή την ανάμνηση της και να μην μπει στον κυκεώνα θάνατος-ανάσταση και σε μία επαναφορά που πιθανώς να αναζωογονούσε τα κόμικ.
Η Marvel ήδη από την άνοιξη του ’17 είχε αρχίσει να προετοιμάζει τα κόμικ των X-Men για μία τέτοια κατάσταση, ονομάζοντας τη νέα αρχή ResurrXion — γνωρίζοντας πιθανώς ότι οι διαπραγματεύσεις με τη FOX βαίνουν καλώς. Η αναγέννηση είχε διπλό νόημα: μία επανεκκίνηση των κόμικ με μεταλλαγμένους που είχαν βαλτώσει τα προηγούμενα χρόνια αλλά και ένας γύρος επαναφοράς στη ζωή χαρακτήρων που είχαν πεθάνει τα προηγούμενα χρόνια. Ο πρώτος στόχος, όπως έχουμε ξαναγράψει, δεν έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής παρά την πληθώρα νέων τίτλων και τις αλλαγές στις ομάδες. Όσον αφορά το δεύτερο, το τελευταίο εξάμηνο είχε έντονη δραστηριότητα. Για να αποφύγουμε τα spoiler σε άλλους τίτλους, αν διαβάσει κανείς το Marvel Legacy και το Astonishing X-Men, θα δει την επιστροφή κλασικών μεταλλαγμένων που πέθαναν την τελευταία πενταετία. Από τα τέλη του Δεκεμβρίου έρχεται η μίνι σειρά Phoenix Resurrection : The return of Jean Grey για να επαναφέρει την αγαπημένη ηρωίδα, μέλος της ορίτζιναλ πεντάδας των X-Men. Εδώ, βέβαια δεν υπάρχει κίνδυνος spoiler, από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς τι θα διαβάσει.
Η σειρά έχει 5 τεύχη και είναι αυτοτελής αλλά αν ο αναγνώστης θέλει να μπει λίγο καλύτερα στο κλίμα, μπορεί να διαβάσει και τη solo σειρά της έφηβης Jean Grey που έβγαλε 11 τεύχη και συνδέεται με την αναγέννηση της ορίτζιναλ ηρωίδας. Στο κέντρο όλης της ιστορίας είναι ξανά το Phoenix Force που μάλλον είχε εξαφανιστεί στο τέλος του Avengers vs X-Men — λέμε μάλλον γιατί δεν είσαι ποτέ σίγουρος με αυτά. Με το reboot του σύμπαντος που έγινε το ’15, έχουμε ξανά τον Φοίνικα, ο οποίος επιστρέφει για να αποκτήσει εκ νέου φορέα και, καθώς απογοητεύτηκε από όλες τις προηγούμενες επιλογές του, προσπαθεί να συνδεθεί ξανά με την Jean Grey.
Η ιστορία, σε σενάριο Matthew Rosenberg και εναλλασσόμενους σχεδιαστές, έχει όλες τις προδιαγραφές για να είναι πολύ καλή. Ωστόσο, παρά τις κάποιες δυνατές στιγμές, καθηλώνεται στο γενικό επίπεδο που μας έχουν συνηθίσει τα κόμικ των X-Men το τελευταίο διάστημα. Το σενάριο εξελίσσεται σε δύο επίπεδα. Από τη μία, όλες οι ομάδες των X-Men αντιμετωπίζουν περίεργα φαινόμενα σε όλο τον πλανήτη και συναντάνε φίλους και εχθρούς που έχουν πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Από την άλλη, βρίσκουμε τη Jean Grey σε μία μικρή επαρχιακή πόλη, όπου ζει μία “φυσιολογική” ζωή, χωρίς να έχει καμία ανάμνηση όσων έζησε ως μέλος των X-Men. Δυστυχώς, η εξέλιξη του σεναρίου δεν είναι αυτή που θα αναλογούσε στην ιστορία μιας τέτοια κλίμακας.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Καταρχάς, είναι προβληματικό ότι έχουν αποκαλυφθεί όλα ήδη από τον τίτλο της σειράς. Ξέρουμε ότι η Jean θα επανέλθει, μας μένει το πώς. Λείπει κάθε στοιχείο έκπληξης. Από την άλλη, η διερεύνηση των φαινομένων από τις ομάδες των X-men είναι κουραστική, γεμάτη τετριμμένους διαλόγους και φορτωμένη με πάρα πολλούς περιττούς χαρακτήρες. Αντί να επικεντρωθεί το σενάριο σε κάποιους εμβληματικούς μεταλλαγμένους που έχουν συνδεθεί με όλη την πορεία της Jean, σπαταλάει χρόνο σε δευτερεύοντες χαρακτήρες και χάνει κάθε δυναμική. Η πλευρά της ιστορίας που αφορά την Jean Grey κυλάει πολύ καλύτερα αλλά στερείται πρωτοτυπίας. Η τελική αποκάλυψη για το πού βρίσκεται η πρωταγωνίστρια και το τι είναι αυτός ο κόσμος που έχει στηθεί γύρω της είναι επίσης προβλέψιμη. Από τη μόνη “λογική” υπερφυσική εξήγηση που κάθε φαν των μεταλλαγμένων έχει υποψιαστεί μέσα στην πορεία των πρώτων τευχών.Αντίστοιχα, η δράση των πρώτων τευχών είναι μία αρκετά βεβιασμένη προσπάθεια να πάρει ο κάθε ήρωας λίγο χώρο να αναδειχθεί ο ίδιος και κάποια πλευρά από το παρελθόν του – π.χ. ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχασε. Όλα αυτά προχωράνε μάλλον αδιάφορα, καθώς ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι πρόκειται για συγκρούσεις που δεν κρίνουν κάτι και απλά κερδίζουν χρόνο μέχρι να πάμε στο κεντρικό ζήτημα, το αν θα “αγκαλιάσει” η Jean τη δύναμη του Φοίνικα.
Μόνο στο 5ο και τελευταίο τεύχος, βελτιώνεται αισθητά η κατάσταση, καθώς φτάνουμε στις στιγμές που περιμένουμε εδώ και κάποια χρόνια. Ο Rosenberg φαίνεται να κινείται πολύ καλύτερα σε αυτό το έδαφος. Παραμερίζονται οι δεκάδες χαρακτήρες και έρχονται στο προσκήνιο όσοι τους αντιστοιχεί, αυτοί που περιμέναμε από το 1ο τεύχος να πρωταγωνιστήσουν. Οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι, επαναφέρει κλασικές εντάσεις μέσα στους X-Men και οι σελίδες όπου το Phoenix Force προσπαθεί να δελεάσει τη Jean είναι εξαιρετικές. Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι αυτό είναι και το πιο εύκολο σημείο με την έννοια ότι αξιοποιεί τις προσδοκίες που υπάρχουν μέσα στο κοινό και τη δυναμική που έχουν χτίσει όλες οι προηγούμενες ιστορίες. Αντίστοιχα, το σχέδιο του τελευταίου τεύχους ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα στις απαιτήσεις σε σχέση με τα προηγούμενα. Καθαρές γραμμές και έντονα χρώματα συνοδεύουν τους χαρακτήρες στην κορύφωση της έντασης και εγκαταλείπονται τα φορτωμένα καρέ για να αναδειχθούν λεπτομέρειες.
Συνολικά, το The Return of Jean Grey αφήνει τον αναγνώστη με ωραία αίσθηση και προσμονή για τις περιπέτειες που έρχονται με την αγαπημένη μας ηρωίδα, ξεκινώντας από το X-Men Red. Αλλά η συνολική δουλειά ανταποκρίνεται στις ελάχιστες απαιτήσεις και δεν μπορεί να σπάσει από τη γενικό αδιάφορο κλίμα στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί οι ιστορίες των X-Men.
