Ο Donald Glover (Community, είναι ένας πολύ ανήσυχος καλλιτέχνης. Ξεκίνησε δειλά-δειλά τα βήματα του ως κωμικός αλλά και ως μουσικός στα μέσα των ‘00s κατέληξε να είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ονόματα τόσο στη βιομηχανία της μουσικής όσο και στο Hollywood. Το όνομά του συνδέθηκε με το σουρεάλ – πρώτα στη μουσική – ενώ ο κόσμος τον έμαθε και τον αγάπησε από τον ρόλο του στο Community αλλά και από εξαιρετικό This is America ένα τραγούδι-performance το οποίο σημάδεψε ανεξίτηλα το ίδιο το internet. Έχοντας λοιπόν διανύσει αρκετά χιλιόμετρα ως ένας σημαντικός καλλιτέχνης της μαζικής κουλτούρας και εδραιώνοντας ένα σημαντικό όνομα στη βιομηχανία του Hollywood, ήταν αναπόφευκτο να έρθει και η δική του σειρά να αφήσει το δικό του στίγμα και στην τηλεόραση. Αυτή τη φορά όμως όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά και ως δημιουργός.
Όταν το 2016 έσκασε στις οθόνες μας το Atlanta ήρθαμε αντιμέτωποι με μία μορφή σουρεαλιστικής τηλεόρασης την οποία – τουλάχιστον τότε δεν ξέραμε πως να την αντιμετωπίσουμε. Ήταν μια σειρά η οποία θα άγγιζε μία πληθώρα θεμάτων όπως το αμερικανικό ραπ, το black experience στην αμερική, για τις ανθρώπινες σχέσεις και για πολλά άλλα ακροβατώντας με έναν δικό του τρόπο μεταξύ του wacky χιούμορ και του γλυκόπικρου δράματος προσφέροντάς μας έτσι κάποιες ξεκαρδιστικές στιγμές αλλά και κάποιες απίστευτα συγκινητικές. Ήτανε λίγο απ’όλα. Όπως και το μυαλό του Glover. Βέβαια, ο ίδιος ήξερε ότι δε θα μπορούσε να καταφέρει τίποτα μόνος του. Γι’αυτό και επιστράτευε ένα επιτελείο από εκλεκτούς συνεργάτες οι οποίοι ήξερε ότι θα έκαναν το όραμά του πραγματικότητα. H πλειοψηφία των επεισοδίων σκηνοθετήθηκε από τον Hiro Murai (Station Eleven) παλιό γνώριμο του Glover αφού είχε σκηνοθετήσει πολλά από τα video clips του καλλιτέχνη. Ο Murai είναι υπαίτιος για κάποια από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς ενώ αποδείχτηκε ότι ήταν και ο άνθρωπος που μπορούσε να επικοινωνήσει καλύτερα με το τρελό σενάριο της σειράς. Τον χαρακτήρα του Glover πλαισίωσαν ηθοποιοί όπως ο Brian Tyree Henry (Bullet Train), ο Lakeith Stanfield (Yasuke, Sorry to Bother you) και η Zazie Beetz (Deadpool 2, Joker). Ηθοποιοί που πλέον μας είναι πολύ γνωστοί τότε όμως ήταν σχεδόν όλοι άσημοι. Γιατί ο Glover θέλησε να δημιουργήσει κάτι με τους ανθρώπους που ένιωθε ο ίδιος καλά χωρίς να χρησιμοποιήσει κράχτες ή μεγάλα ονόματα (εκτός από τον ίδιο φυσικά).
Το Atlanta έγινε σύντομα μία σειρά με ορκισμένους οπαδούς. Είχε βρει την τέλεια ισορροπία μεταξύ της cult κωμωδίας και του κοινωνικού σχολίου χωρίς να γίνει ποτέ διδακτικό. Η ιστορία του ήταν πάντα για το πως ο Glover παρατηρούσε τον κόσμο γύρω του μεταφέροντας μας το μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή του, Earn. Όλοι οι χαρακτήρες του Atlanta διακατέχονται από μία μελαγχολία. Ίσως και γιαυτό να είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για την υπόθεση αυτής της σειράς. Γιατί η ιστορία κινούνταν πάντα με την οπτική και τις ανυσηχίες των δημιουργών της. Ώσπου ξαφνικά, και ενώ μας άφησε δύο εξαιρετικούς κύκλους το Atlanta ξαφνικά εξαφανίζεται. Ο Glover αρχίζει να ασχολέιτε με άλλα πράγματα ενώ και οι συμπρωταγωνιστές του αρχίζουν να εμφανίζοτναι σε όλο και μεγαλύτερα project αφήνοντάς μας όλους με μία ταιράστια απορία. Τι θα γίνει τελικά με το Atlanta;
Η σειρά ήταν τόσο επιδραστική στη μαζική κουλτούρα που την απουσία της έτρεξαν να καλύψουν σειρές με παρόμοια θεματολογία όπως το Ramy, το Dave και το πιο καινούργιο Mo. Όμως το Atlanta ήταν αναντικατάστατο. Έτσι λοιπόν, μετά από τέσσερα (αρκετά εφιαλτικά) χρόνια και ενώ ο κόσμος φαινόταν να το έχει ανάγκη περισσότερο από πότε το η σειρά επέστρεψε με δύο τελευταίους κύκλους. Τα πράγματα όμως αυτή τη φορά φαινόντουσαν διαφορετικά. Όταν λοιπόν η σειρά επέστρεψε μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας οι περισσότεροι από εμάς είχαμε μία περιέργεια για το που θα κατέληγε η ιστορία. Κακά τα ψέματα ο τηλεοπτικός χρόνος κινείτε ραγδαία και είναι πολύ δύσκολο για μία σειρά να καταφέρει να καταφέρει να κρατήσει το ενδιαφέρων των θεατών της. Ειδικά μετά από τόσα χρόνια.
Ευτυχώς όμως η σειρά κατάφερε πολύ εύκολα να σταθεί στα πόδια της. Και αυτό γιατί οι συντελεστές της ωρίμασαν και άλλαξαν όπως όλοι οι άνθρωποι μέσα από τα χρόνια. Και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στη σειρά η οποία ξαναδημιούργησε και ξανασύστησε στο κοινό τον εαυτό της. Οι δύο τελευταίοι κύκλοι τόλμησαν να πειραματηστούν και να προσφέρουν κάτι παραπάνω από τις ιστορίες του Paper Boi και της παρέας του. Στο προσκήνιο μπήκανε οι αυτοτελής ιστορίες άσχετες με τη βασική ιστορία της σειράς (σε πολλά δεν υπάρχουν και οι βασικοί πρωταγωνιστές) οι οποίες καταπιαστήκαν με το βίωμα των μαύρων υποκειμένων στην Αμερική. Αυτό ήταν μία τακτική η οποία ξένισε πολλούς από εμάς. Όμως το Atlanta ήταν πάντα μία σειρά που έκανε ότι ήθελε χωρίς να θέλει να ευχαριστήσει κανέναν. Δεν ήταν ποτέ και αυτό το ζητούμενο άλλωστε. Η σειρά όμως αυτή θα μείνει στην ιστορία για έναν και μόνο λόγο. Γιατί απέδειξε ότι ,μπορεί κάποιος να κάνει τηλεόραση με τους δικούς του όρους. Αρκεί να έχει κάτι να πει.
Το τέλος του Atlanta ήταν γλυκόπικρο όπως και έπρεπε να είναι. Ήταν ένας αποχαιρετισμός στον θεατή αλλά και ένα κλείσιμο του ματιού ότι στο τέλος ότι και να γίνει η ζωή θα συνεχιστεί. Και για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες προκλήσεις μας αρκεί να είμαστε ο εαυτός μας και να έχουμε τους ανθρώπους που μας αγαπάν και τους αγαπάμε. Και όλα τα άλλα θα έρθουν.
