Don’t Breath: Ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει (ευτυχώς)
Μετά τη χθεσινή θέαση της ταινίας, και αφού ξεροκατάπιαμε λίγο, είπα να αφιερώσω δύο αράδες σε ένα thriller που μετά από χρόνια κατάφερε να με κρατήσει καλά δεμένο στον καναπέ μου για περίπου μιάμιση ώρα.
Το πολυσυζητημένο Don’t Breath είναι από τα thriller που δεν χρειάζεται να γράψεις πολλά, απλά να παροτρύνεις τον κόσμο να το δει χωρίς δισταγμό, και δη τους aficionado του είδους.
Στην ξεχασμένη από το Θεό πόλη του Ντιτρόιντ, κατεστραμμένη από την οικονομική κρίση -την οποία σκιαγράφησε εξαιρετικά ο Jarmusch στο Only lovers left alive– τρεις νέοι προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μιζέρια τους κάνοντας μικροκλοπές σε σπίτια και πουλώντας στη συνέχεια τα λάφυρα κοψοχρονιάς στη μαύρη αγορά.
Ο Αlex κλέβει τους κωδικούς των συναγερμών από τον πατέρα του, που δουλεύει σε ιδιωτική εταιρία security, ενώ οι άλλοι δύο πρωταγωνιστές ο Μάνι (money) και η Rocky κάνουν την υπόλοιπη βρωμοδουλειά.
Τα πράγματα όμως θα αλλάξουν όταν μαθαίνουν ότι υπάρχει ένα σπίτι, πρώην βετεράνου στρατιvτικού,στο οποίο κρύβονται χρήματα ικανά να τους αλλάξουν τη ζωή. Το σχέδιο θεωρείται εύκολο μιας και το θύμα είναι τυφλό ενώ τα βράδια δεν κυκλοφορεί ούτε θηλυκή γάτα στην περιοχή.
Κλασσικό home invasion thriller θα πει κάποιος.
Έλα που άπαξ και μπουν στο σπίτι αρχίζει και λειτουργεί ο κύριος Μέρφυ με τους νόμους του.
Ο Fede Alvarez γυρίζει με αριστουργηματικό τρόπο ένα ερεβώδες κλειστοφοβικό thriller χωρίς φιοριτούρες, ανούσια jump scares, περίπλοκο σενάριο ή μεταφυσικές εφετζιές.
Αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα πάει ακόμα και αν πρόκειται για μια διάρρηξη ρουτίνας.
Με την κάμερα στο χέρι και με εξαιρετική εναλλαγή δράσης και απόλυτης σιγής δημιουργεί μια κούρσα αδρεναλίνης ικανή να πιάσεις τον εαυτό σου πολλές φορές να κρατάει την ανάσα του μαζί με τους πρωταγωνιστές μας.
Ο Dylan Minnette και η γοητευτικότατη Jane Levy στο ρόλο του teenage διαρρήκτη που από θύτης γίνεται θύμα μέσα σε λίγα λεπτά είναι πeιστικότατοι, ενώ ο Steven Lang (ο οποίος φόρεσε φακούς επαφής που του μειώνουν την όραση, για να είναι πιο πeιστικός στο ρόλο) σε μια μνημειώδη ερμηνεία μας παρουσιάζει ένα απo τους καλύτερους κακούς που έχουν υπάρξει ποτέ σε ταινία -ικανό “να κάνει τα πάντα, απ’ τη στιγμή που αποδέχεται ότι δεν υπάρχει Θεός”-κατα δήλωση του.
About the Authors
Σταύρος Πασπαλάκης Ο Σταύρος Πασπαλάκης γεννήθηκε ετοιμοπόλεμος, σε μια ηλικία ανατολίτικη. Τα τελευταία χρόνια αιχμαλωτίζει μύγες σε μια κοινότητα νίντζα ενώ ακονίζει τη κατάνα του, Σοκο Γκοσουγκι .
