Διαβάζοντας το Elysium Online, στην αρχή ασυναίσθητα κάποιος να ψάξει για την στάμπα της Image ή της Dark Horse ή κάποιου άλλου γνωστού ονόματος. Ωστόσο το μόνο που θα βρει θα είναι ένα όνομα που Ηλία Κυριαζή, ενός από τους μεγαλύτερους κομίστες που βγήκαν τα τελευταία χρόνια από την χώρα μας, και αυτό θα έπρεπε να αρκεί για αν εγγυηθεί την ποιότητα του έργου
Το Εlysium Online δημιουργήθηκε το 2013 μέσω της πλατφόρμας Indiegogo. Στα βραβεία Comicdom της επόμενης χρονιάς η επικράτησή του στις πιο βασικές κατηγορίες ήταν απόλυτη. Φέτος, κυκλοφορεί ξανά, για όσους το έχασαν, αυτή την φορά στα ελληνικά από τις εκδόσεις Webcomics.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το Elysium Online καταφέρνει και πάει παραπέρα ένα σχετικά παλιό σκεπτικό, το οποίο έχει στηρίξει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής του είδους της επιστημονικής φαντασίας: το σύνδρομο του Πύργου της Βαβέλ, αν μπορεί να ειπωθεί έτσι. Οι άνθρωποι, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και την τεχνολογία, δημιουργούν κάτι που στη συνέχεια δεν μπορούν να ελέγξουν. Ένα ίσως συντηρητικό σκεπτικό, αφού τοποθετεί την φύση σε μια απόμακρη, τελειοποιημένη θέση και όχι μια δυναμική κατάσταση που επηρεάζει και επηρεάζεται από τα άτομα που περιλαμβάνει. Σε αυτό το μοτίβο ο άνθρωπος θα έχει πάντα άδικο, δεν θα φτάσει ποτέ τα πόδια του θεού,τα δημιουργήματα του συνεχώς θα υστερούν. Ακόμα και αν αυτά τα δημιουργήματα έχουν ως πρώτο σκοπό να σώζουν ζωές, να γεφυρώσουν χάσματα. Ακόμα και αν τα δημιουργήματα αυτά είναι άλλες εκδοχές του εαυτού του.
Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα σημαντική στο αφήγημα του κόμικ είναι η έννοια της διασυνδεσιμότητας και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των διαρκώς ανοιχτών συσκευών, μια κατάσταση που ήδη ξεφεύγει από την επιστημονική φαντασία και όλο και περισσότερο εισχωρεί στην καθημερινότητα μας. Στη σύγχρονη εποχή, όπου όλο και μεγαλύτερο μέρος των εργασιών μας γίνεται online, αυτοματοποιημένο και αποπροσωποποιημένο, είναι ένα concept που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία από όση είχε πριν 20 χρόνια, την εποχή του Εξολοθρευτή, τότε που το Διαδίκτυο δεν είχε φτάσει τόσο μακριά. Η καπιταλιστική τάσης της διασποράς της τεχνολογίας έχει επιβληθεί ως κυρίαρχη και έχει μεγάλη βάση στην κοινωνία, η οποία συνηθίζει όλο και περισσότερο την εμμεσότητα της επικοινωνίας σε όλο το φάσμα των ανθρώπινων σχέσεων, από τις οικογενειακές μέχρι και τις ερωτικές. Η μάλλον, δεν την συνηθίζει απλά, την επιδιώκει.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, το Elysium Online μπορεί να φανεί σαν ένα συντηρητικό, τεχνοφοβικό ανάγνωσμα, και πράγματι, θα μπορούσε πολύ εύκολα να κυλήσει προς τα εκεί σεναριακά. Ωστόσο ο Κυριαζής αποφεύγει τον σκόπελο με μια πολύ απλή, αλλά κομβική λύση. Ο άνθρωπος δεν δημιουργεί παρά το μέσο επικοινωνίας, ενώ στην άλλη άκρης της…. γραμμής βρίσκονται άνθρωποι, οι οποίοι νιώθουν ότι τους εκμεταλλεύονται για κέρδος, ένα είδος ακραία οργισμένων white-collar workers. Η αντίδραση τους βέβαια δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ταξική, η βιαιότητα τους όμως σίγουρα απηχεί την οργή ατόμων που ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια τους. Οι ανθρώπινες αντιδράσεις, η αντίθεση μεταξύ των αδιαμεσολάβητων και των έμμεσων σχέσεων είναι αυτό που καθιστά το έργο πραγματικά σοκαριστικό και όχι (τόσο) το gore στοιχείο.
Σχεδιαστικά, ο Ηλίας Κυριαζής επιλέγει στρωτές γραμμές και σκιάσεις, δημιουργώντας ένα πολύ άμεσο και απτό αποτέλεσμα που συμβάλλει στην horror αισθητική. Μεγαλύτερη έμφαση δόθηκε στους χαρακτήρες και τις εκφράσεις τους, πράγματα που παίζουν μεγάλο ρόλο στο αντίκτυπο που έχει το θέμα στον αναγνώστη. Ο σχεδιαστής, συνηθισμένος σε ένα περιβάλλον πιο πολυπολιτισμικό από ότι ή Ελλάδα, μας έδωσε ένα ανάλογο πλαίσιο στο οποίο οι χαρακτήρες κινούνται και αυτό φάνηκε στις σελίδες του Elysium. Επιπρόσθετα, η αυξομείωση των καρέ σε κάθε σελίδα δημιουργεί ένα ακανόνιστο μοτίβο που άλλοτε τρέχει, άλλοτε είναι σαν να ζουμάρει σε σκηνές όπου το σασπένς κορυφώνεται. Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει πως το έργο πάσχει από σεναριακό ρυθμό και πως τελειώνει πολύ απότομα, σα να βγαίνει η πρίζα από την οθόνη αφήνοντας κενό το μαύρο της καθρέπτη. Ωστόσο το απότομο τέλος συμβάλει στην διατήρηση του σοκ και της έκπληξης, αμφότερα σημαντικά χαρακτηριστικά του κεντρικού χαρακτήρα της υπόθεσης.
Εν τέλει, το Elysium είναι από τα καλύτερα (ελληνικά αλλά και γενικά) κόμικ που θα μπορούσατε να έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ένα έργο που συμβάλει στην ανάπτυξη της ελληνικής σκηνής, σαν πέτρα που ταράζει τα νερά και ανεβάζει το επίπεδο της στάθμης.
