Ο Light Yagami είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς Manga και Anime “Death Note”.Δεν θα ήταν υπερβολή αν τον χαρακτηρίζαμε ως τον απόλυτο αντί-ήρωα του παγκόσμιου story telling. Γιος μιας αστικής, ιαπωνικής οικογένειας, άριστος μαθητής, ευφυέστατος, με τρομερές αναλυτικές, ψυχολογικές και στρατηγικές ικανότητες, θεωρείται από πολλούς το μεγάλο αστέρι της Ιαπωνίας. Δείχνει να έχει μεγάλη πίστη στον εαυτό του και στην ευφυΐα του, όχι άδικα αν αναλογιστεί κανείς πως από τα εφηβικά του χρόνια έχει βοηθήσει την ιαπωνική αστυνομία στην εξιχνίαση εγκλημάτων, υπό την ηγεσία του πατέρα του, ο οποίος είναι από τους πιο υψηλόβαθμους στην ιαπωνική αστυνομία. Η ζωή του αλλάζει όταν έρχεται σε επαφή με ένα Death Note (Τετράδιο Θανάτου) και με τον Shinigami (Θεός του θανάτου, με άλλα λόγια ο Χάρος της Ιαπωνικής μυθολογίας), ονόματι Ryuk, κάτοχο του τετραδίου. Αν κάποιος γράψει το όνομα κάποιου σ’αυτό το τετράδιο, τότε ο αναγραφόμενος πεθαίνει. Επίσης, μπορεί να καθοριστεί ο τρόπος, ο χρόνος, ακόμα και ο τόπος (υπό προϋποθέσεις) του θανάτου, καθιστώντας το έτσι το υπέρτατο φονικό όπλο. Ο Light αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το τετράδιο αυτό με σκοπό να πατάξει μια για πάντα την εγκληματικότητα, να κάνει τον κόσμο “ένα καλύτερο μέρος” και να γίνει ο “Θεός” αυτού του “νέου κόσμου”.
Ενώ αρχικά σκοτώνει μόνο φυλακισμένους και πάσης φύσεως εγκληματίες (πράξη αποτρόπαια και καταδικαστέα από θέση αρχής), στη συνέχεια ξεφεύγει. Δεν σκοτώνει αλόγιστα, αλλά ούτε και με μόνο γνώμονα το ποινικό μητρώο των θυμάτων του. Μόλις οι υποψίες των παγκόσμιων μυστικών υπηρεσιών πέσουν πάνω του, αρχίζει να σκοτώνει τους διώκτες του. Δολοφονεί λοιπόν, απλώς για να μην τον πιάσουν πράγμα που τον καθιστά έναν κοινό εγκληματία, κατηγορία ανθρώπων που τόσο πολύ θέλει να εξαλείψει(αν και μάλλον ο χαρακτηρισμός αυτός αποτελεί τίτλο τιμής για τον Yagami, αν αναλογιστεί κανείς τον χαρακτήρα του).Μοιραία, αποβάλλει κάθε συναισθηματισμό και δεν εμπιστεύεται κανέναν. Γίνεται κυνικός, δεν διστάζει να εξαπατήσει, να χρησιμοποιήσει και να δολοφονήσει τον οποιονδήποτε. Εξαπατά ακόμα και τον εαυτό του. Απαρνείται για λίγο διάστημα την κατοχή του τετραδίου μετά από σχετική συμφωνία με τον Ryuk, αφαιρώντας τις μνήμες του περί Death Note, με σκοπό να αποδείξει την αθωότητα του, πράγμα που τελικά καταφέρνει. Εννοείται πως φροντίζει μετά από ένα καλοστημένο κύκλο γεγονότων να αποκτήσει εκ νέου το τετράδιο και την μνήμη του και να συνεχίσει από εκεί που έμεινε. Σκέφτεται ελαφρά τη καρδία πως θα χρειαστεί να σκοτώσει την ίδια του την οικογένεια, αν εξαιτίας τους τα σχέδια του μπουν σε κίνδυνο, δίνοντας μας έτσι μια εικόνα άκρατου μακιαβελισμού. Ταυτόχρονα, γίνεται ο πυρήνας μιας τραγικής αντίφασης, καθώς από την μία πιστεύει ακράδαντα πως είναι ο ηθικός αναμορφωτής του κόσμου και από την άλλη προβαίνει στην μία φρικαλεότητα μετά την άλλη. Με άλλα λόγια εξαπατά τον ίδιο τον εαυτό του,αυτήν την φορά εν αγνοία του, καθώς φοράει τον μανδύα του “καλού και υψηλού σκοπού”, προσπαθώντας να εξαγνίσει τα τερατουργήματα του.
Ο Light κρατώντας τη δράση του κρυφή, συνεχίζει τις υπόλοιπες καθημερινές δραστηριότητες του με απόλυτη φυσικότητα. Βλέποντας ένα κύμα θαυμασμού από μεγάλη μερίδα των πολιτών στο πρόσωπο του άγνωστου, ανώνυμου ανθρώπου (τον οποίον ονόμασαν Kira, από την ιαπωνική προφορά της λέξης killer)που “απονέμει δικαιοσύνη” σκοτώνοντας εγκληματίες, ο Light πιστεύει ακόμα περισσότερο στο όραμα του. Μετά την νίκη-φόνο επί του καλύτερου ντετέκτιβ του κόσμου και μόνου ουσιαστικού του αντιπάλου, L, ο Light Yagami γίνεται παρασκηνιακά ο διάδοχος του μεγαλύτερου εχθρού του και πλέον, έχοντας του χεριού του ολόκληρη την ιαπωνική αστυνομία, καλείται να πιάσει τον εαυτό του. Όπως είναι φυσικό κάθε έρευνα που αφορά τον Kira μένει στάσιμη και η αστυνομία διαδραματίζει παθητικό ρόλο. Ο Light/ Kira δρα ανεξέλεγκτα. Κύριες πηγές πληροφόρησης και προβολής του το διαδίκτυο και η τηλεόραση, τα δύο κυρίαρχα μέσα δηλαδή της εποχής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ακόμα περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τον Kira ως έναν μικρό, παντοδύναμο Θεό που μέρα με τη μέρα γιγαντώνεται, ενώ πολλοί άλλοι τρομοκρατούνται και μόνο στην σκέψη πως θα υποπέσουν σε κάποιο παράπτωμα και θα τιμωρηθούν, ενδεχομένως με θάνατο. Χαρακτηριστική είναι η απειλή μιας κοπέλας σε μια παρέα αγοριών πως θα δημοσιεύσει τα ονόματα τους στο ίντερνετ αν την ενοχλήσουν. Ο Light τελικά πετυχαίνει αυτό που θέλει. Γίνεται ο Θεός του “νέου κόσμου”. Ένας Θεός τιμωρός, εκδικητικός, σαδιστής, ένας Θεός-φόβος. Γίνεται η πιο ακραία και σκοτεινή εκδοχή της “δικαιοσύνης”.
Παράλληλα με τις κινήσεις του Light, έχουμε τον χαρακτήρα του Ryuk. Όπως είπαμε, είναι ο πραγματικός κάτοχος του Death Note.Θα μπορούσαμε να πούμε πως φέρει αρκετές ομοιότητες με τον “παράλογο άνθρωπο” που μας παρουσιάζει ο Α.Καμύ στον “Μύθο του Σισύφου”. Αιώνια αποστασιοποιημένος παρατηρητής, δεν παίρνει στα σοβαρά ούτε την ζωή ούτε τον θάνατο. Ως εκ τούτου, αποβάλλει αμφότερος κάθε ίχνος συναισθήματος. Δεν δένεται με ρόλους και ανθρώπους και αυτό ισχύει και για τον Light. Δεν τον ενδιαφέρει ούτε καν η δουλειά του ως Shinigami. Έχει αποδεχτεί την αδιάφορη γι’ αυτόν αιωνιότητα (καθώς είναι αθάνατος), ενώ οι πράξεις του δεν υποκινούνται από κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Το μόνο που θέλει είναι να “σκοτώσει την ώρα του”. Γι αυτό ρίχνει το τετράδιο του στον κόσμο των ανθρώπων, γι’αυτό παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις κινήσεις του Light, χωρίς όμως να συμμετέχει στο παραμικρό. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η δράση από την οπτική γωνία του παρατηρητή. Φαίνεται να μην τον απασχολούν οι ηθικές θέσεις των ανθρώπων και έτσι βλέπει τα πράγματα ψυχρά, κυνικά και θα λέγαμε ουδέτερα και αντικειμενικά. Αν και ενδιαφέρεται για τον Light, δεν τον σταματάει από τον διαφαινόμενο υπαρξιακό του κατήφορο, ούτε βέβαια τον βοηθάει, ή τον επικροτεί. Δεν διστάζει μάλιστα να πει ευθέως αυτό που σκέφτεται. Χαρακτηριστικά, την πρώτη φορά που ο Light του εξηγεί το όραμα του για έναν κόσμο χωρίς “αποβράσματα” , μόνο με “καλοκάγαθους” ανθρώπους που ο ίδιος θα επιλέξει, ο Ryuk του απαντάει “Then you ‘ll be the only bastard left”.
Προς απογοήτευση όμως του Light, η “μοίρα” δεν του επιφύλασσε θετικό τέλος. Εν τέλει ξεσκεπάζεται. Πριν από αυτό το γεγονός όμως σάπισε και καταβαραθρώθηκε, ως άλλος Άμλετ, από ίδιο του το πυρετώδες πνεύμα, το οποίο από την πρώτη στιγμή άρχισε να στροβιλίζεται, αναπόφευκτα και αναμενόμενα, στον κυκεώνα της ιλιγγιώδους φιλοδοξίας του. Αν μιλούσαμε για αρχαιοελληνική τραγωδία, θα κάναμε λόγο για Ύβρις, Άτη και Τίσις. Στην προκειμένη περίπτωση μπορούμε να αρκεστούμε στο συμπέρασμα, πως η έπαρση από την εξουσία μέσω του θανάτου έκανε τον ευφυέστατο Light Yagami να νομίζει τον εαυτό του Θεό, ξεχνώντας πως είναι απλά ένας άνθρωπος. Έρχεται όμως ο Ryuk να του το θυμίσει με τον πιο ψυχρό τρόπο, προσφέροντας του έναν άδοξο, πλην όμως λυτρωτικό, θάνατο, διασώζοντας τον, κατά κάποιο τρόπο, στα μάτια πολλών θεατών, γλυτώνοντας τον έτσι από την ισόβια κάθειρξη (στην καλύτερη) και την ολοκληρωτική παραφροσύνη στην οποία οδηγούταν με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια.
Tear Karbowsky
