Πριν μερικές εβδομάδες ολοκληρώθηκε το It: Welcome to Derry, η νέα σειρά που βασίζεται στο πασίγνωστο μυθιστόρημα του Stephen King It (ή Το Αυτό, όπως έχει αποδοθεί στα ελληνικά). Η σειρά λειτουργεί ως prequel των δύο ταινιών It (2017 και 2019), οι οποίες με την υποδειγματική μεταφορά του μυθιστορήματος στη μεγάλη οθόνη -οκέι, κυρίως η πρώτη- κατάφεραν να κάνουν μια νέα γενιά θεατών και θαυμαστών του τρόμου να αγαπήσει τόσο τη συγκεκριμένη διαβόητη ιστορία όσο και το συγγραφικό έργο του King.
Ένα Prequel βγαλμένο από τους εφιάλτες μας
Η σειρά διαδραματίζεται περίπου 25 χρόνια πριν το πρώτο κεφάλαιο της διλογίας των ταινιών It. Η πλοκή δεν διαφέρει και τόσο από τη γνωστή ιστορία των ταινιών: στο επίκεντρο βρίσκεται μία ετερόκλητη παρέα παιδιών στην κωμόπολη του Derry, η οποία αντιλαμβάνεται την υπερφυσική απειλή που βρίσκεται στο προσκήνιο˙ οι πρωταγωνιστές αυτοί αποφασίζουν να θέσουν κατά μέρος τους χειρότερούς τους φόβους και να βάλουν τέλος στο κακό που βρίσκεται μπροστά όχι μόνο στους ίδιους αλλά και σε ολόκληρη την κοινότητα του Derry.
Με τον τρόπο αυτόν, η σειρά θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί εκ πρώτης όψεως, έστω στο περίπου, ένα ακόμη «legacy sequel/prequel» (στον βαθμό τουλάχιστον που κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι εφικτό, δεδομένου ότι η τελευταία ταινία κυκλοφόρησε μόλις μισή περίπου δεκαετία πριν), ένα νέο κεφάλαιο δηλαδή σε μια αγαπημένη ιστορία που αποφεύγει να πάρει οποιαδήποτε δημιουργική σεναριακή επιλογή, περιοριζόμενο σε μια στείρα και «ασφαλή» επανάληψη όσων έκαναν την αυθεντική ιστορία προσφιλή στο κοινό.
Εξάλλου, η ποπ κουλτούρα συνολικά μοιάζει παγιδευμένη σε αυτή την παγίδα μιας αέναης επανάληψης του παρελθόντος, με την παντοκρατορία της νοσταλγίας να λειτουργεί τελικά ως μια δύναμη που κάνει τα μεγάλα studios να αποφεύγουν την καινοτομία στις ιστορίες που επιλέγουν να παρουσιάσουν στο κοινό τους, στο πλαίσιο μιας αέναης αυτοαναφορικότητας (μεταμοντέρνας στον πυρήνα της) που δεν προσφέρει τίποτα πλέον σε επίπεδο μιας αξιόλογης αφήγησης. Σε αυτό φυσικά δεν βοηθάει και η κατάσταση της βιομηχανίας σήμερα, την εποχή του streaming, με τα μεγάλα δίκτυα να επιδιώκουν να αποκτήσουν τα δικαιώματα αγαπημένων ιστοριών και franchises χωρίς να έχουν ένα αξιοπρεπές σεναριακό υπόβαθρο ή μια καλή ιστορία πολλές φορές να διηγηθούν.
Είναι όμως και η συγκυρία τέτοια, που υπήρχαν κι άλλοι λόγοι το κοινό του King και του τρόμου συνολικά να περιμένει με δυσπιστία τη νέα σειρά It: ακόμη και σειρές αγαπημένων franchises που εμφανώς έχουν αντιληφθεί τη μάστιγα αυτή και προσπαθούν να εμπλουτίσουν το σύμπαν τους με νέα στοιχεία, όπως το πρόσφατο (και κάκιστο) Alien: Earth, αντιμετωπίζουν μια αμηχανία στη διαδικασία να καταφέρουν εντέλει να ξεφύγουν και να προσφέρουν κάτι πρωτότυπο αλλά και αξιόλογο.
Εμπλουτίζοντας τον μύθο του Pennywise
Έλα όμως που το It: Welcome to Derry, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, καταφέρνει να ξεφύγει από τον θλιβερό «κανόνα» της εποχής. Κι αυτό γιατί επιτυγχάνει κάτι σαν «χρυσή τομή» που σπάνια βλέπουμε: ενώ κρατάει ως κορμό της πλοκής του μια κατάσταση γνώριμη κι αγαπημένη, σε καμία περίπτωση δεν θέτει αυτήν ως κέντρο βάρους της ιστορίας του, αλλά εμπλουτίζει την τελευταία με νέα, εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία. Το καλύτερο παράδειγμα για αυτό είναι ότι επιλέγει να αποκαλύψει στοιχεία για το παρελθόν του Pennywise. Όλες-οι πλέον ξέρουμε ότι είναι μια απίστευτα ισχυρή εξωγήινη οντότητα, αλλά ποτέ δεν είχαμε δει πώς έφτασε στη γη, πώς αντιμετωπίστηκε από τους ανθρώπους που αντιλήφθηκαν την παρουσία του στο παρελθόν και, κυρίως, πώς απέκτησε τη μορφή του κλόουν. Το τελευταίο στοιχείο μάλιστα παρουσιάζεται με μια υπο-πλοκή ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένη, που κερδίζει το κοινό.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το ενδιαφέρον αυτό υπόβαθρο του It «ντύνεται» και με κοινωνικές προεκτάσεις που συνδέονται με την ιστορική συγκυρία κατά την οποία η ιστορία εκτυλίσσεται (αρχές του ’60): στο προσκήνιο τίθενται δυο οικογένειες Αφροαμερικανών και οι συνθήκες διαβίωσής τους σε ένα μέρος και μια εποχή ιδιαίτερα αφιλόξενη, αλλά και μια κοινότητα ιθαγενών, η γνώση της οποίας θα αποδειχθεί κρίσιμη στην αναμέτρηση με την εξωγήινη απειλή. Εντέλει, στο στόχαστρο τίθενται οι ίδιες οι βλέψεις του αμερικανικού στρατού (μιλάμε πάντα για ένα τοπίο ψυχροπολεμικό). Έτσι, έχουμε άλλη μια εκ νέου νοηματοδότηση ενός δημοφιλούς franchise, όπου δίπλα στον κλασικό και διαβόητο villain, που αποτελεί μια απειλή υπερφυσική και κυριολεκτικά εξωγήινη, τίθεται ως «μεγάλος κακός» μια απειλή τόσο γήινη και κοινωνικά ριζωμένη όσο ένας κρατικός στρατιωτικός μηχανισμός.
Το επιτυχημένο casting και ο μοναδικός Bill Skarsgård
Όλες αυτές οι πρωτότυπες και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ιδέες εκτελούνται με τρόπο υποδειγματικό και, σε μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στο ταιριαστό casting. Η πρώτη μνεία εδώ οφείλει να γίνει στα παιδιά που αποτελούν την πρωταγωνιστική παρέα (Matilda Lawler, Amanda Christine, Clara Stack, Blake Cameron James, Arian Cartaya). Ένα προς ένα τα παραπάνω ονόματα αποδεικνύονται ταλαντούχοι νεαροί ηθοποιοί, κάτι φυσικά διόλου αυτονόητο για τέτοιες ηλικίες. Τόσο αυτό, όσο και η ετερόκλητη φύση της παρέας αυτής έχει ως αποτέλεσμα κάθε μέλος της να φέρνει κάτι ξεχωριστό στο προσκήνιο, πέρα από κάθε βαρετή ομοιογένεια, και να καταφέρνει έτσι να κάνει τον θεατή να επενδύσει συναισθηματικά στην υπόθεση.
Τι να πει κανείς φυσικά, από την άλλη, για τον Bill Skarsgård στον ρόλο του Pennywise; Ο μοναδικός, εντελώς creepy αλλά και παιχνιδιάρικος τρόπος που ερμήνευσε τον διαβολικό εξωγήινο κλόουν στις δύο ταινίες ήταν εξαρχής κάτι που έφερνε ελπίδα για τη νέα σειρά, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Μια τέτοια ερμηνεία επαναλαμβάνει εδώ ο ίδιος, φέρνοντας ίσως ακόμη και ένα εντονότερο ψυχολογικό υπόβαθρο στον κλόουν. Μπορούμε με ασφάλεια πλέον να μιλάμε για τον πιο iconic Pennywise. Ποιος να περίμενε ότι κάποιος θα ξεπερνούσε στον ρόλο αυτόν μια φατσάρα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) σαν τον Tim Curry;
Η έκπληξη της χρονιάς
Θα μπορούσαν οι θετικές κριτικές με τις οποίες έγινε δεκτή η νέα σειρά να οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο τοπίο της μαζικής μετριότητας, το οποίο εν συντομία περιγράφηκε παραπάνω; Μια τέτοια υποψία είναι βάσιμη, όμως όσα χαρακτηριστικά της σειράς αναφέρθηκαν μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως δεν πρόκειται για μια τέτοια περίπτωση.
Το It: Welcome to Derry χτίζει πάνω στην original, αγαπημένη ιστορία τρόμου του Stephen King με τρόπο δημιουργικό και πρωτότυπο, δίχως όμως να αφήνει πίσω στιγμή όσα στοιχεία έκαναν την ιστορία αυτή αγαπητή στο κοινό εξαρχής (ναι, είναι ο τρόμος και μπόλικο αίμα, αλλά κυρίως ο συνδυασμός αυτού με μια παιδική αθωότητα κι ένα μήνυμα για τη δύναμη της φιλίας). Με τον τρόπο αυτόν αποδεικνύει ότι, ακόμα και στο σημείο όπου στην ποπ κουλτούρα η αυτοαναφορικότητα έχει φτάσει σε πρωτοφανές επίπεδο κορεσμού, δεν έχουν εξαντληθεί όλες οι επιλογές για τη δημιουργία μιας ενδιαφέρουσας μυθοπλαστικής ιστορίας. Καταφέρνει έτσι εντέλει να αποτελέσει ίσως την έκπληξη της χρονιάς. Όχι μόνο σε ό,τι αφορά το πολύπαθο τοπίο των sequels/prequels, αλλά και συνολικά αυτό των (αρκετών) νέων σειρών που βγήκαν φέτος.
Διαβάστε επίσης
5+1 λόγοι που το Mist ήταν αποτυχία
Μια ιστορία εμπνευσμένη απ' τη νουβέλα του Stephen King, που απέτυχε και…
It – To πνεύμα του King σε νέα έκδοση
Το νέο It ανήκει σε μια σειρά νέων ταινιών τρόμου με κοινωνικό…
Σάλεμς Λοτ- Ο δράκουλας- γείτονας και η στιγμή που ο Κινγκ έγινε βασιλιάς
Σάλεμς Λοτ- Ο δράκουλας- γείτονας και η στιγμή που ο Κινγκ έγινε…
