Η DC έχει χάσει λίγο την μπάλα σε οποιονδήποτε τομέα έχει να κάνει με την μεγάλη οθόνη οθόνη. Το DC Extended Universe΄και οι φήμες αποσύνθεσης πριν καλά- καλά ξεκινήσει, είναι η καλύτερη απόδειξη για αυτό . Ακόμα και στον χώρο του animation, ένα πεδίο όπου παραδοσιακά ήταν σε εντελώς άλλο level από τον ανταγωνισμό, υπήρξαν κάποιες πολύ κακές στιγμές, όπως για παράδειγμα το Batman: Bad Blood, και κυριότερα, το πιο πρόσφατο, The Killing Joke. Αλλά το Justice League Dark, σκηνοθετημένο από τον βετεράνο Jay Oliva ( Green Lantern: First Flight, Superman/Batman: Public Enemies) ,αποδεικνύει ακόμη μία φορά πως η DC ξέρει πως να κάνει καλές ταινίες.
Όταν παίρνεις την Zantanna, τον Deadman, τον Etrigan, τον Batman και, πάνω απ’όλα, τον John Constantine και τους βάζεις όλους μαζί σε μία ταινία, το αποτέλεσμα είναι πολύ δύσκολο να βγει άσχημο. Αυτή η ταινία είναι το αγαπημένο μου, μέχρι στιγμής, animation της DC, επειδή καταφέρνει να πετύχει όλα τα κατάλληλα σημεία για μια ταινία για την Justice League Dark. Μία σκοτεινή ατμόσφαιρα κυριαρχεί κατά την διάρκεια ολόκληρου του έργου, το animation είναι καταπληκτικό και δίνει ζωή στους χαρακτήρες, οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και διασκεδαστικοί και κάνουν τους πρωταγωνιστές να μοιάζουν με αληθινά άτομα τα οποία θα μπορούσαν να υπάρχουν στην πραγματικότητα κι όχι απλά σκίτσα σε ένα χαρτί. Η ταινία αυτή είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι και εκμεταλλεύεται το R-rating της όσον αφορά την βία (αν και θα ήταν καλό λίγο βρισίδι από τον Constantine). Η δράση είναι top-notch. Γρήγορη, έξυπνη, συναρπαστική, η δράση καταφέρνει να κόψει την ανάσα του θεατή.
Το voice acting είναι πολύ καλό, κλέβουν την παράσταση συγκεκριμένα η Camilla Luddington (Tomb Rider, True Blood) και ο Matt Ryan (Constantine, Constantine του CW seed και γενικά αυτός ο άνθρωπος είναι ο Hellblazer του αληθινού κόσμου). Γενικά, ο animated κόσμος της DC πήρε για ακόμη μία φορά τα πάνω του στο πρόσωπο της ταινίας αυτής. Το Justice League Dark καταφέρνει να ξεπληρώσει τους fans της για τον χαμένο χρόνο που αποτέλεσε το Batman: The Killing Joke, προσφέροντας την σκοτεινή version της εικονικής ομάδας υπερηρωών με τον πιο σωστό τρόπο.
Υπάρχει μόνο ένα ψεγάδι στην ταινία: o Batman. Όχι πως δεν ήταν καλός. Το voice acting, το design και οι ατάκες του ήταν πολύ καλά. Απλά κατά την διάρκεια της ταινίας παρατήρησα το πόσο αχρείαστος ήταν. Πρώτα απ’όλα, το να πει κανείς τον Batman αχρείαστο είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά αφήστε κάτω τις τσουγκράνες και τους πυρσούς και αφήστε με να εξηγήσω. Η Justice League Dark είναι το κομμάτι της Justice League το οποίο καταπολεμά τα υπερφυσικά στοιχεία. Κοινώς, είναι το μαγικό μέρος της ομάδας.
Παρόλο που είχε πλάκα να βλέπουμε τον Βatman να μην καταλαβαίνει τίποτα και να είναι μπερδεμένος συνεχώς, φάνηκε πως η WB Entertainment τον έβαλε μέσα ξεκάθαρα για να προσελκύσει μεγαλύτερο κοινό, καθώς μία R-rated ταινία κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνιστές άγνωστους στο ευρύτερο κοινό δεν θα πουλούσε πολύ έτσι κι αλλιώς). Αυτή η νέα μόδα της DC να πετάει τον Batman σε ο,τι καινούριο βγάζει καταντάει κάπως βαρετή και θα μας κάνει τελικά να βαρεθούμε τον Caped Crusader.
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο παρά μόνο ότι τo DCEU, αν σχεδιάζει να κάνει ποτέ live action ταινία Justice League Dark, τότε πρέπει οπωσδήποτε να πάρει έμπνευση από αυτή την ταινία και τον Matt Ryan για Constantine φυσικά!
